|
|
 |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
|
 |
16 มิถุนายน 2551
|
|
|
|
|
|
ข้ามมหานที ข้ามสีทันดร/กฤษณา อโศกสิน
>
นวนิยายรางวัลดีเด่น ปี 2540
ความผิดพลาดของผู้ตกเป็นทาสยาเสพติด ส่งผลกระทบทั้งแก่ตนเอง บุคคลรอบข้าง และสังคม สะท้อนภาพของครอบครัวที่หากไม่มีความเอื้ออาทร เอาใจใส่ดูแลกันและกัน ความแตกร้าวก็ย่อมรออยู่ ณ ปลายทาง
จาก เว็บ เพื่อนดี (สั้นจัง ความจริงคำนำของผู้แต่งก็อยากเอามาลง แต่ยาว เลยขี้เกียจพิมพ์)
....................................................................................
เป็นคนชอบนิยายชีวิตมาก ความจริงไม่ใช่คนร้องไห้บ่อยเท่าไร แต่อ่านเรื่องนี้แล้วน้ำตาไหลออกมาไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง ซึ้งสุดๆ กับความรักของแม่(สกาว)ในเรื่องมาก (เพราะเป็นคนอ่อนไหวเรื่องเกี่ยวกับแม่-ลูก รู้ว่าแม่รักเรามาก) เหนือสิ่งอื่นใดในชีวิตของแม่ก็คือลูก ถึงลูกจะเป็นอย่างไรแม่ก็รัก ทำทุกอย่างเพื่อลูกจริงๆ
ตอนท้ายก็อึ้ง ทึ้ง กับความรักของพ่ออย่างนายดำเกิงเหมือนกัน สุดท้ายแล้วนายดำเกิงก็ยอมแม้กระทั้งจะต้องเป็นคนเอาเงินไปซื้อยาเสพติดให้ลูกก็ยอม ประโยคที่โดนคือ "ให้รู้ไปว่า ลูกของพ่อจะต้องมีมันไปตลอดชีวิต" ซึ้งสุดๆ
คือความจริงก็พอรู้ว่าบ้างแล้วว่าเนื้อเรื่องจะเป็นอย่างไร เพราะเคยดูละครมาก่อน(แม้ไม่ละเอียดเท่าไร เพราะตอนนั้นยังเด็ก) แต่อ่านแล้วก็ยังกินใจอยู่ดี แต่แอบเบื่อช่วงแรกๆเหมือนกัน มันเหมือนสารคดีท่องเที่ยวเกินไปอ่ะ คือเข้าใจว่าผู้แต่งอยากให้ได้ความบันเทิง แต่เหมือนยัดเยียดไปหน่อย(อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะ)สารภาพว่าอ่านข้ามๆช่วงไปเที่ยว คือบรรยายยังไงมันก็ไม่เหมือนไปเที่ยวเองอยู่ดี ก็เลยอ่านข้ามๆดีกว่า มันหนาด้วย กว่าจะเข้าเรื่องยาเสพติดจริงๆก็เกือบกลางๆเล่มแล้ว
แต่โดยรวมแล้วชอบมากๆ ยิ่งเวลาที่พระเอก(เที่ยงวัน)คิดถึงแบบฝึกหัดที่เจ้าหน้าที่เคยสอนสมัยอยู่บ้านฟื้นฟูแล้วชอบมาก เพราะถึงแม้ว่านิยายเรื่องนี้จะผ่านมา 10 กว่าปีแล้ว แต่แบบฝึกหัดอันนั้นก็ยังใช้ได้อยู่ในยุคปัจจุบัน นอกจากจะใช้กับคนที่เคยผิดพลาดมาแล้วก็ยังเอามาใช้กับคนทั่วไปได้อีก มันเป็นการให้กำลังใจตัวเอง มองชีวิตในมุมที่กว้างขึ้น แล้วก็รู้จักอดทนกับคนรอบข้างเพิ่มมากขึ้นด้วย
ยาวไปแล้ว สุดท้ายนี้ ขอบคุณนิยายเรื่องนี้ที่ทำให้เข้าใจโลก เข้าใจคนที่ติดยาเพิ่มมากขึ้น ความจริงแล้วคนเหล่านั้น มิใช่อาชญากรแต่อย่างใด เค้าเป็นเพียงคนป่วยที่ต้องการการรักษา เป็นคนที่กลายเป็นเหยื่อของสังคม หวังว่าสังคมจะไม่เหยียบย่ำ ซ้ำเติม และเปิดโอกาสให้คนที่เคยผิดพลาดได้มีที่ยื่นในสังคมอีกครั้ง และขอเป็นกำลังใจให้ผู้ที่กำลังเวียนว่าอยู่ในมหานทีสีทันดรรวมทั้งครอบครัวและคนรอบข้าง ข้ามมหานทีสีทันดรนั้นมาได้เหมือนกับเที่ยงวันพระเอกของเรื่อง
| Create Date : 16 มิถุนายน 2551 |
|
0 comments |
| Last Update : 16 มิถุนายน 2551 5:15:20 น. |
| Counter : 1974 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ลับแลลายเมฆ |
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
แม้จะสูญเสียมากมาย หากยังไม่สูญเสียจนหมดสิ้น
เรื่องอะไรก็ตามที่ผ่านไปแล้วและแก้ไขคืนกลับไม่ได้
มันก็มีค่าเพียงแค่รอยแผลเป็นเท่านั้น
จาก นวนิยายเรื่อง ลับแลลายเมฆ ของ ปิยะพร ศักดิ์เกษม
ลงพิมพ์เป็นตอนๆในนิตยสารสกุลไทย ฉบับที่ 2443 ปีที่ 47 ประจำวันอังคารที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2544
ถึงฉบับที่ 2494 ปีที่ 48 ประจำวันอังคารที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2545
|
|
|
