เรื่องราวของคุ๊กกี้ ที่สนามบินนานาชาติระดับโลก....มีนักธุรกิจหญิงแต่งตัวดีจำเป็นต้องรอเวลาถึง 3 ชั่วโมง....ในการเปลี่ยนเครื่องบินเพื่อไปจุดหมายปลายทาง....เธอจึงตัดสินใจเดินไปซื้อหนังสือ 1 เล่มและคุ๊กกี้ 1 ห่อ....และเตรียมหาที่นั่งเพื่ออ่านหนังสือและกินคุ๊กกี้ฆ่าเวลาไปพลางๆ ....เธอสอดส่ายมองหาที่นั่งได้ 1 แห่ง....และเมื่อนั่งลงก็เตรียมหนังสือและคุ๊กกี้เพื่ออ่านและกินไปพลางๆ....เธอสังเกตเห็นว่าข้างๆเธอมีชายหนุ่มซึ่งนั่งเหยียดกายอย่างไม่สนใจใครว่าจะมีใครนั่งอยู่ข้างๆเขา....สักครู่หนึ่งขณะที่เธอกำลังอ่านหนังสือชายหนุ่มก็หยิบขนมคุ๊กกี้ออกจากถุง....ซึ่งวางอยู่ระหว่างคนทั้งสองแล้วกินมันอย่างละชิ้น ....เธอมองด้วยความโกรธแต่ไม่ต้องการทำเรื่องวุ่นวายเธอจึงทำเป็นไม่สนใจ....แต่เธอเริ่มรู้สึกเบื่อที่จะกินคุ๊กกี้และเฝ้ามองนาฬิกา....ในขณะที่ชายหนุ่มผู้ซึ่งเป็นขโมยไร้ยางอายกำลังกินคุ๊กกี้เพื่อให้หมดสิ้นไปนั้น....เธอเริ่มโมโหและคิดในใจว่า “ ถ้าฉันไม่ใช่ผู้ดีมีการศึกษาแล้วละก็ ฉันจะชกหน้าเจ้าหมอนี่ให้แหลกไปเลย ”....และทุกครั้งที่เธอหยิบกิน 1 ชิ้นชายหนุ่มก็หยิบมันกิน 1 ชิ้น....ทั้งสองส่งสายตามองซึ่งกันและเมื่อคุ๊กกี้ได้เหลือเพียงชิ้นสุดท้าย.... เธอหยุดและอยากรู้ว่าชายหนุ่มจะทำอย่างไร....ชายหนุ่มค่อยๆหยิบคุ๊กกี้ชิ้นสุดท้ายแล้วหักออกเป็น 2 ชิ้น....ได้ส่งให้เธอครึ่งชิ้นและกินเองครึ่งชิ้น....ซึ่งเธอก็รับจากชายหนุ่มอย่างรวดเร็วและคิดในใจว่า “ เขาช่างเป็นคนไร้มารยาทสุด ๆ...ช่างไร้การศึกษาไม่มีแม้แต่พูดขอบคุณสักคำ ” ....เธอจึงลุกขึ้นหยิบข้าวของทั้งหมดแล้วตรงไปยังประตูเพื่อขึ้นเครื่องบิน....และไม่แม้แต่จะเหลียวหลังกลับมามองหัวขโมยผู้ไร้มารยาทซึ่งยังนั่งอยู่ที่เดิม....ภายหลังจากขึ้นเครื่องบินและนั่งประจำที่อย่างสบายแล้ว....เธอก็หยิบหนังสือที่อ่านค้างอยู่ขึ้นมาอีกครั้ง....ในขณะที่ได้หยิบหนังสือจากกระเป๋าก็พบว่ามีขนมคุ๊กกี้ 1 ห่อ....เธอตกใจมาก! ถ้าคุ๊กกี้ของฉันยังอยู่ที่นี่ก็แปลว่า....คุ๊กกี้ห่อนั้นก็ต้องเป็นของชายหนุ่มที่แบ่งให้เธอกิน ....ทันใดนั้นเธอลุกขึ้นทันทีแล้ววิ่งออกจากเครื่องบินไปยังที่นั่งของชายหนุ่ม....ได้แต่คงเหลือที่นั่งอันว่างเปล่าและก็มันสายไปเสียแล้วที่จะได้ขอโทษชายหนุ่ม....ระหว่างที่เดินกลับเข้าเครื่องบินนั้นเธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ ” เธอนั่นเองที่ไร้มารยาทเป็นหัวขโมยที่ไร้การศึกษาตัวจริง ” ....จะมีสักกี่ครั้งในชีวิตของคนเราที่ได้ค้นพบในภายหลังว่าสิ่งที่เกิดขึ้นและได้ทำลงไปนั้นมันไม่ใช่เรื่องจริง....มันอาจเป็นการเข้าใจผิดที่มาจากความนึกคิดของเราเอง ....และจะมีกี่ครั้งที่ในชีวิตของเราขาดความไว้วางใจผู้อื่น....และทำให้เราตัดสินผู้อื่นจากความคิดเย่อหยิ่งถือดีของเราเอง....ซึ่งบางครั้งอาจจะห่างไกลจากความเป็นจริงมากมายและทำให้เกิดผลเสียหายขึ้นมาได้ ....ตรงนี้แหละที่ทำให้เราต้องคิดซ้ำแล้วซ้ำอีกก่อนที่จะตัดสินใจ....ซึ่งอาจทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนได้....ยังมีหลายๆสิ่งไม่ได้เป็นอย่างที่เราเห็น....และเราควรมองผู้อื่นในแง่ดีบ้างแล้วคอยสงสัยตัวเองว่า " เรามองโลกในแง่ดีพอแล้วหรือยัง,เราเคยแบ่งปันน้ำใจและอะไรแก่คนอื่นบ้างหรือไม่ ”....เมื่อนั้นชีวิตเราก็จะอยู่ในสังคมนี้ได้อย่างมีความสุขตลอดไป วันนี้เรามอบสิ่งดีๆให้แก่กันแล้วหรือยัง   Create Date : 19 กันยายน 2548 6 comments Last Update : 13 กันยายน 2549 2:36:48 น. Counter : 559 Pageviews. Share Tweet

//larndham.net/index.php?showtopic=16665&st=0 จากคุณนักเดินทาง   โดย: animE' 19 กันยายน 2548 14:35:05 น.

อนุโมทนาครับ   โดย: noom_no1 19 กันยายน 2548 19:57:24 น.

โดนใจมากเลยค่ะคุณเกด คุณเกดลองชุดไปถึงไหนแล้วค่ะ แหวนวงนั้นเปล่าที่คุณโดมหมั้น ตื่นเต้นไม่หายเลยค่ะ มีความสุขทุกวันนะคะ   โดย: yadegari 19 กันยายน 2548 22:44:15 น.

โดย: behappier IP: 61.90.101.9 20 กันยายน 2548 22:15:43 น.

เอาเวอร์ชั่น eng มาลงด้วยจิ เพราะดีจัง   โดย: behappier IP: 61.90.101.9 20 กันยายน 2548 23:59:08 น.

Please Help Yourself (something to think about) A woman was waiting at an airport one night with several long hours before her flight. She hunted for a book in the airport shop, Bought a bag of cookies and found a place to drop. She was engrossed in her book But happened to see, That the man sitting beside her, As bold as could be, Grabbed a cookie or two From the bag in between, Which she tried to ignore To avoid a scene. So she munched the cookies And watched the clock, As the gutsy cookie thief Diminished her stock. She was getting more irritated As the minutes ticked by, Thinking, "If I wasn't so nice, I would blacken his eye." With each cookie she took, He took one too, When only one was left, She wondered what he would do. With a smile on his face, And a nervous laugh, He took the last cookie And broke it in half. He offered her half, As he ate the other, She snatched it from him And thought... ooh, brother! This guy has some nerve And he's also rude, Why he didn't even show Any gratitude! She had never known When she had been so galled, And sighed with relief When her flight was called. She gathered her belongings And headed to the gate, Refusing to look back At the thieving ingrate. She boarded the plane, And sank in her seat, Then she sought her book, Which was almost complete. As she reached in her baggage, She gasped with surprise, There was her bag of cookies, In front of her eyes. If mine are here, She moaned in despair, The others were his, And he tried to share. Too late to apologize, She realized with grief, That she was the rude one, The ingrate, the thief! How many times have we absolutely known that something was a certain way, only to discover later that what we believed to be true...was not? "Always, Keep An Open Mind And An Open Heart, Because You Just Never Know..."   โดย: animE' IP: 202.183.186.185 16 มิถุนายน 2549 17:32:35 น.