เรื่องของไก่....สุดที่รักของเราสองคน ตอนจบ วันคืนผ่านไปร่วมสามเดือน ไก่ลุกเจี๊ยบเติบโตเป็นไก่ตัวขนาดย่อมๆ เมื่อเห็นว่าเจ้านกตัวใหญ่คงบินมาคาบไม่ไหวแล้ว เราสองคนจึงตัดสินใจเอาตาข่ายที่ขึงตรึงไว้ออก มิเชลขยายพื้นที่ให้ไก่ได้เดินได้มากขึ้น ทำเอาเจ้าเจ็ดตัวร้องไปวิ่งไปอย่างมีความสุข แต่....ปัญหาที่ตามมาอีกคือ เล้าไก่มันเล็กเกินไปสำหรับไก่ทั้งหมด รวมถึงมิเชลเริ่มเดินเก็บทำความสะอาดขี้ไก่ไม่ไหว ไก่โตขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดก็ตัดสินใจว่าจะต้องยกไก่สามตัวให้ใครสักคน แม่บุญเขียนข้อความไปถามหลวงพ่อที่วัดไทยธรรมราม เพราะท่านชอบไก่พันธุ์นี้ และเคยเลี้ยงเมื่อครั้งที่ท่านมารับเลี้ยงเพลที่บ้าน แต่เนื่องจากมีตัวกินไก่มาฆ่าไก่ตายทั้งเล้าที่วัดท่านเลยไม่มีไก่พันธุ์นี้อีก เมื่อถามท่านๆ ก็ตอบตกลงรับเลี้ยงอย่างใจดี ในวันที่เราสองคนจะจับเจ้าสามตัวสีขาวหนึ่ง สีน้ำตาลเข้มอีกสองตัวนั้น มิเชลให้แม่บุญเอาอาหารไปให้ไก่ ระหว่างที่กำลังจิกกินอาหารแกก็ย่องมาจับ แต่ไก่คงจะมีจิตรับรู้จึงวิ่งเตลิดไปมาทำให้จับได้ยากมาก ในที่สุดไก่ก็วิ่งเข้าเล้า มิเชลเลยจับได้ง่ายขึ้น เมื่อพาขึ้นรถ ระหว่างทางไก่สามตัวไม่ส่งเสียงใดๆ นั่งอยู่ในกล่องอย่างสงบเงียบจนรถไปถึงวัด ในวันนั้นหลวงพ่อท่านต้องมานอนในเต้นท์ เพราะกำลังปรับปรุงกุฏิ ศาลาของวัด ท่านรับไก่สามตัวแล้วอุ้มไว้ เจ้าสามตัวอยู่นิ่งๆ ไม่ยอมขยับ ดูแล้วก็น่าสงสาร หลวงพ่อกับมิเชลพากันอุ้มไปปล่อยไว้ที่เล้าใหญ่ แต่เพราะเป็นไก่ตัวเล็กและหน้าใหม่ เจ้าถิ่นอย่างไก่ใหญ่ที่เดินมาด้อมๆ มองๆ จึงจิก เพื่อให้รู้ว่าตนเป็นเจ้าของที่ และเป็นหัวหน้า อันนี้เป็นธรรมชาติของไก่ก็ว่าได้ ที่จะทำแบบนี้กับไก่แปลกหน้าที่มาอยู่ด้วย นอกจากจะโตมาด้วยกันตั้งแต่เล็กนั้นจะอีกอย่าง แม่บุญมองแล้วอดสงสารไม่ได้ เพราะพวกเขายังเล็กมาก แต่ก็ต้องตัดใจเดินหันหลังกลับออกมาขึ้นรถเพื่อจะกลับบ้าน ขากลับจากวัดแม่บุญนั่งไม่พูดไม่จาเพราะคิดถึงไก่ มิเชลเองก็เช่นกัน เห็นกันมาตั้งแต่เป็นลูกเจี๊ยบ ความผูกพันย่อมมีเป็นธรรมดา ได้แต่คุยกันว่า เราจะไม่ทำแบบนี้อีก หากต้องการไก่สองตัวก็จะเอาไข่มาเพียงสองฟองเท่านั้น บ้านเราไม่ได้กว้างมากมายหากเขาขยายพันธุ์ เกรงว่าเพื่อนบ้านจะไม่ยอมแน่ๆ เพราะคงจะหนวกหูเวลาไก่ร้องกินข้าวด้วย จากนั้นก็นั่งเงียบกันไปตลอดทางจนกลับถึงบ้าน พอกลับมาถึงบ้าน ความเปลี่ยนแปลงที่เห็นคือ ไก่ทั้งสี่ตัวไปยืนรวมกันที่มุมสนามราวกับจะรอไก่สามตัวที่หายไป ชาร์ล็อตต์กับเจ้าอ้วนเดินวนไปมาหาลูก แม่บุญน้ำตาตกสงสารไก่ มิเชลก็เม้มปากไม่พูดอะไร แล้วเดินหายไป แกคงจะคิดเหมือนกันว่า ไม่น่าพรากพวกเขาเลย ตั้งใจไว้ว่าก่อนหน้าหนาวจะเอาฟางและอาหารไปให้พวกเขาอีกเป็นการขอโทษที่ได้ให้พวกเขาไปอยู่ที่อื่น ถึงตอนนี้ไก่ทั้งสี่ตัวคงรู้แล้วว่า เจ้าสามตัวคงไม่ได้กลับมาอีก ไก่เล็กสองตัวยังคงตื่นกลัวเวลาที่เราจับเขา คงเป็นตั้งแต่ที่เห็นพี่น้องถูกจับไปและคงฝังใจ เวลานอนไก่น้อยสองตัวจะนอนกับช็อตโกแลตเจ้าตัวอ้วนเพราะชาร์ล้อตต์เธอชอบจิกลูก ๆ เลยไม่อยากเข้าใกล้แม้แต่เวลากินอาหาร สังเกตดูหลังจากกลับมาจากเมืองไทย ช็อคโกแลตไม่ติดชาร์ล็อตต์เหมือนแต่ก่อน ทั้ง ๔ ตัวแยกย้ายกันคุ้ยเขี่ยอาหารคนละมุม แต่เวลาที่ได้ยินเสียงเปิดโรงรถ เจ้าอ้วนกับชาร์ล็อตต์จะแข่งกันร้องเสียงดังเพื่อจะได้กินอาหารที่แม่บุญเตรียมไว้ให้ เป็นบางครั้งที่ทั้งหมดจะเข้ามานอนรวมกันในช่องแคบๆ ค่ะ ผักต่างๆ จะสับหยาบ ส่วนเนื้อจะทำให้สุกก่อนเป็นเนื้อสับผสมกับเส้นสปาเก็ตตี้ แรกๆ เข้าสี่ตัวนึกว่าหนอนพากันมารุมจิกอย่างเมามัน ตอนนี้เริ่มรู้แล้วว่าไม่ใช่เลยเลือกกินแต่เนื้อสับที่ผสมมาให้ ส่วนเส้นสปาเก็ตตี้จะมาและเล็มเมื่อไม่เห็นว่าจะได้อาหารเพิ่ม ที่ชอบกันสุดๆ คือ ถั่วงอกดิบ กับข้าวโพด ให้เท่าไหร่หมดเท่านั้นแถมร้องขออีก ส่วนผักอื่นๆ ก็กินบ้างแต่ไม่ชอบเท่าถั่วงอก ตอนนี้ทั้งลมทั้งฝน อีกทั้งหิมะที่กำลังจะเริ่มตกในอีกไม่ช้า มิเชลเลยคิดจะทำเพิงไม้คลุมด้วยพลาสติคทำเป็นเพิงใหญ่ไว้ให้หลบฝนกับหิมะ แต่ตอนหนาวจัดๆ ยังคิดไม่ออกว่าจะทำยังไง ตอนที่มีเจ้าสองตัวแรกเราเอาไปไว้ในโรงรถ ใส่ฟางลงไปในรถที่ใช้บรรทุกของแล้วเอาตาข่ายขึงไม่ให้บินออกมาข้างนอก พอเช้าก็พากลับไปส่งในเล้า ตอนนี้มีสี่ตัวไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำเหมือนเดิมได้หรือเปล่า ? ความรักความผูกพันที่เราสองคนมีต่อไก่ที่เลี้ยงมา คงไม่แตกต่างจากคนที่เลี้ยงหมา เลี้ยงแมว เลี้ยงกระต่าย ฯลฯ เลี้ยงดูปูเสื่อกันมาแต่เด็ก เห็นความเติบโต ความเปลี่ยนแปลงต่างๆ คงจะเหมือนเลี้ยงลูกนะ แม่บุญไม่มีลูก แต่คิดว่าคงไม่แตกต่าง หากเราใส่ใจ เลี้ยงดูด้วยใจ ไม่ใช่คิดว่าแค่เป็นสัตว์เลี้ยงในบ้าน อย่างน้อยเขาก็ให้ไข่ไว้กิน แถมเป็นไข่ที่มีคุณภาพอีกด้วย จะมีข้อเสียอย่างเดียวสำหรับเราคือ เวลาที่ต้องเดินทาง จำเป็นต้องหาคนมาเปิดเล้า ให้อาหาร และมาปิดเวลากลางคืน แต่ตอนนี้มีเพื่อนของมิเชลที่เลี้ยงไก่เช่นกัน แถมมีอาณาบริเวณ และสัตว์อีกหลายชนิดเลี้ยงรวมกัน การเดินทางครั้งต่อไป เราคงจะไปขอฝากไว้ที่นั่น เอาไว้มีเรื่องราวใหม่ๆ ของไก่ แล้วแม่บุญจะนำมาเล่าสู่กันฟังอีกครั้งนะคะ ขอบคุณทุกๆ ท่านที่รักสัตว์ และเข้ามาอ่าน มาให้กำลังใจกันมากมายค่ะ ต้องขอโทษที่หายไปนาน เพราะกลับเมืองไทยและพึ่งกลับมาถึงได้สามสี่วัน การปรับเวลายังค่อนข้างลำบากค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ   Create Date : 14 พฤศจิกายน 2560 21 comments Last Update : 14 พฤศจิกายน 2560 0:47:17 น. Counter : 2571 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณกะว่าก๋า, คุณRinsa Yoyolive, คุณRain_sk, คุณโอพีย์, คุณTurtle Came to See Me, คุณmambymam, คุณmoresaw, คุณSweet_pills, คุณเนินน้ำ, คุณสองแผ่นดิน, คุณnewyorknurse, คุณSai Eeuu, คุณruennara, คุณดอยสะเก็ด

เมื่อกี้ เขียนไว้ยาว.. คงไปถูกปุ่มอะไรแน่เลย ออกจากบล๊อกเฉยเลย... งั้นเขียนใหม่ ไก่ข้างบน น่าเอ็นดู น่ารัก ขนนุ่ม ดูแล้วจะเลี้ยง ยากกว่า เลี้ยงไก่ในไทย เพราะภูมิอากาศไม่ เหมือนไทย ผมเคยเลี้ยงไก่ ที่สระบุรี วันศุกร์เย็นกลับจาก เรียนที่ กท. ไปช่วยพี่เขยเลี้ยง เขาทดลองเลี้ยง เป็นโรงเรือน... ให้อาหารเติมวิตามินในถังน้ำ ที่ต่อท่อให้แม่บุญ เอ้ย คุณไก่จิกกินน้ำ 555 ดึงรางขี้ไก่ ออกปาดตากแดด... น้ำฉีดล้าง รางขี้ไก่ ตากแดด แล้วใส่กลับเข้าไปใหม่ เนื้อตัวเหม็นมาก... ส่วนไข่ ส่งโรงแรม เกียวอัน.. เลยได้ความรู้ เพิ่ม ทำอยู่นานหลายปีเฉพาะ วันหยุดนะครับ .... เกี่ยวกับร้านอาหาร หรือคนในวงการ มีหลาย แบบจริงครับ.. ถ้าตามไม่ทันก็กำไรน้อย แต่ส่วนใหญ่เจ้าของเขาเก่ง ดูออก หาทาง ป้องกัน.. เขาเลยทำต่อ...มีเงินมีทองเยอะ แต่.. ต้องผูกใจกับกุ๊ก มากเป็นพิเศษ ถ้าอาหารไม่อร่อย เจ๊งลูกเดียวครับ Maeboon Klaibann Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 14 พฤศจิกายน 2560 5:30:13 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไก่ เห็นทรงผมของไก่แล้วนกึถึง ทรงแอฟโฟร่ หรือ ทรงที่นิยมกันในสมัยดิสโก้เลยครับ น่ารักดีครับ ไม่ว่าจะสัตว์หรือคน พอมีความรัก ความผูกพันเข้ามเากี่ยวข้อง ยามจากลา เป็นความทรมานจริงๆ โหวตครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 14 พฤศจิกายน 2560 6:36:23 น.

โห ความผูกพันของคนกับไก่ ชื่อมิเชล น่ารักมากเลยค่า ขนเยอะด้วย คงตามสภาพอากาศที่นั่นนะคะ รินกลับมองว่าเป็นการเลี้ยงไก่ไว้เป็นเพื่อนเล่นมากกว่าเลี้ยงไว้กินอีก แบบนี้เลยรู้สึกผูกพันกันไปยิ่งขึ้นค่า   โดย: Rinsa Yoyolive 14 พฤศจิกายน 2560 16:54:46 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับพี่ไก่ หนังสือเล่มนี้อา่านสนุกมากเลยล่ะครับ อ่านแล้วได้แง่คิดที่ดีมากๆ เกี่ยวกับการใช้ชีวิตครับ   โดย: กะว่าก๋า 14 พฤศจิกายน 2560 22:26:34 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Maeboon Pet Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น ____________________ เป็นเรื่องราวที่มีทั้งความน่ารักและโศกเศร้าเสียใจนะครับ ยังแอบคิดว่าแม่บุญเดินทางบ่อย จะทำอย่างไรกับเจ้าไก่กุ๊กๆพวกนี้ อืมส์มีที่ฝากเลี้ยงเลยเบาใจครับ.... ปล,ขอบคุณสำหรับคะแนและคอมเม้นท์ครับ   โดย: ขุนเพชรขุนราม 15 พฤศจิกายน 2560 0:11:19 น.

เลี้ยงเค้ามาจนโตก้อผูกพันมากๆนะคะ(เศร้า)   โดย: เมษาโชดดี 15 พฤศจิกายน 2560 2:50:54 น.

กุ๊กไก่น่ารักมากเลยครับ ว่าแต่เจ้าสามตัวที่ถวายหลวงพ่อไปคงรอดปลอดภัยนะครับ กลัวตัวกินไก่เข้ามาอาลวาดอีกครับ   โดย: permanent-love 15 พฤศจิกายน 2560 5:43:30 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไก่   โดย: กะว่าก๋า 15 พฤศจิกายน 2560 6:32:54 น.

เลี้ยงสัตว์ ก็จะเกิดความรักและผูกพันเสมอเนาะ ขอบคุณโหวตด้วยครับ   โดย: moresaw 15 พฤศจิกายน 2560 9:17:08 น.

ไก่โตขึ้นมากเลยนะคะ พอเลี้ยงๆเค้าไปความผูกพันย่อมเกิดขึ้น เวลาจากกันย่อมใจหายนะคะ นึกสงสารเจ้าไก่จังค่ะ เพราะแบบนี่ที่บ้านเลยไม่เลี้ยงอะไรเลย กลัวว่าวันนึงที่เค้าไม่อยู่แล้วจะทำใจลำบากค่ะ ขอบคุณแม่บุญที่แวะชมดอกไม้ค่ะ   โดย: mambymam 15 พฤศจิกายน 2560 10:39:06 น.

ภาพสวยมากค่ะ สัตว์เลี้ยงของเรา เราเลี้ยงก็รักและผูกพันนะคะ ขอให้ไก่ที่อยู่วัดมีเพื่อนใหม่เร็วๆและอยู่อย่างมีความสุขค่ะ แม่บุญเพิ่งเดินทางถึงเบลเยี่ยม พักผ่อนให้หายเหนื่อยนะคะ ขอบคุณแม่บุญมากค่ะสำหรับกำลังใจ แล้วต๋าจะติดตามอ่านเรื่องราวน่ารักต่อค่ะ   โดย: Sweet_pills 15 พฤศจิกายน 2560 11:06:26 น.

เขาว่าการพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์ แต่คิดว่าเจ้าตัวเล็ก ๆ ของแม่บุญได้ไปอยู่ใกล้พระ ได้ใกล้ชิดธรรมะ นับเป็นบุญทั้งสองฝ่ายนะคะ ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ   โดย: เนินน้ำ 15 พฤศจิกายน 2560 13:25:56 น.

เลี้ยงแล้ว ก็ผูกพันครับ   โดย: สองแผ่นดิน 16 พฤศจิกายน 2560 8:24:26 น.

คงตัดใจยากและนานนะคะ กว่าจะทำใจได้ เหมือนคนเลี้ยงหมาจริงๆ ค่ะ พี่ไก่ แต่แปลกใจที่ไก่ชอบถั่วงอกนะคะ   โดย: Sai Eeuu 16 พฤศจิกายน 2560 20:19:13 น.

ไก่ตัวอ้วนน่ารักมากครับ เป็นไก่ที่ต่างจากที่ไทยสิ้นเชิง เพราะขนเขายาว เข้าใจความรู้สึกเวลาเราเลี้ยงดูปูเสื่อแล้วต้องมอบให้คนอื่นดูแลต่อ มันจะใจหายครับ แต่อย่างน้อยก็คิดว่าถ้าไปดูกับคนอื่นแล้วสัตว์เหล่านั้นจะได้รับการดูแลที่ดีกว่า มันก็พอจะทำใจได้ครับ   โดย: ruennara 18 พฤศจิกายน 2560 18:48:00 น.

เป็นหวัดหมอบไปสามวันได้ ขอบคุณที่ไปเยี่ยมนะคะ อ่านแล้วน้ำตาซึมเห็นภาพชัดเจน ที่บ้านเคยเลี้ยงหมา แมว และไก่ พอตายจากไป ร้องไห้ทั้งบ้าน เพราะแต่ละตัวอยู่กันนานๆ หมา 11 ปีถึงตาย ตามองไม่เห็นแล้ว ถึงเบลเยี่ยมปลอดภัยหายเจ็ทเลทแล้ว ดีใจด้วย น้องไก่แข็งแรงจริงๆ พี่อยากไปเที่ยวหลายๆที่ แต่เบื่อนั่งเครื่องบินนานๆจัง   โดย: หมุยจุ๋ย 18 พฤศจิกายน 2560 21:14:25 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมครับ ตอนนี้เฉลยคำผวนละครับ   โดย: ruennara 20 พฤศจิกายน 2560 0:34:27 น.

ทำไมน้องไก่ดูเท่และน่ารักมากๆเลยครับขนก็ดูน่าลูบมากๆ // อ่านแล้วคิดถึงน้องดัลเมเชี่ยลที่เคยเลี้ยงไว้เลยครับ   โดย: Nop (akuchan ) 21 พฤศจิกายน 2560 5:40:32 น.

สวัสดีครับคุณแม่บุญ ขอบคุณที่แวะไปอ่านคำผวนครับ ถึงจะตอบไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เพราะมันอาจจะยากอยู่เหมือนกันครับ   โดย: ruennara 22 พฤศจิกายน 2560 1:23:32 น.

เคยเลี้ยงชิวาว่าค่ะ   โดย: tuk-tuk@korat 22 พฤศจิกายน 2560 19:44:01 น.

สวัสดีครับคุณแม่บุญ   โดย: ruennara 25 พฤศจิกายน 2560 1:17:25 น.