ไฟลนก้น วิทยานิพนธ์ ที่รัก : ตอนที่ 1 กำเนิดหัวข้อวิทยานิพนธ์
วันอาทิตย์ที่ 4 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา 01.12 น. ณ ห้องนอนหนาวๆ โคราช
มะดัน : สวัสดีครับที่รัก เวลาผ่านไปได้อาทิตย์กว่าแล้วที่ผมตั้งใจว่าจะเขียนบันทึกระหว่างที่ทำวิทยานิพนธ์ให้ที่รักอ่าน แต่ก็ห่างหายไม่ได้เขียน พอๆกับที่วิทยานิพนธ์ก็ไม่ได้คืบหน้าไปมากเท่าไรนัก ให้ตายสิมนุษย์เหล็กไหล อย่างนี้ที่ตั้งใจไว้ว่าเมษายนจะเสร็จเนี่ย จะเป็นไปได้ไหมหนอ แต่จะเป็นไปได้หรือไม่ได้ ก็ต้องเป็นไปให้ได้เท่านั้น ทั้งต้องด่าตัวเอง กระตุ้นตัวเอง แถมต้องปลอบใจตัวเองต่างๆนาๆ กลยุทธิ์ใดที่คิดว่าพอจะใช้ได้ ต่างก็งัดออกมามากมายเพื่อให้งานชิ้นนี้ ซึ่งจริงๆก็ไม่ได้สลักสำคัญอะไรเลย แต่ทำไมถึงเวลานี้มันถึงได้มีอิทธิพลกับชีวิตผมมากมายก็ไม่รู้ได้
ที่รัก : ทำวิทยานิพนธ์เรื่องอะไรหล่ะ
มะดัน : ถึงตอนนี้ ถ้าใครผ่านมาอ่านเข้า รวมถึงที่รักด้วย สิ่งแรกที่สงสัยก็คงไม่พ้นว่าผมกำลังทำวิทยานิพนธ์เรื่องอะไรอยู่ ครับ ผมกำลังจะบอก แต่มาดูก่อนดีกว่าว่า กว่าจะมาเป็นชื่อเรื่องวิทยานิพนธ์เรื่องล่าสุด และเรื่องสุดท้าย(สำหรับหลักสูตรนี้)เนี่ย มันมีวิวัฒนาการมาอย่างไรบ้าง
แรกเริ่มเดิมทีเลย หัวข้อวิทยานิพนธ์ของผมถือกำเนิดขึ้นในขณะที่เรียนวิชา การประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อม หรือ EIA (Environmental Impact Assessment) ซึ่งตอนกลางภาค ท่านอาจารย์ประจำวิชาได้จัดให้มีการสอบมิดเทอมด้วยการให้ข้อสอบแบบ Take Home Exam. คือให้ไปเอารายงาน EIA ไปคนละเล่มที่ไม่เหมือนกัน แล้วก็ให้โจทย์ประมาณสองสามข้อ หนึ่งในนั้นก็คือการให้วิเคราะห์เทคนิคที่บริษัทผู้ประเมินผลกระทบฯนำมาใช้ในรายงานฉบับนั้นๆ ไอ้ผมก็ประเภทพวกนอกครู เขาบอกให้ทำ 1 ผมก็ทำ 2 ถ้าจำไม่ผิด หลังจากที่วิเคราะห์ไปแล้ว ผมก็มีการเสนอแนะว่าในรายงานฉบับที่ผมวิเคราะห์นั้น ในส่วนของการประเมินด้านสิ่งแวดล้อมศิลปกรรม ไม่ได้มีเทคนิควิธีการอะไรเลย เป็นแต่การเขียนบรรยายพรรณนาว่าเจอโน่นเจอนี่ สุดท้ายก็สรุปว่าไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรต่อสิ่งแวดล้อมศิลปกรรมเลย
โถ แล้วเราจะเชื่อได้ไหมเนี่ย ว่าไอ้สิ่งที่เจอเนี่ยมันมีอะไรบ้าง ตำแหน่งอยู่ตรงไหนในแผนที่ อยู่ห่างจากสถานที่ก่อสร้างโครงการกี่สิบกี่ร้อยเมตร มันอายุอานามกี่สิบกี่ร้อยปี มีความสำคัญมากน้อยแค่ไหน เป็นศิลปะสมัยใด เหลือกี่ชิ้นบนโลกใบนี้ ขึ้นทะเบียนอะไรหรือเปล่า มีความสำคัญแค่ไหนกับชุมชน โครงการจะมีผลกระทบกับเขาเรื่องใดบ้าง ฯลฯ ไม่มีเลย อ้าวเฮ้ย แล้วจะรู้ได้อย่างไรหล่ะว่ามันมีหรือไม่มีผลกระทบ ไม่ได้การณ์ซะแล้ว ขอระบายหน่อยเถอะ
คืนนั้น (ข้อสอบต้องส่งพรุ่งนี้ 55) ก็เลยนั่งทำ Check List สำหรับการสำรวจแหล่งศิลปกรรมแบบง่ายๆ เปิดตำรา คว้าชีทเอกสารการบรรยายอาจารย์ประสงค์ เอี่ยมอนันต์ ค้นอินเตอร์เนต เอาข้อมูลมาทำ Weight Table เพื่อหาความสำคัญของแหล่งศิลปกรรม และอะไรอีกมากมาย สุดท้ายข้อสอบก็เสร็จสมใจหมาย พออาจารย์ตรวจเสร็จก็มาคอมเม้นท์รายบุคคลเลยครับ ข้อแรกๆผมงี้โดนเละเลย แต่พอมาถึงข้อที่นอกครูเนี่ย อาจารย์ท่านกลับชมว่าทำได้ดีมาก แล้วก็บอกให้เพื่อนๆมาดูซะว่าสมภพเขาทำมาอย่างไร 55 แถมทิ้งท้ายไว้ด้วยว่า เอาไปพัฒนาเป็นวิทยานิพนธ์ได้เลยนะ นั่นหล่ะครับ เป็นประโยคจุดประกายให้กับผม แล้วหลังจากนั้นผมก็เริ่มหาข้อมูลเพิ่ม ทั้งๆที่ยังต้องเรียน EIA อีกตั้งครึ่งเทอม
ปลายเทอมก็มีข้อสอบแบบ นำกลับไปทำทีบ้านอีก แต่คราวนี้ข้อสอบไม่ได้มาทางเก่า แต่กว้างกว่าเก่า คือให้วิเคราะห์ถึงข้อดีข้อด้อยจุดอ่อนจุดแข็งของระบบ EIA ในบ้านเรา ไอ้ผมก็แตกหัวข้อมันทุกประเด็นเลย ตั้งแต่ภาพใหญ่ตั้งแต่ระดับนโยบาย มาจนยิบย่อยถึงเทคนิคในการวิเคราะห์ คืนก่อนส่งข้อสอบก็นั่งปั่นจนถึง 9 โมงเลยหล่ะ 55 ข้อสอบส่งก่อนเที่ยงหนะครับ สุดท้ายนักศึกษาที่มาสายเป็นประจำ (เพราะบ้านอยู่ตั้งเทพารักษ์ ต้องนั่งรถมาเรียนถึงคลองจั่น เห็นใจหน่อยนะครับ) นักศึกษาที่บางครั้งเพื่อนๆและอาจารย์พิเศษที่ถูกเชิญมาบรรยาย ต้องมานั่งรอเขาคนเดียว อะ ไม่ใช่สิ กะเพื่อนอ็อดอีกคนหนึ่งที่บ้านอยู่ไกลถึงบางโพ ก็ได้ A วิชา EIA ไป (ในสองสามคนเองมั๊ง) ผลบุญจากการเขียนข้อสอบได้อย่างสร้างสรรค์ 55 และที่ช่วยได้มากจริงๆก็คือไอ้เทคนิคในการประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อมศิลปกรรมที่อุตส่าห์รังสรรค์ขึ้นนั่นเอง และเป็นที่มาของหัวข้อวิทยานิพนธ์เรื่อง
การพัฒนาเทคนิคและแนวทางการประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อมศิลปกรรม
ที่รัก : แล้วต่อไปเป็นอย่างไรบ้าง คืบหน้าไปถึงไหน
มะดัน : อ๊ะๆๆ แต่ยังไม่จบแค่นั้นหรอกครับ สิ่งที่ไม่คาดคิดได้เกิดขึ้นจนได้ ผมไม่แน่ใจว่าเหตุการณ์นี้มันเกิดขึ้นก่อน หรือหลังที่ผมเตรียมตัวจะขึ้นสอบหัวข้อวิทยานิพนธ์ แต่เหตุการณ์เลวร้ายนั่นก็คือ แฟลซไดร์ฟที่ผมใช้เก็บข้อมูล มันเจ๊งกะบ๊ง ข้อมูลหายสาบสูญ ข้อมูลที่สำรองไว้ในฮาร์ดดิสท์ล่าสุดคือเมื่อหนึ่งเดือนก่อนหน้านั้น 55 เอากะมันสิ จริงๆข้อมูลเมื่อเดือนที่แล้วเนี่ยแทบไม่มีความหมายอะไรเลย เป็นข้อมูลดิบทั้งนั้น อีกอย่างที่อัพเดทขึ้นมา เราก็ไม่ได้ปริ้นเอาท์ออกมาเลย คิดดูแล้วกันครับ ว่ามันตัดกำลังกายและกำลังใจไปแค่ไหน นั่นคือหินก้อนเบ้อเริ่มที่ทำให้ผมสะดุด แล้วผมก็มาเจอหินอีกก้อนจนได้ นั่นก็คือเมื่อผมทำ Thesis Proposal เตรียมขึ้นสอบวิทยานิพนธ์เอามาเสนออาจารย์ที่ปรึกษา ท่านก็เห็นควรว่า อืม ขึ้นสอบได้แล้วนะ ให้ไปนัดกับเจ้าหน้าที่ได้เลย ผมก็ดำเนินการนัดกรรมการ นัดเจ้าหน้าที่เสร็จสรรพ อีกสองสามวันถัดมา ผมทำข้อมูลมาเพิ่ม เพื่อนำมาให้อาจารย์ที่ปรึกษาดูเพื่อทำความเข้าใจก่อนขึ้นสอบ ปรากฏว่าท่านอาจารย์บอกว่า ปุ๊ อย่าเพิ่งสอบเลยนะ อาจารย์ว่าปุ๊กลับไปหาข้อมูลมาให้แน่นกว่านี้อีกหน่อย แล้วค่อยนัดอาจารย์ใหม่ อ้าว!!! เกิดอะไรขึ้นอีกแล้ว จะว่าข้อมูลผมยังไม่พร้อม ทำไมอาจารย์ไม่บอกก่อนหล่ะครับ จะได้ไม่ต้องนัดสอบ อีกอย่างข้อมูลประมาณนี้เพื่อนคนอื่นๆ อาจารย์ที่ปรึกษาคนอื่นๆเขาก็ขึ้นสอบผ่านกันทั้งนั้นนี่นา พอไปบอกเจ้าหน้าที่ว่าแคนเซิ่ลนัดนะ เขาก็ผงกหัวกันหงึกๆ คงไม่แปลกใจ เพราะอาจารย์ที่ปรึกษาผมคนนี้ละเอียดและเนี๊ยบมาก และคงไม่ใช่ผมคนแรกหล่ะมั๊ง 55 หัวเราะประชดโลกเสียหน่อยสมภพ
เอ้า!!! ไม่สอบก็ไม่สอบ เซ็งอ่ะ งั้น....... ไปหางานทำดีกว่า
ช่วงนั้นผมก็เลยโดดเต็มตัวเข้าไปช่วยอดีตคุณกิ๊ก และกลายมาเป็นอดีตแฟนทำหมู่บ้านจัดสรร เป็นสถาปนิกโครงการที่ทำทุกอย่างตั้งแต่ ออกแบบ (จริงๆมันคือการดัดแปลงแบบจากโครงการอื่น ให้ตายสิ เจ้าของโครงการอยากได้อย่างนี้ แต่ทำงัยได้เราเป็นสถาปนิก ต้องทำให้สวยกว่าโครงการต้นแบบสิท่า 55 และเป็นการออกแบบที่ปวดหัวมาก ที่ดินแต่ละแปลงแบ่งมาได้งัยวะเนี่ย สิบแปลงพื้นที่ รูปร่างไม่เหมือนกันเลย หน้ากว้าง หลังแคบ หน้าแคบหลังกว้าง เป็นสี่เหลี่ยมคางหมูบ้างหล่ะ บ้านแต่ละหลังแต่ละแปลงต้องแก้ปัญหาทุกหลังไป เวรกรรม นายทุนอะไรว่ะเนี่ย) เขียนแบบ คุมงาน ไปเลือกซื้อของ สารพัด แม้ขนาดเจ้าหน้าที่ที่ดินมา ยังต้องเรียกหาสถาปนิกโครงการเลย ถือสายวัด ตอกหมุด ฉีดสเปรย์สีที่หัวหมุด ดีที่ไม่ให้เราส่องกล้อง ให้ตายสิ อ่อ ลืมอีกอันนึง พอบ้านเสร็จ ต้องนั่งรถไปกับคุณแฟนพาลูกค้าไปกู้เงินที่ธนาคารอีก สารพัดประโยชน์มัลติเพอโพสจริงๆเลย
แล้วคิดดูสิครับ งานยุ่งขนาดนี้ ผมจะเอาเวลาที่ไหนไปทำวิทยานิพนธ์ต่อ แน่นอนครับ ผมใส่ห่วงคุมกำเนิดชั่วคราวให้กับวิทยานิพนธ์เรื่องนี้ไปสองปีเต็มๆ จากการเลือนสอบวิทยานิพนธ์ครั้งเดียว
ที่รัก : แล้วถอดห่วงคุมกำเนิดเมื่อไร
มะดัน : ครับ หลังจากเลิกกับแฟน ถึงได้ถอดห่วงกุมกำเนิดออก คุณแฟนบอกว่าจะทำ Thesis ก็ทำได้นะ จะไปมหาลัยก็ไปได้ แต่ไปเช้าเย็นกลับ โถทูนหัว นั่งรถไปกลับชลบุรี-กรุงเทพ แถมนั่งรถประจำทางนี่นะ วันนึงไม่ต่ำกว่า 5 ชั่วโมงต้องอยู่บนรถประจำทาง แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปทำการทำงานหล่ะจ๊ะทูนหัว เลิกกันเลยดีกว่าไหม แล้วสุดท้ายก็ได้เลิกกันจริงๆ Thesis เป็นหนึ่งเหตุผลเล็กๆในอีกร้อยแปดพันประการที่ทำให้ตัดสินใจกลับมาใช้ชีวิตโสด
แล้วหลังจากถอดห่วงฯออกแล้ว ผมก็ยังกินยาคุมฯ ต่ออยู่เป็นระยะเวลาหนึ่ง เนื่องจากคุณพ่อประสบอุบัติเหตุต้องเข้าโรงพยาบาล ลูกชายคนเดียวที่ว่างและ อเวเลเบิ้ลฟอร์ออลดิวตี้ ก็คือผมที่ต้องทำหน้าที่พยาบาลส่วนตัวของคุณพ่ออยู่พักใหญ่ๆ แล้วหลังจากนั้นก็ยังประสบกับภาวะเจทแล็ค แอนด์ ไซด์เอฟเฟ็ค จากความผิดหวังต่างๆนาๆ จนทำอะไรไม่ได้อีกหลายเดือน 55
จวบจนเวลางวดเข้ามาเหลืออยู่ประมาณสิบสองเดือน ก็ได้กลับมาคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาอีก แต่จริงๆระหว่างสองปีที่ผ่านมา ก็เข้ามาคุยบ้าง เข้ามาหาข้อมูลสะสมเอาไว้บ้าง จนมีแฟ้มเก็บข้อมูลโตๆอยู่หลายแฟ้มทีเดียว
คุยไปคุยมา ผมก็ไปอ่านเจอในนิตยสารโลกสีเขียวเรื่องการอนุรักษ์ชุมชนเก่า ก็เกิดถูกใจ เพราะจริงๆจบมาทางสถาปัตยกรรม แล้วเรื่องสิ่งแวดล้อมศิลปกรรม มันก็มีเรื่องให้จับตั้งหลายเรื่องนี่นา ก็เลยไปปรึกษากับอาจารย์ว่า เห็นทีว่าปีหนึ่งที่เหลือนั้น หากทำหัวข้อเก่าเนี่ย เวลาอาจจะไม่พอ เพราะข้อมูลก็มีน้อย แล้วเป็นเรื่องที่ค่อนข้างละเอียดอ่อนมากทีเดียว แม้ว่ามันจะมีประโยชน์มากมายก็ตามหากทำสำเร็จ แต่ถ้าจับปลาตัวโตแล้วเสี่ยงว่าจะจับไม่ได้ ขอจับปลาตัวเล็กลงมาหน่อยละกัน อาจารย์ก็เห็นดีด้วยในหลักการ 55 เลยกลับไปนั่งคิด นอนคิด เดินคิด ร้องไห้คิด กินก็คิดว่าจะทำเรื่องอะไรดี สุดท้าย ด้วยสมองอันชาญฉลาดผิดเวล่ำเวลาก็คิดออกจนได้ ก็นำแนวคิดที่ได้ ไปคุยกับอาจารย์ ก็ปรับกันไปกันมา จนออกมาเป็น
บทบาทของคณะสถาปัตยกรรมในการจัดการศึกษาเพื่อการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรม กรณีศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน นครราชสีมา
แต่พอสอบโครงร่างผ่านไปแล้ว คณะกรรมการ ขอให้เปลี่ยนชื่อเป็น
การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรม ประเภทสถาปัตยกรรม กรณีศึกษา บทบาทของคณะสถาปัตยกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน นครราชสีมา
นี่หล่ะครับ กว่าจะมาลงตัวที่หัวข้อนี้ ก็เล่นเอาเหงื่อตกมาหลายหยดเหมือนกัน แต่คงไม่เปลี่ยนอะไรอีกแล้วหล่ะครับ นอกเสียจากรายละเอียดในชื่อหัวข้อ เพราะได้ข่าวว่าคณะสถาปัตยกรรม ได้รวมเข้ากับคณะวิศวกรรมศาสตร์ ยุ่งอีกแล้วเรา เหอะๆๆ แต่เอาครับ ปัญหาจิ๊บๆ คิดแล้วก็เสียดายหัวข้อเก่าที่เริ่มตั้งไข่แล้วล้มไปยืนไม่ได้อีก เอาน่า ถ้ามีโอกาสเรียนปริญญาเอก จะนึกถึงหัวข้อนี้เป็นหัวข้อแรกเลยเอ้า 55 ยังไม่เข็ด
อ้อ ลืมบอกไปว่าผมกำลังเรียนหลักสูตร การจัดการสิ่งแวดล้อม ครับ เรียนตั้งแต่รุ่น 7 ตอนนี้น้องๆรุ่น 10 กำลังทำวิทยานิพนธ์อยู่เหมือนกัน 55 เรียนตั้งแต่ยังเป็นสำนักพัฒนาบัณฑิตศึกษา จนตอนนี้ยุบรวมมาอยู่กับคณะพัฒนาสังคม กลายเป็นคณะพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม เรียนตั้งแต่เขายังไม่มีภาคพิเศษ ตอนนี้มีไปเสร็จสรรพ เรียนตั้งแต่ยุคที่ห้องนึงมี 40 คน จนตอนนี้คนเรียนเหลือ 10 กว่าคน (เพราะคนแห่ไปเรียนภาคพิเศษกันเป็นร้อย) แถวๆคลองจั่นมีอยู่สถาบันเดียวนั่นหล่ะครับ
เรื่องราวต่อไปเป็นอย่างไร ผมทำงานมาถึงขั้นไหนแล้ว แล้วเจอปัญหาอะไรบ้าง มีเรื่องขำๆที่ผมทำเพื่อให้กำลังใจตัวเองด้วย ไว้ผมจะมาเล่าต่อนะครับ ขอตัวไปนั่งตรวจแบบสอบถามที่เพิ่งไปทำพรีเทสต์มาก่อนครับ 55 รู้เลยว่าถึงขั้นไหนแล้ว
ด้วยรักและคิดถึงทุกวี่ทุกวัน ครับที่รัก
มะดัน
PS: Thanks for all fotos sources
มีเพลงมาฝากที่รักครับ เนื้อหาโดนใจมาก เหอะๆๆ แถมเป็นแจ๊สแบบที่ชอบด้วย ตรงกับชีวิตจริงใคร เดาเอาเองนะครับ แต่ฟังแล้วจี๊ดเข้าไปในใจจริงๆ รู้ตัวมาตั้งนานแล้วครับ ว่าเห็นทีต้องเปลี่ยนแผน แต่ว่า เอิ่ม ดื้ออะครับ ทำงัยดีหล่ะ 55 ฟังเพลงดีกว่าเนอะ
คนให้ซีดีชุดนี้มาคงกำลังสะดุ้งโหยงเลยดิ 55 ไม่มีอะไรนะคร๊าบบบ อย่าเพิ่งสะอึก จริงๆโดนไปหลายคนเลยหล่ะ เหอะๆๆ
Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2550 |
|
18 comments |
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2550 5:27:51 น. |
Counter : 1642 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: redistuO 4 กุมภาพันธ์ 2550 5:23:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนูคิสของพี่มะดัล IP: 58.8.186.151 4 กุมภาพันธ์ 2550 5:50:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: หัวใจขนนก (F_lifetruth ) 4 กุมภาพันธ์ 2550 8:37:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: coming soon (The Yearling ) 4 กุมภาพันธ์ 2550 9:11:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: neppen 4 กุมภาพันธ์ 2550 22:45:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: Nagano 5 กุมภาพันธ์ 2550 3:37:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: rayasuree (Jeab) (rayasuree ) 6 กุมภาพันธ์ 2550 1:12:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: c (chaiwatmsu ) 14 กุมภาพันธ์ 2550 19:33:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: Bkkbear (Bkkbear ) 16 กุมภาพันธ์ 2550 8:48:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: once_day 22 กุมภาพันธ์ 2550 12:43:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป๋อมแป๋ม IP: 203.113.118.5 26 มกราคม 2551 13:50:09 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
แต่อ่านแล้วไม่กล้าเีรียนป.โทเลยอ่ะ เหนื่อยแหง ๆ