Bloggang.com : weblog for you and your gang
รักสตังมาก หลับให้สบายนะลูกนะ
เช้านี้ตื่นขึ้นมาด้วยใจโหวงๆ และน้ำตาที่ไม่คิดว่าจะไหลก็ร่วงออกมาจนได้ สตางค์ (หรือเจ้าตังของเรา) เป็นแมวแสนรัก เป็นแมวตัวผู้เกิดเมื่อต้นปี 46 จากแม่แมวกับเจ้าเพชร (แมวรักอีกตัว) แต่ตังโชคร้ายที่พ่อของมันโดนคนใจดำวางยาเบื่อจนตายตั้งแต่อายุได้แค่ 1 เดือน
หลังจากนั้นเราก็ย้ายบ้านมาอยู่ที่รังสิต เจ้าตังเลยได้มาอยู่ที่บ้านใหม่ด้วยกัน
ตังเป็นแมวตัวอ้วนกลม ขนฟู แสนรู้ ฉลาด และมีกริยาอันแสนจะน่าหมั่นไส้ อาทิเช่น ชอบเหล่คนด้วยหางตา มองค้อน ชอบนอนหงายท้อง เวลานอนชอบกรนเสียงดัง พอถึงสามทุ่มมันเป็นต้องวิ่งขึ้นข้างบนพอมาถึงประตูห้องนอน มันจะล้มตัวลงนอนแผละ ให้เราอุ้มมันขึ้นมานอนบนเตียงด้วยกัน ที่โปรดของมันคือหมอนวางเท้าของเรา ซึ่งมันจะเอาหัวไปวางบนนั้นเหมือนคนนอน ที่แสบกว่านั้นคือบางทีมันไปนอนหมอนเราด้วย ที่โปรดอีกแห่งคือบนผ้านวม ยิ่งอากาศหนาวๆ เจ้าตังยิ่งนอนซุก
แม่จะเรียกเจ้าตังว่า พี่ตัง นั่นมาจากความรักล้วนๆ มันเป็นแมวกินเก่ง มีบางหนที่ทำวีรกรรมกระโดดขึ้นไปบนเคาท์เตอร์ที่มาวางปลาทูทอดไว้ แล้วคาบปลาทูลงมาหม่ำครึ่งตัว วีรกรรมที่แสบที่สุดคือมันกระโดดขึ้นโต๊ะกินข้าวเพื่อจัดการปลาหมึกทอดตัวเล็กๆ ที่เป็นมื้อเช้าของเรานั่นแหละ
อีกกิจกรรมหนึ่งที่แม่กับพี่ตังทำด้วยกันคือ คนจะจับแมวใส่สายจูงและพามันไปเดินในหมู่บ้าน พี่ตังจะชอบมาก นอนอยู่นอกบ้านได้เป็นวันๆ
แฟนเราเรียกพี่ตังว่า "แมวเทพพพพพพพพพ" เพราะแม่เอาอกเอาใจมันมาก จนเจ้าตังกลายเป็นแมวสปอยล์ แต่เรารู้ว่าเขาก็รักมันมากเหมือนที่บ้านเรารักมัน เพราะทุกครั้งที่มาเขาจะเรียกหามันเสมอ
พี่ตังยังเป็นแมวตัวโปรดของน้องๆ ในกลุ่มเรา ทุกคนที่มาบ้านต้องมีอันวิ่งไปหา วิ่งไปกอด วิ่งไปเล่น จนบางทีมันเหล่เอา
แต่วันนี้ไม่มีตังแล้ว เขามีอาการไม่สบายถ่ายไม่ออกมาหลายอาทิตย์ ตอนแรกเราไม่ได้สังเกต แต่เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาเราตัดสินใจพามันไปที่โรงพยาบาลสัตว์แถวบ้าน ที่เคยรักษาแมวอีกตัวคือเจ้าทองจนหายดี
หมอบอกว่ามันเป็นท้องผูกรุนแรง ต้องใช้น้ำสบู่สวนเข้าไปให้มันถ่าย ในฟิล์มเอ็กซ์เรย์มีก้อนอุจจาระใหญ่ๆ ถึงสี่ก้อน ทั้งที่ทั้งนั้นหมอได้เตือนแล้วว่ามันอาจเกิดอาการช็อคได้ เพราะสตังอายุเยอะแล้ว
และคำพูดของหมอก็เป็นจริง เมื่อวานตอนเย็นสัก 5 โมง ที่โรงพยาบาลโทรมาบอกน้องสตังช็อค เราตกใจมาก พี่เราที่ไปช่วยงานไล่ให้เรารีบกลับ เราโทรหาแม่ที่อยู่ที่โรงพยาบาลได้ยินเสียงแม่ร้องไห้ เราใจหาย
เมื่อวานรถติดพอควร เราไปถึงร้านหมอตอนทุ่มกว่า พอวิ่งเข้าไปพวกหมอกำลังรุมปั๊มหัวใจเจ้าตังอยู่ แม่บอกว่าครั้งที่สองแล้ว หมอปั๊มจนได้ชีพจรคืนมา แต่หมอไม่ให้ความหวังกับเรามากแล้วเอามันเข้าตู้ออกซิเจน
เรากับแม่นั่งเฝ้าหน้าตู้ออกซิเจน จนถึงตอนสองทุ่มกว่า พี่ตังมีอาการช็อคอีกครั้ง หมอรีบเอาออกมาปั๊มหัวใจ แต่คราวนี้ช่วยไม่ได้แล้ว สัญญาณชีพจรไม่มี พี่ตังจากไปอย่างสงบ
เราเอาเขามาอุ้มเป็นครั้งสุดท้าย รู้สึกได้ว่าเขามาลาเรา เพราะเวลาเราอุ้ม หัวใหญ่ๆ ของพี่ตังจะมาซุกตรงช่วงบ่ากับคางของเราให้เราแนบแก้มลงไปหรือก้มลงจูบหัวเขาได้ จากนั้นเราก็ส่งให้แม่อุ้ม
ทุกคนร้องไห้แม้แต่หมอกับบุรุษพยาบาล ศพของพี่ตังเราให้ทางโรงพยาบาลจัดการนำไปฝังให้ที่วัด เขาหากล่องมาใส่ให้ เราเอาผ้าปูนุ่มๆ ที่ติดมาจากบ้านปูให้เขานอน ส่วนอีกผืนไว้คลุมตัวเขา
จากนั้นเราส่งข้อความไปบอกแฟน เขาก็เสียใจไม่น้อยไปกว่าเรา เราโทรไปหาน้องๆ คราวนี้เรากลั้นเสียงร้องไห้ไม่อยู่ ร้องไห้หนักจนน้องๆ ต้องคอยปลอบ พ่อรู้เมื่อเรากลับถึงบ้าน พ่อตกใจและเศร้า แต่ทำใจได้
พี่ตังจากไปก็จริง แต่มันจากไปพร้อมกับความรักอันล้นปรี่จากทุกคน บ้านเรารักมัน ทุ่มเทความรักให้มันอย่างเต็มที่ และที่สำคัญก่อนเขาจากไป เรากับแม่ได้กอดลาเขาเป็นครั้งสุดท้าย
พี่ตังจะอยู่ในใจเราตลอดไป ทุกคนรักหนูนะลูก แม้กายหยาบของลูกจะไม่มีแล้ว แต่จะไม่มีใครลืมหนูแน่นอน
รักพี่ตัง....หลับให้สบายนะลูกนะ
Create Date : 07 มิถุนายน 2550
Last Update : 7 มิถุนายน 2550 10:51:50 น.
16 comments
Counter : 739 Pageviews.
Share
Tweet
ง่า... เข้ามาแสดงความเสียใจด้วยนะครับ
ชีวิตเราก็งี้ มีเกิดมีดับ เค้าไปสบายแล้วครับ เจ้าตังค์
สุนัขที่ผมรักมากที่สุดก็หายไป ไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้ร่ำลา หรือเห็นกันเป็นครั้งสุดท้ายด้วยซ้ำ เนื่องด้วยผมต้องบินมาเรียนที่ต่างประเทศ คิดแล้วเศร้า...
ปล. มาพาเจ้าบ้านเศร้าซะงั้น
โดย: ดอลลี่เพลย์บอย (
^^PIANIST^^
) วันที่: 7 มิถุนายน 2550 เวลา:7:24:09 น.
เสียใจด้วยนะคะ
เข้าใจความรู้สึกดีเพราะเป็นคนชอบเลี้ยงสัตว์เหมือนกัน
เวลาที่เขาตายจาดเราไปมันทำให้เศร้าไปได้หลายวันเลยทีเดียว
ขอให้หายเร็วๆนะคะ
โดย:
ฝากเธอ
วันที่: 7 มิถุนายน 2550 เวลา:7:36:51 น.
เสียใจด้วยคนนะคะ คงจะผูกพันกันมาก
กับความผูกพันบางทีไม่จำเป็นต้องเป็นคน
สัตว์เลี้ยงนี่แหล่ะทำให้เราผูกพันมาก
"มันไม่เคยดุ ด่า ว่าหรือตำหนิเราเลย" แต่
มันเป็นเพื่อนที่ดีของเราเสมอ ไม่เคยงอนเรานานๆ
ไม่เคยเอาเปรียบเรา
โดย:
เพ็ญเพียงพอ
วันที่: 7 มิถุนายน 2550 เวลา:7:53:42 น.
เอารูปมาฝากอีก...แมวฟู
[IMG]//img.photobucket.com/albums/v654/pcat/deartang.jpg[/IMG]
โดย:
แมวเหมียวอ้วนกลมสีชมพู
วันที่: 7 มิถุนายน 2550 เวลา:9:57:57 น.
ลองอีกครั้ง
โดย:
แมวเหมียวอ้วนกลมสีชมพู
วันที่: 7 มิถุนายน 2550 เวลา:9:59:37 น.
พักผ่อนให้สบายนะ พี่ตัง
จะทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้จ้า
โดย: คิดถึงแมวเทพ (
PEDestrain
) วันที่: 7 มิถุนายน 2550 เวลา:10:45:55 น.
ขอให้ สตางค์ หลับให้สบายนะคะ
ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เจอกัน แต่ก็รับรู้ว่าเจ้าตังน่ารักมากๆๆๆ เพราะพี่เล่าให้ฟังอยู่ไม่กี่วันนี้เอง
หนูเสียใจด้วยค่ะ หนูเข้าใจพี่เลยเพราะแมวหนูก็เป็นคล้ายๆ กัน แต่เค้าไปเร็วมาก หนูเห็นอีกทีเค้าก็เสียแล้ว ตอนนั้นคือร้องไห้มากมาย รักเค้าแบบที่คนอื่นไม่เข้าใจ
ยังไงก็ตามขอให้สตางค์หลับให้สบายนะคะ
โดย: น้องหญิงค่ะ IP: 125.26.28.40 วันที่: 7 มิถุนายน 2550 เวลา:22:02:12 น.
เสียใจด้วยคน แต่ไม่อยากให้พี่นกเสียใจนานนะ อยากให้พี่นกเข้มแข็ง สตังค์ไปดีแล้ว เขาสบายไปแล้ว ตอนนี้กลัวแต่ว่าพี่นกจะเสียใจจนสุขภาพแย่ลงก็คงไม่ดีนะจ๊ะ ดูแลตัวเองด้วย งับ
โดย: มณีนาคา IP: 58.9.227.89 วันที่: 7 มิถุนายน 2550 เวลา:22:04:38 น.
ถูกต้องแล้วค่ะพี่นก ถึงแม้ไม่เห็นตัวพี่ตังค์อีกต่อไปแล้ว แต่พี่ตังค์ยังอยู่ในใจของพวกเราเสมอ เขาโชคดีที่ใครๆ ก็รักนะคะ
ทำใจให้สบาย น้องๆ รักและเป็นห่วงเสมอนะ
เกดเชื่อว่าพี่ตังค์จากไปอยู่ในที่ดีๆ ตอนนี้แม้จะเศร้า แต่ต่อไปเราจะพูดถึงเขาด้วยความทรงจำที่แสนสุขของช่วงเวลาที่เขาอยู่กับเราค่ะ
และสิ่งที่เกดจำได้ไม่มีวันลืมคือ ครั้งสุดท้ายที่เจอเขา เขาก็ยอมให้หนูกอดจนได้ ไม่นึกเลยว่านั้นเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่สตังค์มีทีท่ายอมรับเกด ขอบคุณนะสตังค์ จะไม่ลืมพี่ตังค์แน่นอนเลย
โดย:
makokchor
วันที่: 7 มิถุนายน 2550 เวลา:22:12:10 น.
ขอบคุณทุกคนมากเลยนะคะ ขอบคุณที่คอยโทรมาหาด้วยความห่วงใย และส่งกำลังใจมาให้
ตอนนี้ยังคิดถึงพี่ตัง น้ำตายังไม่หยุดไหลเลยทีเดียว ความทรงจำที่มีกับเขามีอยู่เยอะมาก ถึงจะทำใจได้ว่าเขาจากไปแล้ว แต่ความเสียใจ อาลัยยังคงอยู่
จะพยายามเข้มแข็งนะคะ ไม่อยากให้ห่วงมากกว่านี้
โดย: พี่นก (
lynet
) วันที่: 8 มิถุนายน 2550 เวลา:10:34:14 น.
สตางค์ไปสบายแล้วค่ะพี่นก โมห่วงพี่นกมากกว่า
เขาคือความทรงจำที่งดงาม
คือความประทับใจ คือความรัก คือความห่วงใย
ความรู้สึกที่ดี ที่จะจดจำเอาไว้ในใจเสมอและตลอดไป
รักหมูตังค์
โดย: mo IP: 172.173.34.229 วันที่: 8 มิถุนายน 2550 เวลา:15:48:12 น.
ขอให้สตางค์หลับให้สบายนะคะพี่นก
เก็บความรักความทรงจำเกี่ยวกับเขาเอาไว้
แต่พี่นกต้องดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ
อย่าร้องไห้มากไป จนตาบวมนะคะ เจ้าตังค์รู้เข้าเขาคงไม่สบายใจที่ทำให้พี่นกเสียใจ
ได้ข่าวแล้วร่วมเสียใจด้วยอีกคนค่ะ
โดย: รียา IP: 203.172.104.228 วันที่: 9 มิถุนายน 2550 เวลา:22:12:18 น.
มาร่วมเสียใจด้วยคนค่ะพี่นก มาช้าไปหน่อยไม่ว่ากันนะคะ ช่วงนี้วุ่นๆ หลายอย่างอยู่เหมือนกัน ยังไงก็อย่าเศร้ามากนะคะ คิดซะว่าเจ้าตังค์ไปดีก็แล้วกันนะคะ สู้ๆ เก็บเค้าไว้ในใจนะคะ วิเองก็ยึดอย่างนี้มาตลอดเหมือนกัน เวลาลูกๆ (สุนัข) จากไป
โดย: wiwi IP: 58.9.33.83 วันที่: 14 มิถุนายน 2550 เวลา:21:04:54 น.
เข้มแข็งนะพี่นก
โดย: amigo IP: 58.10.24.110 วันที่: 16 มิถุนายน 2550 เวลา:18:52:21 น.
คิดถึงนะจ๊ะ เหมี๊ยวววววว
เมื่อถีงวันหนึ่งจะทำใจได้และหาตัวใหม่มาเลี้ยงแก้เหงา
(เจ้โส้ม ให้พี่นกยืมทั่นครุฑดิ สังกัดลัทธิบูชาเทพพเจ้าแมวลายเหมี้ยนกัล อิอิ)
โดย: ไอ้ตัวยุ่งแอบมาป่วน IP: 124.120.244.68 วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:0:52:24 น.
เสียใจด้วยค่ะพี่นก..ขอให้เจ้าตังค์ไปสู่สุคตินะคะ.. เกิดชาติหน้าขอให้เป็นแมวที่น่ารักของพี่นกอีก
โดย: คณิตยา IP: 124.120.110.93 วันที่: 23 มิถุนายน 2550 เวลา:19:40:36 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
lynet
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
ดูที่สโลแกนจิ หุหุ
??????
??????
Group Blog
:: Home ::
<<
มิถุนายน 2550
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
7 มิถุนายน 2550
รักสตังมาก หลับให้สบายนะลูกนะ
All Blogs
รีวิวนิยายสนุกๆ หลากรส
ทรงพระเจริญ
รักสตังมาก หลับให้สบายนะลูกนะ
ลงสมุดเยี่ยมจ้า
Friends' blogs
lynet
makokchor
บ้านโม
tonkho-w
รียา-อารียา
มณีนาคา
Webmaster - BlogGang
[Add lynet's blog to your web]
Links
ถนนนักเขียน
สนพ. มันดี
แจ่มใส
พิมพ์คำและสถาพรบุคส์
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ชีวิตเราก็งี้ มีเกิดมีดับ เค้าไปสบายแล้วครับ เจ้าตังค์
สุนัขที่ผมรักมากที่สุดก็หายไป ไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้ร่ำลา หรือเห็นกันเป็นครั้งสุดท้ายด้วยซ้ำ เนื่องด้วยผมต้องบินมาเรียนที่ต่างประเทศ คิดแล้วเศร้า...
ปล. มาพาเจ้าบ้านเศร้าซะงั้น