... กาลครั้งหนึ่ง...พ่อมีที่ดิน สิบไร่... มีลูกสี่คน.... กาลครั้งหนึ่ง... พ่อมีที่ดิน สิบไร่... มีลูกสี่คน... ปลูกข้าว ปลูกผัก เลี้ยงไก่ เลี้ยงปลากันไป... พอลูกโต พ่อแก่แล้ว ก็แบ่งที่ให้... เอาไปคนละสองไร่... ที่เหลือสองไร่พ่อไว้อยู่เอง... ปลูกผัก เลี้ยงไก่ เลี้ยงปลากันไป... ลูกสี่คน... มีหลานอีกคนละสี่คน... ที่สองไร่ ก็แบ่งให้คนละสองร้อยตารางวา... ปลูกผัก เลี้ยงไก่กันไป... เปิดบริษัททำการค้า... กู้เงินมาลงทุน... หลานสิบหกคน... มีเหลนอีก... ที่สองร้อยตารางวา...แบ่งได้คนละห้าสิบตารางวา... ปลูกผักกันไป... เป็นลูกจ้างบริษัท... กู้ซื้อรถ ซื้อบ้านใหม่... เหลนสามสิบสองคน... มีลูกหลานออกมาอีก... ที่ดินห้าสิบตารางวา... ไม่รู้จะแบ่งยังไง... ปลูกดอกไม้ห้อยแขวน... เป็นตัวแทนรากเหง้าเกษตรกร... เป็นลูกจ้างบริษัท...เจอวิกฤติเศรษฐกิจ... ตกงาน... สุดท้าย... คนที่ไม่มีบ้านอยู่ ไปออกันที่สองไร่แรก...ข้างบน... ดีนะ ที่ยังไม่ได้ขายออกไปให้ใคร... ปลูกข้าว ปลูกผักกันใหม่...พอไว้ให้มีกิน... เพราะปู่ทวดเดินตามทางของในหลวง... พอกิน พอใช้ ให้พอเพียง... 23/07/2555   Create Date : 23 กรกฎาคม 2555 3 comments Last Update : 23 กรกฎาคม 2555 3:17:56 น. Counter : 2089 Pageviews. Share Tweet

พอกิน พอใช้ ให้พอเพียง   โดย: สัญญาลมปาก 23 กรกฎาคม 2555 7:14:35 น.

พอเพียงครับ   โดย: pragoong 23 กรกฎาคม 2555 10:52:51 น.

^^ พอเพียง เพียงพอ พอได้เดินตามนี้แล้วเป็นสุขจริงๆ   โดย: ริมน้ำ_ขอบฟ้า (rimnam_kobfa ) 23 กรกฎาคม 2555 14:40:10 น.