|
โกเเกง & เเวนโก๊ะ....ในอิตาลี่ ???????
สวัสดีหลังปีใหม่ค่ะ
.
ไปเที่ยวที่ไหนกันมาบ้างคะ.....สนุกไหม..... เเละทุกท่านสบายดีกันรึเปล่า รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ ดิฉันเป็นห่วง(กลัวว่าจะไม่มีใครมาเยี่ยมบล๊อก....คริ คริ)
ปลายปีที่ผ่านมาดิฉันไปเที่ยวเมืองเบรเชียกันมาค่ะ เมืองที่ดิฉันเคยพาเที่ยวทะเลสาบการ์ดานั่นเเหละค่ะ..... เนื่องจากเราได้บัตรเข้าชมงานนิทรรศการภาพเขียนของ Vincent Van Gogh เเละ Paul Gauguin เป็นของขวัญวันคริสมาสต์จากญาติคนหนึ่ง ซึ่งงานนี้ก็มาจัดที่มิวเซียมเมืองเบรเชีย เเละเราก็จะไปฉลองวันเกิดให้คุณเเม่(ของฝรั่งที่บ้าน)ที่เมืองนั้นอยู่พอดี เลยถือเป็นความลงตัวที่พอดี๊พอดีค่ะ
งานนี้ไม่มีรูปให้ชมนะคะ เพราะงานนิทรรศการภาพเขียนส่วนใหญ่ห้ามนำกล้อง หรือโทรศัพท์มือถือเข้าไปอยู่เเล้ว เลยมาเล่าสู่กันฟังเท่านั้นเเหละค่ะ .....ดิฉันตั้งหน้า ตั้งตา เเละตั้งใจอย่างมากที่จะได้เห็นภาพ Sunflowers, The starry night, Self Portrait with Bandaged Ear, Portrait of Dr. Gachet ของศิลปินโลกชาวฮอลเเลนด์คนนี้อย่างมาก ((จริงๆชื่อเค้าต้องอ่านว่า ฟินเซนต์ ฟาน ก๊อก....ใช่มั้ยคะ [ถ้าคุณเจี๊ยบjeab&michelle เข้ามา ช่วยยืนยันทีค่ะ] )) เเต่ก็ได้เห็นภาพ Self Portrait with Bandaged Ear ภาพเดียวเท่านั้น เเต่ภาพอื่นๆนับร้อยภาพที่นำมาให้ชมกันนั้น ก็ทำให้ทึ่ง เเละอึ้งได้ไม่น้อย ที่จำๆได้ก็มี
Tournesol
Les Iris
Portrait of the Artist
Self Portrait with Straw Hat
Portrait of the Postman Joseph Roulin
Self Portrait with Bandaged Ear
Daisies and Poppies
Wheat Fieldwhith Sheaves
Woman Rocking a Cradle
ยิ่งอ่านประวัติ(อย่างตะกุกตะกัก เพราะว่าใต้ภาพที่เขียนบรรยาย เป็นภาษาอิตาเลี่ยนทั้งหมด เเล้วภาษาอิตาเลี่ยนระดับเด็กดอยอย่างดิฉัน ก็ใช้เวลาอ่านภาพละเกือบสิบนาที....เฮ้อ) ของภาพเเต่ละภาพดิฉันยิ่งสงสารเค้า จากที่เคยนึกสงสารว่า กว่าจะเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงระดับโลกก็เมื่อตายเสียเเล้ว เเถมตายตอนอายุยังน้อย ชีวิตก็พบเจอเเต่ความผิดหวัง สภาพจิตก็ไม่ค่อยปรกติถึงต้องจบชีวิตตัวเองด้วยการฆ่าตัวตาย ก่อนตายก็ตัดหูตัวเองเพราะทะเลาะกับโกเเกง...น่ารันทดจริงๆ มันน่ารันทดยิ่งกว่า เมื่ออ่านจดหมายที่เเวนโก๊ะเขียนถึงเทโอน้องชาย ในช่วงต่างๆเวลาของชีวิตซึ่งเกี่ยวกับผลงาน ดูว่าเทโอจะรักเเละห่วงพี่ชายคนนี้มาก ถึงได้ส่งเสียเเวนโก๊ะตราบจนวาระสุดท้ายของชีวิต เเละหากดิฉันจำไม่ผิด ภาพที่เเวนโก๊ะขายได้ตอนมีชีวิตอยู่ (ซึ่งขายได้เพียงภาพเดียวเท่านั้น) เทโอก็เป็นคนซื้อไป...เศร้า
ส่วนภาพเขียนของโกเเกงศิลปินชาวฝรั่งเศสคนนี้ งานนี้มาน้อยมาก เหมือนเเค่มาเป็นเพื่อนเเวนโก๊ะเท่านั้น ภาพที่ดิฉันอยากดูก็ได้ดูหมด เช่น
Tropical Landscape
Tahitian Women [On the Beach]
Woman of Tahiti
ดิฉันชอบภาพที่เค้าเขียนตอนอยู่ตาฮิติมาก สีสันสดใส ดูเเล้วสบายตาสบายใจ....ใครอยากดูภาพหรือประวัติ ของเเวนโก๊ะเเละโกเเกงเพิ่มเติม ไปดูได้ตามลิงค์ข้างล่างนี้เลยค่ะ วันนี้ไม่เขียนเยอะเเล้ว เพราะว่าโดนขบกัดอยู่เป็นเนืองๆ จากเพื่อนรักที่เข้ามาอ่านว่า เเกจะไม่วิชาการไปหน่อยเหรอ อ่านเเล้วง่วงนอนว่ะ....หง่ะ
//www.ibiblio.org/wm/paint/auth/gogh
พูดถึงเเวนโก๊ะเเล้ว ก็ต้องนึกถึงเพลงนี้ Vincent เมื่อก่อนก็เเค่ฟังผ่านๆ รู้เเค่ว่าคุณปู่ Don Mclean เขียนให้เเวนโก๊ะ เเต่ก็ไม่ได้ซาบซึ้งตรึงใจอะไรนักหนา เเต่วันนี้วันที่ได้สัมผัสความเป็นตัวตน เเละงานของเขาต่อหน้าต่อตา ดิฉันรู้สึกอะไรมากๆกับเพลงนี้ เเต่เขียนไม่ออก บอกไม่ถูกว่ามันคืออะไร.....
VINCENT
Don Mclean
Starry starry night,
Paint your palette blue and grey,
Look out on a summers day,
With eyes that know the darkness in my soul.
Shadows on the hills,
Sketch the tree and the daffodils,
Catch the breeze and the winter chills
In colors on the snowy linen land.
Now I understand
What you try to say to me,
And how you suffered from you sanity,
And how you try to set them free.
They would not listen,
They did not know how
Perhaps theyll listen now.
Starry , starry night,
Flaming flowers that brightly blaze,
Swirling clouds in violet haze
Reflect in Vincents eyes of china blue
Colors changing hue,
Morning fields of amber grain,
Weathered faces lined in pain,
Are soothed beneath
The artists loving hand
For they could not love you,
But still your love was true,
And when no hope was left in sight
Oh that starry, starry night
You took your life as lovers often do,
But I could have told you, Vincent,
This world was never meant
For one as beautiful as you.
Starry , starry night,
Portraits hung in empty halls,
Frameless heads on nameless wall,
With eyes that watch the world
And cant forget.
Like the strangers that youve met.
The ragged men in ragged clothes,
The silver thorn of bloody rose,
Lie crushed and broken on the virgin snow.
Now I think I know ,
What you try to say to me,
That how you suffered from your sanity,
That how you try to set them free,
They would not listen,
Theyre not listening still,
Perhaps they never will
((ช่วงนี้ดิฉันอาจมาๆ หายๆ อาจไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมเยียนที่บล๊อกนะคะ
เเต่ถ้ามีเวลา จะเเวะไปหาเเน่นอนค่ะ))
| Create Date : 10 มกราคม 2549 |
|
37 comments |
| Last Update : 31 ตุลาคม 2550 0:53:23 น. |
| Counter : 1532 Pageviews. |
|
 |
|
ใครมาขโมยของหนูไปง่ะ มัน 2 อาทิตย์แล้วนะ ทำไมเดินทางนานจังอ่ะคะ 
ไปอิตลี บางทีมัวแต่นึกถึงพวกกระเป๋า รองเท้า เลยลืมไปว่ามีศิลปสวยงามที่เราคิดไม่ถึงอีกเยอะเลยอะค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 130 คน [
กลับมาก็มาหาเพลงนี้ฟังเหมือนกัน แถมทำสไลด์ใส่รูปเค้าประกอบเข้าไปด้วยนะคะ เป็นเอามาก