ก ฐิ น คื น ถิ่ น ที่ ห ล่ ม สั ก [์ N E X - 3 ]
เรามีนัดทอดกฐินกันที่ อ.หล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์ อำเภอเก่าที่คุณตาคุณยายเคยตั้งรกรากอยู่ที่นี่
ออกจากบ้านกันตอนเที่ยงคืน เพราะจะแวะไปสูดโอโซนกันที่เขาค้อ แต่ยังขึ้นไปไม่ถึงไหน รถร้อยโท (มันร้อยโทอ๊ะยัง) ความร้อนขึ้นควันขโมง จะไปต่อได้ไม๊้เนี่ย ด้วยความตั้งใจที่แน่วแน่ เราก็ค่อยๆกระดึ๊บๆ ต่อไปเรื่อยๆ แวะร้านกาแฟพักรถนิดนึง มีตั้งหลายร้าน เราไม่เข้า เราเข้าร้านนี้ นี่อาจจะเป็นเพราะว่าสิ่งนี้ก็ได้!!!
ที่เรียกเราเข้ามา ท่านเรียกแต่หุ่นใกล้เคียงกะท่านป่าวงิ
ด้วยความกระวนกระวายกับรถ ถึงไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน พอดีสวย น้าต้อมเลยชวนแวะ
หนาวหนาว ฟ้างามๆ อากาศเย็นมั่กมากกกกกกกกกกกกกก แ่ม่วรรณีกะลูกนริศรา
นังอาโบ๊ต รวมเล็กน้อย (ไม่มีเค้าอีกแล้ว ต้องรอรูปกล้องโบ๊ตกะแพน) ลงเขากลับมาที่หล่มสัก แวะตลาดสั่งกุนเชียงประจำตระกูล ที่อร่อยที่สุดในโลก
มาถึงวัดพร้อมใจตุ๊มๆต่อมๆของชาวบ้าน ว่าเจ้าภาพมันจะมากันไม๊เนี่ ย ย ย ย ย ย ย ย แต่ประธานก็ยังไม่มา
ชาวบ้านมารอกันเต็มแล้ว ไม่พูดพร่ำำทำเพลง หลังจากที่ไหว้ญาติผู้ใหญ่รอบทิศแล้ว รีบเติมพลังด้วยหน๋มจีน อาหารดังเมืองเพชรบูรณ์เค้า อร่อยอ่ะดิโบ๊ ต ประธานมาถึงก็นับเงินกันเล๊ย ย ย ย ย ยย งานกฐินเพิ่งเริ่มไปไม่ถึง20 นาที เราก็หนีไปบ้านคุณตากัน
บ้านคุณตาที่ถูกปิดตายมาไม่ต่ำกว่า 7 ปี หลังจากที่คุณยายตาย
เราได้กลับมาอีกครั้งนึง แทบจะไม่เหลือเค้าความยิ่งใหญ่บ้านนายกฯที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหล่มแล้ว ห้องน้าตุ๋ยเก่า ตั้งแต่บ้านปิดไป ก็โดนโจรเข้ามารื้ออค้นอย่างที่เห็น บ้านที่เคยนอน พื้นไม้กระดานมันปราบที่เคยนอนกลิ้ง คุณยายเคยนั่งอยู่ตรงนั้น
เค้าท์เตอร์ชงกาแฟ ตู้ด้านบนหายไปแล้ว ชั้นวางขวดขนม ในโหลแก้ว ที่ตั้งตาคอยชะเง้อจะหยิบกันตั้งแต่เด็กๆก ็ไม่อยู่แล้วเหมือนกัน
มุมนี้เป็นมุมที่ชินตา ตอนเช้าๆ ตื่นขึ้นมาจะ ได้ยินเสียงช้อนแหวกกาแฟสีเข้มๆ กระทบวงแก้วเป็นจังหวะกิ๊งๆ
ตรงนี้คุณยายเคยนอนในช่วงหลังที่ไม่มีคุณตาแล้ว ลืมจิ้มดูว่าพัดลมยังหมุนไม๊ แต่ก็คงไม่หมุนหรอก รูดั้งเดิมกลางโถงบ้าน คุณตาชอบแหย่นิ้วขึ้นมา แหย่ลูกหลานที่นั่งเล่นนอนเล่นอยู่ตรงนั้น
ห้องรับแขกยกพื้นสุดหรู ที่การันตีได้ว่าเมื่อ 50 ปีที่แล้ว สวยและทันสมัยที่สุดในเมืองหล่มสัก
นามบัตรที่พีชไปค้นเจอ ถ้าคุณตายังอยู่ แต้วจะทำใหม่ให้สสวยยยยยยที่สุด ประตูสีแดงๆ จำได้ว่าเคยเก็บรถเบนส์แวนสีฟ้าครามคันที่ แต้วชอบที่สุด ตอนนี้ไปอยุ่ไหนแล้วนะ T_T
และสุดท้าย ถึงวัตถุจะเสื่อมไปตามกาล แต่ความทรงจำ จะยังคงชัดสวยงามอยู่ในใจทุกเวลา ถึงไม่ใช่บ้านเกิด แต่กลับ เป็นบ้านที่ผูกพันธ์ แต้วจะไม่มีวันลืม คิดถึงคุณตาคุณยายจังค่ะ
Free TextEditor
Create Date : 15 พฤศจิกายน 2553 |
Last Update : 15 พฤศจิกายน 2553 11:52:47 น. |
|
9 comments
|
Counter : 1024 Pageviews. |
|
|