ตุลาคม 2555

 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
20
21
22
24
25
26
28
29
30
31
 
 
19 ตุลาคม 2555
SF4 ส้มตำ
ฟิคเรื่องนี้แต่งขึ้นสนองความต้องการตัวเองล้วน ๆ ชื่อและสถานการณ์ต่าง ๆ เป็นเพียงการจินตนาการและเติมแต่งเพื่อความบันเทิง ไม่เกี่ยวข้องใด ๆ กับบุคคลในเรื่องแต่ประการใด
*************************************************

Nut singular

14ตุลาคม ผ่าน โทรศัพท์มือถือ

ขอบคุณทุกคนมากนะครับขอให้สนุกกับDVDนะครับผม


ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ทุก ๆ คนรอคอย Singular‘s DVD Concert

ไม่ใช่แค่คุณ ๆหรอกครับที่รอให้ DVD คอนเสิร์ตใหญ่ครั้งแรกของเราออกสู่สายตาทุกคนผมก็เฝ้ารอด้วยความกระวนกระวายใจเช่นกันก็ไม่รู้ว่าบริษัทจะทดสอบความอดทนของแฟนคลับหรือยังไงถึงปล่อยให้รอกันครึ่งปีอย่างนี้ จนแฟนคลับเราเก็บเอาไปแซวกันว่า

“รอครบกำหนดคลอดบ้าง”

“ ถ้าออกก่อนก็แสดงว่าอยู่ก่อนแต่งบ้าง”

นับเดือนกันยกใหญ่ตอนที่ผมกับไอ้นักร้องนำเห็นเนี่ย ฮาไม่ไหวจะทนจริง ๆ แฟนคลับวงเราจะขยันจิ้นกันไปถึงไหน.... บางไลค์แค่ซินมันหันมาถามผมบนเวทีแล้วมันต้องกระซิบกันบ้างแค่นั้นก็เตรียมเอาสำลีอุดหูรอได้เลย...เพราะเสียงกรี๊ดถล่มทลายบางงานนี้ผมกับซินนึกสนุกถึงกับเตี้ยมกันจะแกล้งแฟนคลับเลยก็มี แค่เล่นกันบนเวทีเยอะๆ หน่อยแค่นั้นล่ะครับ แฟนคลับเราก็ฟินบินชนกันให้ว่อนร้าน

นี่ถ้ามีงานมงคลแล้วมันต้องคลอดกันจริง...ถ้าทำได้ป่านนี้ไอ้นักร้องนำผมมันคงอุ้มลูกแฝดไปหลายคนแล้ว

อ๊ะๆ ผมรู้นะว่าคุณคิดอะไรอยู่...ฮ่าๆ ตามนั้นครับ

เอ่...ว่าแต่ผมพาออกนอกทะเลใช่มั้ยนี่กะจะมาเล่าถึงความลำบากของ การซ้อมคอนเสิร์ตซะหน่อย....คิดๆแล้วช่วงนั้นนี่เรียกว่าทั้งเหนื่อยกายและเหนื่อยใจ สุด ๆ ไปเลยครับ

เหนื่อยกายก็เพราะต้องซ้อมร้อง ซ้อมเต้นไอ้ผมมันก็ถนัดแต่เล่น กีตาร์ ให้ไปจับเปียโนนี่ไม่เท่าไร แต่ให้สวมวิญญาณพี่ไอซ์คนใจง่าย นี่มันไม่ได้ง่ายเหมือนชื่อเพลงเลยนะครับ

“ซิน....ท่านี้ทำไม่ได้ว่ะ ยากไป เปลี่ยนท่าได้ป่ะ??”

“......”

“ซิน...กูถามว่าเปลี่ยนท่าได้มั้ย??”

“เชี้ยซิน!!!”

...เงียบครับ...

แต่ที่เพลียสุดๆๆก็ไอ้อาการพูดน้อย นอยด์แล้วไม่พูดเนี่ยล่ะ...ผมล่ะไม่เข้าใจมันแต่งเพลงนอยด์ได้ยังไงบอกให้คนคุยปรับความเข้าใจกันเวลาที่มีเรื่องที่ไม่เข้าใจกันแต่ตัวมันดันไม่พูดไม่จา เวลาโกรธ

...!!!ปั้ง!!!...

“แม่งเอ้ย...ความผิดกูหรอที่น้องเค้ามานั่งดูวงเราซ้อมเนี่ยความผิดกูว่างั้น”

“ไอ้นัท...มึงจะทำลายข้าวของทำห่าไรเนี่ย...เกิดพลาดไปโดนฉากกูจะหักเงินมึง”

เสียงชื่นชมจากทีมงานโปรดิวเซอร์แว่วมาแต่ไกล...แม่งตาดีเห็นผมเอาตีนยันเก้าอี้จนล้มไปกระแทกพื้น หรือมันด่ามั่ว ๆ แล้วเดาถูกว่ะ

“โทษทีพี่...พอดีถีบหมาแถวนี้อ่ะพี่”

โอ้ววว!!!ได้ผลครับ...ไอ้คนที่บึ้งตึงเมื่อครู่หันมาสบตาผมแล้ว....^^

(แต่ทำไมหน้ามันงอกว่าเดิมว่ะเนี่ย)

“ซิน...ขอคุยด้วยหน่อย”

“.................”

“นะ...คุยกันก่อนถ้าไม่งั้นนัทไม่มีสมาธิไปซ้อมร้องเพลงต่อหรอก”

“ไม่ว่าง...กำลังตั้งใจซ้อมเต้น...ซ้อมเสร็จก็จะกลับบ้านป๊ามารอนานแล้ว”

“โกรธอะไรอ่ะ....โกรธที่น้องเค้ามาดูเราซ้อมหรอน้องเค้า...”

“ไม่ต้องพูดชื่อนั้นให้ได้ยินนะถ้าไม่อยากให้งานล่ม”

(ขู่กูตลอดดด....ดุชิบ...)

“โอเคๆๆ ไม่พูดชื่อ แต่เราต้องคุยกัน”

“.......”

“.......”

หลังจากที่ได้คุยกันเหมือนจะปรับความเข้าใจผิดให้ตรงกันรู้เรื่องแต่เปล่าเลย...ทุกอย่างแค่บังหน้าให้ผ่านไป....ผมสัมผัสได้(ยิ่งกว่าเจนญาณทิพ)ว่ามันยังไม่หายนอยด์ผม

ความซวยมาเยือนผมจริง ๆเสร็จงานนี้ผมต้องไปแก้บนวัดไหนดีครับ นักร้องนำนอยด์ดูโอ้อย่างผมแล้วก็อย่างที่ทุกคนรู้ อำนาจใหญ่อยู่ที่มัน แล้วถ้าเราไม่คุยกัน...ชีวิตผมจะอยู่ยังไงไม่ใช่แค่เรื่องส่วนตัว เรื่องงานก็กลายเป็นพูดคำตอบคำไปด้วย มันไม่สงสารผมบ้างหรอผมที่ไม่เคยจับไมค์ร้องเพลง ไม่เคยเต้นอะไรที่เป็นการเป็นงานเท่านี้มาก่อนแทนที่หันไปจะเจอกำลังใจ ตอนนี้เลยกลายเป็นห่อเหี้ยวจิตใจ

คืนสุดท้าย...ก่อนวันคอนจะเริ่ม ผมแทบนอนไม่หลับ กังวลกลัว ไปหมด โทรหาซินมันก็ไม่รับสายผม

จริง ๆ เหตุก็เกิดแค่วันซ้อมวันนั้นแล้วน้อง......

(เอ่อ..น้องคนนั้นล่ะที่อยู่ร่วมค่ายผมที่คุณก็รู้น่ะว่าใคร...ซินมันสั่งไว้ไม่ให้เรียกชื่อ..ผมไม่กล้าขัดคุณเดากันเองล่ะกัน )

คือเค้าขอตามมาดูการซ้อมใหญ่ของเราก็เท่านั้นเอง...

ก็แค่ไม่มีใครบอกซินก่อน …..

ก็แค่...ผมลงไปคุยกับน้องเค้านิดหน่อย ….

ก็แค่นั้นจริง ๆมันก็ไม่คุยกับผมเลย...ผมผิดตรงไหนเนี่ย ผมภาวนาให้สิ่งที่เราใฝ่ฝันในวันพรุ่งนี้ผ่านไปด้วยดี

และแล้ววันที่พิมพ์ไว้ในบัตรก็มาถึง....วันที่เราทั้งคู่ตื่นเต้นมากมากจนลืมเรื่องเมื่ออาทิตย์ก่อนๆไปซะสนิทเลย วันนี้พวกผมจะพยายามเต็มที่เพื่อคนที่มาดูพวกเราในที่สุดความใฝ่ฝันของเราสองคนก็เป็นจริง ได้ออกอัลบัม มีคนชอบเพลงของเรานี่มันเหนือความคาดหมายมากกว่าที่จะได้มีคอนเสิร์ตใหญ่ครั้งแรกแบบนี้ระหว่างที่ข้างนอกแฟนคลับเริ่มทยอยกันมาถึงบริเวณงานที่เราเซ็ตสถานที่ไว้ให้ทุกคนถ่ายรูปเล่นกันจะได้ไม่เบื่อและสมกับคำว่าคอนเสิร์ตที่แสดงศิลปะและดนตรีไปพร้อมๆกัน เสียงทีมงานเจ้าหน้าที่ ดังแข่งกับเวลา จัดเตรียมทุกอย่างให้เข้าที่ให้มากที่สุด ศิลปินก็เตรียมตัวในช่วงสุดท้ายเพื่อกันความผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ถ้าเราประหม่าจนลืมสคลิป

….

….

“พี่นัทคะ...”

โอ้วว..ตัวการที่ทำให้ชีวิตผมวิบัติมาอีกแล้ว...ผมหันไปมองคนที่นั่งทำผมอยู่ข้างๆ แว๊บหนึ่งเห็นมันหลับตาถอนหายใจ ก็ยังดีที่มันไม่ลุกหนีทั้ง ๆที่หัวยังม้วนโรอยู่ล่ะว่ะ

“ครับ...มีอะไรหรือเปล่าครับเข้ามาถึงห้องแต่งตัว”

“ค่ะ...ต้าร์ยินดีด้วยนะคะพี่นัท....นี่ค่ะดอกไม้”

“อ่า...ขอบคุณครับไม่เห็นต้องลำบากเลย”

“ไม่หรอกค่ะพี่นัทมีคอนใหญ่ทั้งทีต้าร์ต้องมาแสดงความยินดีสิ่ค่ะ”

“ขอบคุณอีกครั้งนะครับ”

“เนี่ย...ต้าร์เพิ่งให้สัมภาษณ์ไปก่อนเข้ามาด้วยค่ะ”

“ปั้ง!!!”

“ว๊าย!! ...ตกใจหมดค่ะพี่ซินเนี่ย..อะไรจะวางแรงขนาดนั้นคะ”

จู่ๆไอ้คนที่หลับตาถอนหายใจนั่งเงียบมานานก็วางหนังสือเล่มใหญ่ลงโต๊ะกระจกหน้าตัวเองอย่างแรง..จนน้องที่คุยกับผมอยู่ร้องเสียงหลงไอ้ผมก็ตกใจไปด้วยนึกว่าใครลอบทำร้ายปาอะไรใส่พวกเรา

“โทษทีนะครับน้องต้าร์พอดีหนังสือมันน่าเบื่อน่ะพี่ก็เลย..เบื่อออ...” (เสียงเย็นไปถึงไขสันหลังเลยทีเดียว)

“อ่อ..ค่ะพี่ซินอ่านเรื่องอะไรอ่ะค่ะถึงน่าเบื่อ”

“ชีวิตสัตว์โลกผู้น่าสงสารน่ะครับ”

(เชี้ย!!!มันมีด้วยหรอเรื่องนี้)ผมแอบสบถในใจ

“ชื่อเรื่องแปลกดีนะคะพี่ซิน...เอ่อ..พี่ซินคะรบกวนถ่ายรูปต้าร์กับพี่นัทให้หน่อยได้มั้ยคะ”

“......”

(ไม่ต้องมามองกรู...กรูไม่รู้เรื่องงงง!!!)

“ได้สิ่ครับ..น้องต้าร์คนสวยขอทั้งที.....พี่นัทสุดหล่อยิ้มหน่อยครับ”

..

….

…

"แต่เพลงนี้เนื่องจาก ผู้ชายคนนี้มันหนีไปแล้ว...เราจะต้องเชิญผู้ชายคนอื่นมาเล่นด้วย"     เรียกเสียงกรี๊ดและเชียร์ให้เรียกนักกีต้าร์ออกมาแต่ซินก็เลือกเรียกพี่โอ๋ผู้ดูแลดนตรีออกมาเล่นกันระหว่างที่ให้ดูโอ้คู่ใจได้พักหลังจากดวลเพลงกับพี่แมวไปได้สักพัก

....

......

"ร้องคนเดียวมาซักพักแล้วนะฮะ ต้องไปตามผู้ชายคนนั้นที่ *หนี*เราไปให้กลับมาทำมาหากินร่วมกันต่อนะฮะ"

กรี๊ดดดดดดด!!!....

"นี่คือโฉมหน้าของผู้ชายคนนั้นนะฮะ........หึ!!!

....

..

“อ่านปากของชั้นนะว่า...(ตื๊อตือ)..”

“นี่ยังไงฮะ..ตื๊อตื่อ..คืออะไรหรอ”

“............”

“รักกันมั้ง”

“ไปรักกันทำไม กันไม่ได้อยู่ ***ค่ายนี้***”

“........”

กรี๊ดดดด!!!!

ผมว่าไม่ใช่แค่เสียงกรี๊ดแฟนคลับที่ฟินกันจนเก็บอาการไม่อยู่หรอกครับ..ถ้าคุณๆ ได้ยินคงมีเสียงของน้องร่วมค่ายที่ดูคอนได้แค่ครึ่งทางก็พรวดพาดลุกออกไปไอ้เราก็งงๆ ไม่เก็จมุขสดๆ ที่คุณซินเค้าไม่เตี้ยมผมก่อน เพราะเรื่องฟิน ๆเราไม่มานั่งเตี้ยมกันอยู่แล้วครับ ให้ความรู้สึกของเรามันพาไปแฟนคลับจะอินมากกว่าคงไม่มานั่งนัดแนะกันหรอกว่าจะพูดแบบนี้นะ แกตอบแบบนั้นนะ แฟนคลับจะได้กรี๊ดเพราะแค่พวกเราขยับตัวเข้าหากันแฟนคลับก็กรี๊ดตายแล้วครับ...นี่ถ้าเห็นเราใกล้กว่านี้ผมไม่อยากจะคิดเลยว่า...สภาพพวกเค้าจะเป็นยังไง

หลังจากน้องเค้าลุกออกไปแล้ว...เราสองคนก็ยังคงทำหน้าที่บนเวทีอย่างสนุกสนานรู้สึกถึงบรรยากาศรอบตัวมันค่อย ๆ ดีขึ้น ... ไหลลื่น ...และเป็นไปอย่างที่เราต้องการเพราะพอเครื่องติดเราก็โฟกัสกับศิลปินรับเชิญและคนที่มาดูเราที่ส่งเสียงเชียร์และเป็นกำลังใจให้เราอยู่ข้างหน้ามากกว่า และคอนเสิร์ตครั้งแรกในชีวิตเราสองคนจบลงอย่างสวยงาม

หลังคอนเลิกเราก็มีปาร์ตี้เล็ก ๆ ด้านหลังเวที เพื่อขอบคุณทีมงานและนักดนตรีเพราะความเชื่อใจของทุกคนเราถึงผ่านความสำเร็จนี้ไปได้ด้วยดีซินมักเป็นคนที่ขอบคุณทุกคนอยู่เสมอส่วนผมหาสาระไม่ค่อยได้แต่ถ้าเรื่องกินเรื่องเที่ยว เฮไหนเฮนั่นผมแฟร์ๆอยู่แล้ว

“ซิน...จะกลับพร้อมป๊ามั้ยลูก..ต้องไปส่งอาม่าอีกน่ะ”

“อ่า....งั้นซินกลับกับนัทได้มั้ยฮะ”

“อื้ม..ถ้าดึกก็โทรบอกนะ”

“……”

…

…

ผมยิ้มส่งคุณป๊าหลังจากที่ท่านอนุญาตให้ผมไปส่งซินได้แต่มีข้อแม้ว่าห้ามดื่มจนขาดสติ ซึ่งผมก็รับปากแต่โดยดีวันสำคัญแบบนี้ผมอยากอยู่ร่วมกับซินให้มากที่สุดพอคล้อยหลังคุณป๊าไปได้ไม่นานเราสองคนก็แอบออกมาจากห้องทานเลี้ยง...

…..

“ไปทะเลกันมั้ย...” ผมอยากอยู่กับซินสองคนอยู่ในที่ๆ มีแต่เรา

“นี่มันตีอะไรแล้ว...จะไปทะเล เมาป่ะเนี่ย”

“ก็อยากอยู่ด้วยนาน ๆเห็นว่าชอบทะเลเผื่อจะเป็นข้ออ้างให้ค้างไง”

“ไม่ต้องเอาทะเลมาอ้าง แค่กล้าโทรไปขอป๊าก็ได้ค้างแล้ว”

“ป๊ามึงจะได้ยิงกูไส้ไหล”

“โอ๊ะ!!แปลว่ากลัวป๊า..โห่...ป๊อดอ่ะ ก่ะจะให้กิน ส้มตำ~ ซะหน่อย เสียดายจัง ฮ่าๆ”

“มุขไรว่ะ ง๊งงงเกือบไม่รอดแล้วมึง”

“ฮ่าๆๆๆ ก็คิดไรไม่ทันนี่...ก็เลยต้องแถไปเรื่อย”

“เอ่อ..แล้วทำไมต้องเหวี่ยงตอน “รักกัน”ขนาดนั้นอ่ะกรุพูดไรผิดป่าววะ”

“ป่าวก็แค่บอกเผื่อบางคนในงานน่ะ”

“เอ่อ....โล่งไปทีนึกว่ากรุพาดไรอีกแล้วไม่งั้นพรุ่งนี้ได้คิดคำแก้ตัวไม่ทันแน่”

ผมไม่รู้ว่าซินต้องการสื่ออะไร...ถึงใคร ...แล้วทำไมน้องร่วมค่ายต้องลุกออกไปทั้ง ๆ ที่คอนเพิ่งเริ่มได้ไม่ถึงครึ่งเลย ...และผมก็ไม่ได้คิดจะโทรไปถามเจ้าตัวให้วุ่นวาย ... แต่ที่รู้ ๆสิ่งสำคัญที่ต้องทำตอนนี้ก็คือ...สูดหายใจลึก ๆ แล้วกดโทรไปขอป๊าซิน เผื่อคืนนี้โชคจะเข้าข้างผมให้ได้กิน“ส้มตำ”มื้อดึก...

.....

.......

........

“นัท!!!ทำไรอยู่อ่ะเดี๋ยวนี้ชักจะติดไอโฟนมากไปแล้วนะ .... เดี๋ยวก็โยนทิ้งซะเลยยย”.

“ฮ่ะๆ อัพเฟสน่ะ มากินส้มตำกันอีกซักรอบล่ะกันเนอะ.....คิดถึง”


Nut singular

15ตุลาคม ผ่าน โทรศัพท์มือถือ

ใครเป็นเหนือนกันบ้าง พอดูDVDแล้วภาพวันนั้นกลับมาเหมือนเปนวันนั้นเลยขอบคุณทุกคนนะครับสำหรับทุกๆอย่างที่มอบให้


***********************************************

ปล. เอ่ออ...ไม่ต้องสนใจน้องร่วมค่ายท่านนั้นนะคะ .. เธอแค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่มีบทอะไรเลย แหะๆๆ 

ปล.2  ใครอ่านแล้วไม่เก็ตบางประโยคแนะนำให้ไปหา DVD คอนมาดูกันนะคะฟินแน่นอนค่ะ ^^




Create Date : 19 ตุลาคม 2555
Last Update : 27 ตุลาคม 2555 22:50:03 น.
Counter : 1015 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

lucky si
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



New Comments
MY VIP Friend