กลับเข้าโรงเรียนสอนทำอาหารอีกครั้ง กลับเข้าโรงเรียนอีกรอบ สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ ชาวบล็อกทุก ๆ ท่าน แม่บุญหายหัวไปอีกเป็นเวลานานตามเคย ไม่ได้ไปไหนไกลหรอกค่ะ มุดหัวอยู่ในบ้านจัดโน่นทำนี่จนเวลาหมดไปวัน ๆ แล้วก็วิ่งซื้อของมาเข้าบ้าน นี่ย่างเข้าเดือนที่สี่แล้ว เริ่มมีเค้าลาง ๆ แล้วค่ะว่าน่าจะเสร็จก่อนปีใหม่ สาธุ เพราะมันเหนื่อยจริง ๆ กับการย้ายบ้านนี่ วันหนึ่ง..มิเชลถามว่า เบื่อไหม ? เออ..จะตอบยังไงดี ไอ้เบื่อมันก็เบื่อ แต่มันมีความสุขเพราะทำบ้านตัวเอง นี่คือคำตอบ เล่นเอาพี่แกอมยิ้มไปเลย ว่าแล้วก็หันมาถามแม่บุญอีกว่า ไปเรียนไหม ? ฮือ..เรียนอะไรอีกหล่ะ ? ภาษาฝรั่งเศสเหรอ ? ไม่เอาแล้ว ยากจริงวุ้ย อายครู เอาแค่นี้แหละ ที่เหลือไว้ว่างๆ จะนั่งอ่านหนังสือทบทวนเอง...ไม่ใช่...เรียนทำอาหาร ? คราวนี้แม่บุญหูผึ่ง กระดิกเหมือนเรด้า เรียนมาสามปีแล้วจบแล้ว ขนมปังก็ไปเรียนมาปีครึ่ง อิ อิ ทั้งสองคน อีกปีครึ่งขอไม่เรียนเพราะไม่ถูกใจครูผู้สอน ว่าไปโน่น..อันนี้เรื่องจริงค่ะ ไม่ได้เย่อหยิ่งแต่ประการใด แต่ครูผู้สอนแกพาทำขนมปังไหม้ทุกชั่วโมง มาการงก็หน้าแตกหมด แม่บุญทำเองยังสวยกว่า ตกลงเลยยกทีมลาออกกว่าครึ่งห้อง เล่นเอาอาจารย์เหงื่อแตก เพราะถูกไดเรคเตอร์เรียกไปถามว่าเพราะอะไรนักเรียนถึงได้ตบเท้าลาออกแบบนี้ ? แถมไดเรคเตอร์ลงทุนมาเข้าเรียนด้วยหนึ่งวัน เพื่อหาเหตุผล...แล้วแกก็ได้เหตุผลไปเป็นคำตอบที่ถูกต้อง ไม่ต้องมีตัวช่วย ตอนนี้อาจารย์ท่านนั้นไปสอนเฉพาะทฤษฎี ไม่มีปฏิบัติ... ถ้าเรียนต่อตอนนี้ก็เป็นปีสุดท้าย แต่ต้องฝึกงานที่ร้านเบเกอรี่อีกเกือบสองร้อยชั่วโมง แถมต้องตื่นก่อนไก่ขัน เพราะต้องไปอบขนมปังให้ทันลูกค้า โชคดีที่ลาออกก่อน ไม่งั้นต้องตื่นก่อนไก่ไปอบขนมแน่ ๆ มาว่ากันต่อ มิเชลแกชวนไปโรงเรียนไปดูว่าเขามีอะไรให้เรียนมั่ง แต่แม่บุญขอไปเรียนตอนกลางวัน จะได้ไปกลับเองไม่ต้องให้แกไปรับไปส่ง นั่งรถเมล์รถไฟ มีให้เลือกสองทางนับว่าสะดวกดีทีเดียว หลังจากตัดสินใจเลือกเรียนโปรแกรมเกี่ยวกับอาหารพื้นบ้าน อาหารป่าของชาวเบลเยียมและชาวฝรั่งเศส แล้วก็กลับไปรอให้เปิดเทอม ก่อนเปิดเทอมสองอาทิตย์เลขาที่โรงเรียนโทรมาบอกว่า โปรแกรมที่ลงไว้เปิดสอนไม่ได้เพราะมีนักเรียนไม่พอ เปลี่ยนเป็นอันอื่นได้ไหม ? ถามไถ่ว่ามีอีกอันเรียนเกี่ยวกับการทำอาหารเพื่อทำธุรกิจร้านอาหาร เออ..น่าสนใจ ตกลงจ้า อีกไม่กี่วันต่อมาโทรมาอีกว่า เปิดไม่ได้คนมีไม่พอ เอาอีกแล้ว.เลขาฯถามอีกว่า เรียนโปรแกรมเกี่ยวกับอาหารทั่ว ๆ ไปไหม แม่บุญตอบตกลงอะไรก็เอา วันเปิดเทอมวันแรก แม่บุญไปนั่งฟังไดเรคเตอร์อธิบายน้ำลายฟูมปาก จากนั้นก็ส่งไปห้องใครห้องมันตามโปรแกรม พอไปถึงก็มีการแนะนำตัวกันก่อนจากนั้นอาจารย์ผู้สอนก็อธิบายคร่าวๆ ว่า มีเรียนอะไรบ้าง คราวนี้แม่บุญนั่งไม่ติด พออาจารย์บอกเลิกให้กลับได้เท่านั้นแหละ พุ่งไปหาแกเลย พร้อมอธิบายว่า ไอ้ที่อาจารย์พูดมาทั้งหมด ฉันเรียนมาหมดแล้วไม่อยากมาเริ่มหั่นผักใหม่ หั่นได้หมดทุกแบบเหมือนกัน ซุปต่างๆ ก็ต้มมาจนหม้อก้นดำแล้วดำอีก อย่างอื่นก็เรียนหมดแล้ว อาจารย์เลยมองหน้าถามว่า อ้าว...แล้วมาเรียนทำไมอีก ? จึงต้องอธิบายกันยาวเฟื้อยว่าลงเรียนแล้วถูกเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก แกเลยพาเดินไปหาเลขาฯ ๆ เห็นหน้าแม่บุญก็ร้องอ๋อ..รู้ว่ามีปัญหาแน่นอน จากนั้นก็หาโปรแกรมอื่นให้แม่บุญ ๆ ถามว่า อาจารย์ชาวอิตาเลียนที่สอนทำอาหารเมดิเตอร์เรเนียนแกยังสอนอยู่ไหม ? เขาตอบว่าสอนตอนเย็นวันจันทร์ จะมาไหมหละ ? เหลืออยู่แค่สองที่ว่างเท่านั้น ให้ตัดสินใจเร็วๆ แม่บุญเลยโทรไปปรึกษาขาใหญ่ เพราะแกเป็นคนจ่ายเงินค่าเรียน มิเชลบอกว่าตามใจ แม่บุญเลยลงเรียนตอนเย็น แล้วก็ได้กลับมาเป็นนักเรียนๆ ทำอาหารเมดิเตอร์เรเนียนด้วยประการฉะนี้แหละ วันจันทร์ต่อมาแม่บุญก็นั่งรถไฟไปโรงเรียนอย่างสบายอารมณ์ เป็นการได้ออกนอกบ้าน พักผ่อนนิดหน่อยเพราะถ้าอยู่แต่บ้านก็อดทำนั่นทำนี่ไม่ได้ พอไปถึงอาจารย์จำได้ เพราะเราทำกิจกรรมร่วมกันมาหลายปี เช่น กิจกรรม Team Building ของบริษัทยา บริษัทโทรคมนาคม งานจัดเลี้ยง งานแกะสลัก ซึ่งทำด้วยกันทุกปี ๆ นี้ก็ใกล้จะมาถึงแล้ว พอแกเห็นแกแปลกใจที่เห็นแม่บุญมาลงเรียนกับแก แต่ก็ยิ้มอย่างยินดีเพราะจะได้ร่วมทำงานด้วยกันอีก ส่วนนักเรียนอีก ๒๓ คน ในห้อง แม่บุญไม่รู้จักสักคน พวกเขาเกากลุ่มกันมาเรียน บางคนเวียนเข้าเวียนออกมาเป็น ๑๐ ปี เรียนทุกอย่างจนจะเป็นอาจารย์ได้แล้ว โรงเรียนที่แม่บุญไปเรียนเป็นโรงเรียนสอนอาชีพให้กับผู้ที่สนใจอยากจะไปทำกิจการของตนเอง หากเบื่องานประจำ หรือคนตกงานที่อยากมีอาชีพ เลยมีการสอนหลากหลายอย่าง ทั้ง บัญชี ภาษา อาหารต่าง ๆ เบเกอรี่ ซอคโกแลค เรียนกันสี่ปีถึงจะได้ใบประกาศไปประกอบอาชีพ ที่เรียนนานเพราะเรียนแค่อาทิตย์ละวัน แต่เรียนประมาณ ๕ ชั่วโมงต่อครั้ง เพราะต้องเรียนทฤษฏีก่อน หลังจากนั้นก็ปฏิบัติ พอเรียนเสร็จก็ต้องเก็บล้าง กินอาหารร่วมกันหรือจะไม่กินเอากลับบ้านก็ตามใจ แต่ละครั้งที่มาเรียน ผู้เรียนต้องจ่ายค่าอาหารสดต่างๆ เอง หรือหากเรียนเบเกอรี่ก็ต้องซื้อหาแป้ง เนย ไข่ ฯลฯ มาเอง ห้องเรียนของแม่บุญเขาแบ่งเป็นกลุ่ม ๆ แต่ละกลุ่มจะได้ทำอาหารแตกต่างกันไป เช่น อาหารว่าง อาหารจานแรก อาหารจานหลัก แล้วก็หมุนเวียนเปลี่ยนกันทุกอาทิตย์ เพราะให้ทุกคนเกิดทักษะในการทำอาหารที่หลากหลาย แตกต่าง เฮ้อ...น้ำลายหมดแล้ว มาว่ากันต่อ ดื่มน้ำกลั้วคอแล้ว แม่บุญมาเดี่ยวเขาเลยจับไปอยู่กับกลุ่มที่คนน้อย ลงตัวพอดี วันแรกแม่บุญได้ทำขนมปังสำหรับทุกๆ คน พวกเราเรียนมาจนจบแล้ว ไม่มีการมาอธิบายเบสิคขั้นต้นกันอีก พออาจารย์อธิบายเมนูที่จะทำเสร็จ แต่ละกลุ่มก็แยกย้ายไปทำตามที่กลุ่มของตนเองรับผิดชอบ การกลับมาเรียนครั้งนี้ แม่บุญมีความมั่นใจในตัวเองมากกว่าเมื่อครั้งมาเรียนครั้งแรกเมื่อหลายปีก่อน เพราะตอนนี้เข้าใจภาษา เข้าใจวิธีการทำอาหารของชาวยุโรป ขั้นตอนเทคนิคต่างๆ แม้จะไม่หมดทุกอย่างแต่ก็นับว่าไม่อายเพื่อนๆ ในห้อง พวกเขารู้ดีว่าแม่บุญไม่รู้ศัพท์ทั้งหมด เวลาไม่เข้าใจเขาจะช่วยกันอธิบาย น่ารักมาก แม่บุญเก็บภาพสวยๆ ของอาหารที่เรียนมาให้ดู อาจารย์เป็นชาวอิตาเลียนแท้ๆ แกเก่งเรื่องอาหารพวกนี้มากแถมยังมีร้านอาหารของตัวเองอีก ประกันคุณภาพคับจานเลยงานนี้ อาหารเรียกน้ำย่อยจะมีคนนำสูตรมาทำสองอย่าง นอกนั้นอาจารย์บอกให้ทำจากเศษผัก เศษอาหารที่เหลือๆ นำกลับมาใช้โดยทิ้งให้น้อยที่สุด นี่ก็เป็นบทเรียนหนึ่งสำหรับผู้ที่จะเปิดร้าน ทำอย่างไรจึงจะใช้วัสดุทุกอย่างให้คุ้มค่า คุ้มราคา แต่มันน่าจะเหมาะกับผู้ที่เป็นเชฟเอง เพราะหากจ้างเชฟ หากเขาช่วยประหยัดก็ดี แต่หากไม่ช่วยก็จะเสียของทิ้งกันมากมาย เมื่อต้นปี เขาจะมีรายการแข่งขันชิงแชมป์การทำอาหารของประเทศฝรั่งเศส แม่บุญไม่เคยพลาดชมแถมอัดวิดิโอไว้ดูอีกด้วย หนึ่งในการแข่งขันรอบสุดท้าย เขาพาไปหมู่บ้านหนึ่งให้ชาวบ้านนำผัก ผลไม้ที่เหลือๆ ใส่ลังกระดาษมากองไว้ จากนั้นให้ผู้เข้าแข่งขันเลือกเอาตามใจชอบว่าจะเอาเศษอะไร จากนั้นให้นำมาทำอาหารสำหรับภัตาคารหรูๆ ทั้งนี้ต้องคิดเสกสรรกันเองว่าจะทำอะไร ปรากฏว่าที่เขาทำออกมามันไม่น่าเชื่อว่าจะมาจากเศษผัก เศษผลไม้ที่ทิ้งกัน จากนั้นก็ให้ชาวบ้านมาชิมหาผู้ที่ทำได้อร่อยที่สุด พอมาเจออาจารย์สั่งให้ทำแบบนี้เลยอดนึกถึงการแข่งขันนั้นขึ้นมา เมื่อวานแม่บุญได้อยู่กลุ่มทำอาหารว่างพอดี เมนูวันนี้มีแต่ปลา และ ปลา มีหอย มีกุ้งตัวเล็ก ๆ ที่แพงมาก เขาไม่ทิ้งกัน ขอมาทำอาหารว่างก็จะไม่พอ เลยเดินเก็บเศษเนื้อปลาที่ติดก้างเอามารวมๆ กัน ได้สัก ๓๐๐ กรัม จากนั้นก็เอามาผัดรวมกับกระเทียม หอมใหญ่ ใส่ผงกระหรี่ ปรุงรส ใส่ผักชีฝรั่ง ผลปรากฏว่ามันอร่อยอย่างไม่น่าเชื่อ อีกอันแม่บุญเอาไข่มาต้ม ผสมกับมะเขือเทศในน้ำมันมะกอก เติมปาปริก้า พริกไทย เกลือ ใส่ใบแพคซินฝรั่งหั่นฝอย งานนี้ออกมาดีเช่นกัน ปรากฏว่าอาหารว่างที่ทำจากเศษอาหารอร่อยทุกอย่าง โชคดีไป อาทิตย์หน้าจะได้ทำอาหารจานแรกเป็นเนื้อลูกวัว เอาไว้มีโอกาสจะนำมาลงให้ดูนะคะ ให้กำลังใจกันด้วยนะ จะได้มีแรงสู้ฝรั่ง หนึ่งหญิงไทยกับเพื่อนฝรั่งอีก ๒๓ คนค่ะ   Create Date : 17 กันยายน 2557 12 comments Last Update : 7 ตุลาคม 2563 13:50:41 น. Counter : 6472 Pageviews. Share Tweet

OH น่าทานจริงๆๆ เลยคะ   โดย: Makaveli_J 17 กันยายน 2557 3:28:47 น.

บ้านยังจัดไม่เข้ารูปเหรอครับ โห..นานมาก นะครับ 555 เรื่องการสอนโดยอาจารย์ที่ไม่ชำนาญ บางทีก็ น่าเบื่อมาก ๆ ผมเองก็เคยถูกสอนหลายครั้ง.... วิชาชีพของผม ถูกกฏหมายบังคับให้ เข้าอบรม ทุก 3 ปีเพื่อ เพิ่มทักษะ ว่าเข้านั่น.... ผมทนถูกอาจารย์ มหาลัยแห่งหนึ่ง แกสอนผิดหลัก และผิดวิธี ทนฟังแกสอน หลายครั้ง เลยไปสอบถามคน ที่อยู่ในมหาลัย ปรากฏว่า เป็นคนเรียนเก่งแต่ไม่เคยทำงาน "จริง" เรียกว่าเก่ง วิชาการ ถูกเรียกให้ มาสอนนักศึกษา.. ผมเลยเซ็ง แต่ไม่กล้าซักถาม เฉย ๆ ลูกเดียว จนกระทั่งครบเวลาที่ กฏหมายกำหนด...ตอนสอบ โชคดี คงจะมีคนอื่นออกข้อสอบมั้ง เลยผ่าน ไปละครับแม่บุญ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 17 กันยายน 2557 5:14:21 น.

ตามแม่บุญมาเข้าโรงเรียนด้วยค่ะ หญิงไทย ไม่แพ้ชาติใดในโลก สู้ ๆ ค่ะแม่บุญ วันก่อนได้มีโอกาสชมและชิมฝีมือเชฟจากกอดองเบออังกฤษ เขาเล่าให้ฟังเหมือนกันว่าอาหารฝรั่งเศสจะไม่ทิ้งเศษอาหารเหมือนกัน ทุกอย่างนำมาใช้ประโยชน์ได้หมด นี่ก็คงจะคล้าย ๆ กันเนาะ รอชิมเมนูต่อไปนะค๊า...   โดย: เนินน้ำ 17 กันยายน 2557 10:59:21 น.

น่าทานหมดเลยค่ะ   โดย: tuk-tuk@korat 17 กันยายน 2557 20:59:09 น.

Like ให้เป็นคนที่ 1 หน้าตาน่าทานมากค่ะแม่บุญ   โดย: อุ้มสี 17 กันยายน 2557 22:33:45 น.

สู้ ๆ ค่ะ หญิงไทยใจหาญ ฝีมือเยี่ยมยอดแบบนี้สู้เขาได้สบายมากอยู่แล้วค่ะ คอร์สเรียนแบบนี้น่าสนใจมาก เพราะมีความหลากหลาย และได้เรียนอาหารจากเจ้าของพื้นที่ด้วย เชฟคนนึงที่เรารู้จัก ก็สอนแบบนี้เหมือนกันค่ะ ไม่ค่อยจะมีการทิ้งอะไรง่าย ๆ นะ แม้ว่าบางครั้ง อาหารที่ออกมาจะผิดความตั้งใจผู้ทำ ก็ยังไม่ทิ้ง ต้องหาวิธีเอามาใช้ตลอด เป็นแนวคิดที่ดีมากค่ะ มีเมนูใหม่ ๆ อย่าลืมช่วยไปเคาะปั๊กกาตูบ้านมาดูด้วยนะค้า   โดย: secreate 18 กันยายน 2557 19:51:05 น.

สวัสดีค่า แม่บุญ ^^ น่าอร่อยจัง แม่บุญเข้าคอร์สต้องมีเมนูใหม่ๆน่าทานแน่ๆเลยนะคะ รอชมค่า   โดย: lovereason 18 กันยายน 2557 23:50:17 น.

สวัสดีครับแม่บุญ ไปเรียนเพิ่มอีกแล้ว ความรู้ไม่มีกาลเวลาเนาะ   โดย: moresaw 19 กันยายน 2557 19:39:56 น.

การได้ใช้เวลาปรุงและจัดอาหาร มันเป็นความสุขอย่างหนึ่งนะคะ คือได้ทำ และมีคนที่คอยชิมฝีมือในงานที่เราทำด้วย คงได้เห็นเมนู อร่อยๆของแม่บุญในบล็อกอีกเยอะแน่ๆ   โดย: กาบริเอล 20 กันยายน 2557 17:16:29 น.

อาหารน่าทานทุกจานเลยค่ะ เรียนทำอาหารน่าสนุกดีนะคะอยู่ใกล้ๆจะแอบไปเรียนด้วยคน   โดย: ไม่ต้องหวานซึ้ง...ก็นึ่งได้ 21 กันยายน 2557 11:31:45 น.

มีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลยคร้าบบบ   โดย: benz47 28 กันยายน 2557 9:25:33 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ พอดีสนใจอยากเรียนทำอาหาร ตอนนี้ว่างและอยู่เบลเยียมพอดี รบกวนขอชื่อโรงเรียนได้ไหมคะ ขอบคุณมากๆสำหรับคำตอบนะคะ รักษาสุขภาพค่ะ   โดย: Nutha IP: 188.40.113.83 26 กุมภาพันธ์ 2563 1:36:18 น.