about a boo - 5

กินได้...กิน กินไม่ได้...ก็กิน (อยู่ดี)


ด้วยว่าห่างเหินจากการมีสัตว์เลี้ยงในบ้านมานานหลายปี พอมาเจอ
หมาอย่างบู บรรดาเจ้าของมือใหม่เลยถึงกับ (ตา) ค้างไปตามๆ กัน นอกจาก
ความฉลาดแสนรู้และแสนซนแล้ว ความสามารถในการกินไม่เลือกของบู
ก็ไม่ด้อยไปกว่าใครในปฐพีเหมือนกัน เรียกง่ายๆ ว่าเธอมีความตะกละเป็นเอก
ทีเดียว

ช่วงสองสามเดือนแรกที่บูมาอยู่กับเรา เจ้าตัวน่าสงสารนี้ได้กินแต่อาหารเม็ด
เพราะหลายเสียงแนะนำว่าให้กินอาหารเม็ดจะเป็นการสะดวกสำหรับเจ้าของที่
ไม่มีเวลา ไม่ค่อยอยู่บ้าน และขี้เกียจ ซึ่งเราฟังแล้ว ย่อมเลือก ข้อ ง. ถูกทุกข้อ
นั่นเลย เขาว่าพอมันชินกับอาหารเม็ดแล้ว ค่อยให้อาหารคนเป็นรางวัล
สักอาทิตย์ละครั้ง-สองครั้ง ฟังดูก็ดี (กับเรา) นะ เอาก็เอา แต่หารู้ไม่ว่า
การให้อาหารเม็ดแต่เพียงอย่างเดียวจะดำเนินไปได้ไม่ถึงเดือน

- ขนมปังปอนด์ ก้อนแรกในชีวิต

หลังจากช่วงเวลาแห่งการให้อาหารเม็ดผ่านไปได้สักพัก ก็ปรากฏว่าคุณนาย
เจ้าของบ้านเป็นคนแรกที่ทนไม่ได้กับการเลี้ยงสุนัขตามตำราและคำแนะนำสมัยใหม่
“แม่ว่ามันต้องอยากกินหมูกินไก่มั่งแน่ๆ เลย อะไรกัน เอาแต่อาหารเม็ดแห้งๆ
ชืดๆ ให้มันกินอยู่ได้ เอ้า นี่ ขนม ชอบล่ะสิเอ็ง” ประโยคหลังแม่หันไปพยักพเยิด
กับบูหลังจากที่โยนขนมปังส่งให้ทั้งแผ่นท่ามกลางเสียงทัดทานของลูกๆ

เจ้าสุนัขน้อยใช้เท้าหน้าแตะขนมปังแผ่นนุ่มหนาเป็นการหยั่งเชิง ทำจมูกฟุดฟิด
เอาลิ้นแตะอย่างไว้ท่า ก่อนจะบรรเลงเพลงรับประทานจนหมดโดยใช้เวลา
ประมาณ 0.008 วินาที แล้วยังมีหน้าหันมาเลียปากแผล็บๆ ยกขาซ้ายและขาขวา
สลับกันไปมาเป็นเชิงขอ แม่จัดการโยนขนมปังให้มันอีกแผ่นก่อนจะหันมาบอก
เราว่า “เห็นมั้ย มันชอบจะตาย กินใหญ่เลย”

หลังจากนั้น บูก็จะได้รางวัลเป็นขนมปังร่อนแผ่นโตจากแม่ครั้งละสี่ห้าแผ่นเป็น
ประจำ โดยเฉพาะเวลาที่ลูกไม่อยู่บ้าน

- ผลไม้


เมื่อแม่ทำพิธีแนะนำอาหารคนให้รู้จักแล้ว บูก็ไม่เคยละโอกาส
ที่จะขอชิมโน่นนี่นั่นที่ใครสักคนถือหรือนั่งกินอยู่เลย มันจะนั่งทำตาละห้อย
วางเท้าหน้าข้างซ้ายสลับกับเท้าหน้าข้างขวาไว้บนตักของใครคนนั้น ถ้าของชิ้นนั้น
มีกลิ่นหอมเย้ายวน เผลอๆ ก็มีน้ำลายย้อยออกจากปากอีกต่างหาก บูทำอย่างนี้
จนทุกคนใจอ่อนจำใจส่งอะไรก็ตามที่อยู่ในมือให้มันกินด้วย และสรุปแล้ว ด้วย
ประสิทธิภาพในการกินที่รวดเร็วปานกามนิตหนุ่ม สัดส่วนอาหารที่ควรจะอยู่ใน
กระเพาะคนจึงลิ่วไปอยู่ในกระเพาะหมาเสียกว่าครึ่ง เป็นอย่างนี้ทุกทีไป

วันหนึ่ง เจ้าของเบอร์หนึ่งกำลังเพลิดเพลินกับมะยมสุดเปรี้ยวคลุกน้ำจิ้มแจ่ว
เจ้าบูเขาได้ยินเสียงซืดซาดหรือจะได้กลิ่นเปรี้ยวก็สุดจะเดา เอาเป็นว่าเจ้าบูหูผึ่ง
ลุกขึ้นเดินรี่มาทันที “อยากกินนักใช่มั้ย บู เอ้า เอาไป” บูวิ่งตามมะยมลูกกลมๆ
ที่กลิ้งไปกลิ้งมา ก่อนจะงับหายเข้าไปในกลีบเมฆ เอ้ย,,,ปาก แน่ะ ไม่คายแฮะ
ลองใหม่อีกที ยังกินเฉยอีก “แม่จ๋า ไอ้บูชอบกินมะยมเปรี้ยวด้วย” ใคร้ ใครนะ
ว่าหมาไม่กินผลไม้ จากการทดลองให้บูชิมสิ่งที่เรียกเราว่าผลไม้หลายสิบอย่าง
ยังไม่มีอะไรที่บูไม่กินเลย แตงโม สับประรด ขนุน ลำไย ลิ้นจี่ กล้วย ส้ม ชมพู่
ทุเรียน เงาะ ลางสาด ลองกอง เรียบหมดไม่มีเหลือ โดยเฉพาะทุเรียนนี่เป็นของ
โปรด ถ้าได้กลิ่นหรือเห็นอยู่ในมือใครแล้วล่ะก็ พ่อจะไม่มีวันหนีห่างจากคนนั้น
จนกว่าจะได้กิน ไม่ใช่สิ จนกว่าจะหมดต่างหาก

นอกจากทุเรียนสุดโปรดแล้ว บูยังมีความสามารถพิเศษในการคายเม็ดส้มด้วย
วันนั้น ส่งส้มให้กลีบหนึ่งโดยที่ลืมแกะเม็ดให้ ส่งเข้าปากไปได้สักพัก ก็เหลือบไป

เห็นเม็ดส้มกลิ้งขลุกๆ อยู่ที่พื้น เอ... เราไม่ได้ทำร่วงนี่น่า มันมาจากไหนกัน หรือ
จะเป็นไอ้บู “ไหน เอาใหม่ซิ บู กินส้มอีกกลีบนึงสิ” น่านเลย ใช่เลย คุณบูเธอพ่น
เม็ดออกมาได้จริงๆ เสียด้วย เฮ้อ เก่งไปหรือเปล่าบู

- น้ำแข็งใส่น้ำหวาน

เราสรุปกันว่าหมายี่ห้อนอกอย่างบูคงจะขี้ร้อนกว่าหมาพันธุ์ทางหรือหมาพันธุ์
ไทยทั่วไป โดยเฉพาะเจ้าบูของเรา ที่สรุปแบบนี้เพราะบูชอบอยู่หน้าพัดลม ชอบ
เอาหัวจ่อแอร์ในรถยนต์ และมีอาการลงแดงน้ำทุกครั้งที่เห็น คือถ้าลงไปแช่ทั้งตัว
ไม่ได้ ขอเอาหน้าหรือหัวลงไปจุ่มให้พอเปียกก็ยังดี มิหนำซ้ำบูยังชอบกินน้ำมาก
ด้วย ทั้งน้ำเย็นธรรมดา น้ำอัดลม น้ำหวาน และน้ำแข็ง ใช่...น้ำแข็งก้อนๆ นี่ละ
ส่งให้ก้อนหนึ่ง เป็นอันว่ารู้อยู่ นั่งกัดกร้วมๆ จนหมดไม่ยอมไปไหน ฟังดูน่าอร่อย
ถ้าให้หลายก้อนจนเกิดอาการกินไม่ทันแล้วน้ำแข็งละลาย พ่อจะเปลี่ยนจากท่านั่ง
หมอบธรรมดาเป็นท่านั่งเอาพุงแนบพื้น แปะลงไปให้เปียกๆ เย็นๆ เล่นซะอย่างงั้น
ก่อนจะกลับไปแทะน้ำแข็งที่เหลืออย่างเย็นฟันเย็นพุงต่อไป

 

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2553		2 comments
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2553 21:41:07 น.
Counter : 403 Pageviews.
Share Tweet