ได้ใจทุกเรื่องเลยพี่แนนนี่ ถูกต้องเห็นด้วยทุกขั้นตอน 555 แต่หนูก็ติดอยู่หลายขั้นตอน กั๊ก กั๊ก ไอ้เรื่องสะสมเนี้ยซิ แก้ไม่ตก 5555

ปล.ของถึงแล้วแจ้งหลังไมค์หนูหน่อยเด้อค๊า

แวะมาเยี่ยมเยียน คุณแนนนี่สบายดีนะคะ
สาวๆท่านใด ตอบตัวเองไม่ได้ ....
คงได้คำตอบจากบ้านนี้ แล้วอ่ะค่ะ

เข้ามาบอกว่า คิดถึงค่ะ

ชอบจังเลยค่ะ เวลาพี่แนนนี่สอนแบบนี้ เอาไว้เป็นหลักเตือนตัวเองได้(ไม่)ตลอดเลยค่ะ

น้องหนึ่ง พี่เขียนได้เพราะเป็นประเภท been there, done that ไงคะ ทำมาหมดแล้ว เจอมาหมดแล้ว บทเรียนทั้งน๊านนนนนนนนนนน กร๊ากกกกกก
ของบางชิ้น บ้าซื้อมา ก็ยังกองเหมือนที่เพิ่งซื้อเมื่อ 4-5 ปีที่แล้ว
พี่เลยสำนึกได้ อยากเขียนไว้ให้รุ่นน้องได้อ่าน ได้คิดค่ะ แหะ แหะ
เดี๋ยวได้ของเมื่อไหร่ พี่จะบอกนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

คุณป้านวน สวัสดีค่ะ แนนนี่ยังไออยู่เลยค่ะ แย่จัง
เรื่องที่เขียน ป้านวนเห็นด้วยกับแนนนี่ไหมคะ

พี่อ๋อ สวัสดีค่ะ เสียดายจังไม่ได้เจอพี่อ๋อเลย ทริปหน้า คงต้องจด ๆ นัด ๆ ให้ดีแล้วนะคะ จะได้เจอกันเนาะ
คิดถึงพี่อ๋อเช่นกันค่ะ

สวัสดีค่า คิดถึงพี่แนนนี่จัง
เห็นรูปแว๊บๆ ในกระทู้ ไม่ได้เม้นท์เพราะต้องรีบเปิดรีบอ่าน...
เห็นด้วยอย่างยิ่งกับทุกๆคำสอนค่า
หลายคนชอบแบบว่า อุ๊ยย ชอบบบบบ อยากทำจังเลยยย
แต่ไม่มีเวลา ไม่รู้จะทำได้รึป่าว อ้าววววว!!!
แล้วเราจะตอบให้ได้มั๊ย (ลีเจอบ่อยๆค่ะ)
...........
แต่


ชอบผ้าทั้งกองนั่นเลยอ่ะค่ะ สวยยยย

สวัสดีคะพี่แนนนี่ แหม่มชื่นชมผลงานของพี่แนนนี่มานาน ผลงานพี่แนนนี่สวยทุกชิ้น และเป็นแรงบันดาลใจทำให้แหม่มอยากทำงานผ้าขึ้นมาบ้าง และแหม่มก็จดจำผลงานพี่แนนนี่ไปทำงานผ้าของตัวเอง แล้วก็ฝันที่จะมีร้านขายกระเป๋าเป็นของตัวเองคะ

ต้องขอบคุณผลงานสวย ๆ ของพี่แนนนี่ที่ทำให้แหม่มมีแรงจูงใจในการทำงานผ้านะคะ

แต่แล้วความฝันและกำลังใจแหม่มต้องพังลง จากคำพูดของคนใกล้ชิด และเกือบใกล้ชิด ว่าทำงานออกมาทำไม เสียเวลา ทำมาไม่เห็นจะเอาไปขายให้ได้เงินเลยซักนิด ออกไปทำงานบริษัทฯ จะีดีกว่าไหม งานพวกนี้ขายยากจะตาย ทำไปเมื่อไหร่จะได้เงิน และอีกหลาย ๆ คำพูดที่ทำให้แหม่มหมดกำลังใจ

หรือว่าความฝันของแหม่มมันเกือนเอื้อมคะพี่แนนนี่
ผลงานที่แหม่มทำออกมามันยังไม่มากพอที่จะสามารถเปิดเป็นร้านได้ และยังไม่สามารถเอาไปขายได้เพราะสินค้ายังไ่ม่มากพอ
แต่แหม่มรักในงานผ้าเหมือนเพื่อน ๆ ในพันธุ์ทิพย์คะพี่

อยากมีซัก 20 มือค่ะพี่แนนนี่ ของที่อยากทำเยอะไปหมด แต่ทำได้ทีละอย่าง

blog นี้ เจ๋งมากๆเลยพี่แนนนี่
ทั้งบทความเจ๋งๆ ที่อ่านแล้วให้แง่คิด กลับมาย้อนดูตัวเองว่าเราทำได้แบบนี้รึเปล่า (บอกได้เลย ว่าไม่ได้ เพราะยังแบ่งเวลาไม่เป็นเลยอะพี่)
ทั้งหนังสือที่หลากหลาย
แล้ผ้าอีกมากมายยยยย
มะไหวแย๊ววว ไปเช็ดน้ำลายก่อนนะพี่

คิดถึงนะพี่ จุ๊ฟๆ

น้องปุ๊ พี่เองก็พยายามเตือนตัวเองนะคะ ได้มั่ง ไม่ได้มั่งก็ว่ากันไป อิอิ

น้องลี อันนี้ต้องให้เค้าลองเองนะคะ

น้องแหม่ม อย่าน้อยใจไปเลยค่ะ คนคิดต่างมีอยู่มากมายค่ะ หลาย ๆ คนไม่สนใจงานฝีมือ และอาจจะเห็นว่าทำไปก็เสียเวลาเปล่า ๆ
แต่ถ้าเรารัก เราสนใจ ก็ทำไปเถอะค่ะ
ถ้าอยากมีร้าน ลองเปิดร้านออนไลน์ดูก่อนไหมคะ หรือไม่ก็เอางานเราไปฝากใครขายก็น่าจะได้
ความฝันไม่ตายหรอกค่ะ ตราบใดที่เรามีชีวิตอยู่ ความฝันของเราก็ยังอยู่กับเรา ไม่มีใครมาทำลายความฝันเราได้หรอกนะคะ
การทำความฝันให้เป็นจริง มันต้องใช้เวลาค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าเราจะทำไม่ได้นะคะ
อย่าหมดกำลังใจค่ะ

น้องหน่อย นั่นหล่ะค่ะ ถูกต้องแล้วนะ ทำทีละอย่าง ทำให้สำเร็จเป็นอย่าง ๆ ไป
พี่จะไม่เริ่มงานชิ้นใหม่ ถ้างานชิ้นเก่ายังไม่สำเร็จ
พี่ยังมีงานที่สนใจอยากทำ อยากเรียนรู้อีกมากมาย แต่ทุกอย่างเราต้องใจเย็น ๆ รอเวลาที่เราพร้อม เมื่อเราพร้อม เราจะทำงานเหล่านั้นได้ดี ไม่พะวงหน้า พะวงหลัง ไม่สับสนเนาะ

น้องบิ๊ก คิดถึงเช่นกันค่ะ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะพี่แนนนี่ แหม่มเองก็คิดจะทำงานที่แหม่มรักต่อไปคะ

และจะคอยติดตามผลงานสวย ๆ ของพี่แนนนี่ต่อไปนะคะ

หนูเห็นด้วยเลยค่ะ และคิดว่าวิธีคิดที่พี่แนนนี่บอกนำไปใช้ได้เลยค่ะ ตัวหนูเองก้อเป็นประเภทมือใหม่หัดทำเหมือนกัน แถมไม่มีครูสอนด้วย ดังนั้น งานทุกชิ้นที่ทำก้อมาจากหนังสือที่ซื้อและความรู้ออนไลน์นี่แหละค่ะ อ้อ ที่ลืมไม่ได้คือการฝึกฝนค่ะ ยิ่งฝึกฝนมากๆ ทำให้เรียนรู้เทคนิคด้วยตัวเอง เหมือนทำกระเป๋า 3 ใบ ทำออกมาไม่เหมือนกันซักใบ นั่นแสดงว่า การฝึกฝนทำ ทำให้ได้กระเป๋าใบสุดท้ายสวยกว่าใบแรกค่ะ ขอบคุณมากๆ นะค่ะ เหมือนเป็นกำลังใจและคู่มือสำหรับมือใหม่หัดทำได้ความรู้ไปเยอะเลยค่ะ

น้องแหม่ม ทำไปเถอะค่ะ ทำอะไรก็ได้ที่ทำให้เรามีความสุขนะคะ

น้องพิงดาว พี่เขียนบล๊อกนี้ เพื่ออยากแบ่งปันน้อง ๆ ที่หัดเรียนงานผ้าด้วยตัวเองค่ะ อย่าหมดหวัง อย่าหมดกำลังใจ ถ้าเราไม่มีโอกาสได้ไปเรียนตามคลาส ตามมิตติ้งก็ไม่เป็นไร คนเก่ง ๆ ที่เรียนรู้ด้วยตัวเองมีเยอะไปค่ะ
หมั่นทำ เรียนรู้ไปเรื่อย ๆ เอาความผิดพลาดจากงานแต่ละครั้งมาปรับปรุง รับรองเก่งแน่นอนค่ะ

สวัสดีค่ะพี่แนนนี่^----^

เขียนได้โดนใจมากๆๆๆค่ะ เมื่อก่อนตอนเริ่มงานฝีมือใหม่ๆ หนูก้อซื้อดะ ซื้อทุกอย่างที่ขวางหน้า แต่พอเวลาผ่านพ้นไปมันเริ่มรู้สึกอิ่มตัวไงไม่รู้ ซื้อไปก้อไม่ได้ใช้ คำพูดของพี่ยังติดในหัวหนูตลอด---ซื้อไปแล้วจะเอาไปทำอะไร??---บางทีคิดไม่ออก อีกอย่างที่หนูคิดคือตอนนี้หนูไม่มีรายได้ หาตังค์เองไม่ได้ หนูยังซื้อโดยไม่แคร์คนข้างกายอย่างนี้ แล้วถ้าหนูทำงานได้ มีรายได้เข้ามามันจะขนาดไหน แค่คิดก้อไม่ไหวแล้วค่ะ(ไม่ใช่คนดีไรมากมายนะ มีความอยากเหมือนกัน แต่ต้องระวังกระเป๋าตัวเองด้วย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ)


ยังไงวันอาทิตย์เจอกันนะคะ หนูจะลากคุณสามีไปด้วย เดี๋ยวจะทำอาหารเหนือไปให้ทานค่ะ อิอิ แต่ว่าเราจะมิตติ้งอะไรกันดี ทำอะไรดีล่ะ?? กระเป๋า?? หรือว่าเม้าส์ๆๆๆกระจายดี อิอิ

น้องกล้วย พี่เองก็อาจจะอิ่มตัวเหมือนกันนะ อย่างเมื่อวาน พี่ไม่มีความรู้สึกอยากได้อะไรเลย
แต่นอกจากความอิ่มตัวที่ว่า พี่ว่าหลัก ๆ ที่พี่เขียนไว้ มันคือความจริง มันคือสิ่งที่พี่เรียนรู้จากตัวพี่เอง
ของที่ซื้อมาโดยคิดว่าจะทำ มันก็ยังกองเหมือนเดิม
เมื่อก่อนพี่ไม่มีใครคอยบอก ตอนนี้พี่มีประสพการณ์ พี่ก็อยากจะบอกน้อง ๆ ที่เริ่มสนใจงามผ้า ว่าการเริ่มต้นทำงานนี้่ มันต้องมาจากความตั้งใจ ต้องเริ่มต้นอย่างช้า ๆ
ของหน่ะซื้อแล้วต้องทำให้เกิดประโยชน์ ถ้าจะซื้อควรซื้ออะไรก่อนหลัง ซื้อแล้วจะเอาไปทำอะไร เหมือนที่พี่ถามน้อง ๆ นั่นหล่ะ ตอบตัวเองได้แล้วค่อยซื้อ
การจะทำอะไรสักอย่าง มันต้องมีแพลน เมื่อมีแพลน มันจะทำให้เราทำงานได้อย่างราบรื่น จริงไหมจ๊ะ

อาทิตย์นี้ เจอกัน เอางานที่ต้องการทำมาด้วย อยากเรียนรู้อะไรตรงไหน พี่จะได้บอกถูก สอนถูก
มันจะเป็น sit & sew, meet & eat, drink & drunk สำหรับคุณสามีด้วยเนาะ

พี่ติดต่อมิ้นสค์ไม่ได้เลย

คุณแนนจ๋าฝากโหวตนางงอมด้วยนะคะ

ขอเชิญเพื่อนๆพี่น้องชาวบล็อกแก๊งค์ร่วมเป็นสักขีพยานโหวต

กิจกรรมการประกวดการทำอาหาร "Dinner For Two"

" กดตรงนี้เลยจร้าาาา "


ขอบคุณนะคะ

ขอบคุณพี่แนนนี่ที่มอบข้อคิดดีๆๆให้นะคะ โดนใจใสกเลยค่ะ

เข้ามาพยักหน้าหงึกๆ เห็นด้วยอย่างแร็งค่ะพี่แนนนี่
เห็นหนังสือแล้วน้ำลายไหลทู้กทีเลย

คุณ blog..ชั้นเอง เดี๋ยวแนนนี่เข้าไปโหวดให้จ้า

น้องตุ๊กตา ข้อคิดที่เป็นเรื่องจริง ที่เจ็บปวดใจ อิอิ

คุณหลิน เมื่อก่อนแนนนี่ซื้อหนังสือทีละ 7-8 เล่ม โดยไม่ได้ดูว่าข้างในเป็นเช่นไร ขอแค่หน้าปกใหม่เป็นพอ
ตอนนี้ไม่เอาแล้วค่ะ ซื้อหนังสือน้อยลง เพราะส่วนใหญ่แล้ว แบบไม่ได้ต่างกันนักเลยในทุก ๆ เล่ม

คุณแนนนี่เขียนบอกประสบการณ์ การทำงานฝีมือได้ถูกต้องมากค่ะ
หวังว่าผู้ที่ชื่นชอบงานฝีมือ อ่านแล้วจะทำตามที่เขียนบ้างนะคะ
ขอบคุณที่มาแบ่งปันความรู้ดีๆ อย่างนี้ ให้แกผู้ที่สนใจงานฝีมือค่ะ

และขอบคุณที่ไปอนุโมทนาบุญด้วยกันในบล็อกป้าแอ๊ดค่ะ

สาธุ

คุณแนนนี่เขียนได้โดนใจจังเลย

ทำทุกอย่างที่เขียน แต่ก็เก็บเป็นประสบการณ์คะ

...เข้ามาเป็นครั้งแรก ก็โดนใจเลยค่ะพี่แนนนี่
เสียเงินกับของที่ถูกใจ แถมเอามารกอีกต่างหาก

ยังไม่มีหนังสือซักเล่มเลยค่ะ
ได้แต่ดูในห้องงานฝีมือ แล้วอยากทำบ้าง
แล้วก็ทำเองแบบมั่ว ๆ ค่ะ...อายจัง

คุณ TEDDYJANG ถ้าเราทำแบบนั้นได้ทุกครั้ง คงจะดีนะคะ เมื่อก่อนแนนนี่หลุดบ่อย แต่ตอนนี้จะเตือนตัวเองทุกครั้งค่ะ ไม่ไหวแล้ว ของเยอะมาก แต่ผลงานน้อยจัง

น้อง mar การมีหนังสือ ตั้งแต่เรายังทำงานไม่เป็น ไม่ได้เป็นเครื่องยืนยันว่าเราจะทำงานเก่งหรอกค่ะ
มีน้องหลายคนเสิร์ทหาแพทเทิร์นทางเนท แล้วก็ทำผลงานสวย ๆ ได้ หรือไม่ก็ดูตามฮาวทูที่มีในห้องการฝีมือก็เป็นอีกตัวเลือก
พอมั่นใจแล้ว ค่อยหาซื้อหนังสือมาดู มันก็ไม่สายไปหรอกค่ะ
ขอให้มีความสุขกับงานฝีมือนะคะ

เข้ามาอ่านแล้วได้ประโยชน์มาเลยค่ะพี่แนนนี่ อ่านแล้วโดนๆๆ

ช่ายเลยค่ะ เห็นด้วยกับพี่แนนนี่ทู๊กอย่าง
เพราะตอนไปเรียนวันแรก อุปกรณ์พร้อมหมด
(ซึ่งคิดไปเองว่ามันใช่) ครูติว่าเข็มหมุดแบบนี้ใช้ไม่ได้ มันไม่เหมาะเอาแบบธรรมดา กรรไกรแบบนี้หนูตัดผ้าได้ไงเนี่ย มันใหญ่ไป (ตรงส่วนด้ามจับมันจะใหญ่ๆ) แล้วก็ฝืดๆ เอากรรไกรเล็กๆ หน่อย ไม้บรรทัดแบบนี้ไม่เหมาะนะ มันใหญ่ไปแล้วก็หน่วยเป็นนิ้ว ซึ่งส่วนใหญ่งานผ้าของไทยเค้าจะใช้เป็นเซ็นติเมตร โหย...หลายเรื่องเลยล่ะค่ะ ที่ครูบอก แต่พอได้ทำงานผ้าหลายชิ้น ก็ถูกอย่างที่ครูบอกไว้เลยว่าอุปกรณ์ที่เราซื้อมามันไม่เหมาะ ก็ค่อยๆ ปรับไปค่ะ ประสบการณ์จะเป็นสิ่งที่สอนเราเอง หนูว่านะคะ อย่างที่พี่แนนนี่บอกเลยค่ะ

มายกมือเห็นด้วยค่ะ แต่ก็อีกแหละค่ะ ของอื่นยังพอว่า แต่ผ้านี่ อดใจไม่ค่อยไหว ต้องทำใจเดินหนีอย่างรุนแรง (เพราะแรงดึงดูดอาจมากกว่าแรงต้านทานได้ทุกเมื่อ...อ) พนักงานขายขว้างค้อนหลายทีและ ยายนี่เดินผลุบ ๆ โผล่ ๆ โฉบเข้ามาสร้างความหวังและก็จากไป ฮี่..ฮี่

อืม..นู๋ยังนึกว่าพี่แนนนี่ยังอยู่เมืองไทย ไม่ได้เข้ามานาน มาดูอีกที หวาย..พี่แนนนี่กลับไปแย้วอ่ะ เวลาผ่านไปเร็วจัง ตอนนี้อากาศที่โน่นเป็นไงบ้างคะ ที่นี่ ร้อนนนนนนนนนนนนมากเลย

ผ้าสวยๆทั้งนั้นเลยค่ะ แวะมาสวัสดีนะคะ

ลายผ้าสวยมาก อยากยกมาไว้ที่บ้านไว้ตัดเดรสใส่ค่ะ เก๋จริงๆ..

เขียนได้ดีมากเลยค่ะ สำหรับคนที่อยากเริ่มต้น จะมีประโยชน์จริงๆ

จริงอย่างคุณว่า เห็นผ้าสวยๆก็ซื้อตามแรงเชียร์ของคนขาย กับความใจง่ายของคนซื้อ ผลคือผ้าเยอะแยะ หยุดบ้างทำบ้าง
เห็นผลงานของคนโน้นก็สวยของคนนี้ก็อยากทำ
ถ้าป้ามีฝีมือได้ซักครึ่งของคุณแนนนี่นะสงสัยป้าจะหมดเงินมากกว่านี้
ป้าไม่ได้ซื้อเครื่องมือดีๆใช้เพราะแพงมาก
คิดว่าเราทำเล่นๆทำใช้ในระหว่างพี่น้อง
ทำแก้เครียด เป็นยาลดความดันไปด้วยในตัว

น้องแนน โดนอย่างจังเลยใช่ไหมคะ

น้อง Touchchan พี่เริ่มทำงานแนวฝรั่ง เค้าใช้หลักนิ้ว พอหันมาทำงานแนวญป.เค้าใช้หลักเซนต์ ก็ต้องมาเริ่มต้นใหม่
ขอบแบบนี้ต้องค่อย ๆ ปรับใช้ค่ะ ของก็ต้องค่อย ๆ สะสมด้วยค่ะ ไม่งั้นเสียเงินเยอะในคราวเดียว งานฝีมือไม่สนุกแน่ค่ะ

น้องบี พี่กลับมา 3 วีคแล้วค่ะ ไม่ได้โทรหาหนูเลย ขอโทษนะคะ
ช่วงนี้พี่พยายามซื้อผ้าที่ไม่จำเป็นน้อยมาก ๆ จะไปร้านผ้าเมื่อจำเป็นจริง ๆ ได้ผลบ้าง ไม่ได้ผลบ้าง ก๖่ก็ยังดีที่พยายามค่ะ
ผลงานใหม่ทุกชิ้น จะต้องมีการนำผ้าในกรุมาใช้เสมอ

คุณ ooyporn สวัสดีค่ะ

คุณกิฟ ( ใช่ไหมคะ ) อยากตัดเดรสเป็นเหมือนกันค่ะ คงจะมีเรื่องให้ซื้อผ้าเพิ่มขึ้นแน่ ๆ เลย อิอิ

คุณป้าเกรซ การที่เรามีของดีแล้วไม่ใช้ ไม่ได้ทำให้เรามีฝีมือที่ดี ในทางกลับกันอุปกรณ์บ้าน ๆ ที่เราใช้บ่อย ๆ ฝึกมือไปเรื่อย ๆ จะทำให้เรามีฝีมือที่ดี มีผลงานที่สวยนะคะ

ฮี่ ฮี่ ไม่เป็นไรค่ะ พี่แนนนี่ ไว้คราวหน้ามีโอกาสแล้วเจอกันก็ได้เนอะ ช่วงที่ผ่านมานู๋ก็ยุ่ง ๆ จนลืมวันลืมคืนเลยอ่ะ

Miss you ka

อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะ