...เมษา ณ กันยายล...

...

วันนี้ ผมมีเรื่องเด็ก พิเศษ ใส่ใข่ มานำเสนอ...
เธออายุเก้าขวบ เรียนอยู่ปอสาม หนักสี่สิบกิโลได้มั๊ง...
เธอชื่อ เมษา...

ระหว่างที่ผมนั่งจิ้มคีย์บอร์ดคอมพิวเตอร์ เล่นเกมส์ฟาร์มวิลล์ไป เพลินๆ...
เธอมายืน เกาะเคาน์เตอร์หน้าบ้าน...
แล้วถามว่า... "ทำอะไรเหรอ... ทำอะไรอยู่...? "
ผมไม่รู้จัก ไม่เคยเห็นหน้าเธอด้วยซ้ำ... และผมก็ ไม่สนใจ เด็กอ้วนๆคนนั้น...
เธอก็ยังยืนอยู่.. แล้วก็... อืม... ยืนอยู่นั่นแหละ...

เธอถามหลายๆคำถาม ที่ชวนให้ผมขนลุก...
ผมไม่บอกตอนนี้นะ... เพราะเดี๋ยวจะขนลุก อีก...
เธอถามว่าใครเป็นเจ้าของบ้านที่นี่...
แล้วอีกคนนึงไปไหน...
เธอเคยอยู่บ้านนี้มาก่อน...
เธอพูดคุยเหมือนเป็นวิญญาณ เป็นอะไรที่รู้เท่าทันเราหมดเลย...

เอนี่เวย์ ผมก็ชวนเธอเข้ามาในบ้านอยู่ดี ชวนให้ดูตู้ปลาทอง...
ให้เธอลองให้อาหารปลาทอง...
เธอชอบใจ... แล้วก็เล่าเรื่องปลาของเธอให้ผมฟัง...
แล้วก็ถามถึงปลาของผม...
เธอถามจนผมต้องตอบหมดทุกอย่างว่า...
ตอนเด็กๆ เคยเลี้ยงปลาหางนกยูง เคยเลี้ยงปลากัด...
เอาปลาที่เหลือไว้ที่บ้านพ่อกับแม่ให้เค้าเลี้ยงต่อ...

แล้วทำไมพี่ไม่เลี้ยงเอง?
แล้วตอนนี้มันมีกี่ตัวละ?
พี่รู้ได้ไงว่ามีหลายตัว?
พี่ไปหาพ่อแม่วันไหน?...
ทุกวันหยุดเหรอ?...
เธอถามซะจน ผมอยากชวนเธอมาเป็นนักข่าว...
เธอมีวิธีคิด ที่นักข่าวสมัยนี้ ไม่มี....
และวิธีคิดของเธอก็จี้ใจของผมบางเรื่อง...

เธออายุเก้าขวบ เรียนปอสาม และ "เป็นเด็กพิเศษ"
เธอบอกแบบนั้น...ด้วยอารมณ์ที่รู้สึกด้อยๆ ที่ได้เป็น "เด็กพิเศษ"
ผมรู้สึกได้จากแววตาของเธอ...
ผมบอกไปว่า "ไม่เป็นไร ๆ เราก็เหมือนคนอื่นๆนั่นแหละ ไม่เป็นไรนะ สบายๆ..."
ระหว่างบทสนทนา ผมก็รับรู้ได้ว่าเธอเป็นเด็ก "พิเศษ" จริงๆ...
ไม่ใช่พิการ แต่ พิเศษ.... เธอแค่มีลำดับขั้นตอนการคิดการจำ ที่แตกต่างกว่าที่เราเป็นกัน แค่นั้นเอง...
เมษา อยากรู้อยากเห็น เธอถามหลายๆ คำถามที่ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง?

พี่เป็นนักข่าวทำอะไร?
พี่ก็ถาม..ถาม ๆ...
ถามทำไม?
ถามให้เค้าตอบไงคะ...
แล้วยังไง?
ก็ เอาคำตอบ มาให้คนอื่นได้รู้...
เค้าจะรู้ไปทำไม?
ก็... บางเรื่องเขาก็ควรจะรู้...
แล้วเค้าไม่ทำงานกันเหรอ?
ทำสิ...
แล้วพี่ไปถามเค้าตอนไหน?
ก็... ตอนที่เค้าว่าง...
แล้วไปถามเค้าทำไม?....

ผมคิดว่า ถ้าเราคิดแบบธรรมดาๆ เราก็คงจะถามคำถามแบบนี้คล้ายๆกัน...
แล้วเขาเป็นใครเหรอ? เราจะอยากรู้เรื่องเขาไปทำไม?...
ผมนึกถึงข่าวบันเทิง ก่อนข่าวธุรกิจ ข่าวการเมือง...
นั่นสิ... เราจะอยากรู้เรื่องเขาไปทำไมกัน...

เธอเพิ่งไปตัดผมมา ยังมีเศษผมตามคอ ตามแขน และก็ยืนคันไปเรื่อยๆ....
ผมเลยตัดบท ไปเอาแป้งมาทาให้ดีกว่า...
ความจริงผมน่าจะแทนตัวเองว่าลุงตั้งแต่แรก.... แต่พอมันพี่มาแล้ว ก็เลยตามเลยละกันวะ...

"บอกแม่ด้วยนะ กระเพราไก่ไข่ดาวราดข้าว มาส่งซักสองทุ่ม พี่ตื่นจะได้มีกิน..."
ผมเอาเงินค่าข้าวให้เธอ
เมษาเดินไปพลางหันกลับมาพลาง...

กระเพราหมู?
"ไม่ใช่..กระเพราไก่ นะ... ไข่ดาวด้วย..."
กระเพราไก่....
กระเพราไก่... เธอหันมาอีก...
"ไข่ดาวด้วยนะ" ผมย้ำ... เอามาวางไว้หน้าบ้านก็ได้ ถ้าพี่ยังไม่ตื่น...
"วางไว้หน้าบ้านนะ... "
" อือม... วางไว้บนโต๊ะหน้าบ้านนั่นแหละ..."
กระเพราไก่...
"กระเพราไก่... ไข่ดาว... วางไว้หน้าบ้าน...." เธอหันมาย้ำ
ผมส่งยิ้มให้เธอ " ถูกต้องแล้วจ่ะ...."

"เดี๋ยววันนี้ มาดูปลาอีกได้ป่าว...? "
"ไม่ได้หรอก ประตูบ้านปิดน่ะ... เจ้าของบ้านจะนอน...หลับ..."

ผมหวังว่าจะได้นั่งคุยกับเมษาอีก... ถ้าตื่นทันนะ...

...

Create Date : 11 กันยายน 2553		1 comments
Last Update : 11 กันยายน 2553 12:57:15 น.
Counter : 796 Pageviews.
Share Tweet