ติ๋มช่วยเติมสีสันให้หน่อย ตอนนี้เราเหลือกันอยู่แค่ ๒ คนแล้ว แต่เชื่อว่ามีคนมาอ่านแต่เขาไม่คุยด้วย ไม่เป็นไร เล่าเรื่องเก่า ๆ ให้เด็กพังงารุ่นหลังฟัง ยังมีเรื่องเล่าอีกเยอะ

โอ้ลุงบูลย์ที่รักของผม ไม่มีอะไรจะต้องพูดอีกแล้ว ฝีมือล้วนๆ
อยากวาดการ์ตูนเป็นมั่งจัง
ลุงพูดถึงเหมืองแร่ ทำให้คิดถึงนิยายห้าร้อยกว่าหน้าที่ลุง
หมายมั่นปั้นมือจะส่งให้บางกอก
เอามาลงนี่่เถอะลุง อยากอ่านครับ

เรื่องข้างบนน่ะเคยอ่านแล้ว

แม่เจ้าของเรื่องยังว่าอ่านแล้วเครียด หดหู่
แสดงว่าไม่ชอบงานเขียนคนข้างตัว....5555

มา...คุยกันแต่เรื่องนี้เพียวๆลุง
ไม่ต้องไปสนใจเรื่องอื่น

คนมีจุดยืนต่างกัน ก็ต่างคนต่างยืน เราไม่ต้องไปยืนแทนใคร
และใครก็ยืนแทนเราไม่ได้

เพราะฉะนั้นเรามายืนกันคนละขาแต่ว่าคุยเรื่องที่สามารถคุยกันได้...ดีกว่าเนอะ

อย่าซีเรียสน่า เดี๋ยววันเวลาก็ผ่านไปแล้ว
ไม่งั้นจะแก่ไวนะจะบอกให้


นี่ยังเสียดายนะไม่ได้มาอยู่ช่วงที่พังงาทำเหมืองแร่ คงจะอู้ฟู่กว่านี้ หรือไม่ก็เป็นเถ้าแก่เนี้ยไปแล้วเรา...แต่ตอนนี้ก็หง่อมน่าดู

มาอยู่ตอนนี้ดีแล้ว ขี้กางก็ไม่มี มีแต่เศรษฐีเก่าที่วันๆไม่รู้จะใช้เงินทำอะไร
วันนี้จ้างแบคโฮขุดหนอง
อีกเดือนจ้างมาถมที่...บอกให้ยกให้เราเขาก็ไม่ให้...เฮ้อ

ขอเขียนบทกวีดีกว่า
อีกสองวันข้างหน้าวันท่านภู่
ศรีสุนทรโวหารผ่านประตู
กวีผู้เลิศล้ำค้ำแผ่นดิน...








สุนทรภู่ครูกวีศรีอักษร หรือคือพระสุนทรโวหาร
ปราชญ์กวีศรีไทยในรัชกาล ที่ ๑ ซึ่งท่านกำเนิดมา


๒๖ มิถุนา ปีพอศอ
๒๓๒๙ หนอคือฤกษ์ผา
ตอนเช้าโหรชี้ดวงชาตา
ของท่านว่า“อาลักษณ์ขี้เมา”

ท่านเป็นคนจึงมีทั้งดีชั่ว
เป็นเรื่องส่วนตัวใช่โฉดเขลา
แต่ผลงานด้านกวีนี้นานเนา
หาใครเท่าเทียบได้ในปัถพี

เป็นกวีศรีสมัยสุดไพเราะ
พริ้งเพราะเป็นเลิศเฉิดฉวี
เจ้าแผ่นปิ่นฟ้าไทยธานี
รัชกาลที่ ๒ ต้องพระทัย

แต่งตั้งเป็นอาลักษณ์สำนักวัง
มีแท่นนั่งให้ประพันธ์งานยิ่งใหญ่
บทละคร กลอนนิราศ พระอภัยฯ
ขุนช้างขุนแผนได้บังเกิดมี...

เพลงยาวถวายโอวาท
กลอนนิราศเมืองแกลงแหล่งหลีกหนี
ตอนหนีวังไปบ้านกร่ำนำคดี
บิดาท่านอยู่ที่เมืองระยอง

ขอกราบกราน อัญชลีกวีศิลป์
ผู้เลิศล้ำค้ำแผ่นดินไม่มีสอง
ชีวิตคนมีชั่วทรามตามครรลอง
แต่งานกวีที่แซ่ซ้องสองร้อย(กว่า)ปี
000000

ปลายแปรงจ๋า ธารดาวจ้า ทำงานแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ดีกว่ากันเยออออออะเลยยยยยย...

สวัสดีค่ะลุง..

แวะมาบอกว่ากลับบ้านแล้ว และกำลังเร่งงานอยู่
ขอบคุณมากสำหรับความห่วงใย

คาดว่าปีนี้คงมี รวมเรื่อง ออกสักเล่ม
หานายทุนอยู่.. อยู่ในขั้นตกลงกันว่าจะเอาแนวเรื่องไหน
แต่ได้พิมพ์แน่ๆ ค่ะ เขาว่างั้นนะ

แล้วจะส่งข่าวอีกค่ะ

สวัสดีปลายแปรง

คนมีกะตังค์ทำอะไรได้หลายหลาก วันนี้จ้างขุด อีกวันจ้างถม ฮ่า ๆๆ ยกให้คนแก่ไปเถอะ เอ๊ะในนี้ใครเป็นคนแก่กี่คนวะ

สวัสดีแจม ดีใจมากที่ปลอดภัยกลับมา เพราะก่อนไปเห็นประกาศแข็งกร้าว ราวจะสละชีพเพื่อชาติ ๕๕๕

ลุง.....

วันนี้มันเปลี่ยนได้แค่นี้จริงๆ
เน็ตที่บ้านตั้งกะเมื่อวานแล้ว อึดอึ้ดๆ อยู่น่ะ

สงสัยพายุฟ้าฝนกระหน่ำ เมฆเยอะมันบังสัญญาณน่ะ

เออ ตัวหนังสือคอมเมนต์นี่มันไม่ค่อยเห็นแฮะ
เดี๋ยวเปลี่ยนอีกทีก็แล้วกัน
พยายามเข็นเรือเข้าท่องอินเตอ์เน็ตอยู่
อย่าเพิ่งบ่นก็แล้วกัน ออกมาชมนก ชมไม้ ชมฝนไปก่อน

หวัดดีค่ะลุง หายไปนานเลย
งานมานล้นมือเลยค่ะ
เรื่อง พูดจริงตกนรก โกหกขึ้นสวรรค์ กับน้ำตาพ่อ น้ำใจหมด น่าอ่านจังค่ะ

ลุงบูลย์จะเอาเต็มๆ มาลงให้อ่านมั้ยคะ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

สวัสดีปลายแปรง
วันนี้ไปโรงพยาบาลมา ก็โรคหืดหอบโรคเดียว ที่ต้องพึ่งยาเป่ายากินจากโรงพยาบาลอยตลอดมานั่นแหละ ไม่ได้มีอะไรร้ายแรง แต่ที่น่ากังวลก็คือตอนนี้มันอ้วนเอา ๆ จากคนไม่เคยอ้วนก็มาอ้วน น้ำหนักเดือนนี้เพิ่มตั้ง ๒ กิโล จนพยาบาลอุทานว่า อ้วนขึ้นทุกเดือนแบบนี้ระวังความดันกับเบาหวานนะลุง แต่โชคยังดีที่ลุงไม่มีทั้งเบาหวานและความดัน แต่รำคาญที่มันคอยแต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนพันธมิตร ฝ่ายค้านและรัฐบาล ฮา (นี่มันไปเกี่ยวกันได้ไงนะ)

สวัสดี it _mommam
พูดจริงตกนรกโกหกขึ้นสวรรค์ ผู้เขียนเป็นพระ
สาระของเรื่องเช่นว่า เอาความลับของประเทศชาติ หรือการเอาความจริงของใครคนใดคนหนึ่งไปเปิดเผย แล้วทำให้เกิดความเดือดร้อนเกิดขึ้นกับเขาและเรา เพราะปากของเรา นั่นคือ "พูดจริงตกนรก" หมายถึงบางเรื่องแม้จะจริงก็ไม่ควรพูด

ส่วนโกหกขึ้นสวรรค์ คือการโกหกเพื่อให้คนกลัวบาป กลัวกรรม ทำแต่ความดี เช่น การเทศนาของพระพุทธเจ้าที่ยกเอาชาดกมาสอนเป็นต้น บางคนบอกว่าชาดกเป็นเรื่องแต่ง

และคนโบราณมีวิธีสอนเราทางอ้อมโดยการผูกเรื่องเป็นนิทาน อันนิทานความจริงก็คือ เรื่องโกหก

เรื่องสั้น "น้ำตาพ่อ น้ำใจหมอ" เป็นเรื่องสั้นที่เพื่อนของลุงเขียน เมื่อราวสามสิบปีมาแล้ว ถ้าจะเอามาลงจะต้องไปนั่งคัดจากหนังสือมายาวหลายหน้า เพราะการเขียนสมัยก่อนไม่ได้ทำด้วยคอมพิวเตอร์

ฝนตกหนักมากลุง
เน็ตใช้ไม่ได้ตั้งกะเมื่อวานฃนี่เปิดรอมาปีหนึ่งแล้ว

ระวังนะเดี๋ยวมาโทษเรียนกวนเราอีก

พระสุนทรโวหาร

ณ วันนี้ ยี่สิบหก มิถุนาฯ
เด็กชายภู่ เกิดมา เวลาเช้า
ตอนแปดโมง ฟ้าสว่าง กระจ่างพราว
สองแขนขา มือเท้า ก้าวจากครรภ์

ตรงวันจันทร์ เดือนแปด ขึ้นหนึ่งค่ำ
ปีมะเมีย ขอย้ำ จำให้มั่น
ในสมัย ร.หนึ่งไซร้ ใคร่ยืนยัน
จากวันนั้น ถึงวันนี้ หลายขวบปี

พ.ศ.เกิด สองพันสาม ร้อยยี่สิบเก้า
ในวัยเยาว์ แววแจ้งเห็น เป็นเด่นศรี
พอเรียนจบ เข้าสู่วัง เด่นดังดี
เป็นกวี เลิศล้ำ ลำนำกลอน

ในชีวิต ของท่าน ผ่านมามาก
ทั้งลำบาก ทั้งสุข ปนทุกข์ร้อน
เคยใช้คุก เป็นที่ขลุก ซุกหัวนอน
ต้องแรมรอน ไกลบ้านเกิด เตลิดไป

จนกระทั้ง ถึงปลาย ท้ายร.สี่
ต้องสูญสิ้น ครูกวี ที่ยิ่งใหญ่
หกสิบเก้า ขวบปี ที่สิ้นใจ
เหลือผลงาน ฝากเอาไว้ ให้ชื่นชม

ไม่มีใคร อีกแล้ว ในโลกนี้
เขียนกวี ได้เสนาะ และเหมาะสม
ทั้งกลอนกาพย์ บทเสภา น่านิยม
ท่านนั้นเป็น เช่นบรม คำคมกลอน..เฟื่องฟ้า

ลุงบูลย์ขา...


มาสวัสดีลุงค่ะ หลังจากที่ห่างหายไปนาน
งานยุ่งติดพันน่ะค่ะ
เลยห่างเน็ตไปชั่วคราว
กลับมา..ไล่ตามอ่านงานคนนู้นคนนี้จนตาแฉะเลย

ลุงสบายดีนะคะ

ดีใจที่หลายคนกลับมาแล้ว
หลังจากปล่อยให้ลุงแห้วโหยหา...
ธารดาว อิทมอมแมม ยังเมตตา
ไม่หนีหน้าเพราะแยกฝ่ายค่ายการเมือง

นกโนอาห์หวนมาอีกครั้ง
บอกว่างานหนักจังดังทำเหมือง(แร่เงิน)
เฟื่องฟ้าพาลำนำคำประเทือง
สดุดีกวีกระเดื่องภู่สุนทร

ปลายแปรงเจ้าประจำทำปัดกวาด
คอยยกถาดเทขยะ ปะหน้าเหลือง(หารูปมาให้)
เอาโน่นออก เอานี่ใส่ให้เนืองเนือง
หวังให้บล็อกลุงกระเตื้องมีกำลัง

ทุเรียนกวนของหวานอาหารถุง
ส่งให้ลุงสดใสไม่หันหลัง
ขอขอบคุณทุกสถานผ่านมายัง...
ทุกท่านทั้งเอ่ยนามนิยามเอย

.......................
ยังอยู่ในบล็อกวันสุนทรภู่ จึงต้องเขียนเป็นกลอน

มาแบบเรือเกลืออีกเช่นเคยค่ะ....
รอสองชั่วโมงกว่าจะขึ้นหน้าตาลุงนั่งร่ำไห้เนี่ย....ไม่น่าเอามาใส่เล้ยเรา


วันสุนทรภู่เลยไม่ได้สุนทรใจกะใครเลย
นั่งดูฝนหล่นห้อยจนหลังคาดำปื๋ออยู่เนี่ย
ป้าพิศ...สาวไฮเปอร์ไม่ได้เข้าสวน
ก็เข้าครัวตั้งกะเช้ายันเย็น โป้งเป้ง โคล้งเคล้งอยู่นั่นแหละทั้งวัน
ปล่อยแก....เดี๋ยวฟุ้งซ่านตายถ้าไม่ได้ทำอะไร
เอาไว้ให้ได้เลี้ยงหลานเหอะจะเลิกไฮเปอร์เอง
ที่แน่ๆไม่ใช่หลานจากปลายแปรงกะตานุแน่นอนล่ะ....เขารอลุ้นจากลูกสาวคนสวยเขาอยู่นิ

เดี๋ยวช่วงไหนมือขึ้นตำน้ำชุบ 3 ครกซ้อนจะเอามาส่งไว้ใส่ตู้เย็นเก็บไว้คลุกข้าวกินอีกก็แล้วกัน...
ไปยึดครกมาจากยายตานุ...สุดยอดเขายกที่ให้ไม่เอา....จะเอาครก....จะถ่ายรูปไปให้ดูว่าทำไม....เจ๋งสุดๆ ยกมาตำทีต้องให้ตานุแบก
ระวังอย่าให้น้ำตาลขึ้นนะลุงนะ....



คณเฟื่องฟ้าคะ....
หายป่วยหรือยัง...ฝนตกหนักทุกวันรักษาสุขภาพนะคะ
ช่วงนี้ปลายแปรงเข้าบล๊อคตัวเองยากค่ะ คือเข้าแล้วจะเข้าบล๊อคคนอื่นต่อต้องรอจนไข่ฟักเป็นตัวน่ะ
เลยไม่ได้เข้าเน็ต...มันเหนื่อยเนอะ


ยายแจม.....กลับมาแล้วก็รีบเผาผลาญพลังงานเข้าเน้อ
รีบๆอ่านหนังสือสอบเหอะ จะได้หมดห่วงซะทีเนอะ

สวัสดีลุงบูลย์ สวัสดีปลายแปรง ธารดาว และทุกท่าน

เฟื่องฟ้ายังสู้ไหว หนึ่งปีจะมีป่วยสองครั้ง ผัดสะตอใส่กะปิเปล่า...เฟื่องฟ้า

บทร้อยกรอง "มุ่งเดินหน้า..ฝ่าวิกฤติ"


ด้วยสถานการณ์ราคาน้ำมันที่ปรับตัวสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้บริษัทฯ ของเราได้รับ
ผลกระทบต่อระบบการดำเนินงาน ทั้งนี้ได้มีพนักงานเล็งเห็นถึงปัญหาและภาวะวิกฤตที่เกิดขึ้น
จึงได้ประพันธ์บทกลอนนี้ส่งมาที 4P เพื่อต้องการที่จะสร้างขวัญและกำลังใจให้พนักงานการบินไทย
ด้วยกัน รวมถึงกระตุ้นให้ทุกฝ่ายร่วมมือกันฟันฝ่าให้ผ่านพ้นวิกฤตินี้ไปได้ด้วยดี

มุ่งเดินหน้า..ฝ่าวิกฤติ

ด้วยราคา น้ำมันนั้น ขั้นวิกฤติ
ทั่วเขตทิศ ทุกข์ระบม แทบล่มหาย
หลายองค์กร นิ่งสนิท บ้างปิดตาย
ล้มละลาย ด้วยเงินหนุน ทุนไม่พอ


สายการบิน ก็เช่นกัน ในวันนี้
บ้างก็หนี มิอาจฝืน ยืนสู้ต่อ
ด้วยสิ่งหวัง เพียงได้แต่ แค่ต้องรอ
อนาถหนอ เพราะยิ่งรอ ยิ่งท้อใจ


การบินไทย ยังสู้ไหว ใช่หยุดนิ่ง
มิเคยคิด จะทอดทิ้ง ยังวิ่งไหว
ขอเพียงแต่ ต้องช่วยกัน ดันเข็นไป
ด้วยพลัง ความตั้งใจ ในทุกคน


จึงต้องปิด ทางรั่วไหล ให้หมดสิ้น
งดเที่ยวบิน ที่บินไป ไม่มีผล
ยอมเสียแขน เพื่อยังไว้ ในตัวตน
พร้อมอดทน มุ่งรักษา พาก้าวไป


ขอพี่น้อง พนักงาน อ่านสักนิด
ช่วยกันคิด หาวิธี กันดีไหม
ว่าวันนี้ เราจะช่วย ด้วยสิ่งใด
ให้พรุ่งนี้ การบินไทย ได้ขึ้นบิน


ด้วยภาวะราคาน้ำมันในวันนี้ ทำให้ทั่วทุกมุมโลกหวั่นไหว
การบินไทยก็เช่นกัน ในวันนี้เรามิอาจคาดเดาอะไรได้ในอนาคต ดังนั้นขอพวกเรา
พนักงานจงร่วมมือร่วมใจกัน หาแนวทางลดค่าใช้จ่ายและทำอย่างไรจึงจะเพิ่มรายได้
...เราต้องยอมเสียสละกันในวันนี้ เพื่อจะได้มีการบินไทยในวันหน้า...
และเมื่อใดที่การบินไทยเรากลับเข้าสู่ภาวะปรกติ
ครอบครัวของเราคงได้มีความสุขกันถ้วนหน้า...อีกครั้ง

ประพันธ์โดย..เฟื่องฟ้า
(พนักงานการบินไทย)

เฟื่องฟ้าเขียนให้ฝ่ายประชาสัมพันธ์

คุณเฟื่องฟ้าหายป่วยยังเนี่ย เีขียนกลอนได้เป็นวรรคเป็นเวร...
ลุงบูลย์ก็ยังยุ่ง
คุณNok_Noahก็เพิ่งมา
พี่ปลายวายังดองสะตอ
คุณแจมยังวุ่นหานายทุนรวมเล่ม
555

สวัสดีครับทุก ๆ ท่าน มาขานขอบตอบ
(ตอบรวม ๆ กันอีกนะครับ)ว่า....


ฟังกลอนอุทาหรณ์การบินไทย
เฟื่องฟ้าไขเรื่องน้ำมันพลันคิดถึง
เคยหวังว่าชุมพรนอนคะนึง
การบินซึ่งปิดตลาดอาจเปิดสักวัน....

เพราะลุงชอบการบินกินอากาศ
เพราะสามารถเสพสานวิ มานสวรรค์
ดับทุกข์ภายในได้บางอัน
เช่นว่าฉันอยู่เหนือโลกยามโศกตรม

บางครั้งจินตนามาเหนือเมฆ
ว่างวิเวกไม่มีใดในอาศรม
ท้องฟ้ากว้างไร้เขตขอบสังคม
โลกแค่วัตถุนิยมที่ก่อกรรม

แท้จริงแล้วทุกสิ่งอย่างสร้างสมมุติ
หลอกมนุษย์ให้วนว่ายตายเกิดซ้ำ
อยากหนีโลกสู่ความว่างอย่างมีธรรม
คงสนุกสุขล้ำไม่เกิดตาย

แต่วันนี้และวันหน้าท่าจะหมด
เครื่องบินรถยานนานาจะพาหาย
หันกลับคืนธรรมชาติสะอาดกาย
พลังน้ำ แสงแดด สายพระพายพา

บริษัทรถยนต์เตรียมขนทิ้ง
ไปปลูกสิ่งพืชผักตระกูลหญ้า
ปลูกพริก สระแหน่ โหระพา
อยากไชโยโห่ฮา ครานี้รวย
............
(รวยเพราะไม่ต้องมีเงิน มีรถ ก็อยู่ได้สบาย ฮา)

ประกาศอย่างด่วนถึงด่วนที่สุด!
ใครอยากรู้ว่าทำไมบ้านพักครูที่ลุงบูลย์สมัยหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวพักอยู่นั้น พอตกดึกจึงมีเสียงครางเล็ดลอดออกมา และบ้านทั้งหลังก็สั่นสะเทือนเหมือนมีคนเขย่า
เล่าตรงนี้ไม่ได้ มันเสียววว
คลิก...พันธุ์เมืองดอทคอม

แหม....ธารดาวนี่ลีลาเยอะนะ
มุดสัง...น่ะรู้จักป่าว...มุดสัง

ตั้งกะมาอยู่ปักษ์ใต้ยังไม่เคยเห็นตัวจริงมันเลย
ท่าทางลุงเราจะหายเศร้าเหงาโศกาแล้วมั้ง

สวัสดี ติ๋ม และธารดาว

ขอตอบตรงนี้เลย คือว่า บ้านไม้ใต้ถุนสูง แล้วก็ลมมันพัดมาจากทางด้านที่เผาศพน่ะ พัดแรงมาก

โธ่ โถ... ก็ ในที่ดินใหม่ที่ตั้งโรงเรียนและบ้านพักครูนั้น ห่างไกลบ้านคนราวครึ่งกิโลเมตรเชียวนะ แถมยังเป็นป่ารอบด้าน

สวัสดีค่ะลุงบูลย์

หายชะแว๊บไปหลายวัน ตอนนี้ลูกหนูปิดเทอมละ แต่ได้พักสองอาทิตย์เอง เพราะหนูจับลูก
ยัดเข้าเรียนซัมเมอร์ ดีกว่าอยู่บ้านทุกวัน
ต้องคอยไปรับไปส่งลูกอีกล่ะ

ลุงไมเอาหลวงจีนร้องไห้มาแปะอ่ะ
เศร้าพิลึก ลุงคิดถึงหนูเหรอ(อิๆ) บอกแล้ว
เดี๋ยวลูกปิดเทอม หนูมาเอง

หนูชอบทะเลนะ ชอบนั่งมองดวงอาทิตย์ตก
แต่ปีนี้ ไม่ได้ไปเยี่ยมพ่อสามีค่ะ เลยไม่ได้
ไปนั่งริมทะเล

วันนี้ตอนเช้าเน็ตล่ม โทรถาม ทีโอที ได้คำตอบมาว่า ล่มหมดทั้งประเทศ ตอนนี้ค่ำแล้วลองเข้ามาดู เห็นเข้าได้ก็เลยเจอเมสเส็จแมว

ใช่แล้ว ร้องไห้คิดถึงเธอนั่นแหละ คนเคยมา ๆ แล้วไม่มา อย่างเช่น ป้าชุ กับ เอ้....คุณอะไรอีกคน พาลให้คิดว่าเขาคงไม่พอใจอะไรเรา

พอดีลุงเองเป็นคนไม่ตามกระแส.. จะเป็นตัวของตัวเองสูงมาก

ครั้งสุดท้ายจำได้ว่าคุยกันเรื่อง ta....in แต่ลุงไม่เห็นด้วย จากนั้นป้าก็หายไปเลย....

รูปร้องไห้ที่มาแปะ เป็นฝีมือเด็กซน ๆ แถวนี้แหละนำมาใส่ ใครเป็นคนใส่รีบเปลี่ยนด่วน เอาวิวสวย ๆ หรือดอกไม้ ดอกบัว มาลงให้ชื่นใจหน่อย

ยังดีที่ไม่มีใครมาถามว่า ใครตายเหรอลุง เห็นร้องไห้มาครึ่งเดือนแล้ว

หลานเข้ามาเยี่ยมแล้ว....ลุงบูลย์
พร้อมชื่นชมการ์ตูน.......ที่นี้
ฝีมือเยี่ยมเพิ่มพูน.........ก่อเกิด ศิลป์งาม
จึงเลื่องลือไกลลี้..........ก่อให้ครูตาม

คารวะคุณเฟื่องฟ้า........อีกคน
กลอนเยี่ยมมีให้ยล.......ต่อนั้น
กล่อมเกลาจิตทุกหน......ยามอ่าน
ธรรมบ่มใจให้ปั้น..........ก่อเนื้อนาบุญ

ขอทักทายอีกครั้ง........ทั้งผอง
ถึงพี่สาวเมื่อมอง..........ยิ้มให้
ปลายแปรงพี่ที่ครอง......มิตรจิต ใจเฮย
ขอส่งคำรักไว้..............จากน้องเสมอกาล

คุณธารดาวแม่น้อง-.......นิกเอย
ขอกล่าวสวัสดีเคย.........ทุกครั้ง
มิเคยห่างละเลย............หมั่นเยี่ยม
ขอส่งไมตรีรั้ง...............ต่อเชื้อจิตงาม

สวัสดีครับพี่บูลย์

บูลย์ ตะกั่วป่า ดังไม่ใช่เล่นๆ
แหมแล้วผมยังมาใช้ปลากรอบตะกั่วป่าอีก

ไม่รู้ว่าอะไรชักนำทำให้เราได้มาพบกัน

ขอให้มีความสุขกับทุกอย่างที่ทำนะครับ

ระลึกถึงเสมอ

ลุงคะ อย่าคิดแบบนั้นเลย ป้าชุเขาอาจจะยุ่งก็ได้นะ อย่างหนูก็บอกลุงล่วงหน้าว่าหนูจะยุ่ง
ช่วงที่ลูกใกล้ปิดเทอม ส่วนป้าชุเค้าก็อาจจะมีสิ่งที่เกิดขึ้นที่ไม่อาจบอกลุงได้ ก็เป็นได้

มิตรภาพระหว่างลุงกับหนูไม่ได้เริ่มจากการเมืองนะจ้ะลุง มันมีความดีงามมากกว่านั้น ลุงอย่าเอาการเมืองมาคั่นในมิตรภาพเลยค่ะ
หนูไม่เคยคิดแบบนั้นอ่ะ

ที่หนูไม่ได้มา เพราะหนูวางใจว่าลุงมีปลายแปรงคุยด้วย และใครต่อใครอีกหลายคน หนูเลยขอพัก นอนหลับตื่นสายให้สมกับที่หนูเหนื่อยทั้งปีกับลูก ตื่นสายเพราะไม่ต้องห่วงว่าจะต้องตื่นไปส่งเด็กๆ ได้นอนเช้าๆ ตีสองอ่านหนังสือที่พี่หนอนฯ คุณโดมส่งไปให้อ่าน แล้วก็ตื่นแบบไม่แยแสว่าดวงตะวันมันจะปลุกเรา

ลุงร้องไห้มาตั้งครึ่งเดือนเชียวเหรอ
ไม่จริงมั๊งอ่ะ หนูว่าหนูไม่ได้มาอาทิตย์นิดๆนะ
กวาดมันออกไปซะดีๆ เห็นแล้วบาป

คนแก่คิดมาก...ขี้กังวล
ขี้ใจน้อย....แสนงอน

ถ้าไม่ใช่ก็ผ่านไปเน้อ....ไม่ได้ล้อเลียนใคร.....5555


ลุง....
คิดออกแล้ว
คุยกะลุงเมื่อวานนั่นแหละ...จะเอาเรื่องนั้นแหละส่งช่อฯ
ลองดู...แค่อยากรูคำวิจารณ์แค่นั้นแหละ
เพราะเป้าหมายมันยิ่งใหญ่กว่านั้น...ยาฮู

ไปดีกว่าไปเตรียมการ...ชะเอิงเอย
อย่างที่คุยนะลุง...วรรณกรรมที่ต้องปีนกระไดไต่ขึ้นไปอ่านมันมีแค่กี่พันคน
แล้วจะทำยังไงล่ะให้คนหันมาปีนกะไดให้มากขึ้น

ไม่ใช่บอกว่ามาตรฐานฉันอยู่บนนี้ไม่ขึ้นก็อย่าขึ้น
แหม...จะขายของก็ต้องชักชวน ล่อหลอกสิเนอะ...เนอะ...เนอะ
ทำยากหรอก...เพราะตัวเองก็ไม่ได้อยู๋บนหิ้งนั้นซะด้วย
แค่ลองไต่กะไดแล้วก็ลงมา

เอาคำพูดลิงมาเล่าสู่....พี่ชายสอบเข้าเฉลิมพระเกียรติ ภูเก็ตได้ใช่ไหม
ไอ้ตัวน้องก็อยากไป...ก็บอกว่า
เราต้องเรียนเก่งๆ เพราะเขาพิจารณาคนที่สอบได้ที่ 1-5 นะ ตั้งใจเรียนเข้า

เด็กถาม "ทำไมต้องเรียนเก่ง....น่าเบื่อจะตาย เรียนอย่างเดียว ทำไมต้องที่ 1-5 ทำไมที่ 11ไม่ได้......มัวแต่เรียนก็ไม่ได้เตะบอล ตกปลา"
เออ...จริงของมันนะ
แต่ไม่อยากส่งเสริมว่าใช่...ใช่ เลยเฉยเสีย

มันก็ประมาณนี้แหละ...สำหรับเรื่องข้างต้น...นะ

สวัสดีลุงบูลย์ สวัสดีคุณ นก สวัสดี ปลายแปรง สวัสดีทุกคน

สวัสดี ปลายแปรง

ไปนินทาอะไรลุงไว้ที่บล็อกนายโดม รู้นะ

สวัสดีคุณเฟื่องฟ้า ผมจะอัพบล็อก แต่ขี้เกียจเล่านิทานเรื่องเขานางหงส์
เอาภาพการ์ตูนชุดเก่ามาลงอีกแล้วกันแก้เซ็ง

บล็อกนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจอีกแล้ว เลยไม่เข้ามาซะ ๒ วัน

รูปคนหลั่งน้ำตานี่มาได้ไง แล้วจะลบออกได้อย่างไร ใครเป็นคนทำ เพื ่ออะไรครับ