Group Blog
|
คืนนั้นนอนที่แดนสะหวัน เด็กที่บ้านป่า ส่วนใหญ่จะไม่เรียนค่ะ เพราะไม่มีโรงเรียน
อายนะแต่ก็อยากเห็นฝรั่งตาสีฟ้า น้องๆงงกันใหญ่เพราะไม่เคยมีนักเที่ยวไปแถวนั้น
เวลาไปไหมจะชอบตุนขนมค่ะ หนึ่งกันตายหากหลงทาง และแจกเด็กๆ ที่เป็นหลุ่มนั่นคือหลุมระเบิด บี52ค่ะ ระเบิดที่แอร์อเมริกาทิ้งถล่มทหาร ของโอจิมินห์ ส่วนปลอกบี52 ชาวบ้านเก็บมาทำรั้วซะเลย
แม่น้ำที่ข้างล่างซ้ายมือ แม่น้ำนั้นเคยฆ่าประธานมาแล้ว..เนื่องจากรถติดหล่มยิ่งขับยิ่งจม ผลคือไปโดนสลักระเบิดเลยตายยกหมู่ 6 คนค่ะ
ท้ายสุดแล้วเครื่องยนต์อันไดก็สู้สองมือไม่ได้ ได้เหรียญจากลุงมา เป็นเหรียญสตางค์ สมัยฝรั่งเศส ลุงขายให้ 5000 กีบ พอวัวมาเราต้องหลบ วัวเป็นใหญ่ เด็กๆนั่งดูหนังกลางแปลงค่ะ มีพระเอกตาสีฟ้า นางเอกหัวหยองๆ และขอบอกว่าเสียวสันหลังค่ะ เพราะกลัวตกน้ำกันมากๆ55555 ณะที่นี่ ที่แดนสะหวัน (สวรรค์) เนื่องจากอยู่แต่ป่าแต่ดงมา5-6วัน พวกเราก็เบื่ออาหารยอดฮิต เฝอต้มใส่ผักกะไก่แก่ๆหมูเหนียวๆที่ทอดต่อให้อร่อยแค่ไหน..พวกเราก็เคี้ยวไม่ไหว วันนี้เจอร้านอาหารเวียดนามเลยตั้งความหวังอันสูงสุดไว้ว่า จะได้กินเฟร้นฟรายซัก3-4จานและอาหารเวียดนามอร่อยๆ แต่เสียใจค่ะไม่มีใครเว้าไทยเว้าลาวหรือแม้แต่ภาษาประกิต แต่ไม่เป็นไรค่ะ....เรามีคนสวนเป็นล่าม แต่ขอบอกว่า แซ่บสุดๆ เราถามว่ามีไก่ไหม เขาส่ายหน้า แล้วมีหมูไหม เขาก็ส่ายหน้า เราก็เลยไปดูที่ครัวมีแต่เป็ดแก่ๆเหนียวๆอยู่ตัวหนึ่ง สกุณาฟันธงว่า ไม่มีใครเคี้ยวได้แน่นอน เราก็เลยสั่งข้าวผัดใส่ไข่และไข่เจียวใส่หอมหัวใหญ่ ง่ายๆดีค่ะ แต่45นาทีผ่านไป ได้ข้าวผัดใส่ไข่มาหนึ่งชาม ไข่ต้ม5ฟอง กระเทียมหนึ่งจุก ทวนรายการอาหารนะคะ ข้าวคั้วใส่ไข่ ไข่เจียว เขาคิดว่าเป็นไข่ลวก ใส่หัวหอม หอมของเขาคือกระเทียม
555 ทำไมราคาต่างกันเท่าตัวขนาดนั้นคะ
งั้นต่อ ๆ ไปให้สั่งยอดฟักแม้วเนาะ อย่าสั่งชาโยเต้ เด็ก ๆ น่ารักตามธรรมชาตินะคะ แต่ทุกครั้งที่เห็นคุณไหมเที่ยวลุย ๆ แบบนี้ บอกตรง ๆ ทึ่งมากค่ะ แล้วก็นึกภาพต่อไปอีกว่า กลับมาแล้วใครมีหน้าที่ล้างรถน๊อ..555 โดย: เนินน้ำ วันที่: 6 สิงหาคม 2556 เวลา:23:17:37 น.
สวัสดีค่า พี่ไหม ^^
เป็นการเดินทางสุดพิเศษเลยค่ะ หายากมากกก นุ่นไม่เคยคิดเลยว่าไปเที่ยวแบ็คแพ็ค เรียกอ่ย่างนี้รึเปล่าคะ หรือว่าเรียกว่าอะไรอ่า สงสัย จะได้ประสบการณ์ใหม่ แบบสมบุกสมบัน แต่ได้เห็นหลายอย่างที่เราไม่ค่อยได้เห็นค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ พาไปเที่ยวที่สนุกๆตลอดเลย เมื่อคืนนุ่นมาไม่ทันค่ะ ไม่ได้อ่านบล็อควันที่ 5 เลย โดย: lovereason วันที่: 7 สิงหาคม 2556 เวลา:1:40:26 น.
สวัสดีครับพี่ไหม เห็นภาพเด็กๆในชนบทแบบนี้ แล้วผมอดยิ้มปนเศร้าไม่ได้เลยครับ เอ็นดูพวกเด็กๆที่ไม่ค่อยมีโอกาสได้เรียน บางครั้งเขียนตั้งใจว่าหากมีโอกาสคงได้ช่วยเหลือบ้าง
ภาพมอเตอร์ไซด์ บนเรือนี่ ได้ใจไปเต็มๆ ขอโหวตให้เลยครับ จะติดตามต่อนะครับ โดย: หมอหว่อง วันที่: 7 สิงหาคม 2556 เวลา:13:00:06 น.
แวะมาทักทายคุณไหมยามเย็นค่ะ
ตามไปเที่ยวด้วยคน ลุยมากๆแต่น่าสนุก จริงๆค่ะ ^_^ โดย: andrex09 วันที่: 7 สิงหาคม 2556 เวลา:17:00:01 น.
สวัสดีค่ะคุณไหม ต้องขอโทษด้วยนะคะที่เข้ามาช้าค่ะ วันนี้เน็ตที่ทำงานเข้าไม่ได้เลยค่ะต้องรอมาตอบเม้นท์ที่บ้านค่ะ
เข้ามาเห็นภาพแล้วกิ่งยอมรับเลยค่ะว่าคุณไหมเก่งที่หนึ่งเล้ย สกุณายอดเยี่ยมค่ะ ซึ้งในน้ำใจสกุณามากมายที่คิดถึงเด็กๆที่น่าสงสารเหล่านั้น เตรียมขนมไปแจกให้ด้วย กิ่ง สงสารเด็กๆและชีวิตความเป็นอยู่ของเค้ามาก ทำไมหนอคนเราถึงได้แตกต่างกันมากมายอย่างนี้ เราอยู่อย่างสบายเหลือกินเหลือใช้แต่เด็กๆที่คุณไหมพบกลับไม่มีแม้แต่โรงเรียน สงสารจริงๆค่ะ รัฐบาลเค้าน่าจะเหลียวแลบ้างนะคะ เศร้าจังค่ะ เห็นภาพมอไซด์ลงเรือสุดยอดไปเลยค่ะ อิอิ กิ่งโหวตให้คุณไหมสำหรับความบู๊ๆและความรู้เกี่ยวกับระเบิดที่น่ากลัวด้วยค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต **mp5** Dharma Blog ดู Blog mastana Literature Blog ดู Blog maistyle Travel Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น หลับฝันดีค่ะคุณไหม More Hello Comments โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 7 สิงหาคม 2556 เวลา:21:06:13 น.
ดุชีวิตยังโลดแล่น อยู่บนถนนที่ห่างไกลเหมือนเช่นเคยนะครับ
น่าอิจฉา ดูรูปแล้วมันส์ตามไปด้วยเลยครับ 555 โดย: พายุสุริยะ วันที่: 7 สิงหาคม 2556 เวลา:22:06:35 น.
ถึงแม้จะยากจน แต่เด็กๆไร้เดียงสา ดูมีความสุขนะคะ
น่ารักปนขำ ตรงสั่งอาหารนี่แหละค่ะ สั่งหอมใหญ่แต่ได้กระเทียม 555 โดย: สมาชิกหมายเลข 861805 วันที่: 7 สิงหาคม 2556 เวลา:22:32:56 น.
เห็นแววตาชวนสงสัยของเด็กๆแล้วน่ารักปนขำดีครับ อิอิ
โดย: Don't try this at home. วันที่: 8 สิงหาคม 2556 เวลา:0:04:39 น.
ขอบคุณที่เอาประสบการณ์และภาพหายากมาเล่าสู่กันฟังนะคะ เจ้าของบล็อคลุยและมีน้ำใจมากๆเลยค่ะ ส่วนตัวคงไม่มีโอกาสแต่ขอชื่นชมจริงๆจ้า
ปล. นิตยาไก่ย่าง รีวิวเองยังหิวเองอีกรอบเลยหล่ะค่ะ อิอิ โดย: IndyLand วันที่: 8 สิงหาคม 2556 เวลา:4:31:59 น.
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
maistyle Travel Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น เด็กๆดูไร้เดียงสา..ยังเป็นชีวิตธรรมชาติ น่าอยู่จัง... โดย: Opey วันที่: 8 สิงหาคม 2556 เวลา:7:33:51 น.
เที่ยวผจญ ความยาก ลำบาก...มันดีครับ
ผมเคยเที่ยวแบบนี้บ้าง แต่ไม่บ่อยนัก คือหา คนไปด้วยไม่ค่อยได้ เคยเจอชนิด ใช้มอไซค์ล้อโต ขี่ไปในป่าเจอ ฝน โคลนดินติดล้อ ขี่ไปต้องใช้กิ่งไม้หรือไขควง คอยแงะดินออก พอให้ล้อหมุนพาไปข้างหน้า ได้.. แต่ ทางมันลื่น รถหมุนรอบตัวบ่อย เหนื่อยสุด ๆ บางครั้ง ต้องยอมเสีย บังโคลนออก คือถอดมา มัดติดไว้ข้างหลัง แล้วหลุดหาย เห็นคุณไหมใช้คำว่า สะหวัน.... เมื่อก่อน ผมย้ายไปประจำทำงานที่ อุบล... คุยกับเพื่อน ที่เป็นเจ้าของร้านอาหาร ไม่เห็นฝาละมีเขาเลย ถาม ปรากฏว่า เธอตอบว่า เฮีย ไปสะหวัน ผมได้แต่ โถ ๆ ๆ แสดงความเห็นใจและเสียใจ คุณเธอ ทำหน้า งง... คงเดาออกว่า ผม ไม่คุ้นกับ ภาษามากนัก เลยบอกว่า ที่ไปอยู่ สะหวัน หมายถึง สุวรรณเขต หรือสะหวันเขต ฝั่งลาว 555 ตอนหลังผมเลยไปแถวนั้น นั่งเรือข้ามฝั่งไป กินเฝอ กับเบียร์ไทย 555 ที่ขายถูกกว่าในไทย ซะอีก.. แต่เห็นคุณไหมถ่ายภาพ ร่องรอยสงครามแล้ว หวังเป็นอย่างยิ่งว่า ไทยคงจะไม่เจอแบบนั้น นะครับ... ตอนนี้ก็หวั่น แบบที่เวียตนามเจอ คือ สงครามใต้ดิน...แก้ยากจริง ๆ ไปละครับคุณไหม โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 8 สิงหาคม 2556 เวลา:9:30:40 น.
อ่านบล๊อกนี้แล้วอยากไปเที่ยวลุยๆ บ้างจัง
ว่าแต่ ...โหดมากเลยครับ เอาลูกระเบิดมาทำรั้ว โดย: กาแฟเย็นใส่นมเยอะๆ วันที่: 10 สิงหาคม 2556 เวลา:13:15:58 น.
เด็กๆ นั่งลุ้นเยอะมาก คุณไหมกับเพื่อนกลายเป็นของแปลกสำหรับพวกเค้าไปเลย
อาหาร...กันตาย ได้อีกหนึ่งมื้อ โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 11 สิงหาคม 2556 เวลา:17:27:19 น.
|
maistyle
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Friends Blog
|
แบบกล้าๆ กลัวๆ ของเค้ามากๆ เลยค่ะ
แบบว่าเราชอบแกล้งด้วย แต่ว่าบางคนก็ไม่กลัวนะค่ะ
แบบว่าเค้าอยากรู้ก็กล้าถามมาบ้าง น่ารักดีค่ะ