ไม่รู้จะตั้งหัวข้อว่ายังงัยดี....เศร้า.....

หายไปนาน...ไม่ได้มาอัพบล๊อก...ได้ฤกษ์แล้วล่ะ  พอจะหายเศร้าได้บ้าง....

เดือนนี้...ปกติ...แม่เอจะ happy  มาก ๆ ...เพราะว่า...มีวันพ่อ...มีวันเกิดแม่เอ...มีวันหยุดยาววววววมากของแม่เอ ช่วงปลายเดือน (ตั้งแต่วันที่ 24 ถึง ปีใหม่โน่นแน่ะ...)

แต่...มาปีนี้...เศร้ามาก...

วันศุกร์ที่ 4 ธันวา...คุณตาเสียชีวิต...แม่เอรีบบึ่งมาที่ รพ.ธรรมศาสตร์ เป็นครั้งแรกที่ขับรถจากแถว ๆ สวนรถไฟ ถึง รพ. โดยใช้เวลาเพียง ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง....(เหยีบมา 140-150 kph)...มีคำถามมากมาย..ว่า ทำไม ๆ  ๆ ...แล้วก็...ถ้าไม่ ๆ ๆ ๆ ...สารพัด....แม่เอทำใจไม่ได้นะ...ทุกอย่างผิดจากที่วางแผนกันไว้...ว่าวันพ่อ...จะรีบตื่นแต่เช้า...ใส่บาตร...แล้วรีบมากราบพ่อกัน...แต่...ก็ไม่ทันนะ...

เป็นของขวัญวันเกิดที่เศร้าที่สุดในชีวิต...

แต่...ทุก ๆ คน รอบ ๆ ตัวแม่เอ...น่ารักมาก ๆ อย่างที่ไม่เคยเห็น ไม่เคยเป็นมาก่อน ทั้งที่บ้าน น้องๆ ของแม่เอ  ที่ทำงาน เพื่อน ๆ ...ทำให้แม่เอได้รู้ว่า ทุก ๆ คนรักแม่เอกันแค่ไหน...

งานของคุณตา...แรกทีเดียว...แม่เอกะว่าจะทำที่กรุงเทพฯ เพราะว่าตอนที่คุณตาอยู่ รพ. แม่เอก็มีปรี๊ดเล็ก ๆ กับคุณอา ที่อุบลฯ แต่น้องชายของแม่เอ (น้าน้อย) บอกว่า...ไม่ได้นะ...ต้องไปทำที่อุบลฯ เพราะว่าคุณตาเกิดที่นั่น  พี่น้องของคุณตาก็อยู่ที่นั่นทุกคน  แล้วก็เป็นครอบครัวใหญ่ด้วย...ตอนแรกแม่เอก็ยืนกรานไม่ยอมท่าเดียว...จนต้องจนมุมด้วยเหตุผลนานาประการ ของคุณยาย  น้าน้อย และน้าเล็ก ว่าเราจะทำให้คุณตาดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้...ซึ่งเราก็สามารถทำได้ดีด้วยกำลังของ สามคนพี่น้อง....ญาติพี่น้องและเพื่อน ๆ คุณตา มางานคุณตากันล้นหลาม...ตอนแรกนึกว่าไม่เท่าไหร่...ดีใจเหมือนกันนะ...

แม่เอไม่คิดว่าคุณตาจะเสียกระทันหัน  มันเร็วไปมาก...ยังไม่ทันตั้งตัวเลย...แม่เอยังคิดว่า...รับได้นะ  ถ้าคุณตาเป็นอย่างนี้แต่มีชีวิตอยู่...เราสามคนพี่น้อง...กำลังจะซื้อบ้านข้าง ๆ บ้านแม่เอ..เพื่อที่คุณยายจะได้อยู่ดูแลใกล้ ๆ ไม่ต้องเดินทางไปถึงลำลูกกาคลองเจ็ด หรือแถว ๆ คู้บอน... เฮ้อ...This is life....

ทุกคืนสวดมนต์ภาวนา...ขอให้คุณตาสู่สุขคติ อยู่ในภพที่ดี ๆ ...

แม่เอก็ยังคิดว่า...ทุกวันนี้แม่เอให้อะไร ๆ กับคุณตา น้อยเหลือเกิน ไม่เท่ากับที่คุณตาได้ทำให้แม่เอเลย...

 "รักพ่อเสมอ"

หลังจากงานคุณตา...แม่เอก็ต้องรีบกลับกรุงเทพฯ เพราะว่าป้าแจ๋วและครอบครัวจะมาจากอังกฤษ...แม่เอก็ต้องไปรับ...เหนื่อยสุด ๆ เลย..แล้วแม่เอก็ไม่อยู่ในอาการใด ๆ ทั้งสิ้น...ไม่อยากไปไหนทั้งนั้นเลย...อยากจะจัดการทุกเรื่องของคุณตาให้เสร็จ ๆ...แม่เอก็รู้ว่า..ทุกคนอยากให้แม่เอหายเศร้าเร็ว ๆ แต่ว่า...มันทำไม่ได้เร็วขนาดนั้นหรอกนะ..

วันเกิดแม่เอ...ทุกคนมี surprise เล็ก ๆ ไปทานข้าวที่เมืองกาญจน์ฯ กัน ร้านริมแม่น้ำแคว..ชื่อร้านคีรี อะไรซักอย่างนี่แหละจำไม่ได้...มีขนมเค๊กจากคุณย่า...มีการ์ดเล็ก ๆ จากหลานสาวตัวน้อย (เยลลี่)...มีคำอวยพร จากทุก ๆ คน...(มีน้ำตาเล็ดอีก)...แต่ที่อยากได้มากที่สุดคือ...อยากให้พ่อได้อยู่ในวันนี้...

พอกลับมาถึงที่ทำงาน...ก็มีช่อดอกไม้เล็ก ๆ ตั้งอยู่บนโต๊ะ...วันนั้นทั้งวัน...แม่เอไม่ได้ทำงานเลย...พี่ ๆ น้อง ๆ ที่ทำงานต่างเข้ามาทั้งแสดงความเสียใจ...และสุขสันต์วันเกิด....ทำเอาตาแดง จมูกแดงกันทั้งออฟฟิศเลย...

ทำงานได้สามวัน...ก็ต้องมีเหตุให้หยุดอีก...เพราะว่าจะต้องไปเชียงราย...อืม...ช่วงที่อยู่ไว้ทุกข์นี่ไม่ค่อยอยากไปไหนเลย..อ้อ...แม่เอไว้ทุกข์ให้คุณตา 100 วัน ส่วนใหญ่จะใส่ขาว-ดำ  ถ้าดำทั้งชุดก็จะใส่ไปทำงานมากกว่า...ไปเชียงรายก็ไปทำบุญ...ที่วัดดอยโตนกัน  พักกันที่นั่นเลย...สามคืน...คืนสุดท้ายได้ปล่อยโคมลอยด้วย...พระอาจารย์จุดให้...แต่กล้อง canon ของแม่้เอหายค่ะ...เฮ้อ...อ้อ...แม่เอซื้อ E72 แล้วนะ...ได้สีทองมา  ซื้อก่อนที่คุณตาจะเสียประมาณ 3-4 วัน...ตอนได้ตกเบิกมาก...

กลับจากเชียงราย...ก็มาทำงานอีกสามวัน....แล้วก็หยุดอีก...แม่เอหยุดตั้งแต่วันที่ 24 ธันวา จะไปทำงานก็วันที่ 4 มกราคม 2553 น่ะ...วัน X'mas มีงานเล็ก ๆ ที่บ้าน...แม่เอก็เหนื่อยตามระเบียบ  แล้ววันรุ่งขึ้นก็ไปส่งป้าแจ๋วที่พัทยากัน  แม่เอ ป๊ะป๊า พี่แม๊ก กลับ  ส่วนน้องมิวอยู่้เป็นเพื่อนคุณย่า...

พี่แม๊ก น้องมิว ก็หยุดยาวเหมือนแม่เอ...ส่วนคุณยายขึ้นไปแพร่...พักผ่อนแล้วก็ชวนคุณตาไปดูบ้านที่โน่น... (คุณยายเอารูปคุณตาที่มีอยู่ไปด้วยหมดเลย)

เมื่อวานเก็บบ้าน...วันนี้เลยว่าง พอได้อัพบล๊อก....

Create Date : 29 ธันวาคม 2552		4 comments
Last Update : 29 ธันวาคม 2552 12:27:07 น.
Counter : 923 Pageviews.
Share Tweet