" ฮัลโหล ๆ.... ฉันรักเธอ... ฉันรักเธอ... ไก่ทอดนะ ไก่ทอด..."

กาลครั้งหนึ่ง...บนถนนร้อนระอุเวลาบ่ายๆ

ผู้ชายคนหนึ่งกำลังล้างรถซาเล้ง(จดประกอบและเสียภาษีถูกต้องตามกฎหมาย)...
รถคันนี้ ด้านหน้ามีตู้กระจกเรียงยาวแบ่งเป็นช่องๆ...
ตรงกลางเป็นเหมือนโต๊ะเจาะรู เป็นหัวเตาสำหรับการทอด...
ด้านขวาของรถเป็นพื้นโต๊ะเรียบๆ ส่วนด้านซ้ายเป็นช่องใส่ขวดน้ำจิ้ม ถุงพลาสติก...

ท้ายรถมีกล่องเหมือนลังสี่เหลี่ยม เอาไว้ใส่น้ำแข็ง...
ที่คันบังคับ มีแตรไว้บีบ เพื่อให้เสียงดัง
รถขับเคลื่อนด้วยสองขาปั่น กำลังหนึ่งแรงคน...เครื่องยนต์ไม่ต้อง... เปลืองน้ำมัน...

เขาเดินเข้าไปในออฟฟิศ หยิบถุงใส่ไส้กรอก ลูกชิ้นที่เสียบไม้เอาไว้แล้ว จากตู้เย็นออกมา 5-6 ถุง
เอาเรียงใส่ตู้กระจกหน้ารถ แยกประเภท ลูกชิ้นไม้ละสามบาท ไส้กรอกห้าบาท...
ไล่เรียงไปเรื่อยๆ ไม้ที่แพงสุดคือ สิบสองบาทไส้กรอกพันด้วยเบคอน...

เขาก็ทอดไส้กรอกลูกชิ้นขายไปตามประสา วันๆพอมีกำไรกลับบ้านร้อยสองร้อยบาท...
วันหนึ่งเขาพบเจอกับหญิงสาวที่ถูกใจ เป็นแฟนกัน...
เธอไม่รังเกียจที่เขายากจน เพราะเธอก็ยากจนเหมือนกัน...
พื้นที่ว่างด้านขวาของรถ เธอใช้เป็นที่นั่ง เพื่อออกไปช่วยแฟนขายไส้กรอกทอด...

และแน่นอน... รายได้ที่เขาเคยได้วันละร้อยสองร้อยบาท ไม่น่าจะพอสำหรับสองคน...
เธอจึงคิดว่า น่าจะเปลี่ยนสินค้าใหม่ ที่คนตัดสินใจซื้อกินได้ง่ายกว่า...

"ส้มตำ ดีมั๊ย?" เธอออกความเห็น
"ส้มตำต้องซื้อของ ต้องเตรียมของเยอะ ขายไส้กรอกนี่แหละง่ายดี เอาจากตู้เย็นมาจัดๆ ก็ออกขายได้เลย..." เขาบอก
" งั้น...ไก่ทอด เราก็เตรียมของตอนกลางคืน หมักๆไว้ เช้าก็ขายได้ ทอดๆเหมือนกัน ใช้เตานี้แหละ..."
"อืมม.. ไก่ทอดก็ดี มีเคเอฟซีเนอะ เราทำให้เหมือนเลย..." เขาตอบรับ
"แหม... ไม่ต้องเหมือนเคเอฟซีหรอก หมักแบบง่ายๆ ขายถูกๆก็ได้ " เธอหัวใจพองโต มองเห็นโครงการใหม่เริ่มเป็นรูปเป็นร่าง เขาพยักหน้าแทนคำตอบแต่...
"ที่ผ่านมา มีแต่บีบแตรเรียกลูกค้า เราน่าจะไปซื้อโทรโข่ง แล้วบอกว่า ไก่ทอด ไก่ทอด เขาจะได้รู้ว่าเราขายอะไรเนอะ"
เธอยิ้มแทนคำตอบ

วันถัดมา เขาหยุดขายไส้กรอก
"โทรโข่งรุ่นนี้ถูกสุดๆแล้วครับ อัดเสียงได้ด้วย ใส่ถ่านสี่ก้อน" คนขายของในตลาดนัดพูดพร้อมเปิดสวิทช์ก่อนยื่นให้เขาทดลอง
"ฮัลโหล ๆ... "
"พี่ต้องกดปุ่มนี้ด้วย" คนขายเริ่มเข้าใจเขามากขึ้น
"กดปุ่ม? นี้.... ฮัลโหล ๆ...เออ ดังแล้ว" เขาหันโทรโข่งไปหาแฟนสาว
" ฮัลโหล ๆ.... ฉันรักเธอ... ฉันรักเธอ... ไก่ทอดนะ ไก่ทอด..."
ทั้งเขาและเธอยิ้มสนุกสนาน ก่อนจะตัดสินใจซื้อ และเรียนรู้การอัดเสียง....

ที่บ้าน...
" ไก่ทอดมั๊ยครับ ไก่ทอด...ไก่ทอดมาแล้วครับ อร่อยไม่เท่าเคเอฟซี เพราะอร่อยกว่า..." เขาทดลอง
เธอส่ายหัว "อย่าพูดเยอะสิ เอาสั้นๆ แบบว่า ไก่ทอด ไก่ทอดมาแล้ว..."
"ไก่ทอดมาแล้วจ้ะที่รัก... อยากกินมั๊ยจ๊ะ ไก่ทอดอร่อยๆมาแล้วจ้า..." เขาหันโทรโข่งไปให้เธอได้ยิน...
เธอยิ้ม แต่ก็ส่ายหัวเหมือนเดิม... " เอาแบบนี้ ไก่ทอดครับ ไก่ทอด... แค่นี้พอ..."
เขาอัดเสียงตามนั้นแต่โดยดี...ก่อนจะบอกเธอว่า
"แต่คืนนี้ยังไม่ต้องซื้อไก่นะ พรุ่งนี้ขายไส้กรอกก่อน สมนาคุณให้ลูกค้า ซื้อหนึ่งแถมหนึ่ง เหลือก็แจกให้หมดเลย พอขายเสร็จเราไปซื้อไก่มาหมักกัน นะ นะ"
เธอพยักหน้าเปื้อนยิ้ม รู้สึกรักเขา...และหวังว่ากิจการจะต้องดีขึ้น...
...

เธอลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งบนเตียงในโรงพยาบาล...
แขนข้างหนึ่งถูกพันด้วยผ้าก๊อสจากแผลน้ำร้อนลวก...ขาทั้งสองข้างฟกช้ำ...
"หมอต้องแสดงความเสียใจด้วยนะครับ ที่จะบอกว่าอีกคนที่มากับคุณ เขาไม่รอด คุณนอนพักอีกแป๊บก็ได้นะครับ หมอเช็คอินให้แล้ว..."

น้ำตา อาจหลั่งไหลพร่างพรู่ชั่วครู่ยาม...
แต่คำถาม ยังดังก้อง ว่าทำไม... ทำไม...
ทุกคนถาม แต่ไร้คน จะตอบได้...
เพราะวันใหม่ ไม่หยุดรอ... ต้อง เดิน ต่อไป...

...

ผมถามคำถามนี้ กับแม่ค้าขายไก่ทอดถีบรถซาเล้งว่า ทำไมเสียงที่ได้ยิน
"ไก่ทอดครับ ไก่ทอด..." ถึงเป็นเสียงของผู้ชาย แล้วทำไมคนขายเป็นผู้หญิง...
นั่นคือเรื่องราวทั้งหมดที่เธอเล่าให้ใครหลายๆคนฟัง รวมถึงผมด้วย...

"ไก่ทอดครับ...ไก่ทอด..."
กอดคนที่รัก ถ้ามีโอกาส...
อย่าปล่อยให้ เสียดาย ถ้าพลาด...
เพราะ "โอกาส" อยู่กับเราได้ไม่นาน...

" ฮัลโหล ๆ.... ฉันรักเธอ... ฉันรักเธอ... ไก่ทอดนะ ไก่ทอด..."

Loy
02/10/2556

Create Date : 02 ตุลาคม 2556		1 comments
Last Update : 2 ตุลาคม 2556 1:44:38 น.
Counter : 1020 Pageviews.
Share Tweet