Bloggang.com : Maeboon : ม่วนซื่นเมืองลาว ๑๕ จากหลวงน้ำท่า ผ่านบ่อแก้ว กลับสู่ไทย ตอนจบ

ม่วนซื่นเมืองลาว ๑๕ จากหลวงน้ำท่า ผ่านบ่อแก้ว กลับสู่ไทย ตอนจบ

เที่ยวเมืองสิง

๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๘

แม่บุญตื่นแต่เช้าเลยเดินลงมาดูอาหารเช้าว่าเขาจัดไว้ที่ไหน? ที่ทางเข้าบ้านพักนั่นเอง แต่ด้วยเหตุที่คงไม่คุ้นเคยกับการต้อนรับทัวร์เป็นกลุ่มใหญ่แบบเรา วงเล็บนะคะ เพราะน้องรีเชฟชั่นวิ่งเข้าวิ่งออกสวนทางกันราวกับว่าแขกมาสักร้อยคน สาวน้อยวิ่งไปหยิบของทีละอย่างแทนที่จะเอาถ้วยชามใส่ถาดถือมาครั้งเดียว มองแล้วก็ปวดหัว หรือว่าจะลงมือเองอีก แต่อย่าดีกว่าเดี๋ยวน้องเขาจะตกงานเปล่าๆ กว่าของกินจะมาวางครบแม่บุญลุ้นแทบแย่ กลัวสาวน้อยจะเป็นลมเป็นแล้งไปก่อน เพราะความผอมบางของเธอ

เมื่อคืนเพื่อนสาวคนหนึ่งที่นอนชั้นบนเหมือนแม่บุญ เธอเดินลงไปหารีเชฟชั่นบอกเขาว่าแอร์ไม่เย็น จะขอลดราคาค่าห้อง หนุ่มเจ้าของบ้านรีบวิ่งขึ้นมาดู บอกว่ามันพึ่งเปิดต้องรอเวลาหน่อย จากนั้นก็วิ่งหายไป แม่บุญนั่งฟังอยู่ในห้องไม่ออกมาเพราะถ้าออกมาเรื่องมันจะยาวกว่านี้ เธอคงต่อว่ากับแม่บุญแล้วให้แม่บุญวิ่งไปเปลี่ยนห้องให้แน่ๆ ตกลงเลยแอบเฉยๆ เสีย ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงบอกว่าแอร์เย็นแล้ว ค่อยหายใจโล่งคอหน่อย แบบค่อยๆ หายใจนะกลัวเขาจะได้ยิน

เมื่อครั้งเราไปพักที่หลวงพระบาง ห้องของเราสองคนเล็กและแคบกว่าของคนอื่นๆ ที่ได้ห้องกว้างขวางมีเตียงสามเตียง เดินสวนสนามกันสบายๆ พอรู้ว่าเราได้ห้องแคบๆ ก็พากันพูดออกมาเลยว่า ฉันไม่เปลี่ยนห้องนะ แม่บุญกับมิเชลพยักหน้ากันไม่ต้องเปลี่ยนใดๆ ทั้งสิ้น พอมาพักที่นี่ เราได้ห้องกว้างที่สุด ห้องน้ำแยกต่างหาก ถึงคราวที่เราจะได้พักสบายๆ บ้าง ก็ในเมื่อจ่ายราคาเท่าๆ กัน ขอสักครั้งเถอะนะ ฉันก็ไม่เปลี่ยนห้องเช่นกัน อีกอย่างตอนนอนที่หลวงพระบางนั่นสี่คืน แต่ที่นี่เพียงแค่สองคืนเบาะๆ เท่านั้นเอง

การเดินทางกับคนจำนวนมาก มักจะมีเรื่องเล็กๆ น้อยๆ มาทำให้ยุ่งยากใจอยู่ในบางครั้งๆ ก็เฉยแล้วปล่อยผ่าน บางครั้งก็ต้องพูดออกมาบ้าง ไม่งั้นเขาก็จะข่มเราตลอด ความมีน้ำใจ ความเห็นแก่ตัวมันจะแสดงออกมาด้วยสัญชาติญาณของแต่ละคนในแต่ละเหตุการณ์ ที่ไม่ค่อยได้เอามาเล่าเพราะเห็นว่ามันเล็กๆ น้อยๆ แต่ขอรับรองว่า ...การเดินทางเป็นกลุ่มนั้นไม่ง่ายเลย หากคนที่เราเดินทางด้วยเป็นคนไร้น้ำใจ ไร้ความเมตตาปรานี ...ใครที่เคยเดินทางกันหลายๆ คน คงจะพอเข้าใจ จะไม่ขออธิบายเพราะอาจจะยาว

เพื่อนๆ ลงมากินอาหารเช้ากันพร้อมเพรียง เสียงพูดคุยดังไปทั้งบ้าน พอกินเสร็จก็หันมาถามว่า วันนี้เราจะไปไหนกัน? คำตอบคือ เราจะไป...เมืองสิง...เมืองเล็กๆ ติดชายแดนประเทศจีน ในหนังสือเขาบอกว่าเป็นเมืองเก่าแก่ของลาวตอนเหนือ พออ่านเจอคำนี้มันเหมือนต้องมนต์สะกด ต้องไปดูให้เห็นกับตา จากนั้นหนุ่มน้อยเจ้าของรถตู้ก็ต้อนพวกเราขึ้นรถแล้วบึ่งออกไปจากที่พักทันที

ระหว่างทางก็ยังคงผ่านท้องทุ่งนา บ้านของชาวลาวเป็นหย่อมๆ ไป ทางที่รถวิ่งบางช่วงก็เป็นหลุมเป็นบ่อ นั่งกันหัวโยกหัวคลอนสนุกดี บางทีก็ทางเรียบเพราะคนจีนเขามาทำถนนให้ ขับๆ ไปเจอวิวสวยๆ ก็ร้องบอกให้คนขับจอด แล้วก็วิ่งลงไปถ่ายภาพกัน แม่บุญว่า วัยเด็กหรือวัยผู้ใหญ่พอได้เจอของถูกใจ การแสดงออกมันก็ไม่แตกต่างกันสักเท่าไหร่หรอกนะ แก่แต่ตัวแต่หัวใจยังคงกระชุ่มกระชวยไง

ไม่นานนักรถก็วิ่งเข้าเขตเมืองสิง ก่อนจะถึงก็เห็นเขากำลังเกี่ยวข้าวกัน รถที่ใช้เป็นรถมาจากจีน อะไรๆ ก็จีนไปหมด จากนั้นรถก็มาจอดสนิทหน้าบ้านเก่าๆ หลังหนึ่ง แล้วคนขับก็ให้พวกเราลงเดินกัน เมืองสิงที่เห็นมีแต่บ้านเก่าๆ ไม่มีคนอยู่ ความร้อนที่กำลังคืบคลานมากับแสงอาทิตย์ที่ร้อนขึ้นทุกทีทำให้พวกเราเร่งฝีเท้าเดินกันเร็วขึ้น แต่ก็ไม่เห็นอะไรที่มันจะบ่งบอกว่าที่นี่มีอะไรน่าสนใจ

สำนักงานการท่องเที่ยวดูร้างมานาน ไม่มีอะไรทั้งสิ้น พวกเราเดินไปตามถนนสายหลักไปเรื่อยๆ เห็นร้านอาหารจีนเปิดอยู่หนึ่งร้านเข้าไปถามอะไรก็ตอบไม่ได้พูดได้แต่ภาษาจีน หรือเราจะหลงเข้าเมืองจีนกันแล้วนะ พอดีมีคนแถวนั้นผ่านมาถามเขาว่าที่นี่มีอะไรให้ดูมั่ง เขาบอกทันทีว่าไม่มีหรอก มีแต่ตลาดใหญ่ที่มีของขายมากมายรวมถึงสินค้าจากจีนถ้าอยากไปดูก็เดินตรงไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ถึง

จากนั้นพวกเราก็เดินต่อ เดินผ่านบ้านหลังหนึ่ง สวยงามตั้งโดดเด่นมีรั้วล้อมรอบแต่ไม่เห็นใครสักคน อ้าว มีตัวหนังสือภาษาจีนเขียนเอาไว้หน้าบ้าน นึกแล้วเชียว ส่วนบ้านไม้เล็กๆ โทรมๆ จะพังแหล่มิพังแหล่นั่นเป็นของเจ้าของประเทศคนลาวจ้า บ้านใหญ่ๆ นั่นคนจีนเขามาสร้างมาอยู่ เห็นแล้วก็แอบต่อว่าในใจ

จากนั้นก็เดินไปจนถึงตลาดๆ ที่ว่าใหญ่โตจริงๆ มีผู้คนมากมายระรานตาไปหมด ผักผลไม้ที่รถส่งของนำมาลง ข้าวสาร อาหารแห้ง ผลไม้ผักสดๆ เสื้อผ้าชนเผ่า วางขายกันเป็นแนวยาว เห็นข้าวสารจากประเทศไทยด้วย

พวกเราเดินดูกันอย่างสนใจ แม่บุญเดินดูด้วยความคิดอยากจะทำกับข้าวกินเองมันจะถึงเครื่องถึงรสกว่าคนลาวทำแน่ๆ เดินกันจนรอบแต่ไม่มีใครซื้ออะไรสักอย่าง จากนั้นก็เดินกลับมาที่รถ ระหว่างทางเจอคนขายน้ำ กาแฟเย็น ชาเย็น แม่บุญสั่งน้ำมะนาวสดๆ ใส่น้ำแข็ง กินแล้วชื่นใจสุดๆ เพื่อนๆ เลยพากันซื้อตามหลังจากขอชิมกันก่อน เพราะกลัวว่าจะท้องเสีย ด้วยว่าอากาศมันร้อนสุดๆ

คนขับรถพาออกจากหมู่บ้านแบบไม่มีจุดหมาย เพราะมันไม่มีอะไรนอกเหนือจากนี้อีกแล้ว มองที่นาฬิกาข้อมือ เกือบจะเที่ยงแล้ว พอดีผ่านร้านอาหารคนขับแนะนำให้หาอะไรกินที่นี่เพราะจากนี้ไปไม่แน่ใจว่าจะมีร้านอาหารอีกหรือเปล่า แม่บุญเห็นดีด้วยเลยบอกให้เขาไปจอดหน้าร้านหลังจากนั้นแม่บุญก็เดินนำเข้าไปในร้านทันที

ไม่มีใครสักคนออกมาต้อนรับ ไม่มีแขกสักคนอีกด้วย เลยถือวิสาสะเดินเข้าไปส่องดู เห็นสองสามี หนุ่มสาวกำลังช่วยกันทำอะไรสักอย่างอยู่นอกบ้าน ทั้งสองคนรีบล้างมือมาต้อนรับ แม่บุญเลยถามว่าร้านเปิดหรือเปล่า เขาบอกว่าเปิด แล้วมีอะไรกินมั่ง ? เขาพาเดินไปดูที่ตู้แช่เย็น จากนั้นก็เปิดให้ดู...

ตาของแม่บุญมองไปตามมือที่ชี้ นั่นหัวหมา เนื้อหมาก็มี มีงูสิง งูเห่าลอกหนังขดเป็นวงอยู่อีกมุม เนื้อสัตว์ป่าอีกสองสามอย่าง พอตั้งสติได้ก็ยกมือปิดปากไว้เพราะกลัวจะอ้วก พยักหน้าแล้วรีบเดินไปบอกเพื่อนๆ พออธิบายเสร็จ สาวๆ พากันร้องยี้กันเป็นแถว เพื่อนผู้ชายถามว่า มีแต่หมา ไม่มีหมูเหรอ ? เออ ฉันลืมถาม ว่าแล้วก็เดินกลับไปถามใหม่ หลังจากต้องทำใจสักพัก เจ้าของร้านบอกว่ามีแต่แช่แข็ง แม่บุญเลยฝขอดูให้เห็นกับตาเพราะกลัวว่าจะเอาเนื้อหมามาให้กิน พอเห็นเนื้อหมูติดมันเป็นหมูสามชั้นก็ค่อยโล่งใจ

แม่บุญบอกให้เขาทำข้าวผัดใส่ไข่ ใส่หมู แล้วก็ผัดผักใส่หมู ขอเท่านี้แหละ เนื้ออย่างอื่นไม่เอา นอกนั้นก็สั่งเบียร์ลาวให้เพื่อนๆ พอเดินกลับไปที่โต๊ะ เพื่อนผู้ชายบอกว่าอยากกินเนื้องู อ้าว...งานเข้าแล้วแม่บุญๆ ถามว่าอยากจะกินจริงๆ เหรอ ชายสาม หญิงอีกหนึ่งบอกว่าอยากลอง ในเมื่อเมื่อวานยังกินหนอนทอดได้เลย แม่บุญเลยเดินไปถามเจ้าของร้านว่ามีเมนูเด็ดอะไรมั่งที่ทำจากเนื้องู เขาบอกว่า ยำงูไง?

ฟังแล้วคลื่นไส้ ปั่นป่วนในท้อง เดินออกไปบอกเพื่อนๆ ตกลงตามนั้น ม่บุญบอกให้ไปนั่งรวมกันแยกโต๊ะนะ ไม่งั้นฉันอาเจียนออกมาต่อหน้าพวกเธอ ฉันไม่รับรองด้วยเพราะหากมันห้ามไม่อยู่ก็ต้องอ้วกอย่างแน่นอน ตกลงพวกเขาเลยไปนั่งอีกโต๊ะ ตอนที่เขายกยำงูมาให้ เห็นกินกันอย่างเอร็ดอร่อย บอกว่ามันหยาบไปนิด เหมือนเนื้อไก่หน่อยๆ ผู้หญิงภรรยาของเพื่อนมิเชลก็นั่งกินหน้าตาเฉย แม่บุญขนลุกเลยเมื่อมองเห็น

จากนั้นก็เดินทางกันต่อ จุดหมายคือในตัวเมือง เมื่อวานเห็นวัดอยู่บนเขาเลยบอกให้คนขับลองแวะไปดูที ก่อนที่จะกลับโรงแรม เพราะพรุ่งนี้พวกเราก็จะเดินทางกลับเข้าประเทศไทยแล้ว วัดที่ว่าอยู่บนเขามองลงมาเห็นตัวเมืองไกลลิบๆ ในวัดไม่ได้เข้าไปดู เพราะที่ไหนๆ ก็เหมือนกัน อีกอย่างเราดูวัดที่สวยงามที่สุดที่หลวงพระบางแล้ว เจอภูเขาแล้วจอมปลวกเลยไม่มีค่าว่างั้นเถอะ

จากนั้นก็พากันกลับโรงแรม เพื่อนเปิดหนังสือคู่มือท่องเที่ยวดู เห็นมีเขียนแนะนำร้านอาหาร เลยให้พนักงานโรงแรมโทรไปจองให้ ค่ำนั้นคนขับรถก็คลำทางพาไปจนถึง ร้านไม่ใหญ่แต่ก็ไม่เล็ก เมนูอาหารส่วนมากก็เป็นอาหารลาวแท้ๆ แม่บุญสั่งลาบไก่มากิน เพื่อนบางคนสั่งแกงอ่อม สั่งผัดผัก แม่บุญไม่ได้ดูให้เพราะมันเยอะเกิน จากนั้นก็ลงมือกินอาหารกัน ก็อร่อยพอกินได้ ไม่ถึงกับร้องว่า โอ้โห อดใจไว้กลับไปกินที่บ้านเรา ค่ำนั้นพวกเราก็กลับไปพักผ่อนเพื่อที่จะเดินทางกลับกันเสียที

๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๘ กลับบ้านเรา ประเทศไทย

เช้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของการเดินทางอันยาวนานกว่า ๑๖ วันในลาว เริ่มกันตั้งแต่ลาวใต้ เวียงจันทน์ หลวงพระบาง จนมาถึงที่นี่ วันนี้เราจะเข้าบ่อแก้วแล้วผ่านด่านที่นั้นเพื่อเข้าประเทศไทยที่ด่านเชียงของที่เชียงราย

อาหารเช้าวันนี้พนักงานจัดโต๊ะไว้แถมเขียนป้ายติดด้วยว่า กรุ๊ปของแม่บุญ แหม่ ดูเท่ห์ๆ ยังไงพิกล ทุกคนดูสดชื่นรื่นเริงกันมาก คงจะเหนื่อยกันด้วยแหละ ตื่นเช้ากันทุกวัน เดินทางกันแบบไม่ได้พัก ไม่ได้หยุด ในเมื่อดั้นด้นมาไกลก็ต้องดูต้องชมให้คุ้มแบบนี้แหละ ทัวร์แม่บุญ..มาแล้วรับประกันคุ้มค่าการเดินทางขอบอก..ถ้าไม่เหนื่อยมากเกินไป

วันนี้เรานั่งกันบนรถเสียเป็นส่วนมาก ถนนหนทางช่วงหลังนี้ดีมาก คนขับไม่พูดไม่จาตามเคย ดูเหมือนว่าจะตั้งใจขับเป็นพิเศษ เพราะทางขึ้นๆ ลงๆ เขาลูกแล้วลูกเล่า ไม่ค่อยมีรถผ่านเสียด้วยสิ นานๆ จะเห็นวิ่งสวนทางมาสักคัน ส่วนมากเป็นรถขนสินค้าจากจีนไปเมืองไทยหรือไม่ก็ไปที่ชายแดน คนขับบอกว่า พอส่งเราเสร็จเขาต้องตีรถกลับทางเดิมซึ่งไกลมากจากหลวงพระบาง เขาต้องนอนกลางทางที่ไหนสักแห่งก่อนจะเดินทางกลับหลวงพระบาง แม่บุญเลยบอกขอภาวนาให้เขาได้ผู้โดยสารที่อยากจะเดินทางไปที่เดียวกันจะได้ไม่เสียเที่ยว เขายิ้มบอกว่า ถ้าได้แบบนั้นจะดีมากเลย เป็นครั้งแรกที่แม่บุญเห็นเขายิ้ม คงจะดีใจที่จะได้กลับบ้าน หลังจากขับรถพาคระเรารอนแรมมานานหลายวัน

วันนี้เราไม่ได้แวะกินข้าวกลางวันเพราะต้องการทำเวลา ไม่อยากไปถึงชายแดนค่ำเพราะกลัวว่าเขาจะปิดด่านก่อน ตกลงเลยกินกล้วยน้ำว้าที่ซื้อติดมือมากันคนละลูกสองลูกรองท้องไปก่อน แล้วค่อยไปกินที่เมืองไทยที่โรงแรมที่จองไว้ที่เชียงรายโน่น

ในที่สุดพวกเราก็เดินทางมาถึงด่าน ถึงตอนนี้เราก็ได้ล่ำลาคนขับ แต่ดูเหมือนความรีบร้อนจะทำให้เขารีบกลับโดยแทบจะไม่ได้ลากับทุกๆ คน พวกเราให้เงินค่าจ้างพร้อมทิปอีกจำนวนหนึ่ง แล้วก็ลากันตรงนั้น ไม่รู้ว่าเขาได้ลูกค้ากลับไปด้วยอย่างที่คุยกันหรือไม่ ? กระเป๋าเดินทางมากมายแม่บุญเลยจ้างให้คนที่รับขนกระเป๋าแถวๆ นั้นยกไปให้ทุกๆ คน จากนั้นก็เดินผ่านด่านออกจากลาว แล้วซื้อตั๋วรถเมล์เพื่อไปลงที่ด่านไทยซึ่งไกลไปหลายกิโลเมตร มิน่าเล่าเขาถึงได้มีรถวิ่งรับส่ง

พวกเราไปถึงชายแดนเข้าประเทศไทยแบบเส้นยาแดงจริงๆ เพราะอีก ๓๐ นาทีเขาก็จะปิดด่าน พอผ่านด่านออกมาได้ แม่บุญก็โทรเรียกรถตู้ที่ติดต่อเอาไว้ให้วิ่งมารับช่วงต่อเพื่อไปส่งที่โรงแรมที่จองเอาไว้แล้วทันที เรียกว่าไม่ได้เสียเวลาคอยนานนัก ที่เป็นแบบนี้ได้เพราะก่อนเดินทางได้ติดต่อเจ้าของบริษัทรถตู้ที่เชียงรายไว้ก่อนแล้ว และนัดให้เขาส่งรถมารอรับที่ด่านนี้ในช่วงเย็น เพราะรู้ว่ายังไงก็ต้องมาถึงตอนเกือบด่านปิดแน่นอน

กราบขอบพระคุณทุกๆ ท่านที่ได้ติดตามอ่านเรื่องราวบันทึกการเดินทางอันยาวนานที่ประเทศลาวในครั้งนี้ หากข้อมูลที่แม่บุญได้เขียนไว้จะเป็นประโยชน์ต่อทุกๆ ท่าน ท่านที่ยังไม่เคยเดินทางไปเที่ยวประเทศลาวอาจจะเป็นแรงบันดาลใจให้ท่านได้เดินทางย้อนอดีตไปสัมผัส ก่อนที่จะถูกประเทศจีนมากลืนกินจนไม่หลงเหลือให้ผู้คนได้รู้จักวัฒนธรรม บ้านเมืองอันเก่าแก่ คนลาวที่ใจดี และความมีเสน่ห์ในตัวเองของคนลาว ความดีที่เกิดขึ้นทั้งหมด ขอยกให้กับประชาชนชาวลาวและประเทศลาว ค่ะ

สวัสดีและพบกันใหม่ จะเป็นที่ไหนนั้นลองติดตามดู

Create Date : 01 กันยายน 2559

Last Update : 28 กรกฎาคม 2560 13:43:38 น.

38 comments

Counter : 3727 Pageviews.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไก่

หลายคนมองดูภาพชุดนี้แล้วอาจคิดในใจว่า
ลาวเค้าไม่พัฒนาบ้านเมืองเลย
ผมอาจจะมองกลับกันนะครับ
ผมกลับชอบที่เค้าไม่ได้เร่งรัดพัฒนาอะไรมาก

กลายเป็นว่าเป็นการรักษาบ้านเรือน
รักษาประเพณีเอาไว้ได้

ที่น่ากลัวคือ ถ้าปล่อยให้เติบโตเร็วๆ
ก็อาจมีปัญหาตามมามากมายเหมือนการท่องเที่ยวในบ้านเราครับ
ที่ตอนนี้คนจีนเค้ามายึดครองธุรกิจแทบทั้งหมดแล้ว

โหวต Travel blog ครับพี่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 1 กันยายน 2559 เวลา:6:34:15 น.

ตามมาเที่ยวลาวตอนจบ
วิวภูเขาทุ่งนาก็สวยเป็นธรรมาติสวยงามดี
บักสีดาก็ใจกล้ากินยำเนื่องู นับถือจริงๆ

การเดินทางก็จบลง
เหมือนงานเลี้ยงก็ต้องเลิกลา
ขอบคุณแม่บุญหลายเด้อ ที่พาเที่ยวครับ

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ข้ามขอบฟ้า Home & Garden Blog ดู Blog
Maeboon Travel Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: moresaw

วันที่: 1 กันยายน 2559 เวลา:7:03:12 น.

มาม่วนซื่นเมืองลาวต่อค่ะแม่บุญ
เมืองนี้เป็นธรรมชาติสวยงามมาก
ท้องนากับภูเขา+วิถึชีวิตของชาวบ้านเห็นแล้วมีความสุขบอกไม่ถูกค่ะ ชอบมาก
ผักสดๆในตลาดน่าซื้อนะคะ ชาวบ้านเก็บมาขายแบบนี้จะสดจริงๆ
ปลอดสารพิษด้วย
เห็นด้วยค่ะการเดินทางร่วมกับคนหมู่มาก
มักมีเรื่องหยุมหยิมมากมาย
เลยชอบเดินทางคนเดียวหรือไม่ก็แค่สองคนค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เศษเสี้ยว Photo Blog ดู Blog
Maeboon Travel Blog ดู Blog

โดย: mambymam

วันที่: 1 กันยายน 2559 เวลา:7:43:39 น.

เห็นภาพธรรมชาติของลาว กับการเข้าอยู่อาศัยจากคนจีน

แล้วเสียดายมาก..

ไปเที่่ยว บางครั้งเจอเพื่อนเที่ยว ที่คล้าย ๆ กันก็สบาย

บางครั้ง เจอคนเรื่องมาก.. กินตรงเวลา ออกเดินทางช้า
กว่าปกติ ให้หลายคนรอ... ผมเองก็เคยเจอ... เซ็ง..

พวกเนื้อหมา.. ผมรับไม่ได้เหมือนกัน... ชิ่งหนีเลยครับ

Maeboon Travel Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 1 กันยายน 2559 เวลา:10:29:16 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับพี่ไก่

ไอโฟนถ่ายภาพได้ชัดดีนะครับพี่ไก่
ถ้าใช้แอพช่วย ความคมชัดไม่แพ้กล้องถ่ายรูปเลย

ภาพที่พี่ไก่ถ่ายมาจากทริปลาว
ก็สวยงามครับพี่

ผมเองช่วงนี้แทบไม่ได้จับกล้องใหญ่เลยล่ะครับ
ใช้แต่มือถือถ่ายภาพเท่านั้นเองครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 1 กันยายน 2559 เวลา:15:36:01 น.

กว่าหนูจะได้ไปเที่ยวลาว ไม่รู้จะกลายเป็นจีนซะค่อนหรือเปล่าค่ะ

เที่ยวกลุ่มใหญ่ มากคน ก็มากความ หนูไม่ถนัดเลยค่ะ ดูยุ่งยากไปหมด ที่พักที่กิน แล้วถ้าเจอคนในกลุ่มไม่มีน้ำใจ เอาแต่ตัวเอง ... โห ไม่ไหวค่ะ

จริงนะคะ เวลาเที่ยวอะไรแบบนี้ แต่ละคนก็จะมีสัญชาตญานด้านมืดออกมาให้เห็น

ยำงู ... ตาย ตาย หนูจะขย้อนเหมือนกันค่ะ

ขอบคุณเรื่องเล่า (ละเอียดมาก) ค่ะพี่ สำหรับทริปดี ๆ (ดีทุกทริปล่ะค่ะ)

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ข้ามขอบฟ้า Home & Garden Blog ดู Blog
Close To Heaven Food Blog ดู Blog
tuk-tuk@korat Music Blog ดู Blog
สาวไกด์ใจซื่อ Food Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Photo Blog ดู Blog
mambymam Home & Garden Blog ดู Blog
sawkitty Travel Blog ดู Blog
kae+aoe Parenting Blog ดู Blog
ฟ้าใสวันใหม่ Home & Garden Blog ดู Blog
Maeboon Travel Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 1 กันยายน 2559 เวลา:15:55:03 น.

ไม่กล้าทานเนื้องูเหมือนกันค่ะ
ชอบเที่ยวแบบนี้ค่ะ สนุกดี

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 1 กันยายน 2559 เวลา:16:17:51 น.

ว้าว มาถึงนี่แล้วๆ น่าสนุกจังเลยค่ะแม่บุญ

โดย: จี๊ดจ๊าด (บ้านต้นคูน

) วันที่: 1 กันยายน 2559 เวลา:19:57:21 น.

เรียกแฟนมาดูบล็อกแม่บุญว่าพี่ไปเที่ยวเมืองลาว
เขาดูแล้วเขาอยากไปเที่ยวบ้าง
โรงแรมดูน่าพักดีจับภาพถ่ายสวยๆทั้งนะคะ
ได้วิวถ่ายดีนะคะหนาวมั้ยคะ มีหมอกลงด้วย
บรรยากาศชนบทแบบนี้ดูจะมีความสุขกว่าในเมืองนะ
ตลาดขายของบ้านเขาทำให้หนูนึกถึงตอนเป็นเด็ก
แม่จะพาไปจ่ายตลาดหนูมองหาร้านขายขนมก่อนเลย
เก็บภาพไว้นะคะแม่บุญเอาไว้ทำโปสการ์ด
ป.ล. แล้วหนูจะรอชมอาหารจากแม่บุญนะคะ
Maeboon Travel Blog ดู Blog

โดย: Mitsubachi

วันที่: 1 กันยายน 2559 เวลา:20:43:02 น.

อ่านเม้นท์แม่บุญเรื่องดอกกล้วยไม้แล้วปลื้มใจไปด้วยค่ะ
กล้วยไม้ขึ้นชื่อเรื่องออกดอกยาก นานๆถึงจะออกซักครั้ง
พอเค้าออกดอกทีนึงคนปลูกก็ดีใจอย่างที่สุดนะคะ
เคยได้ยินมาว่าถ้าเปิดเพลงให้ต้นไม้ฟัง ต้นจะงามดี
เห็นว่าทำแล้วได้ผลด้วย
ไว้ว่าจะลองทำบ้างค่ะ เผื่อเจ้าว่านแร้งคอดำจะออกดอกถี่กว่านี้หน่อย
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์นะคะ

ปล.ชอบภาษาอิสานค่ะ ฟังแล้วน่ารักดี อิอิ

โดย: mambymam

วันที่: 1 กันยายน 2559 เวลา:21:04:55 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เรียวรุ้ง Literature Blog ดู Blog
ข้ามขอบฟ้า Home & Garden Blog ดู Blog
บ่งบ๊ง Food Blog ดู Blog
mambymam Home & Garden Blog ดู Blog
LoveParadise Travel Blog ดู Blog
Mitsubachi Food Blog ดู Blog
ที่เห็นและเป็นมา Art Blog ดู Blog
Maeboon Travel Blog ดู Blog

สวัสดีค่ะแม่บุญ
อ่านการท่องเที่ยวประเทศลาว 16 วันของแม่บุญแล้วรู้สึกเหนื่อยแทนจริงๆค่ะ เพราะหลายช่วงหลายเมืองเดินทางกันอย่างสมบุกสมบันทีเดียว ขนาดคนอ่านยังเหนื่อยเพราะคอยลุ้น แม่บุญกับคณะคงจะเหนื่อยกว่ามาก แต่ถึงเหนื่อยก็คงได้ประสบการณ์ที่ควรจดจำรำลึก ตอนนี้คงหายเหนือยแล้วนะคะ

โดย: ดอยสะเก็ด

วันที่: 1 กันยายน 2559 เวลา:21:28:00 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไก่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 2 กันยายน 2559 เวลา:6:39:10 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ

วันนี้อ่านไปได้หลายอารมณ์เลยค่ะ

ตอนเห็นบ้านที่คนจีนสร้างแล้วก็นะโห.... เจ้าของบ้านอยู่กระต๊อบกัน

ผู้มาเยือนปลูกบ้านราวกับพระราชา

ต่อไปวัฒนธรรมคงถูกกลืนกินอย่างที่แม่บุญคาดเดาแน่ค่ะ

เรื่องตู้เย็นนี่ก็อีกที่เปิดไปจ๊ะเอ๋กับหัวหมาและงู

อ่านมาถึงตรงนี้รู้สึกตามไปด้วยเลยค่ะ แล้วเพื่อนยังสั่งงูมากินอีก เป็นรุ้งก็บรึ๋ยเหมือนกันค่ะ

เห็นภาพของแม่บุญแล้ว นึกถึงชนบทบ้านเราเลยค่ะ จะว่าไปก็อยากพักผ่อนสูดอากาศบริสุทธิ์ ซึมซับธรรมชาติแบบนี้บ้างจัง

โหวตให้ค่ะ

Maeboon Travel Blog ดู Blog

โดย: เรียวรุ้ง

วันที่: 2 กันยายน 2559 เวลา:10:53:27 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตด้วยนะครับพี่ไก่

พรุ่งนี้มีต่อตอนที่ 2 ครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 2 กันยายน 2559 เวลา:14:49:09 น.

บรรยากาศน่าตามรอยไป สปก.ลาว
สวยทุกภาพเลยนะคะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 2 กันยายน 2559 เวลา:21:57:58 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไก่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 3 กันยายน 2559 เวลา:6:36:04 น.

เย้ๆๆๆ จบแล้ว ลุ้นตลอดทางเลยค่ะ กับทริปนกขมิ้นของแม่บุญ

หลายๆ คนมาอยู่รวมกัน ในสถาณะการณ์บางอย่างที่บีบค้น และลำบาก มันทำให้คนเราเห็นธาตุแท้ซึ่งกันและกันค่ะ คนมีน้ำใจ เห็นแก่ตัว มันจะเห็นได้ชัดเจนตอนนี้แหละค่ะ ป้าอิ๋วก็เคยเจอแบบนี้เหมือนกัน แขกบางคน ทั้งๆ ที่รู้ว่าไม่เกี่ยวกับเรา แต่อยากจะแลกความสบายของเราให้ตัวของเขาเอง เพียงเพราะเรารับหน้าที่ดูแลเขา แค่นั้นเอง

ลุ้นๆ ขำๆ พอแม่บุญบอกว่าร้านอาหารมีเนื้อหมา งูสิง งูเห่า ฮ่า จริงๆ ถ้าเป็นป้าอิ๋วเปลี่ยนร้านซะด้วยซ้ำ เพราะมันใช้เขียงร่วมกัน โดยไม่ล้างไงคะ สมัยเด็กๆ ก็อาจจะทานได้ แต่ตอนนี้ ไม่ได้แล้วค่ะ

แต่เพื่อนฝรั่งของแม่บุญใจกล้านะคะ ที่ทานงูสิง ถ้าเป็นบ้านเรา เขาคงทำผัดเผ็ดเนอะ

แอบสะท้อนใจจริงๆ นะคะ บ้านคนจีนกับบ้านคนลาว และพอๆ กับที่เราเห็นบ้านฝรั่งกับบ้านคนในในภูเก็ตหรือหลายๆ ที่น่ะค่ะ แถมกั้นหาดกั้นทะเล ห้ามผ่านด้วยนะคะ

ป้าอิ๋วคิดว่าจะพลาดบางตอน เดี๋ยวจะย้อนกลับไปอ่านค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Maeboon Travel Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: Sai Eeuu

วันที่: 3 กันยายน 2559 เวลา:16:18:58 น.

อ่านคอมเม้นท์ป้าอิ๋วแล้วพยักหน้าหงึก ๆ เห็นด้วยนะ ในบางสถานการณ์คำพูดและการกระทำของบางคนนี่เห็นแก่ตัวมาก ๆ

กลับมาเที่ยวกับแม่บุญต่อค่ะ ชอบบรรยากาศแบบนี้ ความรู้สึกโหยหาอดีตนะ
ลูกทัวร์แม่บุญคงคิดว่าไหน ๆ ก็มาแล้ว ลองซะหน่อย เดี๋ยวจะว่ามาไม่ถึงลาว ^__^
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Sai Eeuu Food Blog ดู Blog
เริงฤดีนะ Sports Blog ดู Blog
ที่เห็นและเป็นมา Art Blog ดู Blog
Rinsa Yoyolive Travel Blog ดู Blog
Maeboon Travel Blog ดู Blog

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 3 กันยายน 2559 เวลา:17:46:54 น.

สวัสดีและขอบคุณแม่บุญนะคะที่แวะทักทาย บ้านกรูดปัจจุบันก็มีนักท่องเที่ยวมากขึ้นแต่ยัง เงียบ สงบ เหมือนเดิมค่ะ สามทุ่มก็เงียบกริ้บ มีเปิดแค่ เทสโก้ กับ เซเว่น เท่านั้นค่ะ

โดย: Just a life

วันที่: 4 กันยายน 2559 เวลา:3:58:18 น.

สวัสดียามเช้าครับ

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับพี่ไก่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 4 กันยายน 2559 เวลา:6:39:25 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไก่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 5 กันยายน 2559 เวลา:6:33:18 น.

ตามมาม่วนซื่นเมืองลาวต่อค่ะ
ตอนนี้เป็นตอนที่ ๑๕ แม่นแล้วนะคะ (แซวค่ะ...แซว)

น้องรีเซฟชั่นเขาคงไม่คุ้นกับทัวร์กลุ่มใหญ่แหละค่ะแม่บุญ เลยออกจะงง-งงอยู่
เพื่อนแม่บุญเธอคงใจร้อนกว่าแอร์ละค่ะ แอร์เลยเย็นได้ไม่ทันใจ

อยู่กับคนก็อย่างนี้แหละ คบกันแค่ผ่านก็ไม่รู้นิสัย แต่ไปด้วยกัน หรือต้องทำงานกลุ่มด้วยกันนี่ไม่กี่วันก็จะรู้ว่าใครกว้าง ใครแคบ ใครของแท้ ใครของเทียมแค่ไหน ตอนนี้ป้าก็กำลังเจอคนแบบนี้อยู่เหมือนกันค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Maeboon Travel Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: ร่มไม้เย็น

วันที่: 5 กันยายน 2559 เวลา:18:45:02 น.

หมา อาหารชั้นยอดของคนจีน งูก็เปนอาหารชั้นยอดของหลายภูมิภาคของไทย เร่ืองของอาหารต้องทำใจ แต่เราพอได้อ่าน เท่านั้นท้องก็ขย้อน ฮา..
ขอบใจแม่บุญมาก ๆ ท่ีเล่าเร่ืองราวต่างที่ผจญมาตลอดเส้นทางให้อ่านอย่างง่ายพร้อมรูปถ่ายท่ีเป็นธรรมชาติ พออ่านถึงท้องนาเมืองสิง เห็นท้องนามีข้าวสุขออกรวงเหลืองอร่ามบ้างก็เก็บเกี่ยวแล้วเป็นกอง ๆ ก็เป็นสุขใรยิ่งนัก เพราะกำเนิดเป็นลูกชาวนา เมื่อยังเด็กถึงวัยหนุ่ม คำนึงถึงเพลง ลูกทุ่งเก่า ๆ เช่น กลิ่นโคลนสาบควาย น้องนางบ้านนา ช่อทิพย์รวงทอง น้ำใจน้องนาง และ เหมือนข้าวคอยเคียว เป็นต้น
ขอบใจอีกครั้ง

โดย: หนานเตอะ IP: 119.76.110.57 วันที่: 5 กันยายน 2559 เวลา:20:24:20 น.

มาเที่ยวด้วยค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Rinsa Yoyolive Travel Blog ดู Blog
On-rainy-days Music Blog ดู Blog
ญามี่ Literature Blog ดู Blog
Maeboon Travel Blog ดู Blog

โดย: newyorknurse

วันที่: 7 กันยายน 2559 เวลา:2:07:25 น.

เปิดเข้ามา หูตาไม่สมประกอบ เห็นหัวข้อว่า
เที่ยวเมืองลิง ซะงั้น เถียงตัวเองว่า เค้าไปเที่ยว
ลาวต่างหาก เหอๆ จะเอาลิงที่ไหนมา 555

ยาวนะคะ แอบดูภาพก่อน อ่านบางตอน
แล้วจะกลับมาอ่านใหม่ดีๆค่ะ ชอบไปเที่ยวกับ
คุณไก่ กินอยู่สบายๆดี

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
kae+aoe Parenting Blog ดู Blog
ชีริว Cartoon Blog ดู Blog
สาวไกด์ใจซื่อ Book Blog ดู Blog
ที่เห็นและเป็นมา Health Blog ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
เศษเสี้ยว Photo Blog ดู Blog
toor36 Cartoon Blog ดู Blog
Maeboon Travel Blog ดู Blog

ช่วงนี้ตามโหวตและอ่านงานของเพื่อนๆไม่ทัน
ป่วยและวไม่ได้ตามโหวตเสียสองวัน ขออภัยที่
มาช้านะคะ

โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า

) วันที่: 7 กันยายน 2559 เวลา:20:10:22 น.

ตามแม่บุญมาเที่ยวชนบทลาวด้วยครับ
วันก่อนเข้าบล็อกพี่ไวน์ ต้มยำงูทะเล วันนี้เข้าบล็อกแม่บุญ เจอยำเนื้องู จะอ้วกให้ได้ครับ

โหวตให้ตามเพื่อนๆครับ
Maeboon Travel Blog ดู Blog

โดย: เศษเสี้ยว

วันที่: 8 กันยายน 2559 เวลา:21:31:37 น.

บ้านเมืองเขายังมีความใสๆธรรมชาติอยู่นะครับ

โดย: #ผมไม่ได้บินคนเดียวฯ (เตยจ๋า

) วันที่: 9 กันยายน 2559 เวลา:6:36:32 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไก่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 9 กันยายน 2559 เวลา:6:46:34 น.

มาฟ้อนม้วนชื่นโฮแซวนำกันเด้อแม่บุญ
เที่ยวลาวม่วนนำหมากสีดา
อยากซิไปนำมื้อหลัง
ขอบคุณหลายหลายพาไปจอบเบิ่งลาว
ขอบคุณโหวตนำเด้อครับ

โดย: moresaw

วันที่: 9 กันยายน 2559 เวลา:6:59:18 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ
มารอชมทริปต่อไปค่ะ

โดย: mambymam

วันที่: 9 กันยายน 2559 เวลา:10:04:07 น.

555 อ.เต๊ะ ก็ งง หมากสีดา อารายว้า ที่แท้ก็ ฝรั่ง แบบ มิเชล นี่เอง 555

เรื่องเมืองลาวนี่ อ.เต๊ะ ว่า เสน่ห์ของเค้า อยู่ที่วัฒนธรรม ประเพณี
กับธรรมชาติ ที่ยังบริสุทธิ์ แล้วก้สถาปัตยกรรมพื้นถิ่น พวกบ้านเรือน ในชนบท ตลาด วัด พวกนี้แหละครับ

ถ้าจะไปดูความทันสมัย ไฮเทคนี่ ต้องไปประเทศอื่นแหละครับ

แล้วก้เวลาไปเที่ยวกันนี่ อ.เต๊ะ ชอบไปกับคนในครอบครัวมากกว่า เพราะรู้นิสัยใจคอกันดี มีอะไรก้พูดกันตรงนั้นเลย

ถ้าจะไปกับเพื่อนก็ต้องสนิทจริงๆ เท่านั้น ไม่งั้นก้ต้องเจอแบบนี้แหละครับ 555

ถ้าเจอแบบ แม่บุญ นี่ถ้าเป็น อ.เต๊ะ ต้องแกล้งซะให้เข็ด
หรอกให้กินเนื้อหมา ตะขาบ ไส้เดือน มั่ง
ทำอาหารเผ็ดๆให้กินแล้ว กระเพาะ ลำไส้เล้ก ลำไส้ใหญ่
ชักกะตุกไปเล้ยย 555

ส่วนเรื่อง เศรษฐกิจที่เจริญรุ่งเรือง และสิ่งที่ต้องแลก ต้องสูญเสีย วัฒนธรรมประเพณี อันดีงามไปนี่

มักจะพบเจอในประเทศเกษตรกรรม กำลังพัฒนา แบบของเรานี่แหละครับ ไทย ลาว เขมร พม่า อีกหน่อยก้เหมือนกันหมด

อยู่ที่คนในชาติ จะสำนึกได้ว่า มันคุ้มกันหรือเปล่านะครับ

ยังไง อ.เต๊ะ จะรอชม วีรกรรมในประเทศไทยของ ทัวร์กรุ๊ปแม่บุญต่อ นะครับ เย้ย 555

ปล ลิง บล้อก อ.เต๊ะ ไม่รีบร้อนนะครับ ไปเรื่อยๆครับ
ต้องโทษคนที่ขยันอัพบล้อกนะครับ เพราะแค่ อ.เต๊ะ ตอบเม้นท์ นี่ ก็หมดวันแล้วละครับ แฮ่ๆ555

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

Maeboon Travel Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: multiple

วันที่: 9 กันยายน 2559 เวลา:20:18:47 น.

อ่านไปก็ลุ้นเรื่องอาหารนะคะว่าแม่บุญต้องลงมือปรุงด้วยตนเองอีกหรือเปล่า
16 วันในประเทศลาวทำให้ได้เห็นบรรยากาศ สถานที่ท่องเที่ยวและวิถีชีวิตของผู้คนนะคะ

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต

Maeboon Travel Blog ดู Blog

..............................................

ต๋าไม่อยู่หลายวัน ดีใจที่กลับมาทันอ่านม่วนซื่นเมืองลาวตอนสุดท้ายค่ะ
ขอบคุณแม่บุญมากนะคะสำหรับบันทึกประสบการณ์นี้

โดย: Sweet_pills

วันที่: 10 กันยายน 2559 เวลา:0:57:39 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไก่

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับ

ความเมตตาเป็นจุดเริ่มต้นของความรักและการให้อภัยจริงๆครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 10 กันยายน 2559 เวลา:6:44:16 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ
ดีจังเลยค่ะเรียนทำอาหารและขนม เป็นอะไรที่เพลินดีนะคะ
นอกจากใช้เวลาว่างให้เ)็นประโยชน์แล้ว
ยังได้พัฒนาฝีมือทำอาหารอร่อยๆให้เก่งยิ่งขึ้น
มีเวลาก็อยากไปเรียนบ้างเหมือนกันค่ะ
อยากมีเมนูใหม่ๆเพิ่มบ้าง สมาชิกในบ้านจะได้ไม่เบื่อค่ะ
ขอบคุณแม่บุญมากนะคะที่แวะฟังเพลงด้วยกัน
รออ่านบล็อกใหม่แม่บุญค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เจ้าการะเกด Food Blog ดู Blog
เนินน้ำ Food Blog ดู Blog
สาวไกด์ใจซื่อ Travel Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: mambymam

วันที่: 12 กันยายน 2559 เวลา:5:55:41 น.

อ่านมาถึงที่พี่เล่าเรื่องเมนูงู มีความรู้สึกเหมือนพี่เลยค่ะ ... คิดว่าถ้าได้เห็นจานบนโต๊ะจริง ๆ คงได้นึกอยากอ้วกเหมือนพี่เล่าแน่ ๆ ... ทานกันไปได้นะคะ เนื้อหมาเอย งูเอย

"ความเห็นแก่ตัวมันจะแสดงออกมาด้วยสัญชาติญาณของแต่ละคนในแต่ละเหตุการณ์" ... พี่พูดได้น่าคิดจังค่ะ และมันก็เรื่องจริง ๆ

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
คนบ้านป่า Pet Blog ดู Blog
ทนายอ้วน Food Blog ดู Blog
Maeboon Travel Blog ดู Blog

โดย: Tristy

วันที่: 14 กันยายน 2559 เวลา:2:33:35 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
อุ้มสี Travel Blog ดู Blog
ต้นกล้า อาราดิน Literature Blog ดู Blog
หอมกร Movie Blog ดู Blog
Kavanich96 Funniest Blog ดู Blog
Maeboon Travel Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: ผมไม่ได้บินคนเดียวสู่ฯ (เตยจ๋า

) วันที่: 14 กันยายน 2559 เวลา:12:57:17 น.

ดอกบัว บานริมธาร โลกสงสาร นานนับนิ่ง
ธรรมชาติ วาดชายหญิง วุ่นวันวิ่ง วิวังเวง
อาหาร ทานเพียงอิ่ม เชิญช่วยชิม ลิ้มลองเอง
เพลิดเพลิน พร้อมเพื่อนเพลง เกิดก่อเก่ง ก่อนเก่าการณ์
ต้นกล้า อาราดิน

โดย: ต้นกล้า อาราดิน

วันที่: 16 กันยายน 2559 เวลา:5:08:19 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ

แวะเข้ามาอีกรอบ เห็นภาพเมืองสิงห์แล้วนึกถึงโจทย์ตะพาบรอบนี้เลยค่ะ

บ้านนอก ภาพให้ความรู้สึกบ้านนอก ชัดเจนเลยค่ะ

โดย: เรียวรุ้ง

วันที่: 16 กันยายน 2559 เวลา:11:33:58 น.