ผ่านมา จะว่าไปก็หลายปึอะ  ตอนนั้นเพิ่งจบมอหก หมาดๆ  เป็นเด็กสดใส ใจรักศิลปะ  ชอบงานออกแบบมากกกก

อยากจะมีวันนึงชั้นเดินคู่นางแบบฟินาเล่ บนแคทว้อก กับคอลเล็กชั่น ที่ชั้นออกแบบเอง............

ตอนนั้นใหม่ก็เลยตั้งใจฝึกฝน ฝีมือการวาดภาพ ออกแบบชุด แล้วก้อไปสอบรับตรงที่คณะ แฟชั่นดีไซน์ที่ มศว.

คนสอบเยอะมากกกกกก  เป็นร้อยๆเจอดาราไปสอบเข้าคณะการแสดงเยอะมากอะ  ตอนนั้นแฟชั่นดีไซน์เค้าเอาแค่ 30คน 

อิชั้นก้อเอากะเค้าสิคะ  ตอนนั้นโคดจะทุ่มเท ทำข้อสอบตั้งใจมาก  เค้าให้ออกแบบชุด3 ชุด ต้องมี concept

มีการลงรายละเอียดวิธีเย็บ ชนิดผ้าที่ใช้  สีสันที่เลือก ป๊าดดด ให้เวลา สัก สองชั่วโมงครึ่งเนี่ยมั้ง

(มันผ่านมานานแล้วอะ  จำไม่ได้ ) เกือบทำไม่ทัน ต้องลงสีด้วย เราก็ถูๆ สีไม้เลยอะเอาแบบ ขอเส็ดไว้ก่อน 

เน้นการอธิบายคอนเซป (ประมาณว่า ถ้ากรรมการอ่านข้อสอบ เค้าต้องมโนได้อะ ว่าถ้ารูประบายสีอย่างเรียบร้อย

มันจะสวยกว่านี้ ฮ่าๆๆ )
สอบข้อเขียนเสด ก็มีภาคปฏิบัติต่อด้วยนะ  เราซ้อมเย็บจักรไปเต็มที่  แบบว่า นึกว่าเค้าจะเทสต์สกิลค่าาาาา

อิชั้นก้อต้อง สอย ผ้า ... สกิลต่ำมากกกกกก  เค้าให้เราเย็บอะไรก้อได้อะคะ รอบนี้ เอาแบบ อยากรู้ว่าถ้ามีวัสดุ 

แล้วเราจะทำผลงานออกมายังไง อิชั้นก้อไม่เป็นสิคะ  ซ้อมจักรมา  เย็บมือ เป็นที่หนายยยยยยยยยยยยย

แต่ก้อ รอดมาได้ค่ะ ตอนนั้นเย็บกระเป๋าค่ะ  รอยตะเข็บผ้า อุบาดมากกกกกกก  ขอบอก  คือ เยินๆ เบี้ยวๆ

ความถี่่ของฝีเข็มนี่ อย่าให้ได้เห็นไม่ไหวจิงอะไรจิง แต่อิชั้นก้อ กลับด้านอะคะ  คือเอาความเยินไปไว้ด้านในของกระเป๋า

ที่เห็นด้านนอก ตะเข็บเอย  รอยเย็บเอย ของด้านนอกกระเป๋า  มันก็ดูเรียบร้อยอะ  ฮิๆๆ  คือ แบบ ซ่อน ความทุเรส สส

ไว้อย่างแนบเนียน   ตอนสอบนะ แอบเล็งคนข้างๆ ฮีเป็นกะเทยค่า  แบบจับจีบผ้าที่เค้าให้มา เย็บเป็นถุงมือเด็กอันเล็กๆ

  เนี๊ยบบบมั่ก  เห็นแล้วอารมเสีย แบบว่าจะเย็บสวยไปไหน ชิ  แม่ศรีเรือนนะยะ ฮ่าๆๆ  ที่จิงแล้วใจแป้วไปเหมือนกัน 

กระเป๋าเราเหมือนถุงผ้าเลยอะ  ไร้ความวิลิสมาหลาที่จะไปสู้นางได้

และแล้วผลสอบก็ออกมาค่ะ  สรุป  ... หึหึ  ติดค่ะ!!!
เอาแค่ 29 คนมั้งคะ ปีนั้น รับตรง มศว.   ดีใจมากกกกกกกกกก  ว่าแล้วว่าต้องได้

(ฮ่าๆๆๆ ) แบบ ตอนนั้น โลกสดใสมากอะ  ฝันของเรากะลังเริ่มต้นนนน ไรงี้


แต่...
ป๊าไม่ปลื้ม....   จบ....  
ใหม่ไม่ได้ไปเรียน เพราะว่าป๊าไม่อยากให้เรียน เค้าเห็นว่า เราดูไม่น่ามั่นคงกับอาชีพสายนี้ กลัวลูกจบมาลำบากอะ  ว่างั้น 

โหยยยยยยยยย  ตอนนั้นนะ เสียน้ำตาเป็นถังๆ 

ร้องไห้เปนอาทิตอะ  แบบ  ป๊าไม่เข้าใจ  ป๊าไม่วัยรุ่น ไม่เข้าใจหรอก คนที่มีฝันอะ ไรงี้

แต่อย่างว่าละนะ  สุดท้าย ก็ต้องเรียนเชียงใหม่ เพราะป๊าบอกว่า มา มศว ก้อได้ แต่ออกค่าเรียนเอง  ... กรี๊สสสสสสสสสสส   

.... ชีวิตจบกัน  

เฮ่อออ  ตอนนั้น เข้าใจมากๆอะ  แบบว่า โลกความจริง บางทีเราทำอะไรตามใจตัวเองไม่ได้หมดทุกอย่าง ...

เสียใจนะ  แบบมันคือการเลือกทางเดินชีวิตเลยอะ  แต่ถ้าแลกกับความสบายใจของคนที่เค้ารักเราที่สุด อย่างป๊ากับม๊า 

แค่สี่ปี หนูทนด้ายยย  ม๊าบอกว่า ถ้าใจรักจริง ก็ให้ใช้เวลาว่างทำงานที่เรารักได้ไหมลูก?

ป๊าเค้าหัวโบราณ ตามใจเค้าเหอะ ( ดราม่าโคดดดด ตอนนั้น )

...สุดท้าย ถึงแม้จะไม่ได้เรียน ในสิ่งที่เราฝันไว้  มันก็ไม่ตายอะ .. (แค่เศร้า) แต่ยังไงๆ  พอกลับไปนึกถึง ว่าเราเคยฝันอะไรไว้

ในวันนึงที่เวลาผ่านมาแล้ว  มันก็อดคิดไม่ได้ ว่า

""""  


นี่เป็น รูปที่เคยวาดไว้อะ ใช้ทำเป็น portfolio ส่งสมัคร มศว.

( ก่อนจะได้รับการคัดเลือกให้ไปสอบรับตรง เราต้องทำผลงาน ส่งให้เค้าดูก่อนละคะ )
เอามาให้ดูเล่นๆ  เผื่อใครอยากเอาไปตัดใช้เป็นชุดออกงาน  ก้อไม่ว่ากันนะ  ฮ่าๆ

Create Date : 23 ธันวาคม 2554
Last Update : 23 ธันวาคม 2554 23:50:46 น.		3 comments
Counter : 3003 Pageviews.
Share Tweet