... from forward mail...และ... ขอให้มีวันที่ดี ...

...


ตัดทอนบางส่วนมาจาก คอลัมน์สบาย ๆ สไตล์ไมตรี
" 7 อย่า และ ไม่รับคืน "
นสพ. เดลินิวส์ วันอาทิตย์ ที่ 23 สิงหาคม 2552 เวลา 0:00 น

" อันบ้านเรือน ใหญ่โต รโหฐาน
มีเสาทาน หลายต้น พอทนไหว
เกิดเป็นคน อยู่เดียว ก็เปลี่ยวใจ
ต้องแต่งงาน กันไว้ อาศัยกัน

ธรรมชาติ ของชีวิต พ่อคิดแล้ว
ว่าลูกแก้ว คงต้องพราก จากอกฉัน
ได้ออกเรือน มีคู่ครอง ฉลองวัน
มีงานหมั้น วิวาห์ตาม ประเพณี

เป็นเมียเขา พ่อขอสั่ง ไว้เจ็ดอย่า
หนึ่งเป็นกงสุล ออกวีซ่า เขาจะหนี
กำหนดเวลา ไปและกลับ ให้สามี
มันไม่ดี อย่าไปทำ จะช้ำใจ

อย่าที่สอง คิดเป็นนัก โบราณคดี
ผัวเรานี้ แอบซ่อนเงิน ไว้ที่ไหน
เที่ยวรื้อค้น ดูโน่นนี่ จะบรรลัย
ลามปามไป แฟ้มงานผัว ตัวจะตรม

อย่าที่สาม อย่าเป็นกรม สรรพากร
เงินทุกบาท มีขั้นตอน น่าขื่นขม
คอยจัดแจง เรื่องการเงิน แถมอบรม
เมียคนไทย มักนิยม คิดว่างาม

อย่าที่สี่ คิดเป็นผู้ พิพากษา
ตัดสินโทษ ลงอาญา โดยไม่ถาม
ชีวิตคู่ ยากตัดสิน อย่าวู่วาม
คิดก่อนทำ สองประสาน บ้านมั่นคง

อย่าที่ห้า ยื่นคำขาด กับสามี
ทำแบบนี้ รังแต่จะ เป็นผุยผง
ความรุนแรง เหตุบานปลาย จะเพิ่มวง
นวลอนงค์ ลูกของพ่อ อย่าพึงทำ

อย่าที่หก คิดว่าเป็น ดาราดัง
เอาใจยาก ไม่ค่อยฟัง ช่างน่าขำ
มีเรื่องมาก ให้ผัวทุกข์ ควรจดจำ
ชีวิตคู่ ลูกอย่าทำ เป็นดารา

อย่าสุดท้าย คิดเป็นหญิง เพียงคนเดียว
ตลอดเสี้ยว ชีวิตของ คุณพี่ขา
ต้องมีน้อง คนเดียว นะพี่ยา
รักเท่านั้น มีคุณค่า มามัดใจ

หันมาบอก ลูกเขย ว่าพ่อขอ
ถ้าถามพ่อ ได้ลูกเขย ถูกใจไหม
วันมาขอ พ่อแม่มา พ่อถูกใจ
ยกลูกให้ เอ็งเอาไป ไม่รับคืน

พร้อมกับฝาก ลูกสาว ให้ช่วยสอน
ยามเธองอน ช่วยฝึกหัด ค่อยขัดขืน
พาครอบครัว ถาวรนาน ให้ยั่งยืน
ความชื่นมื่น ผูกสมัคร รักนิรันดร์..

ที่ผมอุตส่าห์ขอต้นฉบับจากพ่อเจ้าสาวมาลงพิมพ์ตรงนี้ ก็เพื่อให้ผู้หญิงที่เพิ่งแต่งงานได้อ่าน หรือ

ที่แต่งงานไปนานแล้วก็ควรอ่าน เพราะถ้าเมียทำได้ตามบทเสภาที่ว่านี้ รับรองว่า ถูกใจผู้เป็นสามี

ทุกคน จะทำให้ครองคู่กันยาวนาน

ผมเขียนคอลัมน์อาทิตย์นี้สบาย
เพราะแทบไม่ได้เขียนอะไรเลย.

ไมตรี ลิมปิชาติ"

...

ผมก็เขียนสบายเหมือนกัลล์...อิ อิ อิ...
ลงชื่อ loykratong

อย่าที่เหลือ อย่าไปเชื่อ ใครง่ายๆ
ควรมั่นใจ เชื่อคนที่ ใกล้ตัวก่อน...
เชื่อซุบซิบ ฟังนินทา อาจเดือดร้อน...
ชิงถามก่อน ฟังเขาตอบ ค่อยลงทัณฑ์...

เขานิน(ทา)ว่า สามี แสนเจ้าชู้
จู้ฮุกกรู ค่ำยันเช้า ไก่ขบขัน...
คิดทบทวน ด้วยเหตุผล ก็แล้วกัน
เขาแปรงฟัน เช้า(และ)ก่อนนอน แค่สองที... (เกี่ยวกันมะเนี่ย...555...)

เขาหวังดี หรือหวังร้าย กับเราไหม?...
ข้าวมันไก่ หรือว่า ชอบบะหมี่...
ชอบพิซซ่า หรือว่า เคเอฟซี...
ใครล่ะที่ คอยเดินตาม อย่างตั้งใจ...

เขาเป็นแค่ ผู้ชาย ธรรมดา...
ไม่เป็นเทวดา หล่นจาก ฟากฟ้าไหน...
ให้ได้แค่ ความรัก และห่วงใย...
เป็นป่วยไป (คง)จะอยู่ใกล้ๆ คอยกุมมือ...

จะแก่เฒ่า จะเหี่ยวเฉา ขนาดไหน...
ถึงสวยน้อย ไม่เท่าเดิม ก็ไม่ถือ...
เพียงผูกพัน ที่หัวใจ ใช่สะดือ...
เพียงแค่คือ เป็น ค.คน ธรรมดา...

เป็นผู้ชาย ที่ดื้อด้าน ยากสั่งได้...
ไม่ได้มา จากดาวอังคาร เหมือนใครนี่หว่า...
เธอก็ไม่ได้ หล่นจากดาว พระศุกร์มา...
แค่เวลา พาให้เรา มาพบกัน...

จะ"อยู่ทน" หรือ"ทนอยู่" เราเลือกได้...
เหนื่อยหนักมาก ก็พักใจ ยามหลับฝัน...
ตื่นตอนเช้า พบโลกจริง ทุกๆวัน...
ค่อยๆทำมัน ให้เป็นวันดี ทีละวัน...... เนอะ...

ค่อยๆทำ... ให้เป็นวันที่ดี... ทุกๆวันนะ...

...

Create Date : 18 กันยายน 2552		4 comments
Last Update : 18 กันยายน 2552 3:54:16 น.
Counter : 805 Pageviews.
Share Tweet