1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30 31
เมื่อบ้านเรามี.....สมาชิกใหม่ ๓ ตัว
สมาชิกใหม่ แม่บุญพาเที่ยวลาวมาหลายวันแล้ว วันนี้เรามาพักยกให้น้ำกันหน่อยจะดีกว่า แล้วเดี๋ยวจะพาเดินทางกันต่อรับรองว่าสนุกแน่ๆ ตามแบบเที่ยวทะลุทะลวงแบบแม่บุญ ประเทศลาวนี่พอไปเที่ยวแบบเจาะลึกๆ แล้วเขามีอะไรดีๆ ไม่แพ้ที่อื่นๆ ทีเดียว ไปเที่ยวด้วยกันแล้วจะเห็นตามอย่างที่แม่บุญว่ามาช่วงหน้าหนาวที่ผ่านไปแล้ว ตอนที่หนาวมากๆ มิเชลแกไม่ยอมอยู่เฉยๆ วันๆ จะต้องหาอะไรทำโน่นทำนี่ไปเรื่อยเปื่อย จับแกนั่งได้ไม่ถึง ๑๐ นาทีเดี๋ยวแกก็เผ่น ขนาดเอาคอมฯ มาล่อก็ฉุดไม่อยู่ แกนั่งอ่านอ่านอะไรนิดๆ หน่อยๆ แล้วก็หายวับไปราวกับนินจา โน่น..แกไปโผล่ที่โรงรถ ห้องใต้ดินใต้ถุนบ้านนั่นแหละ เปิดเพลงดังกระหึ่มไปทั้งโรงรถ ในมือก็ตัดไม้ที่ได้เขียนแบบเอาไว้แล้วตามขนาดที่ต้องการ เครื่องมือของมิเชลเกี่ยวกับการทำไม้ ทำตู้ ฯลฯ แกซื้อหามาไว้ตั้งแต่ก่อนที่จะเจอกับแม่บุญ เพราะแกชอบทำงานเกี่ยวกับไม้ เรียกว่าเป็นงานอดิเรกนอกเหนือจากการขี่มอเตอร์ไซค์ในป่าก็ว่าได้ ตอนย้ายบ้านแกเป็นคนซ่อมแซม ดัดแปลงทุกอย่างจนสวยสมใจแกนั่นแหละ แต่ครั้งนี้แกไม่ได้ทำตู้ ทำอย่างอื่นเหมือนที่ผ่านมา แกสร้างบ้านเล็กๆ น่ารักๆ สำหรับไก่...เล้าไก่แบบในอินเตอร์เน็ตที่แกเปิดดูรูปแบบต่างๆ แล้วก็ตัดสินใจเลือกอย่างที่ชอบ จากนั้นก็บึ่งรถไปหาซื้อไม้มาทำเอง คนเรานี่หากชอบอะไรแล้วไม่ว่าจะยากเย็นยังไงก็ดั้นด้นทำจนได้ แกเคยบอกแม่บุญว่า ถ้าแกไม่เป็นคนอย่างนี้ แม่บุญไม่ได้มายืนมองแกทำงานงกๆ อย่างนี้หรอก อ้าว...มาเข้าที่ฉันได้ไง ? มิเชลวิ่งขึ้นวิ่งลงใต้ถุนบ้าน วิ่งรถไปซื้อของมาเพิ่มผ่านไปได้หนึ่งอาทิตย์ เล้าไก่ขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กก็เสร็จ แกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความภาคภูมิใจกับผลงานที่ได้ทำด้วยตัวเองอีกชิ้น จะว่าไปมันก็เข้าท่าดีจริงๆ นอกจากจะทำประตูเล้าแบบกิโยตินแล้ว ยังมีที่ให้ไก่ไข่แล้วก็เก็บไข่ได้แบบง่ายดายอีกด้วย แม่บุญเห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ในใจคิดชื่นชมว่าเป็นคนที่มีฝีมือจริงๆ งานอะไรที่เราชอบเรามักจะทำได้ดีเสมอ เหมือนกับที่แม่บุญชอบทำอาหารนั่นแหละ มันจะมีความอดทน ความใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ ความคิดสร้างสรรค์ก็เป็นอีกอย่างที่ติดตามมา พอเล้าไก่เสร็จ คราวนี้ก็รอให้อากาศที่หนาวเหน็บลดลงก่อน แต่มิเชลไม่ยอมรอนานนักเพราะแกอยากเห็นไก่ที่เล็งเอาไว้ตั้งหลายปีมาแล้ว เราตกลงซื้อไก่ตัวเมียสามตัว เป็นไก่พันธุ์ไข่ ออกไข่อย่างเดียว อายุยาวนาน ๘ ถึง ๑๐ ปี แม่บุญอดสงสัยนิดๆ ไม่ได้ว่า ไม่มีไก่ตัวผู้แล้วมันจะมีไข่ได้ไง ? งง มาจนบัดนี้ แต่ก็อย่างว่า ธรรมชาติมักจะสร้างสรรค์ จัดสรรมาอย่างลงตัวแล้ว บางสิ่งที่เราไม่คาดคิดมันอาจจะเกิดขึ้นได้เสมอ มิเชลมาเฉลยทีหลังว่า ก็เวลาที่ผู้หญิงตกไข่ จะมีประจำเดือนออกมา แต่ไก่มันออกไข่แทนไงหล่ะแม่บุญ อ้อ...ถึงบางอ้อตอนนี้เอง โง่มาตั้งนานนิเรา วันที่ ๑๖ มีนาคม หลังวันเกิดของมิเชลหนึ่งอาทิตย์ ฤกษ์งามยามดีเราสองคนพากันบึ่งรถไปที่บ้านที่ขายไก่ มีเล้าไก่ขายด้วยแบบคล้ายๆ กับที่มิเชลทำ แต่อย่างว่าเมื่อทำเองความภูมิใจมันล้นออกมาจนนอกหน้าเวลาที่มีคนถาม ตอบได้เต็มปากไง เราสองคนเคยไปมาครั้งหนึ่งแล้วแต่ตอนนั้นยังไม่ได้ซื้อเพราะยังไม่มีเล้าไก่ เลยไม่ได้สังเกตว่าเดินเข้าไปข้างในจะมีห้องที่แบ่งเป็นสัดส่วนขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็ก บรรจุไก่อยู่เป็นจำนวนมาก เขาแยกแต่ละสายพันธุ์เอาไว้ด้วย แม่บุญตาโตเป็นไข่ห่าน เพราะไก่แต่ละพันธุ์มันช่างน่ารักจริงๆ แถมมีไก่พิเศษที่ออกไข่แบบไม่มีคลอเรสเตอรอลอีกด้วย มันน่าจะซื้อไก่นี่มาเลี้ยงแต่มิเชลเมินบอกว่ามันไม่สวย น่ารักเหมือนไก่ที่แกชอบ ทีแรกตั้งใจจะซื้อไก่สีขาวสองตัว แต่แม่บุญอยากได้สีน้ำตาลอีกเลยได้ไก่มาเลี้ยงสามตัว ไก่ที่ซื้อมาเรียกว่า พันธุ์ Poulet soie Barbue เพราะขนอันอ่อนนุ่มราวแพรไหม เธอจึงได้ชื่อนี้มา จริงๆ แล้วเป็นพันธุ์มาจากประเทศจีนโน่น อันนี้เจ้าของเขาบอกมาว่างั้น และมีหลากหลายสีทีเดียว ใครสนใจอยากดูภาพ เข้าไปดูได้ที่นี่ค่ะ https://fr.wikipedia.org/wiki/Poule_soie จากนั้นก็พากันบึ่งรถกลับบ้าน ระหว่างทางก็ตั้งชื่อให้ไก่ไปด้วยเพื่อจะได้จำได้ง่ายขึ้น พอมาถึงบ้านมิเชลก็อุ้มไก่ทีละตัวจับไปลงในเล้าๆ ไก่ที่แกปูฟางแห้งเอาไว้ก่อนล่วงหน้าแล้ว ไก่สามตัวอายุได้สามสี่เดือนเท่านั้น แรกๆ ที่พาไปอยู่ในเล้าคงออกจะงงๆ กับบ้านใหม่ๆ ที่มีบันไดขึ้นลง ไม่เหมือนบ้านเก่าที่เป็นที่ราบเรียบ ตอนเย็นมิเชลต้องจับขึ้นไปชั้นบนเพื่อให้นอน เพราะพวกเขายังไม่คุ้นเคยกับการเดินขึ้นบันได ไก่ที่เรามีสามตัวๆ แรกสีน้ำตาล หลานๆ ตั้งชื่อให้คือ ช็อคโคแลต ตัวที่สองชื่อ ชาร์ล็อตต์ ตัวสุดท้ายเราตั้งชื่อให้ตามชื่อในภาษาพม่าที่มักจะเป็นชื่อเรียกซ้ำกับชื่อหน้าว่า มูมู ไก่สามตัวมีบุคลิกของตัวเองเมื่อเริ่มโตขึ้น โดยเจ้าตัวโตสีน้ำตาลที่ชื่อ ช็อคโคแลต ตั้งตัวเองเป็นหัวหน้า โดยได้รับความสมยอมจากมูมู แต่ดูเหมือน ชาร์ล็อตต์ จะไม่ค่อยสมยอมสักเท่าไหร่ ทุกๆ เช้าเมื่อมิเชลไปเปิดประตูเล้า เจ้าช็อคโคแลต จะเป็นตัวแรกที่รีบมุดหัวออกมาข้างนอก จากนั้นก็จะเดินลงบันไดอย่างสง่าผ่าเผย แล้วก็ลงมาคุ้ยฟางแห้งไปมา จากนั้น ชาร์ล็อตต์ ก็จะรีบเดินลิ่วๆ ตามลงมาติดๆ ส่วนมูมู น้องสุดท้อง เธอจะโผล่หัวออกมาดูก่อนแล้วก็รั้งๆ รอๆ จะลงดีหรือไม่ดี ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยชินกับการเดินขึ้นลงบันไดเหมือนสองตัวแรก ผลก็คือ ทุกครั้งมูมูเธอจะลงแบบหัวซุกหัวซุนลงมาแทบจะกลิ้งลงก็ว่าได้เล่นเอาแม่บุญกับมิเชลนั่งหัวเราะกันทีเดียวหลังจากที่ลงมาครบสามตัว เจ้าช็อคโคแลต เธอจะตีปีกวิ่งไล่ไก่อีกสองตัวไปรอบๆ เล้า เกเรไม่เบาทีเดียว เพื่อแสดงให้เห็นว่าฉันเป็นหัวหน้า เวลาจะกินเมล็ดอาหารที่วางไว้ให้ในถาดพลาสติค เจ้าช็อคโคแลต จะเป็นตัวแรกที่ลงจิกก่อนตัวอื่น ส่วนมูมู จะคอยซุกอยู่ใต้ปีกเจ้าชาร์ล็ตต์เพื่อขอให้คุ้มครองความปลอดภัยให้ มิเชลยืนดูแล้วก็มาเล่าให้แม่บุญฟังทุกวัน ว่าวันไหนตัวไหนทำอะไรมั่ง เวลาแกทำงานแกจะย้ายเล้าไก่อีกอันที่ทำไว้สำหรับให้ไก่เดินเล่นย้ายไปตั้งใกล้ๆ เพื่อจะได้ดู ได้คุยกับไก่ไปด้วย แกบอกว่าคิดถึงบ้านสมัยเป็นเด็ก ยายเลี้ยงไก่เป็นสิบๆ ตัว เพื่อจะกินไข่ กินไก่ เพราะที่บ้านมีหลายคน ซื้อเขาก็แพง นี่เองเป็นเสมือนความทรงจำอันงดงามที่มิเชลโหยหาแล้วนำมาทำเหมือนที่คุณยายเคยทำ แกมีหน้าที่ต้อนไก่เข้าเล้า แล้วก็เก็บไข่ไปให้ยายทำอาหาร ในวัยเด็กของแม่บุญ ที่บ้านเราเลี้ยงไก่เช่นกัน พ่อได้สร้างเล้าไก่ แล้วก็อาศัยเก็บของใช้อย่างอื่นที่ใช้สำหรับทำไม้ พวกเลื่อย อุปกรณ์ในการทำไม้เหมือนมิเชล เวลาว่างจากงานประจำ พ่อจะสร้างตู้สำหรับใส่เสื้อผ้า ชั้นวางของในครัว ตู้เก็บรองเท้า ฯลฯ แปลกนะ มิเชลเองก็ชอบทำเหมือนคุณพ่อของแม่บุญ ในความเป็นมิเชล แม่บุญมีความรู้สึกว่า มีเงาของพ่อรางๆ อยู่ในตัวมิเชลด้วย บางทีแกก็ชอบสอนเหมือนพ่อไม่มีผิด ต่างกันที่ว่ากับมิเชลแม่บุญสามารถเถียงได้ แต่กับพ่อต้องฟังอย่างเดียว ห้ามเถียง..แม่บุญมีหน้าที่เก็บไข่ไก่ บางทีเจอดี พอเปิดประตูเล้าไก่ เห็นงูมันเลื้อยหนีไปอย่างรวดเร็ว มันมาขโมยกินไข่ กินลูกเจี๊ยบตัวเล็กๆ พอได้ยินเสียงแม่บุญเปิดประตูเล้ามันเลยรีบเผ่น วันสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา หลานสองคนของมิเชลมานอนค้างที่บ้าน พวกเขาตื่นเต้นกับไก่สามตัวมาก พากันเดินเข้าไปดูอย่างช้าๆ อย่างที่มิเชลขู่เอาไว้ว่า ห้ามทำให้ไก่ตกใจ มื้อเที่ยงพากันขึ้นไปกินพิชช่าที่แม่บุญทำให้ เอาขึ้นไปกินบนต้นไม้ใกล้ๆ เล้าไก่ มีความสุขกันตามประสาเด็กๆ กินไปก็ดูไก่ไปด้วย ส่วนมิเชล ทุกๆ เช้าแกจะตื่นแต่เช้าเพื่อไปเปิดประตูเล้าให้ไก่ลงมา จากนั้นพออากาศดีแกจะจับไปใส่อีกเล้าที่ยาวกว่าให้เดินเล่นกลางแดด ตกค่ำ แกจะเป็นคนไปต้อนไก่เข้าเล้า คุยกับไก่ อย่างมีความสุข นี่เองเป็นสาเหตุให้แกตัดสินใจที่จะไม่ไปเที่ยวที่ไหนนานๆ เพราะเป็นห่วงสมาชิกใหม่ เมื่อไม่นานมานี้ อายุของพวกเธอก็ครบหกเดือน วันที่ ๕ พค. แม่บุญจำได้แม่นยำ มิเชลร้องตะโกนมาจากเล้าไก่ว่า มีไข่ไก่เล็กๆ สองใบวางอยู่ มีขนสีขาวตกอยู่ใกล้ๆ คาดว่าน่าจะเป็นไข่จากมูมูและชาร์ลอตต์ ส่วนเจ้าช็อคโกแลตจอมเกเร วันๆ ได้แต่ยืนคอแข็ง กร่างไปกร่างมา ไม่ยอมออกไข่ แม่บุญขู่กับมิเชลว่า ถ้าไม่ยอมออกไข่ จะจับมาทำต้มข่าไก่เสียให้เข็ด เล่นเอามิเชลร้องจ๊ากกก บอกว่า อย่ามาแตะลูกฉันนะ ไม่งั้นฉันจะซื้อตั๋วเครื่องบินเที่ยวเดียวให้เธอกลับบ้าน ไม่เชื่อลองดู ?? งานเข้าแล้วแม่บุญๆ เลยเถียงว่า เออ...ต่อไปให้ไก่มาทำกับข้าวให้กินแทนฉันนะพ่อคุณ มหาจำเริญ ..รักไก่มากกว่าเมีย ..แม่บุญพูดไปอย่างงั้นเอง เวลามิเชลไม่อยู่ แม่บุญจะคอยเดินไปดูพวกเธอ เอาใบสลัดของโปรดไปวางไว้ให้ น้ำซาวข้าวก็เอาไปวางให้กิน อีกสองเดือนวันต่อมาแม่บุญบอกมิเชลว่า ทำไมไก่มันขุดหลุมลึกๆ หลายหลุมน่าแปลกจัง วันหนึ่งชาร์ล็อตต์ก็ร้องเสียงแปลกๆ บอกให้รู้ว่าเธอจะออกไข่ แต่เราไม่เข้าใจ แล้วก็ออกมาจริงๆ นับรวมๆ แล้วตอนนี้เรามีไข่รวม ๗ ใบๆ เล็กกว่าไข่ปกติ โตกว่าไข่นกกระทาหนึ่งเท่า แต่ไข่แดงสีเหลืองจัดทีเดียว เราสองคนคิดกันว่าจะทำอะไรกินดี ? ตกลงเลยทำไข่ดาวสามฟองเป็นอาหารเช้า แม่บุญให้มิเชลกินสองฟองเพราะแกดูแลมากกว่าแม่บุญ ตอนนี้เราเลยมีไข่กินโดยไม่ต้องซื้อหาอีกแล้ว ยกเว้นว่าหากต้องทำขนมคงต้องซื้อไข่ไก่ที่โตกว่านี้ โชคดีที่เพื่อนบ้านคอยซื้อไข่ไก่จากบ้านเพื่อนมาให้ เป็นไก่เลี้ยงในบ้านไข่แดงสีเหลืองจนเกือบจะเป็นสีส้ม ผิดกันลิบลับกับไข่จากซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ขายกันทั่วไป ชาร์ล็อตต์ลูกสาวคนโปรดของมิเชลเธอเป็นไก่ที่ชอบพูดคุย เวลาเห็นเราสองคนเดินผ่าน เธอจะร้องทักทันที ไม่ว่าจะเห็นในระยะไกลแค่ไหนเธอจะโก่งคอขัน ก๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ ราวกับจะถามว่า มากันแล้วหรือ ? คิดถึงนะ มิเชลแกจะร้องเลียนแบบจากนั้นทั้งคนทั้งไก่ก็จะพากันร้องแข่งกัน เป็นที่สนุกสนาน บางวันมิเชลก็ลากเก้าอี้ไปนั่งใกล้เล้าไก่ อ่านหนังสือไปอย่างมีความสุข บางครั้งแม่บุญถือกล้องจะไปถ่ายรูป เจ้าช็อคโกแลตเธอจะยืนนิ่งเฉย โพสท่าโดยไม่ขยับไปไหน จนแม่บุญถ่ายเสร็จนั่นแหละ ส่วนเจ้าสองตัวไม่ได้สนใจเอาแต่กินอย่างเดียว .ขอบคุณนะเจ้าไก่ที่น่ารัก ชีวิตบั้นปลายในบ้านเล็กๆ ท่ามกลางขุนเขาของเราเป็นไปอย่างเรียบง่าย แต่เต็มไปด้วยความสุขกับธรรมชาติรอบๆ ตัว ชีวิตในชนบทของเราสองคนไม่เงียบเหงาอีกต่อไปแล้ว
Create Date : 13 พฤษภาคม 2559
21 comments
Last Update : 13 พฤษภาคม 2559 0:58:18 น.
Counter : 3265 Pageviews.
โดย: phunsud 13 พฤษภาคม 2559 7:41:21 น.
โดย: moresaw 13 พฤษภาคม 2559 8:06:07 น.
โดย: เนินน้ำ 13 พฤษภาคม 2559 10:10:47 น.
โดย: Sai Eeuu 13 พฤษภาคม 2559 14:24:51 น.
โดย: พิรุณร่ำ 14 พฤษภาคม 2559 6:40:15 น.
โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 16 พฤษภาคม 2559 19:22:54 น.
โดย: multiple 19 พฤษภาคม 2559 5:41:12 น.
โดย: กะว่าก๋า 19 พฤษภาคม 2559 6:14:19 น.
โดย: ตรี (kate_tee ) 23 พฤษภาคม 2559 14:49:08 น.
Location :
กรุงเทพฯ Belgium
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 87 คน [? ]
แม่บุญ..เป็นหญิงไทยอายุเลยวัยรุ่นไปไกล จับพลัดจับพลูได้สามีเป็นฝรั่งแล้วก็หอบผ้าตามกันไปอยู่เมืองนอกเมืองนา พอได้เวลาหยุดงานก็กระเตงกันไปเที่ยวตามประสาตายาย ไม่มีลูกกวนตัวกวนใจ แม่บุญนั้นชอบเขียน ชอบเล่า ชอบถ่ายรูป เป็นที่สุด จะเก็บไว้คนเดียวก็กระไรอยู่ เอามาแบ่งบันกันให้ลูก ๆ หลาน ๆ ได้อ่าน ได้ดูกันดีกว่า ส่วนฝีมือด้านอื่น ๆ นั้นก็พอจะมีอยู่บ้าง เช่น ทำอาหาร ก็เอามาแบ่งปันกันอีกนั่นแหละ ค่อย ๆ รู้จักกันไป รู้จักกันแล้วก็อย่าลืมเข้ามาคุยกันนะ ปล....รูปภาพต่าง ๆ หากต้องการนำไปใช้ช่วยบอกที่มาที่ไปด้วยนะคะ เป็นการให้ความเคารพซึ่งกันและกัน ซึ่งสังคมไทยเราค่อนข้างมองข้ามในเรื่องนี้ค่ะ
เรื่องราวของสัตว์เลี้ยงขนนุ่ม ช็อคโคแลต ชาร์ล็อตต์และมูมู
น่ารักจังค่ะแม่บุญ
คุณมิเชลทำบ้านสวยๆให้อยู่ สมาชิกใหม่ก็ออกไข่เป็นการตอบแทนนะคะ
บรรยากาศของบ้านดูเต็มไปด้วยความสุขจริงๆค่ะ
บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Maeboon Pet Blog ดู Blog
.......................................