|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
....ทำอาหารไทย....เลี้ยงแขกแปลกหน้า...???
เรื่องมันมีอยู่ว่า..วันหนึ่ง..อากาศดีมาก แสงแดดส่องสว่างตั้งแต่เช้า ที่เมืองใกล้ ๆ กันห่างไปประมาณ ๑๐ กิโลเมตรเขาจัดงาน เลยชวนมิเชลไปเดินเที่ยว มิเชลตกลงทันที แต่...ไม่เอารถไป เพราะเวลามีงานหาที่จอดรถยากมาก จะให้เดินก็กระไรอยู่ ทางออกสุดท้ายคือ..จักรยาน..
ไม่มีปัญหา อากาศดี ๆ แบบนี้ ว่าแล้วเราก็ไปโรงรถเอาจักรยานออกมา ถีบออกจากบ้านไปจนถึงที่จัดงาน ๆ นี้เล่นเอาหอบเชียวนา...ทางมันขึ้น ๆ ลง ๆ บางช่วงขึ้นที่สูง แถมมิเชลพาไปทางลัด เข้าป่า..ต้องลงจูง แทนที่จะขี่เพราะทางมันมีแต่หิน...เซ็งเป็ดเลยตรู
พอไปถึงเราเอาจักรยานผูกไว้กับเสาไฟ... ใส่กุญแจอย่างดี แต่ถอดที่สูบยางรถออก บางที่ต้องถอดอานรถนะ เพราะจะมีมือดีมาขโมย ..มีเยอะเหมือนกัน แล้วเราก็เดินชมงานไปเรื่อยเปื่อย ของที่ขายส่วนมากจะเป็นข้าวของมือสอง ทั้งเสื้อผ้า ของเล่น ของกินก็มี แต่ไม่มาก มีอาหารอาฟริกา ขายอยู่ไม่ไกล ไก่ทอด ปลาทอด ตามเคย งานนี้เดินผ่าน ไม่กินจ้า ของเราอร่อยกว่าเยอะ
เที่ยงแล้ว เล็งไว้ตั้งแต่มาว่าจะขอชิมไวน์ กับชีสต่าง ๆ รวมถึงแฮมสไลด์บาง ๆ กินกับขนมปังบาเก็ต..แม่บุญนี่ตอนนี้เริ่มเปลี่ยนสีแล้วนะ ไม่กินแต่อาหารไทยเหมือนแต่ก่อน ตอนนี้อะไรมีก็กินได้ ขอให้ชอบก็พอ..
ได้เวลากลับเพราะบ่ายโข...กำลังจะเลี้ยวไปเอาจักรยาน ถูกหนุ่มใหญ่ส่งยิ้มมาให้แต่ไกล ใครหว่า ?? หรือว่าเพื่อนของมิเชล ? ไม่เคยเห็นหน้า ว่าแล้วหนุ่มที่ว่าก้เดินเข้ามาถามว่า สบายดีไหม อากาศดีนะ รีบหรือเปล่า ? เข้ามาฟังอะไรหน่อย...ถึงตอนนี้เราสองคนไม่มีโอกาสได้พูดหรอก เพราะเขาคงรู้..เลยรีบชิงอธิบายเสียยืดยาว เกี่ยวกับองค์กรอิสระ ที่ทำงานเพื่อผู้หญิง และเด็ก ทั่วโลก เป็นการให้ความช่วยเหลือโดยตรง โดยไม่ผ่านองค์กรไหน ๆ หรือ ผ่านรัฐบาลใด ๆ หากเห็นสมควรเขาจะจัดส่งเข้าหน้าที่ไปให้ความช่วยเหลือทันที และองค์กรนี้ก็มีสาขาอยู่ทั่วโลก...องค์กรที่ว่าชื่อ Kiwanis
เริ่มก่อตั้งมาตั้งแต่ 21 Jan 1915 มีสมาชิกเข้าร่มจากประเทศต่าง ๆ ในแถบยุโรปเป็นส่วนมากกว่า 15 ประเทศ และจำนวนสมาชิกกว่า 30,000 คน อันนี้เอาคร่าว ๆ เนาะ ใครอยากรู้ละเอียดถามคุณ กูเกิ้ล ได้จ้าเขารู้ละเอียดยิบทีเดียว
พอได้ยินว่าช่วยเหลือเด็ก ๆ ที่ถูกทอดทิ้ง แม่บุญก็หูผึ่งขึ้นมาทันที แต่ในเมื่อตัวเองยังตกงาน เงินก็มีไม่มากพอจะไปช่วยเขาทำอะไรได้ หัวสมองมันหมุนติ้ว คิดออกมาได้ว่า...เรายังมีความรู้เรื่องอาหาร...และสองมือ ทำไมจะช่วยทำอะไรไม่ได้ ?? ว่าแล้วก็เลยถามกลับไปที่หนุ่มใหญ่ที่ว่าทันที..
คุณมีงบประมาณสำหรับจะทำอะไรสักอย่างหรือเปล่า ?
ตอนนี้ทั้งสองหนุ่ม..มิเชลด้วย หันมามองแม่บุญด้วยสีหน้ามึนงง..
จะเอางบประมาณอะไร ? และจะเอาไปทำอะไร ?
คือ..ฉันทำอาหารไทยได้ เรียนทำอาหารฝรั่งเศสมาด้วย ใบประกาศฉันก็มี หากองค์กรของคุณมีงบประมาณสำหรับให้ฉันทำอาหารขาย.. ฉันมีอุปกรณ์ทุกอย่าง แต่องค์กรอาจจะต้องลงทุนซื้อของสด ..แล้วฉันจะทำให้โดยไม่เอาค่าตอบแทนแม้แต่เซ็นต์เดียว...
มาถึงตอนนี้สองหนุ่ม...อ้าปากค้าง..นึกไม่ถึงว่า แม่บุญจะมีไอเดียสุดยอด พุ่งกระฉูด..ก็แหม่..พอได้ยินว่าอาหารไทย..ใคร ๆ ก็รู้จัก แถมจะทำให้ฟรี ๆ ไม่เอาเงินเข้าพกเข้าห่อ เงินรายได้ยกให้ไปช่วยเหลือเด็ก และผู้หญิง ที่ลำบากถูกทอดทิ้ง...หนุ่มใหญ่เธอรีบจูงมือแม่บุญเข้าเต้นท์ ...มิเชลตามมาด้วยติด ๆ แล้วก็เริ่มอธิบายคร่าว ๆ ให้ สมาชิกอีกสองสามคนที่ยืนอยู่ได้รู้ความคิดของแม่บุญ
พระเจ้า....พวกเขาร้องขึ้นมา เราไม่เคยได้ยินใครมาเสนอให้ความช่วยเหลือแบบนี้ เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ที่ต้องพิจารณาในที่ประชุมที่จะมีคราวหน้า เราอยากจะขอร้องให้คุณทั้งสองได้เข้าร่วมประชุมด้วย หากไม่ขัดข้อง ..จากนั้นก็เป็นการให้ที่อยู่ นามบัตร คุยกันอีกหน่อย แล้วก็บึงจักรยานกลับบ้าน
มิเชล...ยิ้มหน้าบาน กับความคิดนี้ ..ไม่คิดเหมือนกันว่าแกจะเห็นด้วย เพราะเหนื่อยนะกับการที่ต้องมานั่งรับภาระทำอะไรแบบนี้ แถมไม่มีค่าตอบแทน แต่...เราสองคนมีความเต็มใจอยากจะทำ และไม่ต้องการผลตอบแทนใด ๆ เราคิดและคุยกันว่า...หากจะรอให้พร้อม...หมายถึงมีเงินมากมาย มันคงไม่พร้อมหรอก เพราะที่มีอยู่มีกินทุกวันนี้ก็พอเพียวสำหรับเราสองคน อาศัยที่บ้านไม่ต้องจ่ายค่าเช่า เพราะมิเชลซื้อและผ่อนหมดแล้ว ภาระหนี้สินเราไม่มี นอกจากภาษีที่จะต้องเสียทุกปี นอกนั้นเราก็ไม่มีภาระใด ๆ อีก หากเราจะสามารถทำอะไรเพื่อคนอื่น เพื่อสังคม เพื่อลดระดับความเหลื่อมล้ำได้บ้าง แรงเรายังมี ทำไมจะทำไม่ได้ สองมือ สองคน สองแรง ..แค่นี้เมื่อรวมกับมือคนอื่น แรงคนอื่น มันก็มากขึ้นมาเองแหละ...ขอให้ทำเท่านั้นเอง
หลังจากนั้นก็มีการส่งเมล์ เพื่อนัดวันไปประชุมกับประธานฯ องค์กร แต่เมื่อเขาตอบกลับมาว่าเป็นวันจันทร์ช่วงเย็น เราจึงต้องปฏิเสธเพราะติดเรียนทำขนมปัง อันนี้ก็สำคัญสำหรับเราเช่นกัน ตกลง...เลยนัดพวกเขามาที่บ้าน แล้วจะทำอาหารไทยเลี้ยง งานนี้เป็นอันตกลง
ถึงวันนัด...แม่บุญเตรียมการไว้พร้อม มิเชลไปซื้อโหระพามาให้เมื่อวันก่อน พร้อม ๆ กับที่ซื้อมาเพื่อนทำแกงเขียวหวานให้เพื่อนชาวคาเมรูนนั่นแหละ เมนูของแม่บุญคือ
อาหารว่าง....ปอเปี๊ยะทอด ซาโมซ่า กับ ข้าวตังหน้าตั้ง
อาหารจานหลัก แกงเผ็ดเป็ดย่าง ไก่ผัดเม็ดมะม่วงหิมพานต์ กับ ปลาหมึกยัดไส้ทอดกระเทียมพริกไทย อันนี้เป็นเมนูที่มิเชลบอกให้ทำ
ของหวาน ผลไม้รวม..ที่มีในบ้านนั่นแหละ แล้วก็ ชา กาแฟ ตบท้าย
แขกที่มามีสี่คน...เพียงหนึ่งคนที่เรารู้จัก คือหนุ่มใหญ่ ที่เราคุยกันครั้งแรก ชื่อ จาร์ค มากับท่านประธาน..กับผู้หญิงสูงวัยอีกสองคน เขาซื้อดอกไม้มาฝากเป็นมารยาท ที่ทำกันหากเราไม่รู้จักกันดีพอ ..
จากนั้นก็ชวนกันดื่ม...ไม่มีแชมเปญ มีแต่ไวน์ที่ซื้อมาจากเยอรมัน ชอบมาก เพราะออกรสหวานนิด ๆ เป็นเครื่องดื่มต้อนรับได้ดีทีเดียว จากนั้นก็เริ่มคุย พวกเขาถามถึงเราสองคน เป็นธรรมดาที่ต้องอยากรู้จักหัวนอนปลายเท้ากันบ้าง ในเมื่อจะมาร่วมงานกัน เราเลยแนะนำตัวกันคร่าว ๆ จากนั้นก็สลับกับการพูดถึงงานขององค์กร ระหว่างนั้นแม่บุญก็แยกไปเตรียมอาหารว่าง
ปอเปี๊ยกับซาโมซ่า ถูกยกมาเสริฟพร้อมกัน แขกทั้งสี่พร้อมใจกันชิมอย่างเต็มอกเต็มใจ ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า อร่อยมาก จากนั้นก็ข้าวตังหน้าตั้ง....พวกเขาไม่เคยกิน เพราะที่ร้านอาหารไทยไม่ค่อยทำกัน ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ? ผล...หมดทุกอย่าง
ระหว่างที่มิเชลชวนคุย...แม่บุญก็เตรียมอาหารอย่างอื่น เป็ดที่หั่นไว้ นำมาใส่หม้อที่ร้อนได้ที่ ใส่ผักลงไปก่อน เป็ดทีหลังเพราะคนที่นี่ไม่กินเป็ดที่สุกมากเพราะเนื้อมันจะเหนียว เอาแค่พอเนื้อเป็ดเป็นสีชมพูก็ปิดไฟ ใส่โหระพา
ส่วนไก่ผัดเม็ดมะม่วง ทุกอย่างหั่นไว้หมดแล้ว เหลือแต่เอามาผัดผสมเครื่องปรุง
ปลาหมึกทอดกระเทียม อันนี้นึ่งไว้ก่อนเพื่อให้หมูที่ยัดไส้ข้างในสุก พอจะกินค่อยเอามาลงกระทะ แม่บุญใส่เนยนิดหน่อยเพื่อให้หอม รวมกับน้ำมันมะกอก เอาปลาหมึกลงไปฉ่า ใส่กระเทียม ผัดจนหอม แล้วค่อยใส่ซีอิ้วขาว น้ำตาลนิดหน่อยกับน้ำมันหอย รสชาติออกหวาน ๆ เค็ม ๆ น้ำมันหอย หอมกลิ่นกระเทียมเจียว จากนั้นก็ตักทุกอย่างใส่จาน...เสริฟ
แขกที่เชิญมาออกตัวเล็กน้อยว่าไม่ควรจะต้องยุ่งยากทำอาหารมากมายเลย กินอะไรง่าย ๆ ก็ได้ เลยบอกว่า.ธรรมเนียมคนไทย ใครมาถึงเรือนชาน..ต้องต้อนรับขับสู้ให้อิ่มหนำสำราญท้อง ไม่ปล่อยให้หิวข้าวกลับบ้าน แถมวันนี้จะกินแบบไทย คือเสริฟทุกอย่างพร้อมกัน ใครใคร่กินอะไรก็ตักได้ตามใจ ไม่มีจานแรกจานหลัก งานนี้แขกหัวเราะชอบใจ ..
ท่านประธาน...ดูจะชอบปลาหมึกทอดกระเทียมเป็นพิเศษ ตักสองสามรอบเลยทีเดียว คนอื่น ๆ ก็ชอบ ๆ หมดทุกอย่าง อันนี้ถามหลังจากกินกันเสร็จ พวกเขาบอกว่า มันมีรสชาติหลากหลายให้เลือก ที่สำคัญ..มันอร่อย...นั่นไง เอาเข้าแล้วงานนี้
ที่ทำแบบนี้อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ...สร้างความมั่นใจให้พวกเขา...ว่า การที่เราจะลงมือ ลงแรงทำอาหารไทยไปขายช่วยในงานที่จะจัดกันในปีหน้าเดือนมีนาคมนั้น เรา..ทำได้แบบไม่ต้องอายร้านอาหาร เพราะทำจัดเลี้ยงมานานแล้ว แม้หลัง ๆ จะไม่ค่อยได้ทำ แต่ไม่ได้หมายความว่า ฝีมือจะตก อิ อิ พอพวกเขาได้กิน ได้ชิม มันเป็นเหมือนการการันตีว่า...ไม่เจ๊งแน่นอน...ท่านประธานดูจะอุ่นใจเป็นพิเศษ ..
ตกลง..เราจะมีประชุมใหญ่อีกครั้งก่อนจัดงาน ครั้งนั้นแม่บุญกับมิเชล ต้องเตรียมรายละเอียดไปชี้แจง เพื่อจะได้ดำเนินการต่อไป...ถึงวันนั้นคงจะมีเรื่องมาเล่าให้ฟังกันยาว ว่าผลเป็นยังไง ? อย่าลืมติดตามนะจ๊ะ ....
ปล. แขกทุกคนกลับบ้านเกือบเที่ยงคืน...เพราะหนังท้องตึง หนักตาเริ่มหย่อน อีกอย่าง ท่านประธาน...ทำงานกับ Red cross ด้วย แกต้องไปทำงานตั้งแต่ตีสี่...เลยพากันขอลากลับด้วยประการละฉะนี้ ....
Create Date : 08 พฤศจิกายน 2555 |
|
25 comments |
Last Update : 8 พฤศจิกายน 2555 0:43:50 น. |
Counter : 4712 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: เนินน้ำ 8 พฤศจิกายน 2555 1:05:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: peow IP: 84.215.75.199 8 พฤศจิกายน 2555 2:58:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: monomy 8 พฤศจิกายน 2555 3:23:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไวน์กับสายน้ำ IP: 101.108.42.142 8 พฤศจิกายน 2555 4:17:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 8 พฤศจิกายน 2555 6:41:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: BluE field IP: 66.87.119.218 8 พฤศจิกายน 2555 7:55:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: เนินน้ำ 8 พฤศจิกายน 2555 10:10:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tristy 8 พฤศจิกายน 2555 11:05:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 8 พฤศจิกายน 2555 16:09:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: Sai Eeuu 9 พฤศจิกายน 2555 4:36:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 9 พฤศจิกายน 2555 6:50:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: narellan 9 พฤศจิกายน 2555 10:15:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: เนินน้ำ 9 พฤศจิกายน 2555 16:10:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: phunsud 9 พฤศจิกายน 2555 22:00:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: บรรณภรณ์ 9 พฤศจิกายน 2555 22:51:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: Jujastar 15 พฤศจิกายน 2555 23:07:09 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Belgium
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 87 คน [?]
|
แม่บุญ..เป็นหญิงไทยอายุเลยวัยรุ่นไปไกล จับพลัดจับพลูได้สามีเป็นฝรั่งแล้วก็หอบผ้าตามกันไปอยู่เมืองนอกเมืองนา พอได้เวลาหยุดงานก็กระเตงกันไปเที่ยวตามประสาตายาย ไม่มีลูกกวนตัวกวนใจ แม่บุญนั้นชอบเขียน ชอบเล่า ชอบถ่ายรูป เป็นที่สุด จะเก็บไว้คนเดียวก็กระไรอยู่ เอามาแบ่งบันกันให้ลูก ๆ หลาน ๆ ได้อ่าน ได้ดูกันดีกว่า ส่วนฝีมือด้านอื่น ๆ นั้นก็พอจะมีอยู่บ้าง เช่น ทำอาหาร ก็เอามาแบ่งปันกันอีกนั่นแหละ ค่อย ๆ รู้จักกันไป รู้จักกันแล้วก็อย่าลืมเข้ามาคุยกันนะ
ปล....รูปภาพต่าง ๆ หากต้องการนำไปใช้ช่วยบอกที่มาที่ไปด้วยนะคะ เป็นการให้ความเคารพซึ่งกันและกัน ซึ่งสังคมไทยเราค่อนข้างมองข้ามในเรื่องนี้ค่ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
จองที่ไว้ก่อน
พรุ่งนี้มาเม้นท์
ตาจะปิดแล้ว
ขอคลานขึ้นเตียงก่อนนะ
ฝันดีจ้ะ