...คิดว่ายังมีความหวัง ตราบที่ยังมีลมหายใจ...
Group Blog
 
<<
มีนาคม 2554
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
25 มีนาคม 2554
 
All Blogs
 
รวมเรื่องสั้น "จิตรกรนอกระบบ"

ขอขัดจังหวะเพื่อเปิดพื้นที่ให้กับหนังสือเล่มใหม่หน่อยนะครับ

จิตรกรรมชิ้นแรกและชิ้นเดียวในชีวิต


ฟรมผ้าใบหลายสิบแผ่นถูกวางอยู่บนขาหยั่ง ในห้องกว้างของอาคารวิทยาลัยเพาะช่าง ขณะนั้นมีคนในห้องประมาณ 60 คนต่างนั่งเงียบ เพราะอาจารย์ผู้ควบคุมสอบยังแจ้งข้อตกลง หรืออบรมจริยธรรมแก่ผู้เข้าสอบยังไม่จบ…



หน้าต่างทุกช่องและประตู ถูกขึงปิดด้วยม่านสีทึบแล้วเปิดไฟ อาจารย์ผู้ควบคุมหญิงและชายอีก 2 คน นั่งเฝ้าประตู คอยตรวจหลักฐานของผู้เข้าไปในห้อง อันผิดกับห้าหกวันที่ผ่านมา ที่ประตูและหน้าต่างเปิดโล่ง ใครจะเข้าจะออกไม่มีการเข้มงวด

ผมเป็นคนหนึ่งที่อยู่ในห้อง และกำลังนั่งใจสั่นโครมคราม ซึ่งอาจจะเป็นเพราะผมยังติดยึดในวัฒนธรรมไทย ที่อบรมและสั่งสอนกันมาให้เห็นการเปลือยร่างเป็นสิ่งลามกอนาจาร ขณะที่ชาวต่างชาติ ยุโรป อเมริกา แก้ผ้าอาบแดดและนอนเปลือยร่างตามชายหาดเป็นเรื่องปรกติ แต่ถ้าคนไทยไปทำเข้าบ้างจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ คือจะถูกวิพากษ์วิจารณ์ไม่จบสิ้น อย่างที่ผมโดนสังคมข้างบ้านวิพากษ์มาก่อนจะมาสอบวาดเขียนเอกที่กรุงเทพฯ ไม่กี่วัน


การสอบวาดเขียนเอก วิชาวาดฟิกเกอร์หรือภาพคนทั้งตัวที่ผมจะต้องสอบ ผมรู้จากครูสอนกวดวิชาวาดเขียนที่ผมไปเรียนกับท่าน และรุ่นพี่ที่เคยสอบที่วิทยาลัยเพาะช่าง ที่กรุงเทพฯ ว่า เขาใช้นางแบบที่เป็นผู้หญิงจริง ๆ มานั่งแก้ผ้าให้ดูแล้ววาด

ปรกติของการสอบ แม้แต่สอบขับรถเพื่อจะเอาใบอนุญาตขับขี่ผู้สอบจะต้องฝึกฝน ต้องฝึกขับรถจนเกิดความชำนาญ ไม่ใช่ไปถึงก็สอบเลยโดยไม่ผ่านการฝึก ปัญหาของผมจึงอยู่ที่ผมไม่รู้จะไปฝึกกับใคร หรือใครจะยอมให้ผมฝึก…

การวาดภาพคนเหมือน ผมวานให้ผู้หญิงใครก็ได้นั่งเป็นแบบเธอขี้คร้านเธอจะดีใจ เพราะวาดเสร็จเธออาจขอภาพที่ผมวาดกลับไปบ้าน แล้วถ้าผมวาดออกมาดี คือเหมือนและสวย(กว่าตัวจริง) ผมกับเธอก็จะยิ่งมีความสัมพันธ์อันดีต่อกันไปอีกนาน

แต่ถ้าผมไปขอว่า ช่วยมาแก้ผ้าให้ผมวาดภาพของคุณหน่อย ผมว่าไม่ทันพูดจบ… อย่างเบาสุดคือโดนด่า อย่างกรุณาคือโดนตบ และอย่างสลบคือโดน(แฟนหรือพี่ชายเธอ)กระทืบ แล้วผมกับเธอก็สูญเสียสายสัมพันธ์อันดีกันไปตลอดชาติ ไม่ต้องมองหน้าคบหากันอีกต่อไป เห็นไหมครับว่าปัญหาของผมมันหนักขนาดไหน…

ตอนที่ผมฝึกหัดวาดภาพกับครู ครูสอนว่าเวลาวาดรูปคนจะต้องวาดเป็นภาพเปลือยก่อน แล้วจึงค่อยให้สวมเสื้อผ้า ซึ่งผมก็จะวาดในลักษณะนี้ทุกครั้ง ยิ่งพอถึงระดับที่ผมจะต้องสอบวาดเขียนเอกอันเป็นขั้นสูงสุดสำหรับการสอบของบุคคลภายนอกที่ไม่มีโอกาสเรียนในสถาบัน (ผมไม่ได้เรียนในวิทยาลัยศิลปะ) ในตำรากายวิภาคศาสตร์หรือ ANATOMY สอนให้วาดคนจากโครงกระดูกก่อน แล้วค่อยมาใส่กล้ามเนื้อหรือผิวหนัง

เพราะถ้าวาดคนมีเสื้อผ้าสวมใส่มาเสร็จ ภาพจะออกมาเป็นตัวการ์ตูน หัวโต ตัวเล็กแขนขาสั้น การวาดรูปที่ถูกต้องจึงต้องเรียนรู้จากโครงสร้างภายใน ผมจึงวาดภาพคนแก้ผ้า(แบบนึกเอาแล้วร่างภาพ)วาดทั้งภาพคนแก่ เด็ก ผู้ชาย และผู้หญิง จนเรียกว่าชำนาญแต่มันก็เป็นแค่ภาพที่จินตนาการไม่ใช่ภาพจริง ซึ่งตามหลักการวาดที่ถูกต้อง ครูจะสอนให้วาดโดยดูจากของจริง เพื่อให้ได้แสงเงา สี และความมีชีวิต


ว่าที่จริงผู้ชายอายุ 24-25 อย่างผม ถ้าจะดูผู้หญิงแก้ผ้าไม่น่าจะเป็นเรื่องยาก ผมเคยปรึกษากับไอ้จ้อน (ลูกชายของน้าอายุอ่อนกว่าผม 3-4 ปี) เล่าให้มันฟังถึงปัญหาคับอก มันพูดว่า


“พี่ไปกับผม…พี่จะเลือกเอาคนรูปร่างแบบไหนมีให้เลือกเยอะแยะ แล้วพี่ไม่เพียงแต่จะวาดรูปเธอเท่านั้น พี่ยังทำอย่างอื่นที่มากกว่านั้นได้ด้วย”
แล้วมันก็หัวเราะลั่นแต่ผมส่ายหน้า พลางนึกว่าหมู่นี้หน้าตาของไอ้จ้อนดูเซียว ๆ และเห็นไปที่คลินิก ให้หมอฉีดยาให้อยู่บ่อยๆ(โชคดีที่สมัยนั้นเอดส์ยังไม่มาถึงเมืองไทย) แต่ผมก็กลัว…
ทางเลือกหนึ่งของผมจึงไปหยุดอยู่ที่…


โปรดอ่านต่อได้ที่ "จิตรกรนอกระบบ" ในรูปเล่มต่อไปนี้



ปกแรกยังไม่สมบูรณ์



ปกที่ ๒ ก็ยังไม่สมบูรณ์

ต้องปกที่ ๓ นี่ จึงจะโอเค



การทำงานของทีมงานแต่ละขั้นตอนค่อนข้างยุ่งยาก ดูการทำงานได้ที่ facebook paiboon panmuang

ตัวอย่างภาพประกอบในเล่ม






ในเล่มประกอบด้วยเรื่องสั้น ๑๖ เรื่อง พร้อมภาพประกอบจากผู้เขียน

สนใจติดต่อผู้เขียน pantamuang@hotmail.com หรือดูรายละเอียดในfacebook paiboon panmuang


ส่วนนิยายที่ค้างอยู่จะเสนอต่อไปครับ


Create Date : 25 มีนาคม 2554
Last Update : 6 เมษายน 2554 10:42:03 น. 10 comments
Counter : 2328 Pageviews.

 
สวัสดีครับคุณลุงบูลย์

ภาพนักศึกษากำลังวาดภาพจากหุ่นคนจริงที่มีเลือดมีเนื้อ และรูปทรงที่แปรผันไปตามความหนื่อยล้าของนางแบบ ลมหายใจที่ช้าลงตามการเต้นของหัวใจของทั้งนางแบบและคนวาดภาพ ความตื่นเต้นของผู้คนในห้องที่ปิดมิดชิดนี้คงมีอยู่บ้าง ผู้ที่มีประสบการณ์ในครั้งนี้คงประทับใจมิรู้ลืม

อ่านบางส่วนของเรื่องแล้ว เหมือนละครที่ชมตอนต้นก็ประทับใจแล้ว
ขออ่านต่อในหนังสือครับ

จองหนังสือทาง email ครับคุณลุงบูลย์


โดย: Insignia_Museum วันที่: 25 มีนาคม 2554 เวลา:22:06:50 น.  

 
ขอบคุณคุณอิมครับ ผมต้องหาเงินเอาไปรักษาโรคครับ ค่ายาแพงมากเลยต้องใช้วิธีนี้ ตอนนี้ผมทุ่มเทเวลาให้กับงานเขียนทั้งหมด

ผลงานจะออกมาอีกหลายเล่มทีเดียว

ขอบคุณนะครับ


โดย: pantamuang วันที่: 26 มีนาคม 2554 เวลา:5:59:55 น.  

 
ว้าว...ยินดีด้วยนะคะลุง

มีผลงานออกใหม่อีกเล่ม ขอให้ขายดีๆเนอะ

พวกนักศึกษาศิลปะ ไม่น่าพลาดนะเล่มนี้

เชื่อว่าคงมีเกร็ดอะไรมากมายที่คนรุ่นนี้หยิบไปใช้ได้เลย

เห็นความขยันของลุงแล้ว พวกหนุ่มสาวสมัยนี้ที่วันๆนั่งๆนอนๆอยู่หน้าจอทีวีต้องปรับตัวด่วนเลย

อยากทำงานให้ได้สักครึ่งของลุงจริงๆค่ะ

ชอบจัง...อายุมาก แต่การทำงานมีพลังยิ่งกว่าพวกวัยรุ่น


โดย: นักล่าน้ำตก วันที่: 26 มีนาคม 2554 เวลา:8:21:15 น.  

 
คนที่รู้ตัวว่า เหลือเวลาอยู่น้อยกับเหลือเวลามาก ๆ ต้องประพฤติต่างกันแน่นอนครับ

ลุงยังอยากทำงานอีกมาก แต่กลัวว่าชีวิตที่เหลือจะไม่ได้ทำ

เมื่อวานนี้ก็ส่งนิยายเยาวชนไปที่ บ.นานมีนุ๊คส์

นี่ก็จะส่งสารคดีเยาวชนเรื่อง "เด็กวัดรุ่นคุณปู่" ไปให้ บ.นานมีอีกเรื่อง

ที่ไหนเงินดีแล้วชอบ ฮ่า ๆ ในบริษัทของคุณอัยย์(บ ชอบวณิชชา) ลุงเคยมีชื่อเป็นนักเขียนประจำของเขานะ พอเขาเลิกเกือบหมดเมื่อปี สี่หนึ่ง ก็ไม่มีเวลาเขียนอีกเลย


โดย: pantamuang วันที่: 26 มีนาคม 2554 เวลา:16:09:17 น.  

 
สายัณห์สวัสดีค่ะลุงบูลย์
+==============================+

"จิตรกรนอกระบบ" รวมเรื่องสั้นเล่มนี้
คาดว่าจะหาซื้อยาก.. ณ บ้านนอก
หากปรารถนาอยากอ่านเช่นกันค่ะ
จัดส่งให้สาวฯ 1 เล่มนะคะ

รบกวนลุงบูลย์ แจ้งเลขที่ บ/ช ธนาคาร ด้วยค่ะ
จะโอนเงินให้ภายใน 3 วัน 7 วัน อะคึ่ ๆ

จากนั้น สาวฯ จะแจ้งบ้านเลขที่พร้อมโฉนด อะกึ๊ย!
เพื่อการจัดส่งหนังสือ ให้ตรงพิกัดและถูกต้องค่ะ


โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น วันที่: 26 มีนาคม 2554 เวลา:21:06:52 น.  

 
สาวบ้านนอกจ๋า

เดี๋ยวจะส่งรายละเอียดให้ทางอีเมล์นะจ้ะ

Pantamuang@hotmail.com


โดย: pantamuang วันที่: 27 มีนาคม 2554 เวลา:14:45:29 น.  

 
ย่างเบาสุดคือโดนด่า
อย่างกรุณาคือโดนตบ
และอย่างสลบคือโดนกระทืบ

อิอิ...คม...

วันนี้มีเรื่องสั้นที่เขียนแบบง่ายๆมาใหม่ค่ะลุง


โดย: นักล่าน้ำตก IP: 61.90.9.173 วันที่: 28 มีนาคม 2554 เวลา:17:42:53 น.  

 
แก้คำผิดค่ะ

อย่างเบาค่ะ ไม่ใช่ย่างเบา

ย่างเบาน่ะ หัวขโมยแระ


โดย: นักล่าน้ำตก IP: 61.90.9.173 วันที่: 28 มีนาคม 2554 เวลา:17:44:45 น.  

 
ตอนนี้ผมทยอยส่งหนังสือให้กับหลาย ๆ ท่านแล้วนะครับ


โดย: pantamuang วันที่: 4 เมษายน 2554 เวลา:8:55:46 น.  

 
เรื่องที่แล้วลุงมะได้เมนต์นะคะ (รอลุงมากเลยเรื่องนี้)


วันนี้อัพเรื่องใหม่ค่ะ



โดย: นักล่าน้ำตก IP: 58.8.96.83 วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:17:08:07 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

pantamuang
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [?]




ไม่อยู่อย่างอยาก แต่ยังอยากจะอยู่
อยู่อย่างไม่ลำบาก เวลาที่เหลือน้อยรีบสอยรีบคว้า
ก่อนจะหมดเวลาให้สอย

ดวงดาวบนฟ้าก็สอยได้ ถ้ารู้จักต่อด้ามฝันให้ยาวพอ

ฝันถึงไหนก็ได้ มีสิทธิ์ฝัน แต่จะเป็นจริงหรือไม่ช่างฝัน
เพราะสิ่งที่ฝันคือนวนิยาย..

ชีวิตก็คือนวนิยายเรื่องหนึ่ง ที่เราเป็นผู้เขียนและกำกับ.

เริ่ม 9 กันยายน 2550

Friends' blogs
[Add pantamuang's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.