เอาล่ะมาถึงช่วงท้ายเลยดีกว่าฉันไม่ได้อยากบังคับจิตใจคุณ หรืออยากทำตามใจตนเอง แต่ฉันเจ้ากี้เจ้าการออกคำสั่งกับคุณขอให้คุณทำในสิ่งที่ฉันคิดว่าดีโดยไม่ปล่อยให้คุณคิดเองทำเอง..ฉันรู้ตัวดีฉันขอโทษ เพราะฉันคิดแค่ว่า ถ้าคุณทำแบบนี้แล้วจะดี ใคร ๆ จะมองว่าเราดีแต่ปัญหาคือฉันไม่ได้คิดถึงใจคุณเลยว่าคุณอยากทำมันด้วยตัวคุณเองหรือไม่หลายครั้งคุณจึงรู้สึกเหมือนถูกบังคับจิตใจใช่ไหม ฉันขอโทษนะ เพราะฉันแค่คิดว่าถ้าผลมันออกมาดีคุณก็จะดูดีในสายตาคนอื่น ๆ ด้วย ฉันจำตัวอย่างที่ชัดเจนไม่ได้จำได้แต่ว่าฉันมักบอกว่า “ป๊าแบบนู้นสิ แบบนี้สิเสมอ”เลยโดยไม่ได้สังเกตว่าคุณอึดอัดใจหรือไม่..

ส่วนความมักง่าย สกปรก ขี้เกียจ นั้น ยอมรับทุกข้อกล่าวหาแต่เป็นเพราะว่าหลายครั้งที่ฉันเครียดจากงานฉันก็มักนึกไปเองว่าไม่อยากทำอะไรอีกแล้วจนมักง่ายทิ้งของไม่เป็นที่ สกปรกแต่แอบคิดเสมอว่าก็ได้คุณที่ช่วยดูแลห้องให้แล้วนี่นา ฉันคิดเห็นแก่ตัวจริง ๆไม่นึกถึงใจคุณเลย ฉันขอโทษนะ หลังจากลูกแข่งเสร็จฉันกับลูกก็จะจัดบ้านใหม่กันแล้วและมีโปรแกรมช่วยกันทำความสะอาดทุกสัปดาห์เลยฉันตระหนักแล้วว่าเราต้องฝึกทำงานบ้านให้เป็นนิสัยที่ดีติดตัวไปเพราะถ้าเราไม่ทำเราก็จะอยู่กับขยะแบบสกปรก ๆ ซึ่งทำให้สุขภาพจิตย่ำแย่ลงไปอีก

เรื่องใจร้ายที่สุดแล้งน้ำใจ เห็นแก่ตัว ที่ฉันไม่ช่วยคุณเรื่องเงินเวลาที่เราไปเที่ยวกันมาหรือเงินคุณหมดนั้นฉันยอมรับว่าฉันคิดแบบตื้น ๆ ว่าก็ในเมื่อคุณซื้อของกินมากมายระหว่างการเที่ยวนั้นแทนที่จะกินอย่างประหยัดคุณก็ต้องรับสภาพที่เป็นได้ เราคิดไม่ตรงกันที่ว่าสำหรับคุณเวลามาเที่ยวก็ต้องเต็มที่ได้ในทุกเรื่อง ถ้าจะไม่เที่ยวก็ไม่เที่ยวเลยแต่สำหรับฉันขอให้ได้ออกจากบ้านใช้เวลาร่วมกันสามคนกินน้อยหน่อยเพื่อให้มีเงินเที่ยวก็เพียงพอสำหรับฉัน พอเราเห็นไม่ตรงกันตรงนี้ก็ทำให้เรามีปัญหาปากเสียงกัน..ฉันผิดจริง ๆ ฉันแล้งน้ำใจแต่ไม่ใช่ทุกครั้งหลายครั้งที่ฉันจะวิ่งไปตอกบัตรก่อน คุณก็โกรธซะแล้ว แต่ฉันนี่ก็งี่เง่าคิดได้ไงว่าจะตอกบัตรก่อน..ฉันยอมรับผิดและขอโทษคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วยส่วนกับเพื่อนบ้าน ระยะหลัง ๆฉันก็รู้สึกดีกับพวกเค้าและมีของฝากกลับจากเที่ยวทุกครั้งนะ แต่บางครั้งยอมรับว่าฉันก็ไม่อยากให้คุณไปใช้เวลากับพวกเค้ามากนัก..ฉันอยากอยู่แบบเดิมที่เราเคยอยู่..คุณเองก็เคยบอกว่าเพื่อนบ้านให้คบแบบพอดี ๆ เพราะหลายครั้งเค้าก็ทำให้คุณต้องหงุดหงิดหรือบางทีคุณก็บ่นว่าพวกเค้าให้ฉันฟังบ้าง ฉันยังบอกคุณเลยว่าอย่าไปคิดมากอย่าไปโกรธเค้าเลย เพราะจริง ๆ แล้ว เราก็ไม่อยากมีปัญหากับใคร..แต่ที่ไหนได้ล่ะ สุดท้ายก็ฉันนี่แหละ..ที่บ้าบอกว่าใคร....

ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ว่าปัญหาในการใช้ชีวิตจะเกิดอะไรขึ้นเราก็ยังพอผ่านมาได้ สุขกันบ้าง ทุกข์กันบ้างสลับกันไป (ฉันมองเห็นแบบนั้นแต่คุณอาจคิดคนละอย่างก็ได้) จนมาถึงในช่วงเดือนสุดท้ายของเราหลังจากที่ฉันบอกไปคร่าว ๆ ในวันที่ 23 เม.ย.ที่ผ่านมาแล้วบางเรื่องคุณคงยังไม่รู้ ฉันขอบอกตรงนี้อีกแล้วกันเพราะวันนั้นฉันพูดมากกว่านั้นไม่ได้เนื่องจากมันเป็นความรู้สึกส่วนตัวจริง ๆ

ที่ฉันตึงชากับคุณเพราะอยากให้คุณมาง้อมาเกาะแกะป้วนเปี้ยนสัมผัสใกล้ ๆ..แต่รอเท่าไหร่คุณก็ไม่มา กลับหายไปค่ำมืดไม่เข้าบ้านความน้อยใจเริ่มสะสม แต่ด้วยทิฐิฉันจึงไม่ง้อก่อนแม้หลายครั้งอยากจะเข้าไปกอดจากด้านหลัง ซื้อเสื้อตัวใหม่มาให้ก็ยังไม่กล้าหยิบมาส่งให้...เพราะทิฐิทั้งนั้น

หลายเหตุการณ์ที่ฉันเฝ้าสังเกตทำให้ฉันยิ่งน้อยใจ เสียใจจนแทบจะเป็นบ้า พาลูกหนีเที่ยวคุณก็ไม่เคยโทร.หา..พาลูกเดินไปเรียนตากแดดก็ไม่ไยดี..ลูกอยากขี่จักรยานก็ไม่เข็นออกมาสูบลม..ลูกอยากไปเซเว่นก็ไม่พาไปไม่รู้ได้ยินหรือไม่ลูกมีการแสดงก็ไม่สนใจไถ่ถามหรือแสดงอาการว่าอยากไปดู...ทั้งหมดสะสมเป็นความน้อยใจและคิดไปว่าคุณเปลี่ยนไปแล้ว คงไม่รักสองแม่ลูกแล้ว 

Create Date : 21 ธันวาคม 2556
Last Update : 22 ธันวาคม 2556 0:21:56 น.		0 comments
Counter : 277 Pageviews.
Share Tweet