Il fait beaux.

 
กรกฏาคม 2554
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
2 กรกฏาคม 2554
 

โจทย์ประจำหลักกิโลเมตรที่ ๓๕

วันนั้น ฉันเปิดไดอารี่เก่าที่เคยเขียนเมื่อนานมาแล้วขึ้นมา แล้วพบว่า ทำไมฉันถึงไม่เรียกมันว่าบันทึกประจำวันนะ... อืม... มันอาจจะเป็นผลมาจากการปลูกฝังและการศึกษาที่ฝังลึกอยู่ในกะโหลกหนาๆของฉัน

ตอนนั้นฉันน่ารักเนอะ.. เขียนไว้ว่าอยากจะเอนท์เข้าคณะรัฐศาสตร์ จะได้มารับใช้ประชาชน หารู้ไม่ว่า ไม่ต้องจบรัฐศาสตร์ก็รับราชการตามกระทรวงได้ สอบ ก.พ. ใครๆก็สอบได้ หรือถ้าจะสอบเข้าไปอยู่กับทหาร ก็แค่ไปติวข้อสอบที่วนเวียนอยู่ในระบบ แล้วก็เรียงสีภายในสายไฟให้ถูกก็เท่านั้น

จบมาใหม่ก็ยังไฟแรง สอบเข้ากระทรวงแห่งหนึ่งได้ ตั้งมั่นในคุณธรรม หลักธรรมาภิบาล ใครมาให้ใต้โต๊ะยังไงก็ไม่สนใจ ตัวฉันอยากจะเป็นหนึ่งคนที่ร่วมเปลี่ยนแปลงการเมืองในองค์กรอันเน่าเฟะแห่งนั้น



ฉันเปิดพลิกกระดาษที่เริ่มเหลืองจนจะเป็นน้ำตาลไปอีกสามหน้า



เวลาในไดอารี่ของฉันก้าวกระโดดไปไกลถึงสองปีภายในสามหน้า หมายความว่านี่อาจไม่ใช่บันทึกประจำวัน แต่เป็นบันทึกประจำปี ฉันได้รับการเลื่อนขั้นขึ้นมานิดหน่อย ในขณะที่เพื่อนของฉัน ที่เป็นลูกนายพล และลูกประธานศาลใหญ่แห่งหนึ่งไปไกลถึงระดับสูงกว่าฉันหลายลี้ แล้วตัวมันเองก็เข้าสู่วังวนแห่งการฉ้อโกงจนได้ ตัวฉันเองก็ได้แต่ทำไม่รู้ไม่เห็น เงียบเอาไว้แล้วทำงานเช้าชามเย็นชามไปเรื่อยๆ นี่คงเป็นเหตุผลที่ประเทศไทยขยับไปข้างหลังเรื่อยๆ (เพราะโลกมันหมุนไปข้างหน้าไง)


ฉันจบการรำลึกความหลังเก่าๆที่น่าเซ็งลงด้วยการปิดบันทึกประจำปีของฉันลง แล้วล้มตัวลงนอน ในคืนนั้นของวันนั้น ฉันฝันถึงเรื่องเก่าๆ เริ่มตั้งแต่สมัยเรียนที่มัวแต่ท่องหนังสือหน้าดำคร่ำเครียดในอาทิตย์ก่อนสอบ วันที่เริ่มทำงานวันแรก วันที่ฉันเห็นเพื่อนของฉันใช้เส้นข้ามหัวไปซะเฉยๆ วันที่หัวหน้าบอกให้แต่งรายงานเท็จส่ง วันที่ฉันเห็นว่ามีใต้โต๊ะ แต่ฉันก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น...วันที่ฉันออกพื้นที่ บอกกับชาวบ้านว่า โครงการของหน่วยดีกับชาวบ้านอย่างไร เพื่อให้โครงการไม่ถูกต่อต้าน แต่ไม่ได้บอกว่าผลกระทบมันมากเกินกว่าที่ชาวบ้านจะคาดคิดได้ เพื่อให้ผู้รับสัมปทานได้ประโยชน์ไป .. และตอนนั้นที่ฉันรู้สึกชนะและเหนือกว่าพวกเขาอย่างน่าสมเพช



เมื่อฉันตื่นขึ้นมา ฉันใช้เวลาใคร่ครวญกับการย้อนเวลาหลายปีในไม่กี่ชั่วโมงในฝันของฉัน .......... ฉันเปลี่ยนไป .............. ในทางที่น่ารังเกียจซะด้วยสิ ตัวฉันในอดีตมีความฝันอยากจะให้ประเทศนี้เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น ถึงได้เลือกจะเรียนสายนี้ และทำงานแบบนี้ เพราะมั่นใจว่าตัวฉันจะไม่ไหลไปตามกระแส ... แต่ในที่สุด ฉันก็กลายเป็นหนึ่งในกลุ่มคนอันน่ารังเกียจจนได้



ฉันคือผู้คอร์รัปชั่น

คำจำกัดความของคำว่าคอร์รัปชั่นในคาบเรียนเก่าๆโผล่แว๊บเข้ามาในสมอง แล้วก็ประมวลผลออกมาได้ว่า ..... ใช่ ฉันคือพวกนั้น

ฉันคือคนที่นิ่งเฉยเมื่อเห็นความชั่ว
ฉันคือคนที่สนับสนุนให้โกงกิน
ฉันคือคนที่แบ่งแยก "คน" ให้เป็นชนชั้นตามการศึกษา


มหาวิทยาลัยไม่เคยสอนฉันให้เป็นแบบนี้ แต่ตัวฉันต่างหากที่เป็นแบบนี้ ตัวฉันเองนั่นแหละที่ทำให้ฉันไหลไปตามกระแสแห่งความเลวร้ายที่เอารัดเอาเปรียบคนอื่น และเหยียบหัวเขาขึ้นไปให้ตัวเองดูเลอค่า (แต่แท้ที่จริงฉันก็ยังไม่พ้นจากโคลนตม) ฉันคงไม่กล้ากลับไปเหยียบมหาวิทยาลัย และไหว้ผู้ประสาทวิชา .............



ในที่ๆสอนฉันว่า "ฉันคือภาษีของประชาชน"


=======================================



แอบคิดไม่ออกล่ะค่ะ เขียนแบบแถๆ ก็จบแบบแถๆ...
ดีใจจัง ได้เขียนตะพาบอันแรกในชีวิต ฮ่าๆๆ




Create Date : 02 กรกฎาคม 2554
Last Update : 5 กรกฎาคม 2554 1:49:09 น. 25 comments
Counter : 397 Pageviews.  
 
 
 
 
การเป็นคนดี ช่างเป็นเรื่องยากเย็นในบางสังคมจริงๆครับ

ขอบคุณที่เขียนด้วยกันเด้อ ทำลิ้งก์ให้แล้วครับ
 
 

โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:10:47:52 น.  

 
 
 
เขียนดีจังค่ะ แล้วอันนี้คือเรื่องแต่งขึ้นใช่ไหมคะ..............................ง
 
 

โดย: แอร์ (น้องนู๋คนโปรด ) วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:15:41:38 น.  

 
 
 
เขียนดีจริง ๆ ด้วย น่าติดตาม สังคมเป็นแบบนี้จริง ๆ ด้วย
 
 

โดย: magic-women วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:03:57 น.  

 
 
 
คนดีไม่มีที่อยู่ครับสำหรับประเทศไทย ไม่ชั่วก็ถือว่า ดีแล้วล่ะนะ

แนะนำครับให้เอาหน้านี้เป็นหน้าหลัก ตอนแรกที่เห็นไปแจ้งกับคุณเป็ด ยังคิดอยู่เลยว่า "อ้าว ไหนอะ งานเขียนตะพาบ"
 
 

โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:33:56 น.  

 
 
 
ยินดีต้อนรับตะพาบใหม่ครับ

จากบล็อกมีเนกิด้วยครับ แสดงบ่อยเหมือนกันสำหรับเนกิ เล่นได้บทบาทเดียวคือ ครู
 
 

โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:35:04 น.  

 
 
 
ผมคิดว่า มหาลัย ให้ไรเยอะ
เชื่อผมเถอะ เพื่อนพ้อง และน้องพี่
แม้นมาดหวัง สร้างสรรค์ ในสิ่งดี
ทั้งชีวี จะสดใส และสวยงาม

มหาลัย มิใช่ให้ เพียงเท่านี้
มีเรื่องดี มากมาย ไม่มองข้าม
แม้นมุ่งหมาย มานะ พยายาม
จะเห็นความ สำเร็จ ดั่งเพชรพราว

สวัสดียามเย็นครับ
 
 

โดย: panwat วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:47:20 น.  

 
 
 
แจ่มค่ะ :)
 
 

โดย: -..- IP: 58.136.119.5 วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:19:56:34 น.  

 
 
 
โบโบ้ เก่งจัง

หลายคนบอกว่าการเป็นคนดีนี่มันยาก

หรือไม่ก็ เป็นคนดี หรือ โง่ กันแน่

 
 

โดย: พี่อ้วน_LEO วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:20:54:39 น.  

 
 
 
แวะมาดูค่ะ
ตะพาบบ้านนี้แอบเครียดเนอะ
 
 

โดย: rommunee วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:22:01:28 น.  

 
 
 


ตะพาบเอนทรี่นี้ เครียดหลายบ้านเลยค่ะ
มาอ่านตะพาบนะคะ เขียนดีจังค่ะ





กลีบเรียวของดอกไม้.....................สะอาง
คล้ายกับเล็บมือนาง......................หยิกย้ำ
ยามพี่จูบสองปรางค์.......................แก้มเรื่อ
เจ้าหยิกเนื้อพี่ช้ำ............................เพื่อน้อง,พี่ยอม

 
 

โดย: พธู วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:22:07:22 น.  

 
 
 
โบ เขียนได้ดีจัง มีอีกป่าว?
 
 

โดย: จุ๋ม (someone watching over me) IP: 49.49.70.154 วันที่: 6 กรกฎาคม 2554 เวลา:0:13:57 น.  

 
 
 

ขนาดเป็นตะพาบตัวแรกนะเนี่ยะ!!!
เขียนเป็นเรื่องเป็นราวชวนติดตามจริงๆค่ะ
ยินดีต้อนรับนะคะ
จะติดตามอ่านในตอนต่อๆไป
 
 

โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 6 กรกฎาคม 2554 เวลา:5:20:31 น.  

 
 
 
ตะพาบแรกก็แจ่มแล้วค่ะ
 
 

โดย: Gunpung วันที่: 6 กรกฎาคม 2554 เวลา:8:08:00 น.  

 
 
 
ตะพาบนี้เครียดค่ะ พอดีเจอโจทย์ที่อัดอั้นในใจมานาน

เรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งที่มีมูลเรื่องจริง เพราะฉะนั้นโบว่ามันเลยสะท้อนเรื่องจริงของสังคมออกมาได้ในระดับหนึ่ง (ชมตัวเอง ฮ่าๆๆๆๆๆ)

ขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาชมและให้กำลังใจนะคะ ตะพาบตัวน้อยยังคงออกเดินทางต่อไป หลักกิโลเมตรหน้าจะได้เขียนหรือไม่ ก็ไม่รู้ (แต่คิดว่าน่าจะได้เขียน เพราะโจทย์ให้เวลานานอยู่)

รอชม(ห้ามติ ฮ่าๆๆๆ) ในหลักกิโลเมตรต่อไปนะนะ
 
 

โดย: super-bobah วันที่: 6 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:01:32 น.  

 
 
 
สวัสดีค่ะ

ตามมาอ่านโจทย์ช้าไปหน่อยค่ะ แต่ว่าก็แอบกระดึ๊บๆ มาอ่านได้ทัน
ก่อนช้ากว่านี้ค่ะ

ขอบคณที่ร่วมเขียนด้วยกันนะค่ะ เรื่องสั้นหลากหลาย
เขียนร่วมกันมา เรื่องธีมเดียวกันแต่เขียนหลากหลายทำให้
คนอ่านได้มีอะไรได้อ่านแบบแตกต่างแล้วแต่ผู้เขียน
จะใส่ตรงไหนเอาไว้มาก และน้อย


ร่วมเขียนด้วยกันอีกนะค่ะ
 
 

โดย: JewNid วันที่: 6 กรกฎาคม 2554 เวลา:13:34:31 น.  

 
 
 
มาอ่าน งานตะพาบ น้องใหม่ ค่ะ ..ครั้งแรกก็ เขียนได้ดีค่ะ..

ดีกว่าแบบ บ่น อิอิ..
เราเก็บเกี่ยว เอาแต่สิ่งดีๆ มาใช้ ดีกว่าเนาะ..
ใช้แบบมีปํญญา ..หวัดดี ตอนบ่าย ค่ะ..

..
 
 

โดย: tifun วันที่: 6 กรกฎาคม 2554 เวลา:15:57:52 น.  

 
 
 
"ประชาชนคือเจ้าของประเทศ ............คิอภาษีของประชาชน"

ลืมเลือนคำสอนนี้ไปบ้างแล้ว
จนได้อ่าน entry เนี้ย และมีเพื่อนเมนต์ใน FB ในช่วงจังหวะเวลาเนี้ยเหมือนกัน

ขอบคุณที่ทำให้ย้อนกลับไปคิดถึงคำสอนเก่าๆๆ

 
 

โดย: ญาย IP: 115.87.204.209 วันที่: 6 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:33:21 น.  

 
 
 
มาตามอ่านตะพาบ

โบกี้มีสาระนะเนี่ย
 
 

โดย: ดวงลดา วันที่: 7 กรกฎาคม 2554 เวลา:8:41:57 น.  

 
 
 
จากไดอะรี่ กลายเป็นบันทึกประจำปี ฮ่าๆๆ ... โบโบ้เขียนเหมือนเอาชีวิตใครซักคนมาเขียนเลย ตรงอย่างเหลือเชื่อ

ปล. โจทย์ของหลักกิโลนี้คืออะไรอ่า
 
 

โดย: เจเจ IP: 170.40.250.192 วันที่: 7 กรกฎาคม 2554 เวลา:14:50:37 น.  

 
 
 
อ้าว ตะพาบโบ ฮ่าๆๆๆ
 
 

โดย: windsylph วันที่: 8 กรกฎาคม 2554 เวลา:12:14:15 น.  

 
 
 
ตะพาบคืออะไร??? Journal ? Make believe? Or some sarcasm?

อ่านแล้วงง

Well don't bother explaining it to me; I'll just skip this category of your blog then cuz my main purpose of visiting your blog is to check upon my Vivii anyway.
 
 

โดย: ตะพาบ คือ?? IP: 206.53.148.176 วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:3:48:57 น.  

 
 
 
Btw, as a person who literally lives on Thai people tax, I might have to pull your sarcasm back on the practical track that the corrupted are just like a squeaking wheel--it attracts heeds. Honest officials are still in existence, even thought they don't squeak, feed em some heeds and supports to cheer em up, if you plz. Have seen too many sarcasms lately, and m effing sick of em.
 
 

โดย: Jojoe IP: 206.53.148.176 วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:4:00:28 น.  

 
 
 
ตะพาบจะให้แต่งเรื่องขึ้นมาตามโจทย์อะค่ะ

ตอนแรกคิดอยู่ว่าจะอัพเรื่องอ้วนให้อ่าน แต่ยังรวมไม่เสร็จอ่ะค่ะ
 
 

โดย: super-bobah วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:10:28:13 น.  

 
 
 
อ่านแล้วรู้สึกอินตามไปด้วยเลย สังคมในปัจจุบันทำให้คนเป็นแบบนั้น

เขียนได้ดีมากๆ
 
 

โดย: cactuslovely วันที่: 22 กันยายน 2554 เวลา:0:59:54 น.  

 
 
 


โบกี้เขียนน่าอ่านดีนะ พี่อ่านจบด้วยล่ะ
 
 

โดย: is_ninja วันที่: 30 ตุลาคม 2554 เวลา:19:27:16 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

super-bobah
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add super-bobah's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com