Group Blog All Blog
|
พินาศเดย์ กะลังจะสื้นสุดในอีก 15 นาทีนี้ เราหยุดอาทิตย์กะจันทร์ วันหยุุดที่หายไปไวกว่ากลิ่นตดที่ขมคอ คอนโดเราอยู่แถวๆเซนลาด ชั้น 15 ห้องใหม่เราจะอยู่ชั้น 14 ที่เดิม ตึกเดียวกันเนี่ยแหละ วันก่อนนอนตีสาม ตื่นเก้าโมงไปเอาโต๊ะกินข้าวที่ศรีนครินทร์ ... โต๊ะใหญ่เกินไป เลยเอาแต่เก้าอี้แทน ได้เก้าอี้ไม้สองตัวมาในราคา 1200 เลยกะว่าเด๋วไปซื้อโต๊ะกินข้าว index เอาประมาณ 1000 นึง แวะไปเอาตู้เย็นที่ลาดพร้าว 101 แม่งโคตรไกล ... ยอมค่ะ งวดนี้ยอมเอาตู้เย็นมือสองขายในราคา 5000 แต่ได้มาในราคา 4500 เพราะขนเอง เป็นตู้เย็น SS 8.4Q ที่สภาพดีมาก ใหม่เอี่ยมสุดๆ แถมเหลือประกันอีก 8years คุ้มไปอีกสิ .... กลับมาคอนโดเก็บของต่อ พ่ออ้อนวอนโทนบังคับบอกว่าไปกินข้าวกะพ่อหน่อย เอาแม่มาด้วย ไปกินที่ราชพฤกษ์ .... ก่อนจะอออกไปกินกะพ่อ เอาของไปเก็บที่ห้องใหม่และก็พบว่ากลอนห้องเรามันเอาแจรถไขได้ เลวละ ด้วยความทอแลแรงๆ เลยเล่าเรื่องนี่ให้พ่อฟัง อ้างถึงความปลอดภัยของลูกสาวสองคนของพ่อ .. ไม่ทันได้เอ่ยอะไร .. พ่อถามขึ้นมา จะให้ไปซื้อกลอนให้ใหม่ใช่มั้ย ?  ปลาบปลื้มมาก ยังไม่ได้เอ่ยอะไร พวกก็รู้แล้วว่าต้องการอะไร .... และพ่อก้อพาไปซื้อ และพ่อก็จ่ายตังให้ :3 สำหรับกลอนประตูคู่แบบลูกปืนที่ก๊อบยากและแพงงงงง ประหยัดไปอีก ... แต่ต้องแลกกะไปหาย่าที่รัตนาธิเบศก์ด้วยสภาพร่างและสมองที่เริ่มเลือนลาง และพ่อก็มาส่งคอนโด ... ขึ่นมาห้องใหม่กะว่าจะได้ทำม่านซักที ... มืดทำไม่ได้ งั้นต้องทำไฟให้เสร็จก่อน คิดว่าอุปกรณ์ไฟเนี่ย เราว่าเราเตรียมมาพร้อมแล้วนะ สรุปไอ้สาสสสส สวิตไฟพังค่าาา เราไม่มีรถ และขับไม่เป็น .... เซเว่นไม่มีไฟขาย ต้องนั่งวินไปโลตัสตอนสามทุ่มคนเดียว ด้วยสภาพที่เหมือนโดนรุมโทรมจากปากซอยยันท้ายซอย ในระยะทาง 950m คิดสภาพสิ เลวร้ายเบอร์ไหน พร้อมกับเงินสด 150 บาทถ้วน ขาไปค่าวิน 20 บาท เจอค่าไฟไปอีก 99 บาท ค่ามอไซขากลับโดนไป 30 เพราะว่าให้ไปส่งในคอนโดเลย ซึ่งเราเดินไม่ไหวแล้ว เหนื่อยเจียนตาย ดีใจเหลือเกินเหลือตังสิบบาท เอาไว้หยอดตู้ซักผ้าแล้วให้ฝนสาดเล่น  ทำไฟเสร็จ ทำม่านไม่ได้แล้ว เสียงดัง รบกวนชาวบ้านเค้า ... ต่อราวตากผ้าแทนละกัน ซื้อมาด้วยเงินพ่อที่หลอกล่อพ่อให้ไปเดินงานเมืองทองด้วยเมื่อต้นเดือน ได้ราวยืดหดมาด้วยราคา 14xx แต่ตรวจสอบแล้วใหญ่ไปไม่พอดี เลยได้ตัวใหม่มาแทน ด้วยการเพิ่มเงินอีก 3xx ได้ราวแสนดี มีชาติตระกูลให้เป็นเกียรติกับผ้าเช็ดตัวและระเบียงวิวสวย แต่แม่งเป็นที่สุดของความต่อยาก มือแหกไปสิ ... อวดนิด ... เราชอบดุฟ้า ... :) ห้องนี้ตอบโจทย์ค่ะ  แต่ก่อนที่เราจะได้มาเชยชมห้องนี้อย่างสบายใจ เราต้องฝ่าฟันกับอิห้องข้างล่างนี้ไปก่อน ...  ม่ายไหวจีๆ ที่เล่ามาทั้งหมดคือวันอาทิด ยังไม่ได้เริ่มซักนิดของวันนี้ .. ไว้จะเล่า แต่ตอนนี้ไม่ไหว นอนละนะ ฝันดีๆ ;)
|
สมาชิกหมายเลข 3487021
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] แค่อยากจะเขียน อยากจะเล่า อยากจะทำอะไรที่อยากจะทำ :) ขอให้ได้มีพื้นที่่ของตัวเองบ้างก็อพอละ *** 29May18 : กลับมาดู ก็ยังคงอยากจะเขียน อยากจะเล่าเหมือนเดิมจริงๆ Link |
||||||||||||
