ก่อนอื่นจะขอบอกเลยว่า ถ้าคิดว่าเป็นแอร์จะต้องผอมต้องสวยเหมือนนางฟ้านี่ไม่จริงเลยค่ะ เราเองก็ไม่ได้ผอมเหมือนนางแบบ หน้าตาดีเหมือนนางฟ้ามาจากไหนเลยติดจะอ้วนกลมเป็นเด็กสมบูรณ์เกินไปด้วยซ้ำ >__< (น้ำหนัก 60 บวกอะ เขินนน >///<) ฉะนั้นคนที่ไม่ได้ผอมสวยไม่ได้หน้าตาดีเหมือนนางฟ้า และรักตะวันออกกลาง ก็มีสิทธิ์ที่จะเป็นแอร์ได้แน่นอน

เกริ่นนิดนึง สายการบินสายแรกและสายเดียวที่มองเลยคือ QR เพราะนางเป็นสายการบินห้าดาวรูทดี เงินเยอะ (สำคัญ 555)แถมได้ไปอยู่ต่างประเทศ (เป็นคนไม่ชอบอยู่ที่เดิมซ้ำๆ) จริงๆแอบเหล่ EK ไว้บ้าง แต่ ณ ตอนนั้น (ธันวา 56) นางยังไม่มาเปิดรับ

เรียนจบ ก็หางานทำ (เริ่มสมัครแอร์)พ่อกับแม่ไม่ได้สนับสนุนให้เป็นแอร์เลย และแน่นอนว่าไม่สนับสนุนเงินทุน (ในการไปเรียนติวคอร์สแอร์ พวกชุดสูทสมัคร ค่าถ่ายรูป พ่อแม่ออกให้นะไม่ใช่ไม่หนับหนุนขนาดหนัก) ด้วย สรุปคือต้องขวนขวายหาความรู้เอาเอง เราเปิดอ่านทั้งเวป Thaicabincrew แล้วก็เวปของฝรั่ง Cabincrew.com อ่านด้วยซึ่งแต่ละที่ก็ให้ข้อมูลดีๆทั้งนั้น เลยตามอ่านทุกกระทู้ที่ผ่านตาไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์การสมัครแอร์ของกาต้าร์และสายการบินอื่นๆทั้ง EKEtihad, Thai, Jal, Singapore

รอบแรก กาต้าร์ ธันวา 56

จริงๆสมัครรอบตุลาไปแล้ว ตอนนั้นยังเรียนไม่จบด้วยซ้ำแต่ยังไม่มีรูปสมัครแอร์เลย โทรไปจองคิวร้าน impress ไว้ละกะว่าจะไปถ่ายหลังไปเที่ยวภูเก็ต ระหว่างนั่งเช็คบอร์ด Thaicabincrew บนรถทัวร์ ก็มีกระทู้ว่ากาต้าร์เริ่มแจก regret แล้ว(regret มักจะมาก่อน invitation)เราเลยรีบเข้าไปดูในเวป ปรากฎว่านางปิดรับไปต่อหน้าต่อตา!!!

และเมล์รีเกรทก็ตามมาติดๆเลยจ้าก็เลยไปถ่ายรูปและสมัครเข้าในรอบเดือนธันวา แบบส่งเอกสารวันเดียวเสร็จ สบายใจ 555 หลังจากนั้นไม่นานก็ได้รับเมล์ Invitation ค่ะปลื้มปริ่มไปนาน สมัครครั้งแรกก็ได้ invitation แล้วโดยส่วนตัวชอบไปอ่านของคนที่ประเภทสมัครครั้งเดียวแล้วผ่านตั้งแต่ครั้งแรกที่สอบแล้วคิด (มโนววว) ว่าภาษาอังกฤษเราอยู่ในขั้นดีถึงดีมากหน้าตาก็ไม่แย่อะไร รอยสิว หลุมสิวก็ไม่มี (มีแค่หุ่นที่อวบสมบูรณ์ไปเล็กน้อย :P) ผ่านฉลุยแน่นอน

CVSubmission

คือถ้าใครสมัครกาต้าร์บ่อยๆจะรู้จักคุณซูมิ ซึ่งแน่นอนนน เราอ่านไปเราก็รู้จัก(บางคนก็จะกลัวๆนาง เพราะนางหน้าดุ แล้วก็มีข่าวว่าให้ผ่านยากมาก)ซึ่งเราไม่กลัวค่ะ ฉีกยิ้มหวานให้คุณซูมิก่อนเลย แล้วนางยิ้มกลับมาให้ด้วยรู้สึกดีมาก ตัวลอย คิดว่าได้แน่ๆ พอยื่น CV ก็ได้กับคุณซูมิเนี่ยแหละเรานั่งหน้าสุดเลย (อ่านมา ว่าการนั่งหน้าสุดหรือให้กรรมการเห็นเรา หากเราวางตัวดีแต่งตัวดี ยิ้มหวาน ถูกใจกรรมการ เราก็มีโอกาสได้รับคอลมากกว่าคนอื่นๆเพราะเราจะดูเด่นแบบ Pop ออกมาท่ามกลางสาวไทยกว่าพันคนทันที)

พอไปถึงหน้าโต๊ะก็ฉีกยิ้ม แล้วทักทาย Good Morning, ma’am....It was apleasure meeting you today สาบานได้ว่านี่คือสคริปค่ะตามเบสิคนางก็ถามว่าชื่ออะไร อ่านอย่างนี้ถูกไหม นี่เบอร์โทรของคุณใช่หรือเปล่าประมาณนี้ค่ะ หลังจากนั้นก็กลับบ้าน ไปเดินเยาวราชกับพี่ๆ 5555 ตอนอยู่บนรถแท็กซี่ก็ได้คอลค่ะ ตื่นเต้นมาก จนจำเบอร์หมายเลขที่ได้ไม่ได้แป่ววววว (แอบเม้าธ์นิดนึง คือระหว่างที่รอคอลอยู่พี่สาวแอบโทรศัพท์เข้ามาแกล้งอะ แบบโมโหพี่มากกกกเพราะเราดีใจจนแทบร้องกรี๊ดออกมากลางร้าน - -*อย่าแกล้งใครเวลารอคอลอย่างนี้นะ คือมันหวังมากๆมือนี่กำโทรศัพท์ตลอดเวลาไม่ยอมปล่อย แล้วถ้าสายซ้อนกับกรรมการจะทำยังไง??)

EnglishTest

มาวันนี้ก็กรูมมิ่งเหมือนเดิม (อ้าวตอนแรกไม่ได้บอก ขี้เกียจอีดิท -3-) ทำผมโดนัททาปากแดง เล็บแดง ใช้รองพื้นแบบบางเบา เพราะคิดว่าตัวเองพื้นฐานหน้าค่อนข้างดีชุดสูทสีเบอกันดีแบบกาต้าร์ เสื้อข้างในสีดำ วันนี้แถมมีต่างหูมุกด้วย (ไปสำเพ็ง- เยาวราชเพื่อการนี้โดยเฉพาะ) พอมาถึงในห้องก็ยิ้มแก้มปริตลอดอะค่ะกรรมการบอกว่าระหว่างทำข้อสอบจะเรียกให้ไปเอื้อมแตะกับ Declare แผลเป็นนะ โจทย์ essay คือ Who is your rolemodel and how she/he effects your life? เราเขียนเรื่องคุณยายไปค่ะก็สอนให้ทำนู่นทำนี่ จนทำให้ฉันคุ้นเคยและชอบงานเกี่ยวกับ customer serviceเลยมาสมัครเป็นแอร์โฮสเตสกับ Qatar airwaysคือคิดว่า essay ตัวเองเขียนสวย ซึ้งตรึงตราประทับใจมากกกก ที่สุด แถมโจทย์ช้อยส์ก็ง่ายมากก เอามาตรวจคำตอบกับเพื่อนๆก็ถูกหมด แต่ปรากฏว่าตก ไม่เข้ารอบค่ะ

คือตอนแรกก็ไม่เข้าใจ essay เราสละสลวยขนาดนี้ ช้อยส์ก็น่าจะได้เต็มแต่ทำไมนางให้เราตก ไม่เข้าใจ งืออออ (เยินยอตัวเองมาก 555)คือตอนออกมาจากห้องหลายคนร้องไห้ คือเราก็พยายามไม่ร้องนะทั้งๆที่จริงๆแล้วเป็นคนอ่อนไหว ขี้แยมากตอนแรกก็นึกว่านางจะหลอกเราให้เราเสียใจเล่น แบบพอถึงจริงๆนางบอกว่าเราผ่าน (ตามที่อ่านในเวปมาอะนะ) เรารอ เราหวังว่านางจะออกมาเซอร์ไพร์สเรา ปรากฏว่ารอบนี้ไม่ใช่เลยค่ะเห็นเขาเอาเก้าอี้มานั่งทำกรุ๊ปกัน

เราเลยได้แต่มอง แล้วเดินจากไปอย่างหงอยๆพอกลับถึงบ้านได้นี่ร้องไห้เป็นเผาเต่าเลย 55 จัดการกินขนมในตู้เย็นไปเยอะมากกกทาโร่ชีส เลย์ โมจิกินหมด เพราะเครียดจัดจริงๆ แล้วก็มานั่งคิดว่าทำไมเราถึงตกรอบเราเลยนึกย้อนตัวเองกลับไปตอนที่ reaching test กับ declarescar ตอนแรกเราตอบไม่มีไป ก็เหมือนไม่มีอะไร ยิ้มๆเล็กน้อยอยู่ดีๆคุณซูมิชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ ชี้ตรงไฝหัวเท่าปลายเข็มแล้วถามว่านี่อะไร!ด้วยหน้าตาดุดัน คือ แงงง เข้าใจแล้วอะ ว่าทำไมคนถึงกลัวนางกันเราก็ตอบไปแบบกลัวๆ สั่นๆว่า อ๋อ ฉันมีมาตั้งแต่เกิดแล้ว ก็เลยโดน Declare เรื่องไฝที่จมูกไป

เราก็เลยไปเอาออก เลเซอร์มันออกไป สบายใจมากกกก คิดว่า โอเค ซูมิฉันไม่มีไฝแล้วนะ เธอไม่มีอะไรจะมาหยุดฉันไปทำงานกับเธอได้แล้ว โวะโฮะๆๆ(แต่หลังเอาไฝออกไปไม่นาน เดินเหยียบผึ้งสองตัวตัวนึงที่บ้านอีกตัวที่ร้านที่อีกจังหวัดภายในอาทิตย์เดียว เอิ่มมม เท้าระบมมมม)

QR21 Jan 14

โดนรีเกรทค่ะ เสียใจเล็กๆแต่ไม่แคร์ 5555 ใช้เมล์เดิมสมัครด้วยอะแหละเราเคยอ่านจากเวปเมืองนอกว่า ถ้าเราไปถึงด่าน English หรือ GroupDiscussion เราต้องรอสามเดือน ถึงจะ apply ใหม่อีกรอบได้(แต่ปัจจุบันเปลี่ยน Process แล้ว)แต่ก็ยังไม่เข็ดนะ เอาเมล์ใหม่สมัคร 55 ปรากฏโดนรีเกรทกลับมาภายในระยะเวลาไม่ถึงวันเลยบั๊ย

QRMay 14

อันนี้ได้เชิญค่ะ แต่เปลี่ยนเป็น Open Day 555 มีเหตุผลหลายปัจจัยคือเมล์เชิญมันมาตอนที่เรากำลังอยู่บนรถกลับจากกรุงเทพไปบ้านต่างจังหวัดพอดี -*- ทีนี้ก็เลยไม่อยากให้พ่อซึ่งมีปัญหาเกี่ยวกับสะโพกและเป็นสารถีประจำบ้านขับรถไปส่งเราเหนื่อยมากเกินไป(เพราะอายุก็เยอะแล้วด้วยอะนะ /// โป๊ก โดนพ่อเขกหัว T___T) เลยไม่ได้ไป

QRJune 14

รอบนี้หวังสูงมากกก (อีกละ)เตรียมตัวเตรียมใจทุกสิ่งอย่างมาฟาดฟันกับกรรมการ ปกติตอนไปที่โรงแรมอมารีเราจะไปเร็วกว่าเวลาประมาณสองชั่วโมง ทั้งๆที่มันใกล้คอนโดมาก เราก็เลยคิดว่าที่อินเตอร์คอนคนไม่น่าจะเยอะเท่าไหร่ก็เลยนั่งรถไฟฟ้ามาโรงแรมแบบชิวๆ หนึ่งชั่วโมงก่อนเวลา ปรากฏคนเยอะมากกกกกกกเราได้ที่นั่งแถวสุดท้ายของห้องเลยอะ ไกลหูไกลตากรรมการมากกก ยิ้มให้ไม่ได้ด้วยเซ็งงงงง แผนสร้างความประทับใจด้วยรอยยิ้มพังหมด อ้อ เราได้ invitation วันเสาร์ค่ะ ส่วน กรูมมิ่งเหมือนเดิมเป๊ะ ไม่เปลี่ยน แต่เปลี่ยนเสื้อข้างในเป็นสีชมพูโอลโรสแทนเพราะคิดว่าสีดำมันอาจจะดูไม่ดี เป็นเหตุที่ทำให้เราไม่ผ่าน (จริงๆไม่ใช่เล้ยยยยยยยยย)

CVSubmission

กว่าจะได้เข้าบ่ายสอง รอนานมากกก ไม่กล้าไปกินข้าว เพราะกลัวที่หายกลัวเค้าเรียกแถวไปแล้วต้องต่อใหม่ และดูวีดีโอของกาต้าร์จนเบื่อมากกกกกกแทบจะไปเล่นแทนได้แล้วอะ พอไปยืนรอหน้าห้องรู้สึกหนาวมาก(อินเตอร์คอนเปิดแอร์แรงและหนาวไปจริงๆนะ) แล้วตัวมันสั่นๆ คือไม่ใช่สั่นธรรมดาอะสั่นแบบไม่รู้ว่าจะสั่นยังไงแล้ว คือเราคาดหวังมากก เราอยากไปอยู่โดฮากับนางมากกกอยากได้ไอ้กระดาษขาวๆที่บอกให้เก็บเป็นความลับนั่นมากกกก (เหอะ ใน Thaicabincrewกับ เพจ Cabincrew Wannabes มาแฉตั้งนานละ) พอเปิดประตูเข้าไปห้องไป ฉีกยิ้มโดยอัตโนมัติแล้วก็

‘GoodMor.... Good Afternoon ma’am, sir, pleased to meet you’ ในใจนี่แบบ เฮ้ยยยยยย ฉันไปกู้ดมอนิ่งทำไมมมมมม Y_Y เจอคุณซูมิกับกรรมการอีกสองคนสปอตไลท์ส่องหน้าแถมยังพูดผิดอีกต่างหากตัวนี่ยิ่งสั่นเข้าไปใหญ่ พอยื่น CVเสร็จ คุณซูมิก็กล่าวด้วยประโยคอันคลาสสิคว่าเดี๋ยวจะส่งเมล์ไปให้อีกทีนะ

ค่ะ มีเมล์มามากเลยค่ะ

อยากจะบอกว่ารอบหลังๆนี่อย่ารอเมล์ อย่ารอคอลเลยเถอะค่ะ มันไม่มีเพราะนางให้กระดาษคนที่ผ่านค่ะ T____T พอถามพูดจบเราก็ยังยืนยิ้มอยู่หวังว่านางจะมีจิตใจเมตตา ให้กระดาษนั่นมา นับในใจมันอยู่ในบรรยากาศ DeadAir ไปประมาณห้าวิ เลยยอมแพ้ค่ะบอกให้กรรมการผู้ชายที่บอกจะกลับบ้านตอนเย็น Have a pleasant flight แล้วก็ออกมาแบบผิดหวังมากกก อีกแล้ววววววว

แต่ก็นะ เราก็ยังหวังว่าจะมีคอล มีเมล์อยู่บ้างแม้ว่าจะมีคนบอกแล้วก็เถอะว่า ไม่มีหรอก แต่ก็นะ T__T สรุปวันนั้นร้องไห้ตามเคยซื้อโมจิไข่เค็มจากแฟมิลี่มาร์ทมานั่งกินแก้เครียด (มันอร่อยมากนะ)

พอตอนหลัง เรามาคุยกับหลายๆคนซึ่งเราคิดว่ามันก็สมเหตุสมผลที่เค้าจะไม่บอกว่ามีการแจกกระดาษนะเพราะอันที่จริงกรรมการก็น่าสงสารเหมือนกัน ถ้ารู้ว่ารู้ผลเลยแล้วตัวเองไม่ได้กระดาษ ผู้สมัครร้องไห้ต่อหน้ากรรมการเหมือนแสดงให้เค้าเห็นว่าเราผิดหวังแบบสุดๆ และเค้านั่นแหละทำให้เราผิดหวังเป็นเราเราก็ทำไม่ได้และเสียใจแบบสุดๆแน่นอนอะ ให้กระดาษอาจจะดีกว่าละมั้งงง

EKAug 14

EKมาแล้วววววววววว แบบดีใจมาก คือคิดไปเองว่าฉันอาจจะไม่เหมาะกับกระทะก็ได้ อาจจะเหมาะกับสาวหมวกแดงมากกว่า สมัครไว้นานละแต่ได้รับ invitation ตอนเดือนสิงหา ดีใจมากก็กรูมมิ่งไปเหมือนเดิม ชุดเบอกันดีนั่นแหละ ปากแดง เล็บแดง เหมือนเดิมขี้เกียจเปลี่ยนลุค จริงๆนะ ไปแต่เช้า พอเข้าบรีฟ นางบรีฟเหมือนเราเป็นลูกเรือแล้วนะเรานี่ฝันไปเลย อยากไปอยู่ดูไบ เล่นสกีหิมะกลางทะเลทรายยย ไปตามหาเจ้าชายFazza >///< (คือมีความฝันอยากไปเล่นสกีเป็น Bucket List -- Things to do before I die) ไรงี้พอยื่น CV ก็ไปเจอคนไม่มีมารยาทหลายๆคนตอนยื่น CV นั่นแหละ จนกรรมการในชุดสูทสี Shocking Pink ต้องมาว่ามาบอกให้เข้าที่เป็นรายคน ทำให้ Process ช้าขึ้นไปอีก

พอตอนยื่น CV เราซุ่มซ่ามมาก คือเพื่อนวางกระเป๋าไว้บนพื้นอะนะแล้วเราก็เห็นแล้วว่ามันวางอยู่ตรงนั้น พอเพื่อนลุกไปเราก็คิดไปเองว่าเพื่อนเอากระเป๋าเก็บเข้าที่ไปแล้ว ปรากฏ ข้า-บร๊ะ-เจ้า สะดุดจ้า (T///T)เขินมากกก สิ่งที่คิดว่าจะพูดกับกรรมการภายในหัวหายไปหมด แม้ว่าจะได้กรรมการชาวบราซิล มั้งงงง ที่มัดผม น่ารักๆ (คือไม่ใช่เพศที่สามนะ แค่ชอบมองผู้หญิงสวยๆ 555) ก็เกิดอาการสั่นแบบกาต้าร์อีก คือแบบ เฮ้ยยย จะสั่นอะไรขนาดนั้นนนนถ้าถือแก้วน้ำคงตกแตกเหมือนแผ่นดินไหวอะ โดนคำถาม Why do you want to be aCabin crew? ไปเงิบเลยจ้า คือมันเป็นคำถามที่ Simple มากก แต่ตอบยากมากกกก แถมสมองตื้อ สั่น บวกยังอายกับที่สะดุดกระเป๋าล้มอีกก็เลยบอกว่า I love to travel จบค่ะชีวิตจบ ประโยคนี้ไม่ควรพูดมาเป็นอันแรกมากๆ แต่เราก็แถไปว่า ชอบ customerservice job มากก อยาก learn different cultures and shareour languages มากก แล้วก็ชอบทำงานก็คนต่างชาติเยอะๆแต่ที่พูดไปนี่เสียงยังสั่นอยู่นะคะ

กลับบ้านรอคอล ถือมือถือไว้ตลอด ไม่มีคอลค่ะ ทำหน้าเหมือนไม่แคร์แต่แอบไปร้องไห้ในห้องน้ำเป็นนานเลยค่ะพยายามเปิดฝักบัวรดหัวแล้วร้องไห้เหมือนในเอ็มวี ค่อยทรุดตัวลงนั่งบนพื้นไม่เวิร์คค่ะ มันเจ็บก้นมากกกก (T*T) อย่าทำเลยค่ะ ทุกคนนนนน

Create Date : 11 ธันวาคม 2557
Last Update : 11 ธันวาคม 2557 18:43:07 น.		0 comments
Counter : 757 Pageviews.
Share Tweet