|
IM Japan ต่อฝันให้ฉันมาทำงานที่ญี่ปุ่น ตอนที่ 7 ก้าวแรก
IM Japan ต่อฝันให้ฉันมาทำงานที่ญี่ปุ่น
ตอน ก้าวแรก
สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้ 10 กรกฏาคม 2556 เบลโดนทิ้งแล้ว! ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว TT เพื่อนที่มาทำงานด้วยกันอีกสองคน หยง กับพี่พัน ถึงกำหนดกลับแล้ว บ้านโล่งเลยทีเดียวแอบวังเวงเหมือนกันนะเนี่ย เวลาหนึ่งปีนี่ จะว่าไปก็ไวเหมือนกันนะเนี่ย นับวันรอจะได้กลับไทย อีกห้าสิบกว่าวัน กำหนดกลับของเบล 28 สิงหาคมนู่นนนน จะว่าอีกนานก็ไม่นาน จะว่าไวก็ไม่ไว ระหว่างนี้ก็ยังมีเรื่องน่าสนุกๆให้ทำอีกเยอะแยะน๊อ อดทนๆๆ จะบ่นต่อว่า เบลทำข้อสอบไม่ได้ด้วยแหล่ะ 55 TT พูดละน้ำตาจะไหล เสียดายตังรอดูคะแนนเอาละกันว่า มันจะล่อแล่ แค่ไหน
ติดปีก
ใกล้เข้ามาอีกนิด ชิดเข้ามาอีกหน่อย หุหุ และแล้วก็ใกล้ถึงวันบิน วุ่นวายกันมากกะการเก็บของ คนอื่นอาจจะไม่วุ่นวายเพราะของน้อย แต่ยัยเบลถือว่าเป็นเรื่องใหญ่มาก เพราะเหมือนย้ายบ้านกันเลยทีเดียว มาอยู่แค่สี่เดือน แต่ที่หลับที่นอนนี่เหมือนบ้านพักส่วนตัว มีม่านโปร่ง มีเสื่อรอง โอ้ยไม่อยากจะบรรยายไว้หารูปเก่าๆเจอละจะเอามาลงให้เพื่อนๆดูนะ
ก่อนวันบินผู้เข้าฝึกทุกคนต้อง ทำความสะอาดสถานที่ให้เรียบร้อยปัดกวาดเช็ดถู คืนก่อนวันบิน แทบจะนอนไม่หลับ ก็ไหนจะเก็บของไหนจะตื่นเต้นน๊อ สมองนี่วิ่งตลอดเวลา ตื่นเช้าอีกต่างหาก
ในวันบิน 2 กันยา 56 พาททูก็ต้องเก็บกระเป๋ามารวมกันที่ใต้ตึกเรียน และในตอนเช้าก็จะมีพิธีอำลา ซึ่งไม่เหมือนเวลาเราเรียนในโรงเรียนนะ มันก็เป็นอีกความรู้สึกนึง โดยจะมีคำกล่าวลา และร้องเพลง เป็นภาษาญี่ปุ่น มาถึงวันนี้พอรู้เรื่องคร่าวๆ ตอนมาใหม่ๆที่ ทำพิธีส่งรุ่นพี่นี่ ฟังไม่รู้เรื่องเลย งุมงัมๆๆ ถือว่าใช้ได้เลยทีเดียวสำหรับสี่เดือน ^^
หลังจากทำพิธีเสร็จ ก็แยกย้ายให้ไปอาบน้ำ กินข้าว เตรียมตัวไปสนามบิน ตอนประมาณบ่ายโมง แต่กว่าเครื่องจะออก ห้าทุ่ม 55 พี่ๆเค้ากะเอาเราไปปล่อยทิิ้งไว้ เพราะ เค้าจะให้เราอยู่กะครอบครัวจนถึงสองทุ่มกว่าๆก้ล่ำลา ได้แล้ว
นาริตะ
ตอนรุ่นเบลบิน เราใช้บริการของสายการบิน เจแปนแอร์ไลน์ จะว่าไปแล้วก็แทบจะเป็นการนั่งเครื่องบินครั้งแรกตั้งแต่ตอนโต เอ๊ะยังไง ก็ตอนเด็กๆเคยนั่งครั้งนึง แต่มันนานมากอ่ะก่อน ป.1 เห็นจะได้ 555 เรียกซะว่าไม่เคยนั่งซะเลยจะดีกว่า ใช้เวลาเดินทางน่าจะประมาณ 6 ชั่วโมง โดยรวมเบลนอนไม่ค่อยสนิทอ่ะ ทั้งเสียงเครื่องบินที่ไม่คุ้น เพราะเหมือนมันดังในหัวตลอดเวลา ทั้งตื่นเต้น แต่ก็ผลอยหลับไปด้วยความเพลีย
อาหารบนเครื่อง เบลก็กินได้นะ โดยส่วนตัวเป็นคนกินง่ายแต่สำหรับเพื่อนๆบางคน เริ่มเห็นเค้าลางไม่ดี เพราะบ่นอุบอิบ มันบ่แซบบบ! เนี่ย 55 ก็เข้าใจอ่ะนะ ว่ามันจะสู้ส้มตำปลาร้า บ้านเราได้ยังไง และสำหรับเพื่อนๆ ผู้ฝึกงานขาบินไปนี้ ห้ามสั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ทุกชนิดเพราะว่า ท่านอาจารย์สั่งห้ามมา และพอไปถึงเราก็ต้องมุ่งดิ่งไปยังศูนย์ฝึกทันที
ในที่สุดเราก็ถึงนาริตะ ! เหมือนฝันเลยยย ได้มาแล้วจริงๆ ญี่ปุ่นเนี่ย หลังจากนั้นก็ผ่าน ต.ม ขาเข้าเพื่อทำบัตรต่างด้าว แฮ่ะๆ ตอนนี้ใช้เวลาเยอะเพราะว่าต้องรอเพื่อนๆทำเสร็จให้ครบทุกคน ที่สนามบินจะมีเจ้าหน้าที่ของทาง IM Japan มารับเราพร้อมทั้งพาขึ้นรถบัสมุ่งสู่ ศูนย์ฝึก ที่จังหวัดชิบะโดยมีเพื่อนผู้ฝึกงานชาวเวียดนามรออยู่ก่อนแล้ว ต้องนั่งรถบัสไปอีกตั้งสองชั่วโมงกว่าแน่ะ ตอนนี้ก็เป็นเวลางีบของเราแล้วล่ะ เพราะพอไปถึงจะเจออะไรบ้างก็ไม่รู้
Minami Kashiwa
ในที่สุดก็มาถึงศูนย์ฝึกมินามิ จนได้ พอมาถึงก็เจอวัฒนธรรมญี่ปุ่นตั้งแต่เข้าประตูบ้านเลยก็ว่าได้ นั่นคือการถอดรองเท้า บ้านเราก็จอดยังไง จะว่ายังไงเอาแค่เรียบร้อยก็น่าจะดีแล้ว แต่นี่ต้องทำเหมือนในการ์ตูน แบบ โนบิตะอ่ะ อืมมมนะ เข้าเมืองตาหลิ่ว ก็ต้องหลิ่วตาตาม ขืนไม่ทำ ก็โดน ปาป้าซัง ตะหวาดเอาดิ 55
ที่ศูนย์ฝึกมินามินี้เราต้องใช้ชีวิตร่วมกับ ผู้ฝึกงานชาวอินโด และเวียดนาม รวมๆกันเกือบสองร้อยคนนุ่นละมั้ง เรื่องสนุกเริ่มต้นตั้งแต่ตรงอยู่ในศูนย์นี่แหล่ะ คำเล่าลือตอนก่อนมาจะเป็นจริงเหมือน ที่เค้าเล่าต่อๆกันไหม๊ ทั้งแอบกลัว ทั้งภาษาญี่ปุ่นไม่คล่อง เบลล่าจะรอดไหมเนี่ยยยยยย!
มาถึงแล้วก็ต้องสู้จิ น๊อ ภาษาญี่ปุ่นไม่ได้ก็ภาษาใบ้อ่ะแหล่ะ
****$****
มองๆไปแล้วเหมือนกับข้าวที่เอาไว้ตักบาตรมะ 55 เบลทำใส่ตู้เย็นไว้ให้ไอ่แสบไว้กินก่อนเบลมาญี่ปุ่น มีทั้งผัดผัก ผัดสาหร่าย ไข่เขียว มีเป็นสิบกว่าถุงพร้อมด้วยข้าวสวย ^^
**************************************************************************************** คำเตือน : การลงทุนมีความเสี่ยง ควรศึกษาข้อมูลให้ดีก่อนตัดสินใจนะคะ
การมา Im Japan เราจะได้ค่าจ้างในอัตราค่าจ้างขั้นต่ำตามที่กฏหมาญี่ปุ่นกำหนด แต่เงินเดือนและ OT ของแต่ละบริษัทนั้นจะไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับบุญกุศลที่เคยทำมาแต่ชาติปางก่อน ว่าจะดลบันดาลให้เราเจอบริษัทแบบไหน
หากใครมุ่งต้องการหาเงิน การมากับบริษัทเอกชนที่เสียค่าหัวเป็นแสนนั้นก็อาจจะเป็นทางเลือกที่ดี เพราะอาจจะได้ค่าจ้างต่างกัน
แต่หากใครไม่มีเงินทุนเป็นแสนๆ นั้น มาแบบเบลก้เป็นทางเลือกที่ดีอันนึง ได้เรียน ได้เพื่อน ได้ประสบการณ์ ความทรงจำมากมายเลยจ่ะ ^^
แอดไลน์กลุ่มได้นะคะ
| Create Date : 09 กรกฎาคม 2557 |
|
29 comments |
| Last Update : 31 มีนาคม 2558 12:38:47 น. |
| Counter : 4678 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [