ความหวาดผวากับเลขเจ็ด รักเก่า)))รักใหม่ หลังจากนั้น

เรื่องรักเก่ามันจบไปแล้วด้วยเรือรักล้ม 7 ปี นั้นไงฟ้ากำหนดอะไรต่อมา.....

รักครั้งใหม่มันชุ่มชื่นหัวใจ

จริงหรอ ก็อาจจะใช่นะ เวลาผ่านเลยไป สองปี กับการเที่ยว การทำงาน เอาหัวใจตัวเองใส่กระติกข้าวเหนียวแล้วฝังดินไว้ แน่นหนามากๆๆๆๆๆ ก็เริ่มถีบๆๆๆๆๆๆ ตัวเองออกมาจากสภาพเดิมๆ การทำงานเดิมๆ ไม่เอาฉ้านไม่เป็นแล้วอาจงอาจารย์ เบื่อหน่ายไม่มีอะไรท้าทาย ลาออกดีกว่า

ลาออกทำไม พ่อแม่ตั้งใจหวังไว้ เรียนจบมาก็สูง จะต่อเอกอีกไม่นานแล้วจะออกทำไม..... ไม่เอ้า ..ไม่เอา....เบื่อ...คนที่มหาลัยก็รู้เรื่องอดีต เราเยอะนะคะ...คุณแม่ขา.. เพราะมันตามราวีกันหนักเลยช่วงนั้น กว่ามันจะไปเสวยสุขด้วยกันได้เล่นเอาการงานเกือบพัง หัวหน้าคณะเรียกเตือนบ่อยคะแม่ .....ไอ้ & อี...นั้นมันเล่นหนักจนจุกเลย โทรมาฝากด่าเรื่อยๆๆ
ดีนะคะหัวหน้าคณะเข้าใจ....
แต่ตอนนี้ตำแหน่งไม่รุ่ง ไม่เข้าตาอาจารย์เก่าๆๆๆ
ถอยดีกว่า....เงินเดือนก็น้อย..ไม่สบายใจ บ้ายบ๊าย
แล้วจะไปทำงานไรหละ........อืม ยังไม่รู้ฟ้าลิขิต

โรงงาน ว้ายลูกมันคนละเรื่องเลยจะทำได้หรองานหนักนะ
เอ้าลองดู.........
..............ที่นี้หละเขาคนนี้ก็เข้ามา........................

แอบมองอะไร นักญี่ปุ่นคนนี้ อย่ามามองฉันนะ เดียวเจอดี
อะไรวันๆๆ ก็เข้ามาห้องนี้ เดี๋ยวก็กาแฟ เสริฟจนเบื่อฉันจะทำงาน.....
วันนี้ไปหาลูกค้าด้วยกันนะ.........เอ้ยทำไมต้องเป็นเรา.......ไม่เอาไม่อยากไปโดนยำ ไปคนเดียวสิคะ......นี้ต่อรองหัวหน้างานได้ไง...หละ...
ปาดภาษาไทย เป็นต่อยหอยเลย ...อุ้ยตกใจ
ขอโทษนะคะฉันพึ่งย้ายแผนกมาไม่รู้ว่าเข้าใจภาษาคน..เอ้ย- ภาษาไทย....
ผมเข้าใจว่าอะไรรู้นะ............แตกหมอไม่รับ .........ไปกี่โมงตี 3 อุ้ยต้องขับรถมาจอดที่โรงงานแล้วมาไปรถโรงงานพร้อมกันนะ...........คะรับทราบ...
.......เอ้าไม่ต้องนอนกัน .....นอนในรถก็ได้.......
.........มันคือจุดเริ่มต้น............จากวันเป็นเดือน..จากเดือนเป็นปี...........ผ่านไป .....กริ่งๆๆๆๆๆ ใครโทรมานิ....มารับที่พักหน่อย....ฮ่า

ไม่ใช่เวลางานนะคะนายท่าน....มีของต้องซื้อ คนขับรถไม่รู้เรื่องนิ นะมารับหน่อย...โถ้วเอ้ย...
ไม่มีเงินเติมน้ำมันค่าจ้าง สองร้อย เลี้ยงข้าวด้วย...ข้อต่อรอง...เอาไหม...ได้...งั้นไปเอ้าเข้าไป...เอ้ยเขาจีบเราป่าวน๊า....รึจะเหมือนที่พวกเด็กโรงงานลือกัน....(นิๆๆ รู้ไหมพนักงานใหม่หัวเขียวตัวขาวชื่อ..บี้ๆๆๆ...ขับรถยนต์ฝรั่งนะ เห็นว่าญี่ปุ่นคนสุดท้ายของพวกเราแอบสนใจอยู่ พวกช่างตามทึงกันใหญ่ ส่งน้ำขาวให้ทุกวัน แฮะ อึ ก้อนใหญ่ เดียวก็เน่า)นั้นไงเสียงล้ำลือ ....เอ้ามาว่าเราเป็น ยังหรอกไม่ได้แอ้มพี่หรอกน้อง เด็กใครคนไหนบอกมา....พี่ยังหวาดผวากับอดีต ....มันฟันแล้วทิ้ง....ไม่เอ้าพี่มาทำงาน บ่ได้มาหาสารมีนะอีนางเอ้ย...

นั้นไงของเน่าจากคนอื่น ที่มันถีบส่งมากำลังจะมีค่าแล้วคะเด่อ...

ชีวิตเป็นดั่งหวัง ทั่งโลดโผน ร้อนวูบวาบๆๆ มีครบทุกรสนี้ไงที่เราต้องการ มันคือชีวิตแท้ๆๆๆ ...บอกกับตัวเองว่าเราจะลืมทุกอย่าง สู้มัน อย่าไปสนใจเรื่องไอ้สา....ดนั้น จะแต่งงานยังจะมาบอก เอาอนุโมทนา อโหสิให้....

คือแรงบันดาลใจวันนั้นว่า ถ้าตาญี่ปุ่นคนสุดท้ายนี้มายุ่งมากๆๆๆ .....เราจะฟันทันทีแล้วพากันบินหนี อดีตมาอยู่อีกโลกใหม่.....ความคิดบ้าๆ บ่ๆ (*ญี่ปุ่นคนสุดท้าย หมายความว่า คนโสดที่เหลือคนเดียวในโรงงานนั้นเอง).....เด็กสาวโรงงานเรียกกัน ดอกไม้ใครๆ ก็จ้อง

.....เกริ่นยาวเลย ซื้อของกันต่อ ....จะเอาไรบ้างจะพาไป...ก็เอ่อ...อ้า....ถุงยางหรอ(คิดตรงมาก).....ไม่ช้าย....อืม....ยา...ยาแก้ปวดแก้ไม่สบายนะช่วยหาให้หน่อย....เอ้อ...น่าสงสัยทำไมคิดแบบนั้นหละจะซื้อของพวกนั้น...ก็ของผู้ชายไงคะจำเป็นนะ....ไม่เอาหรอกผมไม่เที่ยวแบบนั้น....ทำไมมีแฟนแล้วหรอคะ.....ยังไม่มีหรอก...กลัวผู้หญิงจับแต่งงาน....ว้ายหลงตัวเองเนาะ.....จริงๆ นะใครๆ อาจคิดว่ารวยๆๆ ไง.....อุ้ยใครสอนคะ....ตาหมานคนขับรถ...นั้นไงสอนกันดี....พอเถอะซื้อของแล้วกินข้าวแล้ว...ไปส่งบ้านนะ....ยัง

มีอะไรอีก อยากไปดูที่ห้องเรานะว่ามีหมาแอบไว้ไหม....เอะอย่าคิดนะ....ไม่มีหรอกหมาอยู่คนเดียว...พึ่งโดนทิ้งมา..ยังไม่อยากคิด....ไปส่งห้องนะ...บ้ายบ้าย ..

ก็เข้าใจแล้วว่าเสียงลื่อเสียงเล่าอ้างมันจริง ทำไงเนาะลำบากใจแล้วแบบนี้ทำงาน ยื่นใบลาออกดีกว่า

ไม่ได้ซาโจ้ไม่ให้ออก ต้องทำงานต่อนะ (หนักใจจังเรื่องชักไม่นุกแล้ว ของห่วงขวัญใจสาวๆ ตนเก่าตนแก่ก็แกล้งฉันทุกวัน....ใครเอามาปาอีกแล้ว....เบื่อ) ฝ่ายสนับสนุนก็ยุส่งเพราะอยากให้พวกที่เกลียดกันเจ็บใจ เรากำลังเป็นเครื่องมือทางจิตใจของใครกันนะ.....
เอาไงดี...จะลาออกเกียจผมมากหรอ.....
อ้า....ไม่ใช่หรอกอยากทำงาน แต่ไม่อยากเจอปัญหาในที่ทำงานแบบนี้....วันๆ ใครๆ ก็คิดแต่ว่าคนโน้นคนนี้มีอาไรกัน
.....มันน่าปวดหัว....เบื่อพวกชอบเม้า....ไม่จริงสักอย่างก็พูดกันไป....หาว่าฉันมีอะไรกับใครไปทั่ว.....เราไม่ได้ทำจะคิดทำไม....เอ้าไว้เย็นนี้มารับผมนะ....แล้วค่อยคุยกันอีกที....อย่าพึ่งออกเลย.......
..เอ้าไงก็ได้...ลาครึ่งวันนะ...ไม่อยากทำแล้ว.....ไอ้เพื่อนฝ่ายบุคคลตัวแสบบอกได้ลาเพิ่มพรุ่งนี้ก็ได้เราให้เป็นพักร้อน..........เอานายสั่งแล้วด้วย....เอ้องั้นเรากลับบ้านนะ.........จะกลับบ้านไหนดี.......หาใครดี

แม่.......หรือคนเก่า........หรือคนใหม่.......ทั้งหลาย.......ขอกำลังใจที.........เหนื่อยใจเหลือหลาย.......

ว้าเว่......เหงา.....เริ่มมีอาการอยากหาใครสักคน...เอะ..
เรากะลังมี...ฟามรักหรอ....คนนั้นเป็นใคร.......ใจก็แอบคิดถึงไอ้สา..........ดนั้น ยี้))))))))))) อย่านะเดินหน้าต่อไป เสียงด่าจากใจ

ฉันจะไม่ถอยหลัง ขับรถไปก็ร้องไห้ไป.......ทำไมเราจะใจเสาะจังเลย........
แค่ทำไมกับขี้ปากคน.........ก็เราเป็นคนดีนิน่าไม่ได้เป็นอย่างที่เข้าพูด .........งั้นจะหนีทำไม..........

........พูดเองเอ้อเอง..........ง

เราต้องกลับไปทำงานต่ออย่าท้อ .........ไม่งั้นจะเหมือนที่แม่.........บอกว่าสอนหนังสือนั้นหละสบาย.........ไม่เอาเราไม่ยอมแพ้แม่..........(นิสัยไม่ดีเนาะ)

ผม....เลิกงานแล้วนะมารับหรือจะไปเจอกันที่ร้านอาหารเลย........ร้าน))))))

งั้นไปรับแล้วกัน.........

ผมว่าเรามีเรื่องคุยกันเยอะนะ.........ใช่คะ.......ผมทำอะไรไม่ดีหรอใช้งานหนักเกินไปไหม.........หรืออึดอัดใจที่ผมสนิทด้วย.......

นั้นหละที่พูดมาทั้งหมดถูกต้อง(นึกในใจนะคะ)

(งานใช้ไม่หนักหรอ ตี1 ตี2 ยังเฝ้าคอมฯ .......นอกเวลางานยังมาใช้อีก.......เด็กที่โรงงานเห็น.....เม้ากันปากบานแย้ว.......)

........อืม ก็ลำบากใจหลายอย่างเลยอยากออก......แต่ถ้าโรงงานยังมีปัญหาก็รอให้หาพนักงานใหม่ได้แล้วจะไปคะ......

นายคนสุดท้าย........หน้าบานทันตาเห็น...จริงๆๆๆ นะ......คะ

ผมอยากไปดูหมาที่ห้อง ...... ไม่มีจริงๆ หรอ.......นั้นไงคิดแล้ว ...ทำไมคะถึงอยากไปห้อง..คนไทยถือนะ...ผมสงสัยว่าตัวเองกำลังสนใจคนนี้ไงว้าย

อู้ยจุกเล่น...ยิงคำตอบมาตรงๆๆๆ
....เลยอยากรู้ความจริงมาไม่มีใคร ผมกลัวมีปัญหา...เอะฟัง......แล้วแปลก....อยากไปก็ไป

........เห็นห้องแล้วจะทำไง ถ้าไม่มีใครจริงๆๆๆ ..อืมผมก็จะ....แข่งกับช่างจีบคุณต่อ........
.........ที่นายคนสุดท้ายๆ พูดเป็นความจริง หึงกันออกนอกหน้า........โอ้ยอยากออกอีกแล้ว.......

พอคิดว่าจะออกก็ใจหวิว.......เอะเราเป็นไรนิ.......ไม่สบายหยุดงานก็นายคนนี้หละที่โทรมาหา.....มาถามมาไถ่...เอ้อเอาไงเนาะ.......

ในเวลาต่อมา

สองปีผ่านมา งานกีฬาโรงงาน มีเลี้ยงกลางคืน.......ไม่รู้ใครต่อใครมารู้จักเราเต็มไปหมด.......เอ้าพี่ชนแก้วหน่อย.......
ม้ายไหว ปี้เมาแย้ว หนีหลบไปนอนบนห้องทำงานดีกว่า.......เอะนายคนสุดท้ายมาจากไหนนีมานอนก่อนเราอีก........นิๆๆๆนิ เป็นไรป่าว....ผมม้าวๆๆๆๆๆๆๆๆ

เอา....ต้ายแล้วทำไงฉันก็เมา .......ใครจะช่วยใครหละ...ผมจะ....อ้...ว...ก........เอาไปห้องน้ำ.......นั้นไงไม่ทันแล้ว........โอ้ยให้คนขับรถพากลับบ้านเนาะ มาซาโจ้ให้นะ.......อืมดี....

.......ทำคะแนนได้อีกแล้วอิๆๆๆๆๆๆ ป่าวๆๆ เรื่องมันบังเอิญ...

แล้วแวะไปดูผมด้วยนะ....เอาได้....

เอะใครหน้าคุ้น๐๐ มาทำไมคะดึกแล้วทำไมไม่นอน...เมาไม่ใช่หรอ....แล้วมาไงนิ...

...ตุ๊กตุ๊ก..

แล้วมาทำไมไม่อยากอยู่คนเดียว ...เอ้าตัวร้อนด้วย..ไม่รึเปล่า...คงงั้นวิ่งตากแดดแข่งบอลด้วย...

.....อู้ยเจ้าปะคุน น่าสงสารรรรรรรรรร

มาหานางมารร้ายจะให้ช่วยหรือว่า จะคิดมากินลูกแกะน๊า.......ร้อยแปดที่จะคิดเอา คิดว่าช่วยเด็กน้อยตาดำๆๆๆ
....

ไปขึ้นไปนอนที่ห้องนะ ........ จะเอายาให้กินแล้วพรุ่งนี้ให้คนขับรถมารับที่ไหน หรือจะให้พาไปส่ง อพาร์แต่เช้า...ส่งอาพาร์แต่เช้าดีกว่า.......ได้คะ........ก็ดูแลกันไปตามสภาพ..............

.......ยังนะเรายังไม่มีไรกันไว้ใจได้.......มานอนคืนแรกติดใจมานอนคืนสองคืนสาม.........

........จนในที่สุดเราก็นอนด้วยกันมาจนทุกวันนี้หละ....เพราะผมอยากนอนกับคุณไปตลอดชีวิต.....

.....พูดจริงหรอ....

....ผมเอาจริงนะ....ผมไม่เล่นๆๆๆ มาทำงานเมืองไทยสี่ห้าปี....ยังไม่มีใคร....เลือกเอาคนนี้หละกลับบ้านด้วย......

...ว้ายปลื้มงั้นชอบก็ให้แม่มาข้อ.......อย่ารอให้มันนานแล..ข่าวนี่ก็กระพือ ออออออกไป.....

.......งานแต่งยังเป็นงานที่มีทั้งคนมาร้องไห้แล้วก็หัวเราะกับเรา...ครอบครัวก็แปลกๆๆ ไม่ปลื้มก็ต้องปลื้ม.......

ลูกผมขายออกแล้ว ...จำคำพ่อไว้อดีตที่ผ่านมาลืมมันไป....เริ่มต้นใหม่นี้อาจจะเรียกว่ารักแท้ๆๆๆ.....บ่ใช่รักอนุบาล.............

นั้นสิคะ ทุกอย่างที่ผ่านมาครอบครัวเราเจ็บปวด กับไอ้สา...ด นั้นกันทุกคน ..................................แต่วันนี้ทุกคนยิ้มได้.........

แล้วฉันก็ลืมเขาไปแล้ว บ้ายบ้ายอ้ายคูนสา.....ด

ฉันสามารถเอาชนะตัวเองได้แล้ว ในการที่จะเล่าเรื่องที่ทับทมจิตใจตัวเองมานานแสนนาน .....จากที่ไม่กล้าจะแม้จะคิด แต่ตอนนี้ฉันสามารถนึก และเรียบเรียงมันออกมา เป็นเรื่องเล่า ใหม่อีกครั้ง.........เพราะนายคนสุดท้ายนี้หละ...........

ที่ฉันสามารถลืมทุกอย่างที่เคยผูกพันธ์มา 7 ปี
และก้าวต่อมาอีก 7 ปีกับชีวิตคู่ที่แท้จริง ..........ไม่รู้ว่ามันจะเดินไปต่อไปได้นานแค่ไหนเพราะถ้ามันยังไม่ผ่าน ไปปีต่อไป

 

Create Date : 31 มีนาคม 2550		3 comments
Last Update : 1 เมษายน 2550 19:10:13 น.
Counter : 410 Pageviews.
Share Tweet