อยากเขียนถึงพ่อ วันพ่อผ่านพ้นไปแล้ว แต่เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในบ้านเมืองเรายังคงดำเนินต่อไป จนเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้แม่บุญไม่มีกำลังใจจะมานั่งเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ที่พบเห็นมาดังเช่นเคย คิดอยู่อย่างเดียวว่า เมื่อไหร่คนไทยจะหันหน้ามารักกัน สามัคคีกัน ให้อภัยซึ่งกันและกัน ผิดก็รับว่าผิด ทำในสิ่งที่ถูกกฏหมาย ตามหน้าที่ของพลเมืองดี เพื่อทดแทนพระคุณของแผ่นดิน และทดแทนพระมหากรุณาธิคุณอันยิ่งใหญ่ของ...พ่อหลวง...ของแผ่นดิน หากผู้คนมีศีลธรรมรักษาเพียงศีลห้าให้เคร่งครัด เหตุการณ์ต่าง ๆ คงไม่เป็นไปแบบนี้ กลับเมืองไทยครั้งที่ผ่านมา กลับไปหา...พ่อ...ซึ่งอายุล่วงเข้ากว่า ๘๖ ปีแล้ว พ่อ..แก่ลงไปมาก สองปีก่อนเคยอ้วนท้วน แต่มาถึงวันนี้กลับผอมลงแทบจะเหลือพียงหนังหุ้มกระดูก คนแก่..ไม่อยากกินอะไร ฟันก็หัก เคี้ยวอาหารลำบาก ที่พ่อเรียกหาอยู่ประจำก็เป็นแบรนด์ซุปไก่สกัด เพราะแค่ยกดื่ม ไม่ต้องเคี้ยว จากนั้นท่านก็นอน จนกลายเป็นกิจวัติประจำวันของท่านไปแล้ว ตอนแม่บุญไปถึง เข้าไปกราบท่านบนกระท่อมหลังเล็ก ๆ ที่น้องสาวกับสามีมาสร้างให้ เพราะพ่อไม่อยากอยู่ในบ้านปูน กระท่อมหลังน้อยสร้างอยู่หน้าบ้าน เป็นเพียงไม้เก่าที่รื้อมาจากบ้านหลังเก่า เอามาสร้างเป็นบ้านหลังน้อยแค่พออยู่ พ่อคงคิดถึงบ้านไม้ ที่เคยอยู่ บ้านที่กระดานมันวับเพราะแม่ให้พวกเราถูทุกวันจนขึ้นเงา เวลาอากาศร้อน เพียงมีหมอนสักใบมารองหัว ก็ทำให้หลับได้อย่างง่ายดายเพราะความเย็นของไม้ แม่บุญอดร้องไห้ไม่ได้ จับเนื้อตัวท่าน ถามท่านว่าทำไมไม่ยอมกินข้าว ปล่อยให้ผอมลงขนาดนี้ พ่อบอกว่า มันไม่หิวลูกเอ้ย กินอะไรก็เบื่อ สังขารมันร่วงโรยลงไปทุกวัน เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง ได้แต่รอวันเท่านั้นแหละลูก .... แม่บุญนั่งรถไปตลาด หาซื้อมะขามหวาน พร้อมข้าวเหนียวร้อน ๆ มาให้ เพราะเคยเห็นพ่อกับแม่ชอบกิน พ่อกินได้ไม่กี่คำก็วาง จากนั้นแม่บุญก็ไปตระเวณหาของที่พ่อชอบ เห็ดจากโครงการหลวงเอามาผัดน้ำมันหอย อันนี้พ่อกินได้เยอะหน่อย แต่ก็กินเพียงครั้งเดียว จากนั้นก็เบื่ออีก วันหนึ่ง แม่บุญเอานิตยสารที่ตัวเองเขียนเรื่องราวต่าง ๆ ไปให้ท่านอ่าน พ่อเปิดดูไปจนถึงหน้าที่แม่บุญเขียนเรื่องการทำอาหารฝรั่ง พ่อบอกว่า..พ่อยังไม่เคยชิมฝีมือลูกสาวเลย ?? แม่บุญหัวเราะ ถามพ่อว่า...แน่ใจนะว่าจะชอบอาหารฝรั่งจริง ๆ เดี๋ยวหนูจะทำให้ลองกิน พ่อบอกตกลง แต่แม่บุญรู้ทัน..งานนี้แอบลักไก่ ไปซื้ออาหารฝรั่งสำเร็จรูป ที่ขายในซุปเปอร์มาร์เก็ตใหญ่ใจกลางเมืองมาให้พ่อลอง...จริงอย่างที่คิด อาหารที่ว่าถูกชิมเพียงสองคำ แล้วพ่อก็ผลักออกจากตัว บอกว่า ...กินน้ำพริกปลาทูอร่อยกว่า นี่ไงถึงได้ไม่ลงมือทำเอง เพราะรู้จักท่านดี วันต่อมา ปลาซาบะเผาตัวเขื่อง ถูกนำมาให้พ่อลองชิมอีก งานนี้เข้าที พ่อกินข้าวเยอะขึ้นนิดหน่อย วัน ๆ ระหว่างอยู่บ้าน แม่บุญจะวนเวียนอยู่แถวตลาด ซุปเปอร์มาร์เก็ต ไปเดินหาอาหารที่พ่อ...อาจจะชอบและกินได้เยอะขึ้นมาทำให้ท่าน จริงสินะ..คิดถึงตอนเป็นเด็ก เวลาเราหิว พ่อกับแม่ แม้จะมีเงินเพียงน้อยนิด แต่กลับเจียดเงินนั้นหาซื้อของที่ลูกชอบให้กินกันจนได้ ตอนนี้ท่านแก่เฒ่าฟันไม่ดี กินอะไรก็ลำบาก ทำไมเราถึงจะหาของที่ท่านชอบมาให้ท่านกินบ้างไม่ได้ แม่บุญทำทั้งอาหารไทย อาหารฝรั่งให้คนกินมากมาย ทำให้พ่อแค่นี้ทำไมจะทำไม่ได้ เวลาเห็นท่านกินแล้ว ดีใจที่ท่านกินได้นอนหลับ คงจะเหมือนกับที่ท่านดูแลเราตอนเด็ก ๆ นั่นแหละ ตอนนี้เราต้องดูท่านถึงเวลาที่เราต้องทดแทนท่านแล้ว บ่ายวันหนึ่งหลังจากเรียนขับรถยนต์เสร็จ แม่บุญเดินเอาแบรนด์ไปให้พ่อ ๆ ถามว่าเรียนไปถึงไหนแล้ว เลยเล่าให้ฟังว่า ขับได้แล้วจ้า แต่ยังไม่คล่อง ต้องขับบ่อย ๆ พ่อหัวเราะถูกใจ บอกว่า เอ็งมันเก่งถ้าตั้งใจจะทำอะไรแล้วต้องทำให้ได้ จากนั้นพ่อก็เล่าเรื่องตอนแม่บุญเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ ให้ฟัง พ่อเล่าว่า .....วันหนึ่ง หลังจากพ่อกลับจากทำงาน พ่อเห็นแม่บุญกำลังเดินวนหาเก้าอี้เพื่อจะมาปีนเอาอะไรสักอย่าง พ่อเลยถามว่า ....หนูจะทำอะไรลูก ? แม่บุญ....หนูอยากได้ขวดเปล่าบนหลังตู้นะพ่อ ... พ่อ....หนูจะเอาไปทำอะไร ? แม่บุญ.....หนูอยากจะเอาไปขาย จะได้เอาเงินมาซื้อขนมไงพ่อ ถึงตอนนี้พ่อเล่าด้วยเสียงสั่นเครือว่า ...พ่อขอโทษที่เกิดมาจนนะลูก พ่อไม่มีเงินมากพอจะซื้อขนมมาให้พวกหนูกิน เพราะต้องเก็บเงินไว้ซื้อข้าวและให้พวกหนูเรียนหนังสือ ..จากนั้นพ่อก็เล่าต่อว่า แม่บุญให้พ่อขนขวดทั้งหมดไปขายให้คนที่เขาถีบรถมารับซื้อ แล้วก็เอาเงินไปซื้อขนมมาแจกพี่ ๆ และน้องทุกคน ... ถึงตอนนี้แม่บุญเองก็น้ำตาไหล รู้ดีว่า ครอบครัวเรายากจน พ่อกับแม่มีลูก ๘ คน เงินเดือนของข้าราชการเพียง ๗๐๐ บาทต่อเดือน ในสมัยนั้นไม่มากพอที่จะทำอะไรได้ตามใจ ทุก ๆ สิ้นเดือน พ่อกับแม่จะแบ่งเงินเดือนออกไปซื้อ ผัดไทยบ้าง ข้าวผัดบ้าง มาให้พวกเรากินโดยแบ่งห่อละสองคน เท่านี้เราก็มีความสุขกันแล้ว ตอนที่แม่ตัดสินใจขายข้าวแกง เพื่อทำงานหาเงินช่วยพ่ออีกทางหนึ่ง ตอนนั้นครอบครัวเราถึงพอจะดีขึ้นบ้าง ท่านทั้งสองอยากให้ลูก ๆ ได้รับการศึกษาให้สูงที่สุดเท่าที่กำลังสติปัญญาของแต่ละคน เงินเดือนและรายได้แทบทั้งหมดจึงหมดไปกับการส่งลุก ๆ เรียนหนังสือ ดีที่ว่าตอนนั้น พ่อสามารถเบิกเงินค่าเล่าเรียนของลูก ๆ ได้หมด ตามสวัสดิการของรัฐ จึงทำให้พวกเราได้เรียนหนังสือกันทุกคน ถึงกระนั้น พี่ชายเพียงคนเดียวในครอบครัวก็ต้องถูกส่งตัวไปอยู่วัด กับหลวงพ่อที่พ่อกับแม่รู้จักเป็นอย่างดี ที่กรุงเทพฯ พ่ออยากให้แม่บุญเก่งภาษา ยอมถีบจักรยานไปส่งแม่บุญให้เรียนพิเศษภาษาอังกฤษกับครอบครัวคนเวียดนาม จนผลการเรียนภาษาของแม่บุญดีขึ้นเป็นลำดับ นาฬิกาเรือนโก้ ที่พ่อซื้อให้เป็นของขวัญหลังจากสอบเข้าเรียนในโรงเรียนประจำจังหวัดได้ กับไม้ตีปิงปอง ที่แม่แอบค้อนหาว่าตามใจลูกเกินไป แต่พ่อกลับยิ้มอย่างมีความสุข บอกแม่ว่า ...ช่างเถอะ เงินแค่นั้น แล้วค่อยหาเอาใหม่...ภาพต่าง ๆ หลั่งไหลเข้ามาในความคิด ตอนนี้..พ่อ แก่ลงไปทุกวัน เรี่ยวแรงที่เคยมีก็หดหายไป แม้เพียงจะเดินก็ยังลำบาก ในใจคิดถึงแม่ ๆ ที่ไม่เคยท้อถอยในการทำงานเพื่อหาเลี้ยงครอบครัวอีกคน แต่ท่านหมดบุญไปนานแล้ว ครอบครัวของเราตอนนี้จึงเหลือเพียง พ่อ..เท่านั้น ถึงตอนนี้ที่ทำได้แม้จะอยู่ห่างไกล คือการโทรศัพท์มาหาพี่สาว ถามว่าพ่อยังกินข้าวได้อยู่หรือเปล่า ? คำตอบก็ยังคงเหมือนเดิม คือกินสองสามคำก็ไม่กินแล้ว หลายครั้งที่ถามตัวเอง ว่าทำผิดหรือถูก ที่ไม่ได้ดูแลท่านอย่างใกล้ชิด และมาอยู่เสียไกลเหลือเกิน สิ่งที่พอจะทำได้ คือเมื่อกลับเมืองไทย แม่บุญจะขอกลับบ้านไปดุแลท่านให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ อยากให้ท่านรู้ว่า ไม่เคยคิดอยากจะทอดทิ้งท่านเลย พระคุณของท่านนั้นยิ่งใหญ่ล้นฟ้ามหาสมุทร ตอนนี้เริ่มเข้าหน้าหนาว โทรไปหาพี่สาว ๆ บอกว่า พ่ออยากได้ผ้าห่มเพราะหนาว เลยจัดการซื้อให้เรียบร้อยแล้ว ที่นี่เองก็หนาวเช่นกัน บ่อยครั้งที่แม่บุญนั่งดูภาพถ่ายต่าง ๆ เมื่อครั้งอยู่เมืองไทยกับพ่อ บางครั้งน้ำตาไหลรินเพราะความรักพ่อกับแม่ คิดถึงท่านเหลือเกิน การอยู่ต่างบ้านต่างเมืองบางครั้งเสมือนอยู่ตัวคนเดียว ทำได้แค่เพียงรำลึกถึงวันวานที่มีพี่น้อง ครอบครัว และเพื่อนฝูง ได้ร่วมพูดคุย ปรึกษาหารือกัน บ่อยครั้งที่พี่สาวเล่าให้ฟังว่า พ่อ...ไม่ค่อยนอนตอนกลางคืน เพราะนอนจนเต็มอิ่มเวลากลางวัน บางครั้งได้ยินท่านพูดอยู่คนเดียว แม่บุญเข้าใจ ท่านเองก็คงคิดถึงวันคืนเก่า ๆ เช่นกัน กราบเท้าพ่อด้วยความรักอย่างที่สุด   Create Date : 11 ธันวาคม 2556 21 comments Last Update : 7 ตุลาคม 2563 13:54:21 น. Counter : 2926 Pageviews. Share Tweet

เจิมค่า   โดย: schnuggy 11 ธันวาคม 2556 0:42:35 น.

อ่านไปน้ำตาซึมๆเลยค่ะพี่ น่ารักจังเลยค่ะ พักหลังๆมัวไปขลุกอยู่ที่เฟสค่ะ บล๊อคพักหลังนี่เงียบๆยังไงไม่รู้ พี่ไก่สบายดีนะคะ   โดย: schnuggy 11 ธันวาคม 2556 0:47:15 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไก่ โหวตบล็อกงานเขียนให้เลยนะครับพี่ เป็นงานที่อ่านซาบซึ้งมากๆครับ   โดย: กะว่าก๋า 11 ธันวาคม 2556 6:43:42 น.

คิดถึงแม่บุญเช่นกันค่ะ ช่วงนี้ยุ่ง ๆ หลายเรื่องเหมือนกัน แม่บุญสบายดีนะคะ อากาศหนาว ๆ แล้ว take care ด้วยค่ะ แล้วก็ฝากความระลึกถึงมิเชลด้วยนะคะ อ่านแล้วโหวตให้เลยค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต LoveParadise Klaibann Blog ดู Blog AdrenalineRush Travel Blog ดู Blog กะว่าก๋า Book Blog ดู Blog Maeboon Literature Blog ดู Blog   โดย: เนินน้ำ 11 ธันวาคม 2556 8:38:39 น.

แม่บุญทำเอาพี่อ่านไปน้ำตาซึมไปจนจบ มันโดนใจกินใจมากกก พ่อพี่ปีนี้จะ 90 แล้ว 2-3 ปีที่ผ่านมาพ่อทรุดไปแยะ จากที่เคยเดินได้ด้วยไม่เท้าก็มาเป็นเดินได้ด้วยวอร์คเกอร์ แล้วก็มาเป็นเดินไม่ได้แล้ว จากเมื่อหลายเดือนก่อน ลุกขึ้นนั่งเองได้ ตอนนี้ก็ลุกเองไม่ได้ต้องพยุงให้ลุก ที่บ้านก็มีพ่อกับแม่อยู่กันสองคน เอาใครมาอยู่ด้วยก็ไม่เอา ตั้งแต่พ่อทรุดลงพี่เลยยอมทิ้งงานทั้งที่เสียดายเงิน แต่งานพี่ต้องไปทำประจำอยู่ต่างประเทศ ก็ตัดสินใจอยู่พักหนึ่งว่าจะทำอย่างไร สุดท้ายก็คิดว่าช่างมัน เงินไม่ตายก็หาใหม่ แต่พ่อจะอยู่กับเราได้อีกสักเท่าไร คนเคยทำงาน พอมาอยู่เฉยๆ ก็เครียด บางทีก็โมโหหงุดหงิด มีแอบเผลอไปลงกับพ่อก็นึกเสียใจ ตอนเด็กๆ ใครป้อนข้าว เช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้เราโดยไม่รังเกียจ โน่นนี่พ่อก็ทำ ก็หามาให้เราสารพัดโดยไม่มีเงื่อนไข แล้วทำไมตอนนี้เราจะทำให้ท่านไม่ได้ แม่บุญมีเหตุผลที่ไม่สามารถจะมาอยู่ดูแลท่านได้ ยังดีว่าแม่บุญมีพี่น้องคนอื่นช่วยดูแลท่านให้ ส่วนเรามีหน้าที่ที่ต้องทำ เราก็ทำให้ท่านที่ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ เป็นกำลังใจให้แม่บุญนะคะ และขอให้คุณพ่อมีสุขภาพแข็งแรงค่ะ   โดย: narellan 11 ธันวาคม 2556 8:51:40 น.

สวัสดีครับแม่บุญ มาอ่านบันทึกถึงพ่อ แม่บุญเขียนได้ซาบซึ้งประทับใจมาก ขอเป็นกำลังใจให้ครับ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ฟ้าใสวันใหม่ Home & Gargen Blog ดู Blog schnuggy Travel Blog ดู Blog Maeboon Diarist ดู Blog ปล.มีภาพพระโพธิสัตว์สวยงาม จากบล็อกใหม่มาฝากเป็นกำลังใจด้วยครับ   โดย: ทองกาญจนา 11 ธันวาคม 2556 10:57:16 น.

อ่านแล้วซาบซึ้งในความรักของพ่อมากครับ   โดย: moresaw 11 ธันวาคม 2556 12:06:36 น.

ป้าลีเป็นคนหนึ่งที่ผูกพันธ์กับครอบครัวมากๆ เช่นกันค่ะ เพื่อนสนิทที่รักมากที่สุดก็คือ แม่ หรือ "ยายพร" ส่วนพ่อเป็น นักสนับสนุนป้าลีทุกอย่าง ไม่ว่าจะอะไร พ่อไม่เคยขัด จำได้ดีว่า พ่อยังเอาป้าลีขี่คอจนกระทั่ง เก้าขวบ แล้วก็เปลี่ยนมาขี่หลัง แม้ว่าจะเลยเก้าขวบแล้วก็ตาม พ่อหัดให้ป้าลีขับรถกระบะเก่าๆ ที่ใช้ในไร่ตั้งแต่ป้าลีอายุแค่เก้าขวบ สาเหตุเพราะว่า ทะเลาะกันกับยายพร เรื่อง ยายพรไม่ยอมให้ป้าลีหัดขี่จักรยาน เนื่องจากว่า กลัวล้มแล้วมีแผลเป็น ตามตัวเพราะเป็นลูกสาวเดี๋ยวจะไม่สวย ก็เลยกลายเป็นว่า ขับรถกระบะแทนก็แล้วกัน (ครอบครัวป้าลีตลกมาก) ที่ต้องหัดเพราะว่า ป้าลีต้องช่วยงานในบ้าน ตอนนี้อยู่ไกลพ่อและแม่ คิดถึงท่านทั้งสองมากๆ บุญคุณพ่อกับแม่ นี่เหนือหัวจริงๆ นะคะ คุณพ่อของแม่บุญ น่ารักนะคะ ที่บอกว่า อยากลองชิมอาหารฝีมือแม่บุญ อ่านแล้วยิ้มเลยค่ะ   โดย: Lee Jay 11 ธันวาคม 2556 14:50:02 น.

เวลาเห็นพ่อแม่แก่ลงทุกวันๆ แล้วใจหายนะคะ รู้เลยว่าแม่บุญรู้สึกอย่างไรเพราะตัวต้องอยู่ไกลขนาดนี้ แม่บุญยังมีโอกาสได้ดูแลพ่อตอนกลับมาเมืองไทย ถือเป็นโอกาสที่ดีค่ะ ที่ได้ดูแลท่านบ้าง อ่านแล้วก็รู้ว่าแม่บุญเป็นคนใจดีนะคะ น่ารักจัง   โดย: PrettyNovember 11 ธันวาคม 2556 16:16:06 น.

สวัสดีตอนค่ำๆค่ะแม่บุญ อ่านไปน้ำตาซึมไปด้วยค่ะพี่ ซาบซึ่งในความรักของพ่อมากๆเลยค่ะ เม้นท์ไม่ออกเลยค่ะพี่ ยกขนมมาฝากด้วยนะคะ   โดย: phunsud 11 ธันวาคม 2556 19:13:29 น.

อ่านไปน้ำตาพาลไหล คิดถึงพ่อกับเรื่องราวสมัยเด็กแบบพี่ไปด้วยค่ะ ... ว่าไปคนรุ่นพ่อ ชอบชีวิตเรียบง่ายนะคะ กิน อยู่ ง่าย ๆ ... มาคิดดู รุ่นเราเสียอีกที่ติดยึดเรื่องวัตถุ อะไรต่าง ๆ มากมาย ขอบคุณพี่มากค่ะที่แวะไปที่บล็อก บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เนินน้ำ Food Blog ดู Blog Maeboon Literature Blog ดู Blog   โดย: Tristy 11 ธันวาคม 2556 22:22:39 น.

สวัสดีค่ะคุณแม่บุญ อ่านแล้วนึกตามภาพได้เลยนะคะ คุณพ่อท่านอายุยืนทีเดียวนะคะ ก็คงจะเหนื่อยง่ายตามวัย เหมือนคุณตาของดิฉันเลยคะ แต่คุณตาดิฉันน่ะเสียไปปีที่แล้วเองค่ะ อายุ 85ค่ะ ลุ้นให้ท่านอยู่ถึงอายุ90ก็ไม่ถึงค่ะ ท่านบ่นว่าไม่ค่อยมีแรงเลย ร่างกายปวกเปียกจัง อ่านเรื่องของคุณแม่บุญในวัยเด็ก ก็เป็นเหตุการณ์ที่น่าประทับใจมากนะคะ(ผัดไทยหนึ่งห่อ แบ่งกันสองคน) เผอิญเหมือนดิฉันอะค่ะ ตอนเด็กๆ ก็กินราดหน้าหนึ่งห่อ แบ่งกับน้องสาว หนึ่งห่อยังไม่หมดเลยละ เหลือให้คุณแม่ได้เก็บทานได้ด้วยอีก ห่อมันใหญ่อะค่ะ(ห่อด้วยพลาสติกสีเขียวและมีหนังสือพิมพ์ห่ออีกชั้น แล้วผูกเชือกหิ้วอะค่ะ) คุณพ่อดิฉันซื้อมาให้จากตลาดหลังจากกลับวิ่งรถมอไซค์รับจ้าง(ท่านเสียไปนานแล้วค่ะ ตั้งแต่ท่านอายุ31) ทุกวันนี้ดิฉันเลยชอบกินราดหน้าเป็นพิเศษ มาจนทุกวันนี้ค่ะ ขอให้คุณพ่อของคุณแม่บุญอยู่กับลูกหลานไปอีกนานๆนะคะ อยู่เป็นกำลังใจให้ลูกหลานอะค่ะ คุณแม่บุญน่ารักจัง คอยดูแลและซื้อผ้าห่มให้ คุณแม่บุญคะ รอมาเคาะประตูบ้านนะคะ สงสัยได้เจอคุณแม่บุญมาเคาะหาก่อนแน่ๆเลยละค่ะ อากาศเริ่มหนาวมากแล้วนะ เมื่อเช้าเริ่มมีหมอกลงแล้ว ขับรถไปทำงาน ขับเร็วไม่ได้ค่ะ มองไม่ค่อยเห็น คุณแม่บุญ รักษาร่างกายด้วยนะคะ อาการคันดีขึ้นยังคะ ปล. ขอฝากไปถึงคุณแหม่ม nerellanหน่อยนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ อ่านแล้วก็อึ้ง เข้าไปใหญ่ค่ะ ที่อุตส่าห์ออกจากงานมาดูแลคุณพ่อ (อ่านตอน เวลาหงุดหงิดแล้วไปลงที่คุณพ่อบ้าง แต่พอรู้ตัวก็รู้สึกเสียใจ )คุณเป็นคนดีมากนะคะ ทำต่อไปเถอะค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้คนทำดีกับพ่อแม่ทุกคนนะคะ   โดย: ยาผงแดง IP: 92.2.239.221 12 ธันวาคม 2556 0:51:20 น.

Like ให้เป็นคนที่ 1 แม่บุญพรรณนาได้เยี่ยมยอดเลยค่ะ อ่านไปน้ำตาไหลตามเลยค่ะ คุณพ่อคงมองจากบนฟ้า มองเห็นความรักที่แม่บุญมีต่อท่านค่ะ   โดย: อุ้มสี 12 ธันวาคม 2556 0:53:51 น.

เราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะมำดีได้ อ่านเรื่องราวของแม่บุญแล้ว ย้อนดูตัว... เราจะโชคดี ลูกหลานนึกถีง บ้างไหมนะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต LoveParadise Klaibann Blog ดู Blog Maeboon Diarist ดู Blog   โดย: ยายเก๋า (ชมพร ) 12 ธันวาคม 2556 12:09:05 น.

พ่อเราตอนนี้ก็ 90 ค่ะ ตอนนี้อยู่กับหลานตา และมีเหลน สองขวบเดือนหน้า ช่วงนี้ก็ขึ้นเชียงใหม่ทุกเดือนค่ะ ก็ไปทานข้าวกับพ่อนี่แหละ   โดย: tuk-tuk@korat 12 ธันวาคม 2556 20:50:07 น.

มาชวนพี่ไก่ไปเที่ยวต่อค่า   โดย: schnuggy 13 ธันวาคม 2556 4:31:38 น.

อ่านที่แม่บุญเล่าข้างบน แล้วนึกถึงแม่กับพ่อจังเลย ผมคงไม่มีโอกาสป้อนข้าวให้ทั้งสองแล้วครับ ไปสู่ สวรรค์แล้ว.... ได้แต่ทำบุญ ปฏิบัติธรรม แล้วมอบบุญ แก่ทั้งสองคนครับ.   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 13 ธันวาคม 2556 20:37:13 น.

สวิสนี่แพงจริงอะไรจริงเนาะ แต่ตรงเวลาเดี๊ยะๆ น่าชมเชย ของเยอรมันยังดีเลย์แทบทุกวันค่ะพี่ เฮ้อ อากาศหนาวแล้ว รักษาสุขภาพนะคะพี่ ฝันดีค่า   โดย: schnuggy 14 ธันวาคม 2556 2:30:48 น.

อ่านแล้วสะท้านใจ นัทไม่มีพ่ออยู่อีกแล้วอะคะพี่ไก่   โดย: We Are FroM BeLGiUM 14 ธันวาคม 2556 5:33:34 น.

อ่านแล้ว ทำให้คิดถึงพ่อตัวเอง จัง ท่านจากไปนานแล้ว ไม่ทันได้อยู่เห็นความสำเร็จของหนู   โดย: ตรี (kate_tee ) 17 ธันวาคม 2556 12:29:13 น.

หนูอ่านไปก็น้ำตาซึมไปด้วยค่ะ เล่าเห็นภาพเลย... พ่อหนู 76 อายุน้อยกว่าพ่อพี่แม่บุญ 10 ปี แม่บ่นเหมือนกันค่ะว่า อาหารอร่อยที่พ่อเคยชอบ ก็ไม่อยากกินแล้ว บอกว่าไม่อร่อย แม่ไม่รู้จะทำอะไรให้กินดี... ขอบคุณพี่แม่บุญค่ะ แวะเข้ามาเที่ยวภูทับเบิกกับหนูด้วย   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 5 กุมภาพันธ์ 2557 15:58:43 น.