เสื้อตัวเก่ง เสื้อตัวเก่ง นานแล้วที่ไม่ได้มาเขียนเพราะต้องทำงานบ้าน การย้ายบ้านนี่มันเรื่องใหญ่จริงๆ กว่าจะจัดข้าวของให้เข้าที่ นี่ก็เริ่มเข้าเดือนที่สามแล้วหลายๆ อย่างยังไม่ลงตัวซะที เป็นเพราะเราสองคนเองนั่นแหละที่อยากให้บ้านของเราสวยงามอย่างที่เราตั้งใจไว้เมื่อนานมาแล้ว วันนี้จัดหนังสือเข้าตู้ เข้าชั้นหนังสือ เล่นเอาปวดแขนที่ปวดอยู่แล้วเพิ่มขึ้นไปอีก ก็เพราะย้ายบ้านนี่แหละ เลยไปเจอของดีเข้า จริงๆ แล้วเอามาด้วยตั้งแต่กลับไปเมืองไทยครั้งล่าสุด ในตู้เสื้อผ้า แม่บุญรื้อๆ หาเสื้อใส่ ไปเจอเสื้อสุดรักตัวนี้เข้า แม่บุญคิดว่าคงมีหลายๆ คนที่เป็นแบบแม่บุญ มีเสื้อผ้าชุดเก่ง ตัวเก่ง ที่ไม่ว่าจะไปไหนๆ ก็ต้องเลือกมาใส่ก่อนเพื่อน ด้วยความคิดว่ามันช่างเหมาะกับตัวเอง ใส่แล้วสวย มั่นใจ ไปโน่นแหละ ตอนเป็นเด็กนักเรียนชั้นประถม ช่วงนั้นครอบครัวของเรายังยากจน เพราะพ่อกับแม่มีลูกหลายคน พอเปิดโรงเรียนทีแทบแย่ ต้องทำงานกันมากกว่าเดิมเพราะค่าใช้จ่ายเรื่องเสื้อผ้า ค่าเล่าเรียน หนังสือเรียน สมุด จิปาถะ ยังดีที่สมัยก่อนค่าเล่าเรียนของพวกเรา พ่อสามารถเบิกได้ ไม่งั้นคงสิ้นเนื้อประดาตัวแน่ๆ โชคดีอยู่บ้างที่ครอบครัวเรามีผู้หญิงเยอะ เสื้อผ้าชุดนักเรียนของพี่ๆ เลยใส่ต่อๆ กันมาเพราะอยู่โรงเรียนเดียวกันด้วย จะมีบ้างก็คือเลาะชื่อที่ปักบนหน้าอกเสื้อออก แล้วใส่ชื่อคนที่ได้รับสืบทอดมาลงไปแทน ช่วงนั้นแม่บุญเล่นกระโดดยางทุกวัน ตัวเลยยาวขึ้นๆ เวลาเข้าแถวได้ยืนอยู่เป็นคนที่สองหรือสาม เพราะมีเพื่อนในชั้นสูงกว่าอยู่ไม่กี่คน ที่ต้องบอกกล่าวเพราะกระโปรงที่ได้รับสืบทอดมามันสั้นเร็วหรือแม่บุญสูงเร็วก็ไม่อาจรู้ได้ มาอายครูตอนที่ครูถามว่า ..นี่เธอทำไมกระโปรงสั้นจัง บอกคุณแม่ซื้อให้ใหม่ได้แล้ว เป็นอันว่าเย็นวันนั้นอดไปเล่นกับเพื่อนๆ เพราะต้องมานั่งเลาะกระโปรง แล้วให้พี่สาวช่วยเย็บให้ ชุดเก่งในช่วงวันหยุดของแม่บุญในวัยเด็ก คือ กระโปรงนักเรียน เสื้อยืดสีน้ำเงิน และรองเท้าแตะ ขนาดไปถ่ายภาพกับแม่ ยังใส่เสื้อนักเรียน รองเท่าแตะ กางเกงขาเดฟสีนวลๆ ที่มีรูปติดฝาผนังให้ดู ให้รำลึกถึงวันคืนเก่าๆ ช่วงนั้นไม่ได้คิดอะไรเพราะมียังไงก็ใส่ยังงั้นจนเพื่อนๆ ล้อ ว่ามีชุดเดียวเหรอ ? ไปไหนๆ ใครๆ ก็จำได้ แม่บุญไม่กล้าไปบอกแม่ให้ซื้อใหม่หรอก รอให้พี่สาวใส่ชุดของเขาไม่ได้ค่อยได้ชุดใหม่ นี่ถ้าเกิดช้าในสมัยนี้คงต้องดิ้นรนไปหาเงินมาซื้อให้ตัวเองไม่อายเพื่อนแน่ๆ ดีที่สมัยนั้นวัตถุนิยมยังไม่สุดโด่งเหมือนตอนนี้ พอมาเรียนมหาลัยที่กรุงเทพฯ ก็มีชุดเก่งคือเสื้อยืดลายขวาง กางเกงยีนส์สีน้ำเงิน รองเท้าผ้าใบหุ้มส้น เป็นไงไม่รู้ซื้อเสื้อทีไรมันไปเตะตากับเสื้อยืดลายขวางทุกที อาจจะเป็นเพราะรูปร่างที่ผอมเพรียวเหมือนไม้ หากใส่ลายตรงๆ คงเป็นยีราฟเลยใส่แต่ลายขวาง ช่างต่างกับตอนนี้ที่ต้องวิ่งหาเสื้อลายตรงมาใส่พรางพุงที่ล้นออกมาด้วยวัยที่ล่วงเลย สังขารมันก็ล่วงไปด้วยเป็นสัจธรรม ไม่เจ็บไข้ก็ดีใจแย่แล้ว มาว่ากันต่อ ชุดเก่งอีกตัวคือเสื้อผ้าฝ้ายสีขาวแขนกุด กับกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน หรือไม่ก็กางเกงสีขาวเข้าชุดกัน ใส่กับรองเท้าสีแดงแป้ดเห็นไกลตั้งแต่ปากซอย งานนี้เคยเจอหนุ่มๆ เป่าปากใส่ เพราะสมัยก่อนสาวๆ เขาไม่ค่อยใส่เสื้อผ้าโชว์ต้นแขนเหมือนแม่บุญ แม่เองก็ไม่เคยว่าเพราะมองยังไงมันก็ไม่เย้ายวนอารมณ์ให้หลงละเมอ โชคดีที่ไม่มีขนรักแร้ เวลายกแขนโหนรถเมล์เลยไม่ต้องหนีบ แต่แล้ววันหนึ่งก็เกิดคึกในอารมณ์ใส่เสื้อถักสีเนื้อแขนกุด ใส่เสื้อซับในสีเนื้อกับกางเกงยีนส์ ได้ยินเสียงเป่าปากปี๊ดๆ ตามทาง นึกว่าตำรวจเรียก ที่ไหนได้หนุ่มๆ หันมามองแทบตกท่อ วันนั้นเลยถูกเพื่อนๆ สังคายนาว่า ต่อไปห้ามใส่อีก เพื่อนอาย...แม่บุญเลยอดไม่ได้ใส่อีก เพราะกลัวไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ อีก วันหนึ่งไปเดินห้าง เขากำลังลดราคา งานนี้ต้องลุยเข้าไปดู เสื้อยีห้อฝรั่งชื่อดังลดราคามากกว่าที่คิด มือไปคว้าเอาเสื้อยืดลายขวางมาได้ตัวหนึ่ง ลายสีน้ำเงินสลับขาว มีจุดแดงๆ เป็นระยะ กลับมาบ้านรีบซัก แล้วใส่ไปมหาลัยในวันต่อมา เพราะเป็นเสื้อผ้านิ่มๆ ใส่สบายๆ แม่บุญเลยใส่บ่อย เรียกว่าสองครั้งต่อสัปดาห์คงไม่ผิด มีบางครั้งแถมวันหยุดอีก เสื้อที่เคยสีสดใสก็กลายเป็นสีซีดเซียวไปตามกาลเวลา เลยเก็บไว้ใส่เวลาอยู่บ้าน ไม่ได้ออกงานอีก วันคืนล่วงเลยจนแขนเสื้อ และชายเสื้อเริ่มหลุดลุยเพราะด้ายมันเปื่อย จนเกือบๆ จะทิ้งไปแล้ว อยู่มาวันหนึ่ง กลับจากมหาลัยเดินเข้าไปในห้องนอนเห็นเสื้อตัวเก่งวางพับอย่างเรียบร้อย ที่สำคัญตรงที่หลุดลุยได้รับการเย็บด้วยด้ายสีขาวสีแดง เห็นก็รู้ว่าเย็บด้วยมือ ใครหนอมาเย็บให้ ? ตอนเช้าเลยถามน้องสาว ๆ บอกว่า...แม่..เย็บให้ แม่บุญรีบไปกราบขอบพระคุณท่านๆ สายตาสั้น แต่ก็ยังมานั่งสนเข็มรูเล็ก ๆ เย็บเสื้อที่แม่บุญเกือบจะทิ้งไปแล้ว ตกลงเลยไม่ทิ้งแต่เก็บไว้ใส่เวลาไม่ได้ออกไปไหน กลับเมืองไทยครั้งที่ผ่านมา ไปดูแลคุณพ่อที่ท่านป่วยจนท่านเสียชีวิตไปในที่สุด ก่อนกลับเบลเยียมไปรื้อตู้เสื้อผ้า เห็นเสื้อตัวนี้วางอยู่ เลยหยิบใส่กระเป๋ามาด้วย วันไหนอากาศร้อนแม่บุญจะหยิบมาใส่นอน เพราะมันเย็น ในใจคิดถึงคุณแม่ ท่านจะรู้ไหมหนอว่าเสื้อตัวที่ท่านเย็บให้มันอยู่กับแม่บุญมากว่ายี่สิบกว่าปีแล้ว ช่วงมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ แม่บุญไม่ได้เอามาด้วยเพราะไม่เห็นมันเลยนอนรอเจ้าของอยู่อย่างสงบในตู้เสื้อผ้า อยากให้แม่รู้ว่า หนูรักแม่มากที่สุดในโลก ใส่เสื้อตัวนี้ทีไรน้ำตามันจะไหลทุกที เพราะนอกจากมันจะใส่สบายในหน้าร้อนแล้ว มันยังมีความรักของแม่ที่ปักอยู่ตามเส้นด้ายทุกเส้นทุกรอย หน้าหนาวใส่แล้วก็อุ่น ๆ ภายในใจ ที่รู้ว่าแม่รักและเป็นห่วงแม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ของลูก แม้ว่าตอนนี้เราจะอยู่กันคนละวิถีแห่งชีวิต สักวันหนูก็จะตามแม่ไป ถึงวันนั้นหนูจะไม่ลืมบอกให้คนใกล้ชิดเอาเสื้อตัวเก่งตัวนี้ใส่ไปข้างๆ กายของหนูให้มันอยู่กับหนูตลอดไป กราบแทบเท้าของแม่ด้วยความรักและเคารพตลอดไป จากลูกและเสื้อตัวเก่ง แม่บุญ   Create Date : 30 สิงหาคม 2557 18 comments Last Update : 7 ตุลาคม 2563 13:51:19 น. Counter : 3667 Pageviews. Share Tweet

ซึ้งมากครับ แม่บุญ...แม่อุตส่าห์เย็บสอยให้ รู้ว่าลูกชอบสิ่งไหนแม่ก็ทำให้   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 30 สิงหาคม 2557 5:45:00 น.

เห็นเสื้อเก่าและรอยเย็บที่คุณแม่ทำ เหมือนความรู้สึกรำลึกถึงคงย้อนกลับมาเรื่อยๆเลยใช่ไหมคะ เสื้อบางตัวเก่า 20 ปีแล้วเนื้อผ้ายังดูดีอยู่เลยค่ะ เจ้าเสื้อสีขาวที่มีแขนสีย้ำตาลยาวที่ฟ้าเคยลงรูปในบล็อกนี่ก็ใส่มา 5 ปีแล้ว มันไปเลอะสีตกซักไม่ออกเมื่อวานนี้เอง เสียดาย   โดย: กาบริเอล 30 สิงหาคม 2557 14:05:18 น.

อ่านพี่แม่บุญ เขียนแล้วก็รู้สึกดีไปด้วยค่ะ ผ่านมา 20 กว่าปี พี่ยังเล่าเหมือนเรื่องเพิ่งเกิดไม่นาน คุณแม่อยู่บนฟ้าคงดีใจมากเลยค่ะ น่าน อยู่เป็นอาทิตย์ก็ไม่เบื่อค่ะ หนูชอบนะคะ ไม่ได้คาดหวังไว้มาก แต่เกินคาดเลยล่ะค่ะ คิดว่าพี่แม่บุญ กับเพื่อนๆ ฝรั่งต้องหลงรักเมืองน่านเหมือนกันแน่ค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 30 สิงหาคม 2557 17:01:29 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตนะครับพี่ไก่ เสื้อ 20 ปี แต่ดูยังใหม่จริงๆครับ เป็นเสื้อที่มีความหมายจริงๆ ปล. เรื่องบทความของผม ด้วยความยินดีและเต็มใจเลยครับพี่ไก่   โดย: กะว่าก๋า 31 สิงหาคม 2557 21:41:54 น.

ขอบคุณที่ไปเยี่ยม สุขภาพช่วงนี้งอแงพอสมควร แต่ก็พอไหว อดีตที่น่าจดจำก็เป็นกำลังใจแก่ปัจจุบันและอนาคต เหมือนกันเนอะ ยุ่งมากขนาดไหนก็อย่าลืมดูแลสุขภาพแล้วก็ พักผ่อนให้พอด้วยครับ   โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า ) 31 สิงหาคม 2557 21:46:16 น.

สวัสดีค่ะ แม่บุญ ^^ อ่านเรื่องของแม่บุญแล้วซึ้งจัง แม่นุ่นก็แบบนี้ค่ะ เวลานั่นนี่ขาดเอาไปทำไปซ่อมให้ บางทีเห็นนั่งทำ บอกว่าไปให้ร้านทำก็ได้ เค้าก็ไม่ยอม TT เสื้อตัวเก่งมีร่องรอยของแม่ ซึ้งจังเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่า   โดย: lovereason 31 สิงหาคม 2557 23:36:30 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไก่   โดย: กะว่าก๋า 1 กันยายน 2557 6:27:54 น.

สวัสดีวันจันทร์ที่รีบๆค่ะ อิอิ   โดย: ญามี่ 1 กันยายน 2557 10:49:33 น.

เรื่องราว "เสื้อตัวเก่ง" อ่านไปก็ยิ้มไปเลยค่ะพี่ ... น่ารักดี ... มาถึงช่วง ชุดเก่งวันหยุด สมัยเด็กนี่ขำเลยค่ะ เพราะนึกภาพออกเลย เป็นเหมือนกันค่ะ ... ชุดเก่ง คือ กระโปรงนักเรียน กับเสื้อสวย ที่แม่ซื้อให้ไม่กี่ตัว ใส่สลับกันไปมา ... เพื่อนที่บ้านเค้ารวยหน่อย พ่อส่งไปเรียนที่กรุงเทพ ... พอเค้ากลับมาบ้าน แวะมาเล่นด้วย .. เค้าถามว่า "ทำไมตัวเอง ใส่เสื้อตัวเดิมอีกแล้วล่ะ"   โดย: Tristy 1 กันยายน 2557 11:09:45 น.

แม่บุญจำเรื่องราวเรื่องเสื้อผ้าได้ละเอียดจริงๆค่ะ ถ้าถามเรื่องเสื้อหรือชุดโปรดหนึ่งจำไม่ค่อยได้แล้ว   โดย: AdrenalineRush 1 กันยายน 2557 17:55:05 น.

อ่านแล้วรู้สึกว่าซาบซึ้งไปด้วยอ่ะค่ะ เสื้อผ้าบางตัวทิ้งไม่ลงจริง ๆ นะคะ มันเป็นมากกว่าเครื่องนุ่งห่มสำหรับเรา เห็นแล้วถึงไม่ได้ใส่ ความหลังก็ยังพรั่งพรูกลับมา เนอะๆ รอชมสูตรห่อหมกโบราณนะค้า บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ทนายอ้วน Travel Blog ดู Blog Maeboon Diarist ดู Blog   โดย: secreate 1 กันยายน 2557 18:09:12 น.

อ่านแล้วซึ้งเลยค่ะแม่บุญ น้ำตาจะไหล ถ้าบุ๊งทำอะไรให้ลูก แล้วเค้าคิดแบบนี้ เห็นคุณค่าแบบนี้ บุ๊งก็จะมีความสุขมาก ๆ เลยค่ะ   โดย: Close To Heaven 2 กันยายน 2557 9:49:24 น.

ตัวเก่งแสดงว่าใส่บ่อย 20 ปีสภาพยังดีอยู่เลยครับ กางเกงยีนส์ตัวเก่งของผม 3 ปี ช่างไม่รับปะ มันผุ ..   โดย: Ujiba 2 กันยายน 2557 22:30:03 น.

เสื้อผ้าหนึ่งอยู่ไม่ค่อยถึง 20 ปีค่ะ รอบตัวขยายอยู่เรื่อยๆ ตัวเก่งยังไงก็ต้องตัดใจให้เค้าไปค่ะ ไม่อย่างนั้นเต็มตู้แน่ๆ ถือคติเก่าไม่ไป ใหม่ไม่มาด้วย แต่ถ้าเป็นเสื้อตัวเก่งที่แม่เย็บให้แบบนี้ ยังไงก็ต้องเก็บเอาไว้นะคะ แม้ใส่ไม่ได้ แต่เอาไว้ดู หรือนอนกอดก็ยังดี   โดย: chenyuye 3 กันยายน 2557 10:21:36 น.

พูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ อ่าบจบน้ำตาซึมเลยค่ะแม่บุญ   โดย: phunsud 3 กันยายน 2557 16:22:00 น.

เป็นเสื้อ ตัวที่มีค่า มหาศาล เลยค่ะ .. ต่อให้เอาเสื้อร้านยี่ห้อดังๆ ของโลกมาแลก .. ก็คงไม่ยอม .. เป็น แน่ แท้ .. อยาก ให้ .. คนแรก ของวันนี้เชียวนะ .. บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Maeboon Parenting Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: foreverlovemom 4 กันยายน 2557 0:24:42 น.

เป็นความทรงจำที่น่าประทับใจมาก ๆ ค่ะ อ่านแล้วคิดถึงแม่...   โดย: ALDI 12 กันยายน 2557 3:40:43 น.

กลับมาแล้วจำตัวเองที่นี่ไม่ได้ค่ะ มีเสื้อตัวเก่งเยอะเลยนะคะ พี่ก็มีเสื้อตัวเก่งที่แม่เย็บให้เหมือนกัน แต่ให้ลูกต่อไปแล้วค่ะ ให้ตั้งแต่แม่ยังอยู่ รู้เลยว่าแม่ปลื้มมากที่หลานได้ใส่ด้วย กลับมาเขียนบล็อกอีกนะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 7 ตุลาคม 2563 15:19:11 น.