วันอาทิตย์ที่28 พ.ย.วันเกิดลูก ฉันก็เฝ้ารอว่าคุณจะเข้ามาถาม มาชวนลูกก็ได้หรือถามฉันก็ได้ว่าจะเอาอย่างไรดีกับวันเกิดลูกนี้ คุณก็ไม่มา ยังนั่งคุยกับเพื่อนบ้านผู้หญิงเหมือนเคยฉันกับลูกรอแล้วรออีก จนลูกรอไม่ไหวมาอ้อนให้ฉันพาไปซื้อของจัดงานฉันก็เลยไปกับลูกสองคน ตอนนั้นก็เย็นมากแล้ว กว่าจะกลับมาก็ 6 โมงกว่า เกือบทุ่มน้องปิ่นน้องอีฟก็เข้าบ้านไปแล้ว ลูกกลับมาไม่เห็นเพื่อนก็ใจไม่ดี ฉันต้องเจ้ากี้เจ้าการหลายอย่างให้เพื่อนลูกมานั่งกับลูกและร้องเพลงให้ลูกและฉันก็รู้สึกแย่ที่คุณไม่มาช่วยหยิบจับอะไรเลย เอาแต่คุย ๆๆ มันเศร้าจริง ๆ นะไม่รู้คุณจะเห็นไหม นี่ก็อีกความน้อยใจนึงที่สะสม

จนฉันตัดสินใจเดินทางไปเที่ยวสังขละบุรีกับลูกในช่วงวันที่4-5-6 ธันวา คุณคงจำได้ว่าฉันหาเรื่องโวยวายคุณเรื่องเตนท์ที่หาไม่เจอเพราะฉันอยากให้คุณกลับมาบ้าน เข้าบ้านบ้าง มานั่งเล่นคอมก็ได้ อ่านหนังสือรถก็ได้ดูทีวี ข่าวละครก็ได้แบบที่คุณชอบทำเวลาอยู่บนห้อง แต่คุณก็ยังใช้เวลานอกบ้านฉันจำได้ว่าฉันโวยวายเสียงดังและพูดจาไม่ดีกับคุณ แม่ก็มาช่วยหาอีกแรงก็หาไม่เจอ จำได้ว่าคุณก็หาเต็มที่แต่ก็หาไม่เจอ และคุณดูไม่โกรธที่ฉันเกรี้ยวกราดใส่คุณเลย แถมกลับไปคุยกับเพื่อนบ้านต่อฉันน้อยใจหนักอีกที่คุณออกไปต่อ แถมไม่สนใจที่ฉันอาละวาดเลย..ตอนนั้นคุณคิดยังไงหนอแต่ฉันนั้นว้าวุ่นเหลือเกินแล้ว

ตอนอยู่ที่กางเตนท์เราสองคนนึกถึงคุณพูดถึงคุณตลอด อยากให้คุณมาด้วย เพราะเราต้องนอนเตนท์สองคนแม่ลูกเราอาบน้ำที่ห้องน้ำกลางแจ้งไม่มีหลังคาเราก็นึกถึงคุณฉันอยากให้คุณโทร.มาถามบ้างว่าฉันกับลูกอยู่กันอย่างไรก็ไม่มีวี่แววเสียงโทรศัพท์จากคุณเลย มันเศร้านะแต่คุณคงคิดไม่ถึงว่าฉันจะบ้าเรียกร้องอะไรขนาดนี้ใช่ไหม

พอกลับมาบ้านไม่กี่วันคุณก็หายไป จำได้ว่าคุณเอารถไปด้วยโดยไม่บอกว่าไปไหน ค้างคืนด้วยคุณคงไม่รู้ว่าอาการเหมือนเมื่อหลายปีก่อนมาเยือนฉันอีกแล้วที่คุณหายจากบ้านไปไม่บอก แล้วฉันก็ผวาตื่นกลางคืน มารอ มาดูคุณว่ามาหรือยังมันทุกข์ใจมากนะ มันเหมือนย้ำเตือนว่าคุณไม่รักฉันแล้ว คุณจะทิ้งฉันแล้วเพราะก่อนหน้านี้ที่คุณเริ่มกินเหล้ากับเพื่อนในหมู่บ้าน คุณก็หายไปตอนกลางคืนนอนบ้านพี่เต้บ้าง นอนข้างล่างบ้าง แล้วนี่มาหายไปกับรถอีกสิ่งที่คุณไม่เคยทำคุณก็ทำ แล้วฉันล่ะ จะรู้สึกอย่างไรเจ็บปวดขนาดไหนคุณคงนึกไม่ถึงเลย ดังนั้นนี่แหละที่ฉันอาจจะดูบ้าในสายตาคุณเมื่อไหร่ที่รู้สึกว่าถูกทิ้งหรือคุณไม่รักฉันจะเป็นแบบนี้มีอยู่คืนนึงที่ตื่นมาตอนตีสาม ฉันมองหาคุณในห้องไม่เจอก็ใจไม่ดีจึงลงไปดูข้างล่าง เห็นคุณนอนที่โซฟาก็อุ่นใจ แต่รู้ไหมว่าอีกหลายคืนที่ไม่เห็นและไม่รู้คุณอยู่ไหนฉันจะรู้สึกอย่างไร เราไม่เคยห่างกันแบบนี้ถึงจะไม่ค่อยมีอะไรกันเพราะฉันงี่เง่า แต่เราก็ยังนอนเตียงเดียวกันได้มีโอกาสสัมผัสกันบ้าง คุณสัมผัสอ่อนโยนมา ฉันโอนอ่อนผ่อนตามแล้วเราก็รักกันต่อได้ แต่นี่คุณห่างบ้าน ห่างห้องออกไปเรื่อย ๆแล้วจะมีวันเวลาใดหรือที่เราจะได้ปรับความเข้าใจกัน..นี่คือสิ่งที่ฉันเห็นและรู้สึกจริงๆ แต่ไม่เคยบอกคุณเลย

แล้วก็มาถึงวันที่คุณลาพักร้อนแล้วหายไปหลายคืนแบบไม่บอกกล่าวในช่วงวันรัฐธรรมนูญ..ฉันไม่รู้ว่าคุณไปไหนมันเจ็บมากนะยิ่งมารู้ภายหลังว่าไปกับบ้านนั้นแล้วยังให้บอกพี่เต้ว่าไม่ได้ไปด้วยเนี่ยมันทำให้ฉันรู้สึกแย่มาก ๆ ฉันเป็นคนอื่นหรือไรถึงต้องแอบไปไม่อยากบอกกันฉันมันน่ารังเกียจมากหรือ ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าคุณคิดอย่างไรและทิ้งลูกไปได้อย่างไร มันทำให้ฉันเศร้ามากและน้อยใจมากขึ้นทุกขณะเพราะคุณไม่เคยทิ้งลูกเมียไปต่างจังหวัดเลย ขนาดบริษัทให้ไปคุณยังไม่อยากไปแต่นี่คุณทิ้งเราสองคนไปโดยไม่คิดจะบอก แล้วยังตั้งใจปิดบังว่าไม่ได้ไปอีกฉันเศร้าเสียใจได้ไหม..เพราะมันเกิดความไม่ปกติในวิถีชีวิตครอบครัวจริง ๆและเราไม่มีโอกาสปรับความเข้าใจกันมากเข้าไปทุกทีทุกที

Create Date : 21 ธันวาคม 2556
Last Update : 22 ธันวาคม 2556 0:22:26 น.		0 comments
Counter : 337 Pageviews.
Share Tweet