ว่าด้วยเรื่องภาษาถิ่น!

เราเป็นคนใต้ อยากพูดใต้ จะอ้างว่า เราอยากใช้อัตลักษณ์มาสอนเด็กซึ่งเป็นคนอีสานส่วนใหญ่บ้างได้ไหม? ใครจะฟังรู้เรื่อง? เราก็ต้องสอนด้วยภาษากลาง เพื่อให้ทุกคนเข้าใจตรงกัน ต่อให้พูดอีสานได้ แต่อีสานแต่ละจังหวัดก็ไม่เหมือนกันอีก

ไม่มีใครรังเกียจที่จะฟังภาษาถิ่น แต่ผู้พูดต้องรู้ว่าควรหรือไม่ควรพูดตอนไหน เป็นส.ส.แต่ไม่สามารถพูดภาษาราชการได้ อ้างแต่ชาติพันธุ์อย่างเดียวมันก็น่าคิดนะ เป็นส.ส.ไม่ใช่อบต. ล่ามภาษามือ คนจดบันทึกการประชุม ประธานสภาจะทำไง?

หากจะอ้างว่าทีละครกลิ่นกาสะลอง หรือผู้บ่าวอินดี้ ยังฉายทั่วประเทศได้ ก็คนละเรื่อง นั่นมันละคร เป็นความบันเทิง มีซับไตเติลแปลให้หมด ใครฟังไม่ออก ก็ไม่สนุก เปลี่ยนช่องได้ ไม่ใช่เรื่องสำหลักสำคัญของบ้านเมือง

ประชาธิปไตยคือต้องฟังเสียงข้างมาก กติกาเขามีมากนานแล้ว ต่อให้พูดเหน่อ พูดเพี้ยน ตกลาว ทองแดงร่วง อะไรก็ไม่มีใครตำหนิ แต่ยังไงก็ต้องใช้ภาษาไทยกลางคือภาษาราชการในการอภิปราย เพราะคนที่ฟังในห้องประชุม คือ คนที่มาจากต่างภูมิภาค และคนฟังทางวิทยุหรือโทรทัศน์ก็เป็นคนทั่วประเทศ ไม่ได้ฟังภาษาถิ่นรู้เรื่องกันทุกคน

การประชุมสภาผู้แทนราษฎรไม่ใช่เวทีแสดงอัตลักษณ์ ไม่ใช่เวทีหาเสียงท้องถิ่น เขามีกติกากันมาแปดสิบกว่าปี เป็นส.ส.กันสมัยแรกก็จะเอาเลยเหรอ?

#การกดขี่เชิงอัตลักษณ์แปลว่าไร

Create Date : 11 กรกฎาคม 2562		0 comments
Last Update : 11 กรกฎาคม 2562 21:13:13 น.
Counter : 657 Pageviews.
Share Tweet