*** ทำอาหารงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนบ้านชาวคาเมรูน...*** 2 บอกกล่าวกันหน่อย...เพราะน้องนัทเขาแซวว่า..ขยันอัพบล็อค กลัวแม่บุญจะกินยาผิดซอง อิ อิ เพราะว่าโรงเรียนปิด ๑ อาทิตย์จ้า ว่าง ๆ เลยเอาประสบการณ์ที่เจอแปลก ๆ มาเล่าสู่กันฟัง เดี๋ยวโรงเรียนเปิดก็หายหัวไปอีกแหละ...อีกเรื่อง ไม่มีภาพมาลงให้ดู เพราะไม่ได้เอากล้องไปด้วย คิดว่าไม่มีอะไรน่าสนใจ...พลาดไปได้.. มาว่ากันต่อ...พอตั้งสติได้ แม่บุญก็รักษาเฉพาะเขตแดนของตัวเองที่จะต้องใช้ทำงาน ข้าวของวางไว้แบบเรียบร้อย คราวนี้มาอีกคน... สาวน้อยผิวดำกับคุณแม่...เดินเข้ามาในครัว ชุดที่ใส่ดูราวกับจะไปเดินแบบ บูทสูงถึงเข่า กระโปรงสั้น ผมทั้งศีรษะที่หยิก ๆ ถูกถักเปียแนบหัวทั้งหมดแต่เว้น ส่วนกลางที่ทำหงอนเหมือนหงอนไก่ ลงสีชมพูไว้ ตัดกับเสื้อสีเขียวและผิว อย่างจัง...มิเชลกับแม่บุญเห็นทั้งสองคนเดินเข้ามาในครัว ทีแรกนึกว่าเข้าห้องผิด ยืนมองอ้าปากค้าง กว่าจะรู้ตัว แม่ ลูกสองคน ก็จับเอาผ้าผืนยาว ขึ้นมาพันรอบคออย่างรวดเร็ว กลายเป็นผ้ากันเปื้อนแบบเก๋ไก๋...ใส่บูทสูง ยืนทอดขนม ที่ทำจากแป้งผสมน้ำ ไข่ไก่ ส่วนคุณแม่ ...บูทสูงเช่นกัน ยืนแทะเนื้อแกะไป ทอดไป...กว่าจะทอดเสร็จ คาดว่าเนื้อแกะกว่าครึ่งจะลงไปอยู่ในกระเพาะ..แล้วจะกินลงอีกหรือนั่น ?? งานนี้มันสนุกจริง ๆ แม่บุญตั้งสติอีกรอบ รีบไปหุงข้าว แล้วก็ทอดของว่างไว้ ไม่ให้สุกมาก พอแขกมาค่อยทอดไฟแรงอีกรอบ ..งานนี้แม่บุญไม่ยอมขยับออกจากหน้าเตา เพราะของที่ทำมานับชิ้นตามจำนวนคน ขืนปล่อยไว้ มีหวังถูกฉก..ชิม ไม่เหลือถึงแขกที่จะมากินแน่นอน งานนี้ยิ่งกว่า จงอางหวงไข่เสียอีก ...มิเชลเองยังไม่ขยับเช่นกัน แกเองก็พอจะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ในที่สุดหนุ่มน้อยอีกคนที่มายืนจ้อง ๆ มอง ๆ ก็ถามแม่บุญว่าทอดอะไร ? พูดแล้วก็พูดต่อแบบง่าย ๆ ว่า ขอชิมได้ไหม ? กล้าขอก็กล้าให้ แต่ให้ชิ้นเดียว หนุ่มน้อยทำหน้าตาเอร็ดอร่อย...แต่แม่บุญไม่ให้อีก...กลัวหมด พอได้เวลาเสริฟ กระทงใบน้อยที่เตรียมมาไม่ได้ใช้...เสริฟกันแบบบ้าน ๆ แล้วกัน เพราะเท่าที่เห็นก็บ้าน ๆ ทั้งนั่น ถ้าใส่กระทงให้คนละชิ้น ท่านอาจจรวบหลาย ๆ กระทงพร้อม ๆ กัน เสียดายกระทงใบไผ่ที่ซื้อมาจะถูกโยนลงถังขยะไปเปล่า ๆ มิเชลเลยเปลี่ยนวิธี โดยการเทใส่ในที่อุ่นอาหาร แต่แยกกัน พอแกเดินลงมาที่ห้องครัวแม่บุญถามว่าเป็นไง ? แกบอกว่า แขกทุกคนไม่ได้กินทั้งหมดหรอก เพราะพอยกไปวาง...เท..ใส่ถาด แต่ละคนก็มาหมึบหมับคนละจานพูน ๆ ไม่ได้คิดหรอกว่าต้องเหลือให้คนอื่นกินบ้าง หลาย ๆ คนที่ช้าเลยอดไปตามระเบียบ...อันนี้คนเบลเยียม..ฝรั่งที่มีมารยาทเขาไม่ทำจ้า เขาจะชิม...กันคนละชิ้นเท่านั้น หากเห็นว่าเหลือจริง ๆ จึงจะหยิบอันที่เหลือมากิน...งานนี้ตัวใครตัวมัน .. หลังจากอุ่นแกง ใส่ผัก ชิมอีกรอบ แหม่อร่อยจริง ๆ เผ็ดได้ใจทีเดียว งานนี้มิเชลไม่กล้าชิมแม้แต่ช้อนเดียว อิ อิ เจนนี่เธอมาชิมเนื้อบอกว่าเคี้ยวง่ายเปื่อยดีจัง ว่าแล้วมิเชลก็ยกขึ้นไปใส่ที่อุ่นสำหรับงานบุปเฟ่ต์ เสร็จแล้วแม่บุญก็ล้างอุปกรณ์ที่ตัวเองทำทั้งหมด เก็บเรียบร้อย เตรียมขึ้นไปดูบนห้องจัดเลี้ยง ทันได้เห็นสองแม่ลูกพากันเอากระดาษอลูมิเนียมมาห่อเนื้อแกะที่ทอดสุกแล้ว เลือกชิ้นสวย ๆ ใส่แล้วห่อ ใส่ถุงพลาสติคถุงใหญ่ที่เตรียมมา...แม่บุญคิดในใจว่า...แล้วจะพอให้แขกกินหรือนั่น เพราะเก็บใส่ถุงไปเยอะมาก แต่พูดอะไรไม่ได้ ๆ แต่มอง จากนั้นก็ขึ้นไปกินข้าวร่วมกับเจ้าของงานและแขกคนอื่น ๆ อาหารของชาวอาฟริกันส่วนมาก...จะเป็น ไก่ทอด ปลานิลทอด ที่ทอดกันไว้จนเย็นชืดตั้งแต่เช้า ไม่มีหมักด้วยอะไรทั้งนั้น ผัก...มีมันที่เอามาบด แล้วเอาไปนึ่ง หรือทำเหมือนแผ่นแป้ง เคยดูสารคดี...ซอสที่ทำกินกันมาก และง่าย ๆ หรือ มะเขือเทศใส่ลงไปในหม้อ เติมน้ำ ใส่เกลือ ใส่ผงอะไรสักอย่างให้เผ็ด เติมผักอะไรไม่รู้ลงไป เคี่ยวจนเละ กินกันอย่างเอร็ดอร่อย มีผักอีกอย่างสีเขียว ๆ รสขม ๆ เอามาต้มผสมกับอะไรไม่รู้ ไม่กล้ากิน อิ อิ เคยเห็นเขาเปิดงานขายอาหารอาฟริกัน ลองซื้อมาชิม ๆ ดู แล้วก็ไม่เคยนึกอยากกินอีก มีใครเคยเห็นหรือเปล่าว่าอาหารชาตินี้ติดอันดับ ...อาหารอร่อย ไม่มีเนาะ ..แต่เชื่อไหมว่า...วันนั้น อาหารว่าง เกลี้ยง..ไม่มีอะไรเหลือ ส่วนแกงเขียวหวานเนื้อ...เหลือเต็ม...ทึ่ง ..ครั้งแรกที่เห็นเป็นแบบนี้ เพราะอะไร ?? เพราะความไม่คุ้นเคย ไม่รู้จักอาหารไทย และไม่เคยซื้อกิน...เพราะมันแพงหนึ่ง อีกอย่าง..การที่ไม่เคยเดินทางไปไหนไกล ๆ อย่างเช่น แถบเอเชีย เลยไม่รู้ว่าอาหารชาติอื่นเป็นยังไง อร่อยแค่ไหน ที่เห็น ๆ แขกที่มาในงาน ตักปลานิลทอด ไก่ทอด ผักเละ ๆ กล้วยทอดเป็นชิ้น ๆ จนล้นจาน แต่ข้าวกับแกงเขียวหวาน...อาจจะลองชิม หลังจากที่กินอาหารที่ตนเองคุ้นเคยจนจุก... งานนี้แม่บุญเสียขวัญและกำลังใจเป็นอย่างมาก ...เรียกว่าตั้งแต่ทำจัดเลี้ยงมา ครั้งนี้เป็นครั้งแรกก็ว่าได้ ก่อนอำลากลับบ้าน ยังเหลือบมองอาหารที่ตัวเองทำ แทบจะไม่พร่องเลย...น้ำตาแทบร่วง.... เช้าวันต่อมา...ต้องไปเก็บของ ได้ยินคนถามว่า ใครทำแกงไทย ? เมื่อคืนทำไมฉันมองไม่เห็น ฉันไม่ได้กิน เมื่อเช้ามา...ฉันกินไปสองจานใหญ่ ๆ คนอื่น ๆ ที่เต้นกันยันเช้าก็มานั่งกินเอาตอนตึกโข ปรากฏว่า...หมด...เออหนอ..ตรูก็วางไว้ตรงนั้น อาหารมันก็มีอยู่ไม่กี่อย่าง มองไม่เห็นก็ไม่รู้จะว่าไง ? ตกลงงานนี้เลยกู้หน้าคืนมาได้อีกหน...เกือบไปแล้วเรา เกือบเสียหน้า...เจนนี่...รีบพูด...ฉันบอกเธอแล้วไง ว่าใจเย็น ๆ มันหมดแน่ ..เออ เชื่อแล้ว อันนี้เป็นเรื่องที่มือใหม่...หัดทำทั้งหลาย พึ่งระวังไว้ หากต้องทำอาหารให้ผู้ที่ไม่รู้จักอาหารไทยเลย...มองหาอะไรที่มันเป็นกลาง ๆ สามารถกินได้ทุกเพศ ทุกวัย เช่น ผัดไทย ...เพราะมันเหมือนสปาเก็ตตี้ คนจะคุ้นเคยมากกว่า รสชาติก็อย่าจัดจ้านนัก ทำแบบกลาง ๆ ไว้ก่อน ส่วนอาหารว่าง อะไร ๆ ของไทยก็อร่อยหมดแหละ อันนั้นทำไปเถอะ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ทำอาหารไทยให้คนอาฟริกันทาน...ประสบการณ์ใหม่ ที่ต้องจดจำ ...เจอกันใหม่ค่ะ ปล.เจ้าของงานบ่นว่าเนื้อแกะซื้อมามากมาย แต่ไม่พอให้แขกกิน ??? มันหายไปไหนหมด ??? บอกเขาว่า...ฉันเห็นแม่ของเธอหยิบใส่ถุงไปมากมาย นึกว่าจะเอาไปฝากใครที่บ้าน เจ้าของงานบอกว่า...เขาไม่ใช่แม่ฉัน ๆ เรียกแบบคนที่นั่นที่นับถือกันเท่านั้น...อ้าวเหรอ ??? เจ้าของงานพูดมาคำว่า...นึกแล้วเชียว...   Create Date : 04 พฤศจิกายน 2555 19 comments Last Update : 4 พฤศจิกายน 2555 0:36:53 น. Counter : 3638 Pageviews. Share Tweet

มาติดตามต่อตอนสองค่ะ..ลุ้นอยู่เหมือนกัน..แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ขอบคุณค่ะที่เล่าบรรยากาศงานปาร์ตี้ให้ฟัง..ไม่มีรูปก็นึกภาพออกค่ะ เพราะแม่บุญเล่าได้ละเอียดเหมือนกับอยู่ในงานด้วยเลยค่ะ :)   โดย: นุ้ยหนุ่ย (cleaver ) 4 พฤศจิกายน 2555 0:50:23 น.

แหม๋.. ภาคต่อมีพลิกล็อค แต่ก็กินกันหมดในที่สุด (แม่บุญก็ช่างขยันเขียน ให้น้องไม่ลงแดงในที่สุด ขอบคุณนะค่ะ ฮี่ๆ) ว่าแต่ แปลกดีคะ ปกติฝรั่งจะชอบกินแกงกะทิของไทยมาก แต่งานนี้มี ยกเว้นพวกแอฟริกาซินะ   โดย: น้องต๋าว IP: 180.183.46.208 4 พฤศจิกายน 2555 0:56:08 น.

กว่าจะรู้ว่าแกงอร่อย เล่นเอาคนทำแทบถอดใจแน่ะ หรือถอดไปแล้วก็ไม่รู้ ..... อ่านไปลุ้นไปเลยค่ะ เล่าสนุกดีจัง   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 4 พฤศจิกายน 2555 1:02:55 น.

ภาคนี้เด็ดดวงค่ะ ทีแรกนึกว่าแกงเขียวหวานจะหมดก่อน อันนี้เป็นช๊อดเด็ดของเรื่อง แต่สุดท้ายก็หมดจนได้ อ๋อยว่าคงอร่อยมากเลยละค่ะ กะว่าจะไปซื้อเครื่องแกงมาทำกินอยู่วันจันทร์ ตอนทำงานพิเศษที่ร้านอาหารไทยที่ลอนดอน แถบๆ นั้นเป็นที่อยู่ของคนอาฟริกันและอินเดีย คนอาฟริกันแถวนั้นชอบกินอาหารไทยมาก พอฟังเรื่องของแม่บุญแล้วอมยิ้มค่ะ เพราะลูกค้าสีผิวแต่ละรายนะคะ ทั้งสั่งกินในร้าน สั่งกลับบ้านหรือบริการแบบส่ง พี่ๆ ในร้านต้องใช้กลยุทธ์สู้กับคนพวกนี้เยอะมาก เพราะพวกเค้าหวังจะอยากกินฟรีทั้งนั้น อย่างที่ว่าว่าอาหารไทยค่อนข้างแพง ลูกไม้ที่คุณๆเค้าใช้กันนี่มันตื้นมาก แต่เค้าก็ยังคิดว่ามันเจ๋งกะว่าได้กินฟรีแน่นอน บางคนโทรมาโวยวายว่า สั่งไก่ ทำไมได้เนื้อ พี่เจ้าของร้านก็บอกว่า เดี๋ยวเอาไปเปลี่ยนให้ แต่พอไปถึงเหลือแต่กล่องเปล่า แล้วเจ๊แกจะไม่จ่ายตังค์แล้วก็หวังจะเอาแกงเนื้อกล่องใหม่ด้วย เสียดายไม่มีรูปนะคะ   โดย: มารน้อยไร้สังกัด 4 พฤศจิกายน 2555 4:23:40 น.

ไม่รู้จักซะแล้วว่า "อาหารไทยอร่อยที่สุดในโลก" แหม แต่คนที่เอาเนื้อแกะกลับบ้านนี่ ไร้มารยาทที่สุดเลยนะคะ   โดย: ALDI 4 พฤศจิกายน 2555 4:28:02 น.

ขำอันนี้มาก "เสริฟกันแบบบ้าน ๆ แล้วกัน เพราะเท่าที่เห็นก็บ้าน ๆ ทั้งนั่น " เคยอ่านเรื่องนึงของพี่ไก่ มีคนทำอาหารเตรียมกล่องมาใส่ของกินกลับบ้านด้วย ช่างไม่คิดถึงใจเจ้าภาพเลยว่าเขาเลี้ยงงานน่ะ เขาคิดตามจำนวนแขก   โดย: ตุ๊ก IP: 87.65.234.52 4 พฤศจิกายน 2555 4:52:07 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่บุญ อ่านแล้วนึกถึงคำว่า "รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง" เลยครับพี่แม่บุญ 555 อืมมม.....คนกินก็เป็นส่วนที่สำคัญเช่นกัน ผมเพิ่งรู้ว่าเชฟต้องนึกถึงคนทานด้วย แต่สุดท้าย พออาหารอร่อย...ก็หมดเหมือนกันนะครับพี่ 5555   โดย: กะว่าก๋า 4 พฤศจิกายน 2555 6:38:13 น.

เป็นยายซูทำอาชีพนี้ไม่ได้คะใจร้อน แม่บุยกะมิเชลใจเย็น แต่ใครได้ชิมรับรองนึกถึงจนตายนะฝีมือแม่บุญ คือครัวไทยสู่ครัวโลก แบบ พวกเราเห็ฯแม่บุญทำกะแกะนี่อึ้งมากๆขนาดเคยเห็นที่ไทยบ่อยนะ สุดยอด   โดย: supersupy 4 พฤศจิกายน 2555 6:41:19 น.

คนเห็นแก่ตัวนี่ มีอยู่ทั่วทุกมุมโลกนะคะ..   โดย: simplyusana 4 พฤศจิกายน 2555 10:13:42 น.

สวัสดีครับ ทักทาย   โดย: ต้นกล้า อาราดิน 4 พฤศจิกายน 2555 10:34:02 น.

หมิงหมิงช่างถามกว่าผมสมัยเป็นเด็กๆครับพี่แม่บุญ พูดมากกว่าผมเยอะเลยครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 4 พฤศจิกายน 2555 15:21:56 น.

อืม แม่บุญคะ ความรู้สึกใจเสีย เมื่อทำอาหารแล้วคนไม่กินเนี่ย ป้าอิ๋วเป็นเหมือนกันค่ะ เพราะว่าเราตั้งใจทำอย่างสุดฝีมือนะคะ จะจำที่แม่บุญแนะนำไว้ค่ะ อาหารว่างไทย ทุกคนชอบ และทำอาหารเป็นกลางๆ ใช่มะคะ เมื่อ 3 วันก่อน ทำอาหารไทยเลี้ยงแขก มีมัสหมั่นและไข่ยัดไส้ ก็เหลือค่ะ แต่เราทำอาหารเยอะเกิน และมีเด็กๆ ด้วยค่ะ ซึ่งเขาไม่ทานแน่นอน แต่ก็แฮบปี้ค่ะ แต่ป้าอิ๋วไม่ค่อยเชื่อพวกฝรั่งเวลาชมเราทำอาหารได้อร่อยนะคะแม่บุญ เพราะพวกนี้ ปากหวานค่ะ และบางคน ทานอาหารไม่เหลือในจาน ก็ใช่ว่าอาหารเราจะอร่อยนะคะ เพียงแต่เป็นนิสัยของเขาที่ต้องทานไม่เหลือน่ะค่ะ ทำไงถึงจะรู้ว่าอาหารเราอร่อยจริงคะ แม่บุญ   โดย: Sai Eeuu 4 พฤศจิกายน 2555 16:22:56 น.

โอ๋ขวัญเอ้ยขวัญมานะค่ะ ยังไม่หมดตอนแรกแต่ก็ยังหมดในนาทีสุดท้ายนะค่ะ ของดีต้องหมดตอนท้ายๆ ปล. แอบเห็นด้วยกับป้าอิ๋วค่ะ ชลอกหักบ่อยๆค่ะ ว่าอาหารไม่หมด เพราะทำเกิน 555+ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น อาหารที่ชลทำขอให้สามีชมว่าอร่อยก็พอแล้วค่ะ นอกนั้นแสดงว่าผ่าน ^^   โดย: bear hunt 4 พฤศจิกายน 2555 17:50:45 น.

อาหารสำหรับเด็กฝรั่ง...เป็นโจทย์ยากค่ะ เพราะพวกเขาโตมากับการกินที่แตกต่าง เราต้องหาของหลอกล่อ...เอาที่ใกล้เคียงกับที่พวกเขาเคยกิน เช่น ผัดหมี่ซั่ว ออกหวานนิดหน่อย อย่าใส่ผักแปลก ๆ เอาแครอทเข้าว่า ..เพราะพวกเขากินบ่อย ใส่ไข่ หรือ ไก่ หั่นชิ้นเล็ก ๆ ก็พอ แม่บุญทำสะเต๊ะไก่ หมักเนื้อไก่หน่อย หลอกสำเร็จค่ะ ...เหงื่อแตกเลยเหมือนกัน ส่วนผู้ใหญ่ปากหวาน...แม่บุญสังเกตุจากการเดินไปตักอาหาร...หลายรอบ..เป็นส่วนมาก อาหารไทยแม้จะขึ้นชื่อว่าอร่อย แต่กับคนที่ไม่คุ้นเคยเลยจริง ๆ ก็เอาใจยากมาก เวลาจะทำต้องคิดมากมาย อาศัยประสบการณ์เป็นสำคัญ เรียนผิดเรียนถูกไปก่อน ต้องให้โอกาสคนกินด้วยค่ะ ให้เขาปรับตัวให้ไปได้กับอาหารของเราด้วย ...ไม่นานนักพอติดแล้ว คราวนี้แกะไม่ออกนะ... เอาใจช่วยกับทุก ๆ ท่านที่ทำอาหารให้ต่างชาติทานค่ะ   โดย: Maeboon 4 พฤศจิกายน 2555 19:39:04 น.

แม่บุญคะ สมัครงานที่ลอนดอนไว้เหรอคะ พวกเอเจนซี่พวกนี้ไม่ค่อยได้เรื่องหรอกค่ะ แม่บุญทำงานมาเยอะแล้ว พักผ่อนบ้างก็ดีค่ะ แต่ถ้าคึกอีกจริงๆ ลองใช้เว็ปไซต์นี้ดูนะคะ www.gumtree.com ที่ลอนดอนไม่มีตลาดสดดีๆนะคะนอกจากซุปเปอร์มาเก็ตราคาแพงๆ มีตลาดปลาที่เดียว Billing Gateway แต่เค้าขายส่งอ๋อยเลยไม่ค่อยไป เรื่องอาหารการกินทั่วไปถ้าแม่บุญมาที่นี่อาจจะผิดหวัง เพราะคนอังกฤษจริงๆ ที่ไม่ค่อย เดินทางก็จะติดกินแบบเพลนๆ ไม่มีรสมีชาติอะไรเลย แม่สามีอ๋อยเป็นต้นค่ะ อาหารที่หวือหวาที่สุดคืออาหารจีน กินได้อยู่สองอย่างคือ ผัดหมี่ซั่วกับเกี๊ยวน้ำ ไปซื้อคนจีนมากินอ๋อยเห็นคุณภาพแล้วของเหลือทั้งนั้น เลยสอนให้แกทำทานเองที่บ้านค่ะ ตอนนี้กลายเป็นเมนูของครอบครัวไปเรียบร้อย   โดย: มารน้อยไร้สังกัด IP: 87.114.140.13 4 พฤศจิกายน 2555 19:56:26 น.

เคยเห็น อาหาร อาฟริกัน ในทีวีนะคะ บอกตรงๆว่าดูไม่น่าทาน มีความรู้สึกว่า น่าตาเหมือน ซีรีแลกอาหารเด็ก เละๆ เลยอ่าคะ แต่ยังไม่เคยชิม นะคะ   โดย: Clannad 4 พฤศจิกายน 2555 20:10:51 น.

พี่ไก่เล่าได้สนุกจริง ๆค่ะ รู้จักเรียบเรียง เล่าเสียเห็นภาพเลย น่าจะเขียนหนังสือนะคะเนี่ย รับรองรุ่งเลยค่ะ จริง ๆเรื่องแบบนี้เป็นประสบการณ์ที่สนุกสนาน อ่านเพลินแล้วก็ได้สาระ ได้เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย พี่ไก่น่าจะลองรวบรวมที่เขียน ๆมา แล้วลองส่งมาที่สำนักพิมพ์ที่เมืองไทยดูนะคะ จริง ๆน๊า ติ๊กว่าดีกว่าอ่านนิยายแจ่มใสตั้งเยอะค่ะ ชอบจริง ๆเวลาที่พี่ไก่มีเรื่องมาเล่า ติ๊กเองเคยนึกสงสัยเหมือนกันค่ะว่าทำไมแอฟฟริกันผิวดำถึงชอบแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสีแสบสันแบบนั้น ลุ้นแทบแย่ เพราะถ้าเป็นติ๊กก็ใจหายเหมือนกันนะคะนั่นถ้าทำแล้วไม่มีใครกิน แขกเยอะเลยหรือคะ เห็นพี่ไก่บอกซื้อเนื้อตั้งหลายโล ติ๊กไปอ่านตอนแรกและทิ้งคอมเมนท์ไว้ด้วยนะคะ   โดย: บรรณภรณ์ 4 พฤศจิกายน 2555 22:00:07 น.

งั้นคราวหน้าชลทำพอดีดีกว่านะค่ะ จะได้ไม่ต้องเหลือมาให้ตัวเองท้องแตก เอ..ไปงานวันเกิดแล้วให้เราเอาอาหารไปเองเหรอค่ะ คนสวิสนี่เดาใจอยากค่ะ ไม่ยกเว้นแม้กระทั่งสามี 55+ แต่คนสวิสนี่ขี้เกรงใจมากๆนะค่ะ อีกอย่างเค้ากลัวว่าถ้าทำอาหารแล้วกลัวไม่ถูกปากแขกที่มา เลยให้เอามาเอง   โดย: bear hunt 4 พฤศจิกายน 2555 23:38:21 น.

เพื่อนของลูกสาวเป็นลูกครึ่ง คาเมรูน-เยอรมัน เราคนเป็นแม่ก็เลยเป็นเพื่อนกัน ปกตินิสัยคนคาเมรูน อัฟริกัน รู้สึกว่าเค้าจะประหยัดมาก ทั้งที่เค้าก็ไม่ใด้ขัดสนอะไร ยกตัวอย่าง เวลามีงานวัดในเมืองที่อยู่ เราก็นัดพาลูกๆไปเที่ยว ลูกเค้าอยากเล่นชงช้าสวรรค์ ขี่ม้า เค้าไม่ซื้อตั๋วให้ลูกเค้าเล่น แต่ลูกของเค้ามาขอตั๋วของลูกเรา แล้วไปเล่นกัน คนเป็นแม่ชาวคาเมรูน ไม่ห้ามลูกของตัวเองเลยว่า อย่าไปเอาของเพื่อน ใด้แต่หัวเราะชอบใจ ใอ้ตัวเราก็ใด้แต่ยืนเอ๋อ ยกตัวอย่าง ..เราจะซื้อตั๋วให้ลูก ขี่ม้า 3 รอบ 5 ยูโร เพราะราคาจะถูกกว่า สรุปครั้งเดียวจบ ไม่เคยชวนไปใหนอีกเลย อิอิ ปล.คิดว่านิสัยแต่ละคนมากกว่า   โดย: susi IP: 84.157.34.39 11 พฤศจิกายน 2555 2:46:48 น.