อะวา มารุ ไททานิกแห่งญี่ปุ่น โศกนาฏกรรมที่โลกลืม อะวา มารุ ไททานิกแห่งญี่ปุ่น โศกนาฏกรรมที่โลกลืม เขียนโดย Rei Kimura แปลโดย โสภาพรรณ รัตนัย หนังสือเล่มนี้เป็นเล่มเดียวที่ได้จากงานสัปดาห์หนังสือครั้งที่ผ่านมา ได้แต่เดินดูหนังสือให้คนอื่นจนเพลิน หนังสือเล่มนี้เป็นเล่มบางๆ อ่านจบอย่างรวดเร็ว ........................................................................................ เคียวโกะเสียคุณแม่ไปด้วยความเสียใจและความสับสน เพราะขณะที่แม่กำลังจะตายนั้น แม่ได้บอกความลับแก่เธอเป็นครั้งสุดท้าย ซึ่งความลับนี้อยูในกล่องดีบุกใบหนึ่งที่ถูกซ่อนอยู่หลังพระฉายาลักษณ์ของพระจักรพรรดิ ในกล่องใบนั้นมีเอกสารที่บ่งบอกถึงชีวิตของเธอที่ถูกปกปิดมาตลอด เคียวโกะรู้สึกสนใจกับเอกสารนั้นเป็นอย่างมาก เธอจึงเดินทางกลับไปที่สิงคโปร์ที่ๆเอกสารนั้นระบุไว้ เพื่อออกตามหาตัวตนที่หายไปของเธอ จริงๆแล้ว พ่อกับแม่ของเคียวโกะเป็นชาวญี่ปุ่นที่ย้ายไปอยู่ที่สิงคโปร์ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เพราะพ่อของเคียวโกะสายลับ ในช่วงแรกของสงคราม ชีวิตความเป็นอยู่ของคนญี่ปุ่นที่ต่างแดนเต็มไปด้วยความสุขราวกับอยู่ที่ญี่ปุ่น เพราะมีชุมชนคนญี่ปุ่นที่เต็มไปด้วยร้านค้า สินค้า และคนจากญี่ปุ่นมากมาย แต่หลังจากที่สงครามใกล้จะจบลง และอเมริกาเริ่มที่จะเข้ามามีบทบาท ชุมชนญี่ปุ่นในสิงคโปร์เริ่มซบเซา ทุกคนต่างแสดงหาวิธีการที่จะกลับไปสู่ญี่ปุ่น ครอบครัวของเคียวโกะก็พยายามที่จะหาทางกลับบ้านเหมือนกัน แล้วในที่สุด เรืออะวามาุรุซึ่งได้รับการประกันความปลอดภัยระหว่างเดินทาง และมีกากบาทสีขาวทาอยู่รอบตัวเรือก็มาถึงสิงคโปร์ ครอบครัวของเคียวโกะใช้เส้นสายจนได้ตั๋วขึ้นเรือหวังว่าจะได้กลับบ้าน แต่เมื่อเรืออะวามารุแล่นไปได้เพียง 4 วันก็ถูกเรือ Queenfish ยิงตอปิโดใส่ และจมลงก้นทะเลในที่สุด แม้่ว่ากัปตันเรือจะได้รับข้อความว่าห้ามยิงเรืออะวามารุก็ตาม ผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์นี้มี เคียวโกะ เพื่อนบ้านที่กลายมาเป็นแม่ที่ดูแลเคียวโกะ การเดินทางกลับไปที่สิงคโปร์กลายเป็นการเดินทางกลับสู่อดีตที่เจ็บปวดของคนญี่ปุ่นที่ถูกลืม ........................................................................................ หลังจากที่อ่านหนังสือเล่มนี้จบก็รีบเข้า internet เปิดหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรือ Awa Maru นี้ก็พบว่าเป็นเรื่องจริง ซึ่งการจมเรืออะวา มารุนี้ทำให้มีคนเสียชีวิตมากมาย และเป็นอุบัติเหตุจริงหรือ?? คิดแล้วเศร้า สงครามมีแต่การทำลาย ทำให้นึกถึงคำอาจารย์ที่ว่า ....ยอมเสียส่วนหนึ่งเพื่อแผ่นดินจะได้สงบ.....   Create Date : 23 พฤศจิกายน 2553 11 comments Last Update : 23 พฤศจิกายน 2553 20:35:56 น. Counter : 1943 Pageviews. Share Tweet

เรือใหญ่เท่าไททานิคในหนังหรือเปล่า   โดย: jejeeppe 23 พฤศจิกายน 2553 21:39:47 น.

น่าสนใจดีครับ ปกติไม่ค่อยได้อ่านนิยายของญี่ปุ่นอ่ะครับ อ่านแต่ของไทยกับฝรั่ง   โดย: mickyman (mikeyman_99 ) 24 พฤศจิกายน 2553 22:03:37 น.

ชอบหนังแนวนี้เหมือนกัน ทำให้ได้ลุ้นตลอด   โดย: Rinsa Yoyolive 26 พฤศจิกายน 2553 9:55:13 น.

น่าสนุกนะค่ะ คงต้องหามาอ่านบ้างแล้ววววว ปล. ที่บอกว่าเห็นอีกบล็อคนึง เป้นผู้ชายเขียนนี่ ใช่ของเราแต่เป็นวันก่อนหน้านี้ ที่เราเขียนถึงนิสัยตัวเองป่าวค่ะ   โดย: Mir & deS 26 พฤศจิกายน 2553 12:37:04 น.

หายหงุดหงิดแล้วค่ะ ช่างมัน คิดซ่ะว่า อารมดีดี ค่อยเขียนใหม่ แม้ไม่เหมือนเดิมก็ใกล้เคียง   โดย: Mir & deS 14 ธันวาคม 2553 17:29:15 น.

แวะมาทักทายนะค่ะ...   โดย: Mir & deS 19 ธันวาคม 2553 9:58:24 น.

มีความสุขกับเทศกาลปีใหม่..นะค่ะ แล้วก็มีความสุขตลอดปีนะค่ะ   โดย: Mir & deS 30 ธันวาคม 2553 14:47:01 น.

แวะมาส่งท้ายปีเสือ.. ต้อนรับปีกระต่ายจ้า... มีความสุขตลอดปีนะค่ะ   โดย: Mir & deS 31 ธันวาคม 2553 20:51:46 น.

เลิกงานแร่ะ..กลับบ้านกันเต๊อะ..คืนนี้ฝันดีนะค่ะ   โดย: Mir & deS 5 มกราคม 2554 17:46:31 น.

แวะมา บอกว่า.... หลับฝันดีนะค่ะ   โดย: Mir & deS 22 มกราคม 2554 21:16:29 น.

แวะมาทักทายค่ะ   โดย: Mir & deS 29 พฤษภาคม 2554 16:02:11 น.