จอมใจกวี เธอคือแรงบันดาลใจในชีวิต ให้ผลิตงานกลอนอักษรศิลป์ ยามใดฉันท้อแท้แก่ชีวิน เธอก็รินความหวังกำลังใจ พูดปลอบโยนอย่าท้อจงต่อสู้ แม้หดหู่ย่ำแย่มากแค่ไหน จะมีเธอเคียงข้างไม่ห่างไกล อยู่เคียงบ่าเคียงไหล่ไม่ทิ้งกัน เธอทำให้ซาบซึ้งซึ่งรักแท้ คนอ่อนแอก็ฮึกเหิมเริ่มเชื่อมั่น พากเพียรเขียนบทกวีที่รำพัน เพื่อกำนัลสุขไว้ในโลกา "อยากขอบคุณคนดีนะที่รัก" ให้ฉันได้รู้จักรักมีค่า เสมือนเป็นดวงดาวสกาวฟ้า ส่องลงมาสว่างยังกลางใจ จากฉันเคยมืดมนหมองหม่นนัก ก็รู้จักรักที่มีแต่ให้ จึ่งทุกแห่งหนทางก้าวย่างไป สว่างไสวเมื่อมีรักให้พักพิง ขอบคุณนะคนดี คำพูดนี้แทนใจในทุกสิ่ง ย้ำอีกครั้งใจฉันนั้นรักจริง ตราบวันตายไม่ทอดทิ้งยิ่งรักเธอ   Create Date : 06 กันยายน 2550 4 comments Last Update : 6 กันยายน 2550 22:35:29 น. Counter : 911 Pageviews. Share Tweet

โดย: yaya IP: 66.17.34.45 6 กันยายน 2550 22:40:32 น.

เราคือเพื่อนร่วมฝันในวันนี้ บนถนนสายกวีมณีภาษา เก็บดวงดาวจากสรวงยามร่วงมา หากเหนื่อยล้าสองมือช่วยยื้อดึง แม้นขวากหนามพงหนาจะฝ่าข้าม ทั้งเขตคามภูใหญ่ก็ไปถึง ฝนจะตกฟ้าฟาดอึงคนึง ไม่เคยนึกรำพึงแค่หนึ่งวัน   โดย: แซนด์ซี 13 กันยายน 2550 18:55:51 น.

สวัสดีค่ะแม่จิตร มีทั้งเรื่องตลกและเรื่องเศร้าของม๊าเลยนะค่ะ คือว่า ม๊าพึ่งจะรู้ว่าแม่จิตร เป็นผู้ชายนะค่ะ ตอนแรกที่เข้าบล็อคของแม่จิตรใหม่ๆนั้น ไม่ได้คิดอะไร ก็คือ แม่จิตรของม๊าไงค่ะ อิอิ พอมารู้จากเด็กๆ ที่เข้ามาบอกม๊านั้นล่ะค่ะ ว่าแม่จิตรเป็นผู้ชายนะ แล้วที่ชื่อแม่จิตรนั้นคือนามปากกายังไงล่ะ ส่วนเรื่องเศร้า ก็คือ ลูกสาวตัวน้อยๆของม๊า น้องน้อยนะค่ะ ประสบอุบัติเหตุ ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล โดนตัดขาหลังไปหนึ่งข้าง ส่วนที่เหลืออีกหนึ่งข้างก็ต้องใส่เหล็กดามไว้ค่ะ น้องน้อยเป็นเด็กกำพร้า ตอนเกิดอาศัยอยู่ในท่อน้ำหลังบ้านม๊านะค่ะ แต่ช่วยชีวิตเด็กน้อยไว้ได้แค่เพียงตัวเดียว ที่เหลือไม่รอดเลยค่ะ เขามีแค่ม๊ากับครอบครัวของเราเท่านั้น แต่มาโดนกรรมเก่าเบียดเบียน นะค่ะ ตอนนี้อยู่นั้นขั้นปลอดภัยแล้ว พ้นขีดอันตรายจากการติดเชื้อในกระแสเลือดแล้วนะค่ะแม่จิตร ด้วยความที่ม๊าเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรุนแรง ทำให้ม๊าเกิดแรงบันดาลใจ แต่งโคลงแบบมั่วๆขึ้นมาบทหนึ่งนะค่ะ อิอิ ตรงนี้ก็ตลกดีเหมือนกัน พึ่งเข้าใจนะค่ะ ว่าบางครั้งหากคนเราเกิดแรงบันดาลใจรุนแรงสักเรื่องก็จะสามารถทำอะไรขึ้นมาได้แบบอย่างนี้นะค่ะ คุณแม่จิตรอ่านแล้วอย่าพึ่งขำคนแก่ๆนะค่ะ มุ่งมั่นมากๆเลยค่ะ ********** พยายามตื่นลืมตาขึ้นมาเถิด ยังมีสิ่งบรรเจิดรอลูกอยู่ รู้ไหมหัวใจของแม่สุดอาดูร อยากเกื้อกูลลมหายใจไปสู่กัน ขยับตัวอีกสักนิดเถิดลูกรัก ให้โลกประจักษ์ว่าฉันนั้นนักสู้ ยังคงมีความรักรอคอยลูกอยู่ เพียงลุกขึ้นสู้ไม่ย่อท้อต่อชะตา   โดย: mom (นางมารร้ายจีจี้ ) 26 กันยายน 2550 9:55:50 น.

yaya สวัสดีจอมใจกวี คุณ แซนด์ซี สวัสดีครับ ขอเพียงเธออย่าท้อจงต่อสู้ แม้หดหู่ย่ำแย่มากแค่ไหน สิ่งสำคัญเรียนรู้สู้ต่อไป คลายหัวใจว้าวุ่นสุญญตา ไว้จะเอานารีกำศรวลมาให้อ่านแต่คงอีกนาน คุณ mom สวัสดีครับ ลองทายก็แล้วกันว่าทำไมถึงใช้ชื่อ นามปากกานี้ และเกี่ยวกับงานเล่มนี้ของผม ในนารีกำศรวล คุณมีความเมตตา ช่วยได้เท่าที่ช่วยครับ รู้ไหมการทำความดีก็เป็นทุกข์ถ้าทำไม่เป็นนะ ส่วนที่คุณเขียนจะเรียกโคลงกลอน กวี กาพย์ ก็ได้มันก็เป็นนามสมุมติในรูปแบบที่เรียกกัน เพราะแต่ก่อนแต่ไรที่จะมีการใช้อักษร ก็เริ่มจากการไม่มีอะไรมาก่อน เขียนไปเถอะครับแต่ก็ต้องพอรู้บ้าง เผื่อมีคนทับถม แต่ถ้าคุณชอบ ผมแนะนำให้หัดเขียนกาพย์ฉบัง ๑๖ รับรองคุณจะภูมิใจในตัวเองว่า เออ เขียนไม่ยากนี่   โดย: maejitr 26 กันยายน 2550 12:55:26 น.