หนังสือเล่มที่เจ็ด 'กรงรักพนันใจ'
หนังสือเล่มที่เจ็ด กรงรักพนันใจ นามปากกาที่ใช้ รวิปรียา สำนักพิมพ์อินเลิฟ (พาฝัน - Passion) จำนวน 260 หน้า พิมพ์เมื่อ พฤษภาคม 2554 คำโปรยหลังปก ทันทีที่ จัสติน บรูอิค มหาเศรษฐีหนุ่มหุ้นส่วนคาสิโนยักษ์ใหญ่ ได้เห็นโชว์อันร้อนแรงของ เกรซ นักร้องสาวสุดเซ็กซี่จากประเทศไทย เพลย์บอยหนุ่มก็ตราหน้าเธอในทันทีว่าเธอเป็นผู้หญิงที่กร้านโลกีย์! ไร้ยางอาย! ไม่ต่างอะไรกับโสเภณีที่ใช้เรือนร่างยั่วผู้ชายเพื่อแลกเงิน และจะมีวิธีไหนที่จะยืนยันความคิดนั้นได้ นอกจากว่าจ้างให้เธอมาเต้นระบำเปลื้องผ้าต่อหน้าเขาด้วยค่าเหนื่อยที่แพงลิบ ในตอนแรกนั้น จัสตินแอบหวังใจว่าเธอคงจะปฏิิเสธและด่าทอเขาที่หยามหมิ่น ที่ไหนได้ แม่สาวดาวยั่วกลับยอมรับข้อเสนออย่างไม่สะทกสะท้าน แต่เมื่อมหาเศรษฐีเพลย์บอยได้ทราบข้อมูลใหม่ว่า เธอยังเป็นสาวพรหมจรรย์ แต่ต้องยอมทำงานนี้เพื่อประทังชีพ ชายหนุ่มก็เปลี่ยนความคิดใหม่ พร้อมกับหัวใจที่เย็นชาหลอมละลายลงราวกับขี้ผึ้ง เขาจะทำทุกทางเพื่อให้ได้ตัวของเธอมากกกอด... แล้วขังไว้ในกรงทองแห่งไฟเสน่หา เล้าโลม... ล่อลวง... ทั้งจับ ทั้งจูบ ทั้งป้อยอพะเน้าพะนอ หวังให้เธอใจอ่อนยอมเป็น แม่นกกระจิบน้อย ในกรงขังของเขาแต่โดยดี ซึ่งไม่ว่าจะต้องทำอย่างไร หรือไม่ว่าจะต้องใช้เล่ห์กลมากมายแค่ไหน จัสตินก็พร้อมที่จะทำ! เพื่อหวังครอบครองหัวใจและเรือนร่างของเธอแต่เพียงผู้เดียว! *************** "ยังไงฉันก็ไม่นอนห้องเดียวกับคุณหรอก" จัสตินหัวเราะในลำคอ "ทีตอนกลางวันล่ะก็... ทำเป็นปากดี" ดูจากการต่อปากต่อคำของจัสตินแล้ว เกรซก็รับรู้โดยไม่ต้องพิสูจน์ว่า นอกจากเขาจะไม่เมาแล้ว เขายังคงครองสติครบถ้วน และสามารถทำให้เธออับจนด้วยคำพูดไม่กี่คำอีกตามเคย "ฉันก็พูดไปงั้นแหละ เอาเป็นว่าฉันขอนอนตรงนี้เถอะนะ เชิญคุณตามสบายได้เลย นี่มันบ้านคุณนี่" ชายหนุ่มส่ายหน้าช้าๆ "คุณบอกให้ตามสบาย... งั้นผมขอสั่งให้คุณไปนอนในห้องแล้วกัน" "นี่คุณ!" เกรซขึ้นเสียงพลางถลึงตาใส่เขา นอกจากชายหนุ่มตรงหน้าจะไม่รู้สึกรู้สมแล้ว เขายังเอื้อมมือมาจับแขนเล็กๆของเธอเอาไว้แน่น "เอาล่ะ... ทีนี้คุณก็บอกมาว่าจะเดินเข้าไปดีๆ หรือจะให้ผมพาคุณเข้าไปในนั้น!" จากใจคนเขียน คำโปรยร้อนแรงมากกก และเนื้อหาก็ร้อนแรงเหมือนกันนะคะ ฮ่าๆ พยายามอยู่นานกับเล่มนี้ในการเขียนเลิฟซีนให้ร้อนแรงขึ้น และเขียนอย่างมีความพยายามขึ้น จนในที่สุดก็หาแนวทางในการเขียนเลิฟซีนรูปแบบของตัวเองเจอจนได้ เล่มนี้ทำให้ค้นพบว่าเราสามารถเรียนรู้ได้จากงานของเราเองนี่แหละ เพราะเขียนแล้วแก้เขียนแล้วแก้ ฉากและตัวละครไม่ได้อยู่ในไทยค่ะ พยายามหาข้อมูลนานเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน แต่พอเขียนจริงๆ แล้วใช้แค่นิดเดียว ยังแอบคิดในใจเลยว่าอ่านและค้นคว้าทำไมตั้งเยอะแยะ แต่รู้เยอะก็ยังดีกว่าไม่รู้เลย อย่างน้อยเราก็ไม่หลอกตัวเราเองเป็นเบื้องต้น ถึงจะเป็นการเคารพนักอ่าน จริงไหมคะ?
Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2558 |
Last Update : 3 กุมภาพันธ์ 2558 23:13:46 น. |
|
0 comments
|
Counter : 152 Pageviews. |
|
|