Bloggang.com : Lymphoma_man : ตอนที่ 4 รักษาอยู่ดีๆ มันก็แวะกลับมาทักทายเราอีก

ตอนที่ 4 รักษาอยู่ดีๆ มันก็แวะกลับมาทักทายเราอีก

ความเดิมตอนที่แล้วหลังจากรู้ว่าเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง ก็เริ่มการรักษาด้วยยาเคมีบำบัด.....

พอให้ยาเคมีบำบัดครบ 8 ครั้งแล้ว หมอจะทำการตรวจผลการรักษา โดยให้ทำ CT-scan ช่องท้องอีกครั้ง ต้องรอคิวทำและรอผลนานเป็นเดือนอีกเช่นเคย

หลังจากได้ผล CT แล้ว หมอก็แจ้งว่าผลการรักษาเป็นที่น่าพอใจ ก้อนมะเร็งก็ลดลงกว่าเดิม แต่ยังยุบไม่หมด ยังหลงเหลืออยู่ในช่องท้อง

หมอแจ้งจะต้องทำการรักษาต่ออีก โดยให้ยาเคมีบำบัดอีก 1 คอสก์ 8 ครั้ง 3-4 อาทิตย์มาฉีด 1 ครั้ง ฉีดครั้งละ 2 ชั่วโมงเช่นเคย

ยาเคมีบำบัดสูตรนี้จะลดตัวยาบางตัว ออกจากสูตรที่แล้วเพื่อสลายเซลล์มะเร็งส่วนที่เหลืออยู่ และควบคุมเซลล์มะเร็งไม่ให้กำเริบอีก

จากนั้น ผมก็เริ่มฉีดยาสูตรนี้ ไปเรื่อย ๆตามที่หมอนัด อาการข้างเคียงจากยาเคมีก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากเหนื่อยล้า อ่อนแรง ปวดเมื่อยตามร่างกาย 2-3 วันหลังจากฉีดยา ก็ยังถือว่าโชคดีเช่นเคย ที่ไม่มีอาการข้างเคียงมากกว่านี้

ยังไงมันก็ยังคงทรมานอยู่ดี เปรียบเทียบเหมือน เรากำลังฉีดยาฆ่าแมลงเข้าร่างกายของเรา

ตอนนี้ก็ประมาณ 10 เดือนหลังจากเข้ารักษาตัวที่ศิริราชเมื่อ ก.ย 46 ร่างกายผมฟื้นตัวดีมาก ระบบประสาทก็ฟื้นตัวได้ 70-80 % ผมที่ร่วงก็เริ่มกลับมาขึ้นจนเต็ม

ผมจึงเริ่มคิดจะหางานทำ เพราะคิดว่ากว่าจะได้ก็คงอีก 1-2 เดือน แต่แค่ประมาณ 1 เดือน ผมก็ได้งานทำ และระหว่างนี้ผมก็ทำงานพร้อมกับดูแลสุขภาพไปด้วย

เมื่อถึงเวลานัดของหมอโรคเลือด หมอระบบประสาท ผมก็แอบหนีงานมาตามนัดหมอ ชีวิตผมช่วงนี้เริ่มดีขึ้น หน้าที่การงานก็ราบรื่นดี ร่างกายก็ดีขึ้น ทุกอย่างสมบูรณ์

แต่ว่าได้ไม่นานนัก ......หลังจากผมเพิ่งได้รับยาเคมีคอส 2 ไปได้แค่ 7 ครั้ง และกลับมาทำงานได้แค่ประมาณ 4 เดือน ผมก็มีอาการผิดปกติเกิดขึ้นอีก

ผมปวดร้าวด้านหลังจนถึงชายโครงด้านหน้า ปวดบริเวณด้านหลังลำคอ ไม่สามารถก้มได้ อาการเหล่านี้ปวดมาก แต่เป็น ๆ หาย ๆ ผมจึงไปปรึกษาหมอระบบประสาท หมอก็ไม่ได้แจ้งว่าอะไร เพียงแค่ตรวจและให้ยากลับมาลองกินดู หลังจากกินยาแล้วก็มีอาการเป็น ๆ หาย ๆ เหมือนเดิม แต่เป็นน้อยลง

จนกระทั่ง วันหนึ่งก่อนจะถึงวันที่หมอโรคเลือดนัด 3 วัน เพื่อที่จะไปรับยาคอส 2 เข็มที่ 8 (เข็มสุดท้าย) ตอนเย็นหลังจากเลิกงาน ผมก็มีอาการไฟช็อตจากด้านหลังกลางลำตัววิ่งลงไปถึงปลายเท้าทั้ง 2 ข้าง เป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่มีการขยับเขยื้อนตัวหรือบิดตัว

ผมรู้สึกแปลกใจกับอาการแบบนี้ แต่ก็ไม่คิดอะไรมาก คิดว่าอีก 3 วันจะถึงวันที่หมอนัด แล้วค่อยจะนำอาการนี้ไปเล่าให้หมอฟัง แต่ภายใน 3 วันก่อนถึงวันนัด อาการผมแย่ลงเรื่อย ๆ จากที่มีไฟช็อตลงปลายเท้าทั้ง 2 ข้าง ขา 2 ข้างผมเริ่มอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ แต่ยังพอจะเดินได้ การทรงตัวก็เริ่มไม่ค่อยดี มีอาการชาร่วมด้วย จากกลางลำตัวไปถึงปลายเท้าทั้ง 2 ข้าง

อาการเหล่านี้เป็นมากขึ้นเรื่อยๆ ภายใน 3 วันที่รอถึงวันนัด

พอถึงวันนัดผมก็เดินแทบไม่ได้แล้ว แต่ก็ยังลากสังขารไปจนถึง รพ. พอไปถึงก็พบหมอโรคเลือดก่อน หมอตรวจแล้วรีบส่งตัวผมต่อไปที่หมอระบบประสาทโดยด่วน

หมอตรวจร่างกาย ให้ผมลองยืน ลองเดินให้ดู ผมไม่สามารถยืนและเดินได้แล้ว แรงเฮือกสุดท้ายของผมหมดเมื่อไปมาถึงหมอระบบประสาท

ผมได้เล่าอาการทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้หมอฟัง หมอต่อว่าผมว่าทำไมไม่มาพบตั้งแต่วันแรกที่มีอาการ เพราะมันอันตรายมากสำหรับคุณ ทำไมนิ่งนอนใจอยู่ ผมก็อธิบายว่า คิดว่าคงไม่เป็นไร เพราะอีก 3 วันจะถึงวันนัดหมอโรคเลือดอยู่แล้ว กะว่าจะมาแจ้งพร้อมกันทีเดียว

จากนั้นหมอก็สั่ง admit เร่งด่วน หมอสั่งให้พยาบาลหาเตียง ไม่ว่าตึกไหนก็ได้ ผมก็งง ๆอยู่ว่า เราเป็นอะไรอีกแล้วนี่ ถึงกับต้อง admit เลยหรือ จากนั้นไม่กี่ชั่วโมง ผมก็ได้เตียง ที่ตึกผู้ป่วยสามัญ ซึ่งเป็นตึกรวม

พอขึ้นไปแล้วมีแต่ผู้ป่วยที่มีสภาพแย่ ๆทั้งนั้นเลย จากนั้นผมก็โทร.ไปลางาน คิดในใจว่า สงสัยเราต้องออกจากงานอีกแล้ว เพิ่งทำได้แค่ 4 เดือนเอง แล้วครั้งนี้เราจะต้องนอนโรงพยาบาลนานแค่ไหนกันนี่

พอได้เตียงผู้ป่วยแล้ว ก็มีหมอเวร หมอโรคเลือด หมอระบบประสาท ทยอยมาตรวจร่างกายผมอีกครั้งหนึ่ง และหมอก็แจ้งว่า จะต้องทำ MRI ดูระบบประสาทก่อน

หมอให้พยาบาลเช็คคิวทำ MRI ปรากฏว่าไม่ต่ำกว่า 1 เดือน หมอบอกว่าเดี๋ยวจะหาวิธีลัดคิวให้ก่อน ในกรณีที่ผู้ป่วยไม่มาตามนัดทำ MRI ให้เราทำก่อนเป็นกรณีพิเศษ เพราะของเราเร่งด่วนมาก ผมก็ได้แต่นอนรอไปก่อน

ระหว่างนี้กำลังขาของผมก็แย่ลงเรื่อย ๆ จนไม่สามารถเดินได้แล้ว วัน ๆก็อยู่บนเตียงผู้ป่วย ระหว่างที่รอ หมอได้สั่งให้ฉีดยาประเภทสเตรอยด์ เพื่อทำให้ก้อนมะเร็งที่ไปกดทับเส้นประสาทยุบลงในระหว่างที่รอทำ MRI ฉีดทุกวัน ๆละ 3 ครั้ง

ยาประเภทนี้จะฉีดต่อเนื่องนาน ๆไม่ได้ เพราะจะส่งผลไม่ดีต่อร่างกาย ระหว่างที่ได้รับการฉีดยาสเตรอยด์แล้ว ก้อนมะเร็งคงยุบลง คลายการกดทับเส้นประสาท จนผมรู้สึกว่าผมมีแรงกลับมาทีละนิด ๆ

หมอแจ้งว่าอีก 1 อาทิตย์ก็ได้คิวที่จะทำ MRI ผลจากฟิล์ม ปรากฏว่าก้อนมะเร็งได้เข้าไขสนหลังกดทับเส้นประสาทบริเวณช่วงหน้าอก
หมอจะทำการรักษาโดยการฉายแสง เพราะเป็นวิธีที่ฆ่าเซลล์มะเร็งได้เร็วที่สุด เพราะเคสท์นี้เป็นเคสที่ทำอย่างเร่งด่วน เพราะอาจจะทำให้เดินไม่ได้ตลอดไป

หมอส่งผมไปหาหมอรังสี เพื่อทำการวิเคราะห์และวินิจฉัยจากฟิล์ม MRI ว่าจะรักษาด้วยรังสีชนิดใด คำนวณแสงประมาณเท่าใด จะฉายเป็นระยะเวลากี่วัน และรับคำแนะนำต่าง ๆ ว่าจะต้องดูแลตัวเองอย่างไร และอาการข้างเคียงที่จะเกิดขึ้นหลังฉายแสง

หมอบอกว่าจะฉายทั้งหมด 10 วันๆ ละครั้ง วันนี้ให้ไปตีเส้นที่หลัง เพื่อกะระยะที่จะฉายแสง และจะให้เริ่มฉายแสงในวันพรุ่งนี้เลยเป็นวันแรก

หลังจากเริ่มฉายแสงวันแรกแล้ว หมอที่ตึกก็ได้ส่งตัวผมไปที่ตึกกายภาพบำบัดและเวชศาสตร์ฟื้นฟูต่อเลยในวันเดียวกัน ผมจะต้องทำกายภาพบำบัดร่วมกับการฉายแสง เพื่อให้ขาผมมีแรงมากขึ้น กลับมาเดินได้ ผมต้องออกกำลังกายที่บริเวณขา และต้องหัดเดินใหม่ด้วย walker

ลงไปกายภาพวันแรก ผมงงมากเลย ทำไมผมเดินเหมือนกับคนเดินไม่เป็น ก้าวขาเป๋ไปเป๋มา ฉายแสงและกายภาพประมาณ 2-3 ครั้ง ขาผมก็เริ่มดีขึ้น เดินดีขึ้นกว่าเดิม

หมอถามว่าผมจะอยู่ admit ต่อที่ รพ.ฉายแสงต่อจนครบ หรือจะกลับบ้าน และมาทำการฉายแสงเองตามจำนวนครั้งที่เหลือ ผมจึงขอกลับบ้าน สรุปคราวนี้ผม admit อยู่ รพ. 11 วัน

จากนั้นผมก็มาฉายแสงเองที่โรงพยาบาลจนครบ 10 ครั้ง ทุกครั้งที่มาฉายแสง ก็จะแวะมาทำกายภาพด้วย พอฉายแสงครบก็คือเสร็จสิ้นการรักษาในครั้งนี้ ต่อจากนี้ก็เฝ้าติดตามอาการไปเรื่อย ๆ ส่วนยาคอสก์ 2 เข็มที่ 8 ก็ไม่ได้ฉีดให้จบคอร์ส เพราะมะเร็งกำเริบเข้าไขสันหลัง และรักษาด้วยการฉายแสงแล้ว

4 ตอนผ่านไป เรื่องราวคงอีกยาว ไว้จะมาเล่า my memory ต่อนะครับ...