๐๐๐๐
อยากชมพระอาทิตย์ตอนเที่ยงคืน
อยากชิมปลาเทราต์ปลาแซลมอน
อยากไปเยือน "นอร์เวย์"ค่ะ
๐๐๐๐

:))

Hello ;Khun Pen

thank you very much

jup jup jup

ตามมาช่วยครูเพ็ญเช็คเรตติ้งจ้า..
ตามมาชมและเที่ยวกับแม่วาดด้วยคนค่ะ

สวัสดีค่ะ
พี่ไอ คุณนก ครูแท๊ก
ออสโล น่าเที่ยวนะคะ
มีตอนที่ 2 อีก ในวันศุกร์ ที่ 31 นี้ รอดูกันนะคะ

สวัสดีค่ะน้องเพ็ญ

บ้านเราเงียบเหงาจังเลยนะคะ
คิดถึงพี่หมิ้น คุณบัว และคุณหยี

:))

พี่ไอคะ ตอนนี้ บ้านเราแขกเยอะนะคะ
แฟนคลับแม่วาด มาดูหนังกัน แต่ว่าคงไม่ค่อยแสดงตัว

ช่วงนี้ ที่โรงเรียนสอบกลางภาคค่ะ เป็นการสอบที่วุ่นวายที่สุดเท่าที่สอบมา มีนักเรียน และครู ป่วย ทั้งหวัด 2009 ทั้งชิคุนฯ แล้วมีกิจกรรมเยอะแยะมากมาย

วันนี้ก็มีครูและนักเรียนส่วนหนึ่งไปรับเสด็จ สมเด็จพระเทพฯ วันนี้มีเวลาก็ดูข่าวราชสำนักนะคะ จะได้ดูสถานที่เปิดใหม่ของเมืองนคร

สวัสดีค่ะลูกแม่โดม

คิดถึงลูกแม่โดมมากนะ แต่พี่คงจะไม่ได้เข้ามาคุยได้บ่อยแล้วเพราะมีเหตุผลส่วนตัวเล็กน้อยนะคะ

ถ้าลูกแม่โดมเหงา ๆ พี่เห็นที่บอร์ดขวัญเรือนมีสมาชิกเข้าไปคุยกันเยอะนะคะ ลองเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของชมรมนี้ก็น่าสนใจค่ะจะได้ไม่เหงา ส่วนพี่ไม่ถนัดค่ะ

ขอให้ลูกแม่โดมมีความสุขและแข็งแรงสดชื่นตลอดไปนะคะ

ด้วยรักจากพี่

พี่หมิ้นคะ คิดถึงแต่พี่ไอ เหรอคะ เพ็ญก็คิดถึงพี่หมิ้น พี่หยี น้องกุ้ง ค่ะ

สะดวกใจ ว่างเมื่อไหร่ ก็มาคุยกันอีก นะคะ นึกว่าช่วงนี้ พี่หมิ้น แอบไปซ้อมทำขนมซะอีกค่ะ

เวบบอร์ดขวัญเรือน ก็คึกคักอยู่เสมอละค่ะ ยิ่งช่วงไหน เพ็ญ กับคุณบัวเข้าไปคุย ก็ยิ่งครึกครื้น

ขอบคุณมากค่ะพี่หมิ้นสำหรับคำอวยพร
อย่างไรก็ตามหนูคิดถึงพี่หมิ้นเสมอนะคะ

:))

พี่หมิ้นคะ

น้องๆ ตรงนี้คิดถึงพี่เสมอนะคะ สะดวกกาย สบายใจเมื่อไหร่ มาคุยได้ทุกเมื่อค่ะ มิตรภาพและความจริงใจยังคงมีให้ค่ะ

คุณเพ็ญ ไม่ได้ไปรับเสด็จหรอกเหรอคะ เสียดายเนอะ อยากชื่นชมบารมีพระองค์ท่านใกล้ๆ น่ะ

พรุ่งนี้ ใช่มั้ยคะ รายการสุริวิภาน่ะค่ะ

คุณไอคะ น่าเสียดายเหมือนกันนะคะ ที่พี่หมิ้น จะไม่เข้ามาคุยกับพวกเราบ่อยๆ แล้ว แต่ชมรม "สาวๆๆ" ตรงนี้ ยังคุยได้ตลอดนะคะ

ที่บอร์ดขวัญเรือน บัวกับคุณเพ็ญก็ไปคุยบ้างค่ะ แต่บางที ก็ต่อยากค่ะ ส่วนมากจะเป็น แม่ๆ คุยกันซะเยอะ เราเลย หมดเรื่องคุย อิ อิ

น้องกุ้งคะ เงียบไปเหมือนกันนิ พี่บัวกลับมาประจำการแล้วนะคะ แวะมาคุยกันบ้างเน้อ

คุณบัว พูดเหมือนพี่หมิ้นจะไม่มาคุยกับเราแล้วยังงั้นแหละ

แต่ก็นะ พี่หมิ้นเขาย้าย ไปจากเรา "สาวๆๆๆ" (จะสาวแบบก็ไม่เกี่ยง) แล้วนี่นะ มีความสุขไปอีกแบบหนึ่งแล้ว ก็คงจะเบื่อเราแล้วกระมัง

ช่วงนี้สอบค่ะ คุณบัว เวลาสอบจะขาดเพ็ญได้ยังไงละคะ แต่ละวันก็หัวหมุน ต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปแต่ละช็อต

พรุ่งนี้ประมาณสี่ทุ่มครึ่งค่ะ รายการสุริวิภา พาเที่ยวนอร์เวย์อีกวัน

พี่หมิ้นคะ


น้องๆยังอยากได้ยินทุกเรื่องราวจากพี่หมิ้นอยู่นะคะ
อย่างไรก็จะรอค่ะ...รอพี่หมิ้นผ่านมาทักทายกัน


:))

สวัสดีค่ะน้อง ๆ ที่คิดถึงทุกคน

วันนี้ถ้าไม่ได้มาบอกเล่าเก้าสิบสงสัยนอนไม่หลับแน่นอน พี่รู้ตัวว่าวันนี้พี่ไม่สดชื่นเท่าไหร่นะคะ ออกจะเศร้า ๆ ด้วยซ้ำไปนะเนี่ย เมื่อตะกี้ยังมีคนจับได้เลยว่าเป็นอะไรไป พี่อุ๊บอิบไม่ได้บอกค่ะ

วันก่อนพี่เห็นเพ็ญทำ link ไปที่บอร์ด.....เพื่อตามไปดูทั้ง ๆ ที่พี่ก็ไม่เคยเข้าไปเลย พี่ตื่นตาตื่นใจไปกับการคุยของสมาชิกในบอร์ด เรื่องที่คุยเยอะแยะน่าสนุกแต่พี่อ่านเพียงเล็กน้อยสนใจแต่ที่มีชื่อเพ็ญและบัวเท่านั้น

เพื่อนพี่ที่ทำงานก็เข้ามานั่งอ่านด้วยกันแล้วเขาตั้งข้อสังเกตว่าเอ้..สมาชิกเขาคุยกันทุกวันไม่ได้ขาด แล้วทำไมไม่ค่อยมาคุยที่บล็อกตัวเองเท่าไหร่ เขาให้ข้อคิดว่าเป็นเพราะพี่เป็นอุปสรรคสำหรับเพื่อน ๆ คนอื่นที่จะเข้ามาคุยที่นี่หรือเปล่า

ที่จริงอาจไม่ถูกต้องนัก พี่ก็มาดูวันเวลาเห็นว่าช่วงหลัง ๆ คุยในบอร์ดบ่อยก็เลยคล้อยตามที่เพื่อนบอก เขาบอกเธอเพลา ๆ ลงบ้างก็ดีเดี๋ยวคนอื่นเขาจะเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นจขบ. ซะเองเสียมารยาท

ไม่มีที่ไหนที่พี่รักและผูกพันเท่าสามบล็อกนี้ พี่ไม่เบื่อหรอก พี่คิดว่าน้อง ๆ อาจจะเบื่อพี่มากกว่านิ ผ่านมาหนึ่งปีห้าเดือนกับแปดวันแล้วจะไม่รักน้อง ๆ ได้ยังไงคะ

สรุปว่าทั้งหมดพี่บ๊องส์ไปเองใช่ไหมคะ...เฮ้อ! เพื่อนพี่ทำเอาพี่เป๋ ๆ ไปเหมือนกันนะเนี่ย

ขอบคุณน้อง ๆ ทุกคนที่เข้าใจพี่นะคะ

พี่หมิ้นคะ

ขอบคุณเช่นกันค่ะที่พี่หมิ้นเข้าใจน้องๆ
ขอบคุณที่พี่หมิ้นเล่าให้ฟังว่ารู้สึกอย่างไร
ขอบคุณพี่หมิ้นที่ให้โอกาสน้องๆได้ทำความเข้าใจกัน

ที่พี่หมิ้นแนะนำหนูให้ไปคุยที่เว็บบอร์ดนั้น
หนูเคยตามไปดูลักษณะเดียวกับพี่หมิ้นนี่ล่ะค่ะเมื่อนานมาแล้ว
แต่ความรู้สึกอยากจะคุยกับใครไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ
หากบ้านนี้ไม่มีชื่อพี่หมิ้น หลายอย่างคงไม่เหมือนเดิม
แต่หนูก็จะคุยกับคุณบัว คุณหยี และน้องเพ็ญ ที่บ้านนี้ต่อไป
รอวันพี่หมิ้นจะแวะมาทักทายกัน...เป็นวันที่สุขใจ

พี่หมิ้นคะ...อย่าน้อยใจน้องๆนะคะ
ตอนนี้น้องๆไม่สบายใจกันไปหมดแล้วนะคะ (เพียงกระซิบบอก)
คุยกันเหมือนเดิมนะคะ


:))

พี่หมิ้นคะ ถ้าทำให้เข้าใจไปอย่างนั้นก็ขอโทษด้วยค่ะ
เพ็ญ ก็เห็นว่าพี่หมิ้นไม่ค่อยเข้ามานึกว่าไม่ว่าง

ช่วงนี้เพ็ญก็ยุ่งมากที่สุด เมื่อวานซืน ก็ประเมินเลื่อนตำแหน่ง ต้องเตรียมผลงานมาโชว์ มากมายก่ายกอง
แล้วเพ็ญเป็นหัวหน้างานวัดผลโรงเรียน ต้องดำเนินการเรื่องการสอบต่างๆ ในโรงเรียน เมื่อวานกับวันนี้ ผอ.และ รองผอ. ไปรับเสด็จ สมเด็จฯ พระเทพ เพ็ญดูแล แก้ปัญหาที่ เฃ้ามายังกะโดนพระเจ้าลงโทษ ไม่ได้นั่งว่างเลยค่ะ

แต่พอดี แม่วาด ที่เขียนนิยายเรื่องคุณท่านอยู่ เธออยากให้ช่วยแนะนำเรื่องการลงรูปในบอร์ดเพราะ ทางรายการ สุริวิภา เพิ่งไปสัมภาษณ์ อยากให้แฟนๆ ได้ดูกัน เพ็ญก็เลยแบ่งเวลาไปคุยกับแม่วาดก่อน

ถ้าพี่หมิ้นตามไปอ่านก่อนหน้านี้จะเห็นว่าเพ็ญกับคุณบัวไม่ได้เข้าไปคุยมานานแล้ว เพิ่งเข้าไปเมื่อ สัปดาห์ที่แล้วนี้เอง

เพ็ญคุยกับคุณบัวเมื่อวาน ว่าพี่หมิ้นมาคุยแปลกๆ เพ็ญ ก็คิดแล้วเดาถูกว่าพี่หมิ้นคงน้อยใจเรื่องนี้ แต่ตอนแรกไม่คิดว่าจะเดาถูก
ขอโทษด้วยนะคะ ที่เพ็ญพูดไปในเม้นท์ที่ 11 มันเป็นวิธีการ ค้นหาความจริง เพ็ญคิดว่าพี่หมิ้นน่าจะรู้ว่าเราให้ความสำคัญกับพี่หมิ้นมาก แต่บางครั้งในช่วงเวลาจำกัดก็ต้องแบ่งเวลาค่ะ
ฃอบคุณที่บอกความจริง อย่าคิดมากค่ะ พี่หมิ้นเป็นหัวหน้าห้อง และเป็นสมาชิกถาวรบล็อกเพ็ญนะคะ
ไปทำงานก่อนค่ะ

พี่หมิ้นคะ

เช้านี้ บัวยุ่งๆ เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ที่แท้ พี่หมิ้นก็หวั่นวิตกไปเองกับความคิดเห็นของเพื่อนๆ นั่นเองหรอกเหรอนี่

เฮ้อ "ความรัก" ทำให้คนเรา "อ่อนไหว หวั่นไหว" กับทุกเรื่องได้ซะขนาดนี้นะพี่นะ อิ อิ

เก็บความ "ไหวหวั่น"ไว้ "หวั่นไหว" เฉพาะกับ "พี่นุ" ดีกว่าค่ะพี่ คริ คริ ส่วนพวกเราน้องๆ เอาไว้คุยเรื่องสนุกๆ มันส์ๆ เมาท์กันประสาหญิง เถอะนะคะ มิตรภาพฉันพี่น้องยังคงมีอยู่เสมอมาและเสมอไปค่ะ

แหม เพื่อนพี่หมิ้นช่างสังเกตนะนั่น (ขอกระซิบด้วยคน) ว่าคน ที่ไม่สบายใจมากๆ นอกจากบัวกับคุณเพ็ญ แล้ว คือเนียงละออไอนะคะพี่หมิ้น

และอย่างที่คุณเพ็ญอธิบายก็ตามนั้นล่ะค่ะ บัวเองเมื่อเริ่มเข้าไปคุยในเวบบอร์ดนั้น ก็เคยรู้สึกว่าเขาคุยอะไรกันนี่ แต่ก็เลือกคุยในประเด็นที่คุยได้นะคะ บางช่วงก็ทิ้งห่างไปนาน ถ้าไม่ใช่เรื่องที่เราทราบ หรือ ติดตาม

พี่หมิ้นคะ บางทีคุณเพ็ญก็ทำลิงค์ไปบล็อกพ่อพเยีย บล็อกพี่ปะการัง ซึ่งพี่หมิ้นคุยอยู่แล้ว ก็เลยไม่รู้สึกอะไรใช่มั้ยคะ
ลองคิดในทางกลับกันนะคะ คนที่เขาตามลิงค์ไปคุยตรงโน้น เขาก็คุยเรื่องโน้น แต่พื้นที่ตรงบล็อกนี้ เราก็ยังคุยกันหลากหลายเหมือนเดิมนี่คะ

บัวดีใจที่พี่หมิ้นกลับมาบอกความในใจ และเปิดโอกาสทำความเข้าใจกันนะคะ

เม้นท์นี้ บัวตั้งใจคุยกับพี่หมิ้น ถ้า "ตรงและแรง" ไปบ้าง (แต่จริงใจนะคะ) ก็ขออภัย บัวชอบ "ตรงประเด็นและเคลียร์คัทชัดเจน" น่ะค่ะพี่

อย่างคุณเพ็ญ หรือคุณไอ ที่เราเมล์คุยกันอยู่ประจำ จะบอกกันไว้ว่าเรื่องไหนไม่อยากคุย เราก็ไม่คุยกัน เรื่องไหนลำบากใจที่จะตอบ ก็ไม่ตอบ ถ้าเราจะห่างกันบ้างตามภาระหน้าที่ก็จะบอกกล่าวกันให้ทราบ
อย่างช่วงก่อนๆ ที่บัวจะหายไปเป็นระยะๆ ก็คือคุณเพ็ญจะทราบและแจ้งข่าวให้เรื่อยๆ จริงมั้ยคะ

สบายใจรึยังคะ พี่หมิ้น
Forget the past, start the new นะคะ

วันอาทิตย์นี้ ที่โรงเรียน จัดวิ่ง มินิมาราธอนค่ะ ใครสนใจบ้างค่ะ

เมื่อก่อนเที่ยงเขียนครั้งหนึ่งแล้วแต่พอจะส่งกลับหายวับไปต่อหน้าต่อตาค่ะ

******
สวัสดีค่ะเพ็ญ บัวและลูกแม่โดม

พี่อ่านเม้นท์ของน้อง ๆ ซ้ำไปซ้ำมา ครั้งสุดท้ายที่อ่านพี่ตื้นตันใจมากที่น้อง ๆ น่ารักและเข้าใจพี่เป็นอย่างดี

บัวเอ๊ย...พี่ไม่ถึงกับหวั่นไหวนะคะ เพียงแต่พี่คิดตามเพื่อนมากไปเท่านั้นเองค่ะ เขาเป็นคนที่ชอบวิเคราะห์เจาะลึกตามประสาหน้าที่การงานของเขาค่ะ แล้วเขาพูด ๆๆๆๆ จนพี่เออออห่อหมกไปกับเขา วันนี้พี่สบายใจและเข้าใจดีแล้วค่ะ

เราทุกคนมีอิสระเสรีที่จะไปคุยที่ไหนก็ได้ตามต้องการ สำหรับพี่เองดีใจที่บล็อกนี้ทำให้พี่มีความสุขและสบายใจค่ะ จึงจะยึดบล็อกนี้เป็นหนึ่งในดวงใจค่ะ

พี่ต้องขอโทษที่ทำให้น้อง ๆ พากันไม่สบายใจ พี่หวังว่ามิตรภาพของเราจะมั่นคงยั่งยืนตลอดไปนะคะ

******
เพ็ญคะ

พี่อยากเป็นผอ.อ่ะ จะต้องทำตัวอย่างไรบ้างคะ

ตอนเปิดสนามบินสุวรรณภูมิพี่ลงวิ่งมินิมาราธอนด้วยนะคะ วิ่งวนเวียนอยู่ในสนามบินนั่นแหละค่ะ วันนั้นมีรมต.คมนาคมและนาตาลี เกลโบวา(ยังไม่ได้แต่งงาน) มาด้วย

วิ่งเหยาะ ๆ สบาย ๆ ไม่หวังที่หนึ่ง วิ่งถึงเส้นชัยได้เหรียญที่ระลึก ได้เสื้อยืดและได้ประกาศนียบัตรค่ะ วันนั้นการบินไทยเอาอาหารกล่องมาแจก

เพ็ญจะวิ่งแบบไหนดีละคะ

******
ลูกแม่โดมคะ

อ่านแล้วรู้สึกดีมาก ๆ ค่ะ
สุภาพอ่อนโยน(+หุ่นดี) เป็นคุณสมบัติของลูกแม่โดม

******
บัวคะ

ตรง...แรง...แต่แฝงความน่ารักและจริงใจ...ใช่เลยค่ะบัวของแท้

ประสานงานกันได้ดีระหว่างคนนครกับคนภูเก็ต...อิอิ

ทำเอาคนกทม...ซึ้งใจ...เฮ้อ!

พี่หมิ้นเก่งจัง วิ่งมินิมาราธอนนี่ก็ 10 กิโลแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าจะท้าประลองกำลังขากันสักตั้ง ก็ยอมแพ้ดีกว่าค่ะ 555

แล้วพี่หมิ้นกับพี่นุ ใครวิ่งเก่งกว่ากันล่ะค่ะ

ว่าแต่พี่หมิ้นชมคุณไอบ่อยๆ ว่าหุ่นดี คนหุ่น (เกือบ) ดี น้อยใจค่ะ หุ หุ

คุณเพ็ญคะ แหม บอกมากระชั้นชิดเกินไป จัดคิวเดินทางไปร่วมงานไม่ทันค่ะ อิ อิ

คุณไอ..ประชุมส่งท้ายสัปดาห์รึเปล่าคะ มีความสุขในวันหยุดนะคะ

สวัสดีเช้าวันหยุดค่ะ

ขอบคุณพี่หมิ้นนะคะที่ชม ทำเอาเขินไปหลายนาที
พี่หมิ้นชมเรื่องหุ่นดี เช้านี้เลยต้องรีบตื่นไปฟิตเนสเลยค่ะ
ส่วนคนที่ออกกำลังกายทุกเช้าหุ่นจะไม่ดีได้อย่างไรล่ะเนอะคุณบัว

น้องเพ็ญและคุณบัวมีความสุขในการทำงานนะคะ
ไอกะพี่หมิ้นส่งกำลังใจไปให้ค่ะ


:))

พี่ไอวันหยุดก็ยังตื่นเช้ามาออกกำลังกายอีกเก่งจริงๆ

คุณบัว ไว้ลายนักวิ่งเก่าหรือคะ

เพ็ญไม่ได้วิ่งหรอกค่ะ พี่หมิ้นอยู่ฝ่ายรับสมัครกว่าจะเสร็จงาน ก็ปล่อยตัวนักกีฬาแล้ว พอเคลียร์อะไรเสร็จ ดื่มกาแฟยังไม่ทันจะหมดแก้ว พวกที่วิ่ง ฟันรัน ๓.๕ กิโลก็เข้าเส้นชัยแล้วก็ต้อง รับรายงานตัวคนได้ถ้วยรางวัลอีก แต่ว่าเพ็ญก็มีเหรียญและเสื้อทุกปี ไว้เป็นที่ระลึก อิอิ

ว่าไปพูดเรื่องวิ่ง ก็นึกได้ว่าเมื่อสัก ๒-๓ ปีก่อน มีหนุ่มนักวิ่ง มาจีบ ตอนนั้นก็วางแผนว่าจะไปวิ่งล่ารางวัลอยู่เหมือนกัน แต่พอเลิกกันก็เลยไม่ได้วิ่งเลย

อืม พี่หมิ้นคะ คุณบัว ตรง แรงและจริงใจ ตามสไตล์คนใต้นะคะ คบกันคนใต้ ต้องจิตใจหนักแน่นค่ะ ความจริงเพ็ญ ก็เป็นคนพูดตรงเหมือนกัน แต่เพ็ญ ไม่มีวาทศิลป์อย่างคุณบัว บางอย่างที่เพ็ญอยากพูดแต่ไม่กล้าพูด เพราะกลัวเข้าใจกันผิด แต่ถ้าเราได้พูดโต้ตอบกันก็จะสร้างความเข้าใจให้ตรงกันได้ อย่างที่พี่หมิ้นว่าไว้ละค่ะ ในโลกไซเบอร์นี้ เราจะไปคุยที่ไหนก็ได้ อย่างที่พี่หมิ้นไปคุยที่บล็อกแม่น้องนิก เวลาเพ็ญเข้าไปจะทักทายแม่น้องนิก เพ็ญก็เห็นว่าพี่หมิ้นคุยกันอยู่ที่นั่นแต่เป็นเรื่องที่เพ็ญคุยต่อด้วยไม่ได้ เพ็ญก็ไม่เข้าไปคุย เพราะมันไม่จำกัด ใครจะเข้าไปอ่านแต่ไม่แสดงตัวก็ได้ จะพูดอะไรก็ได้ แต่จะเห็นว่า อย่างเพ็ญไปคุยที่ไหน ก็ใช้ ชื่อเดียวกัน นี่คือตัวตนของเพ็ญ แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่มีใครตามมาคุยที่บล็อกหรอกค่ะ เพราะเจ้าของบล็อก พูดน้อย น้องที่เขาทำงานในสำนักงานเคยถามเพ็ญว่า เวลาสอนเนื้อหาหมด แล้วเวลายังเหลือ เพ็ญคุยอะไรกับนักเรียน เพราะปกติในวงสนทนา เพ็ญจะเป็นคนฟัง

คุณบัวเมื่อคืนได้ดูรายการสุริวิภาหรือเปล่า
พี่หมิ้น พี่ไอคะ มีเวลาก็ลองดูนะคะ ประเทศนอร์เวย์ มีอะไรที่น่าสนใจมากเลยค่ะ เสียแต่ว่า วีดีโอนี้ยาวมากไปหน่อย

คุณเพ็ญคะ

ต้องรบกวนส่งลิงค์ให้ดูรายการเมื่อคืนอีกแล้วล่ะค่ะ อิ อิ
ยุ่งจนลืมสนิทเลยค่ะ "คำเตือน" ของคุณเพ็ญ ก็มาเห็นตอนเที่ยงคืนแล้วค่ะ 555

แหม เก้าะเคยเอา "เหรียญ" มาครอบครอง ครบทุกสีอยู่นะค้า อิ อิ ก็ต้องพยายามให้มี "ลาย" หลงเหลืออยู่มั่งแหละ แหะๆ

ขอบคุณคุณไอ สำหรับ "กำลังใจ" ที่ส่งมาให้สม่ำเสมอนะคะ

ของพี่หมิ้น เสาร์-อาทิตย์ เป็นวันครอบครัวซีนะคะ ฮิ ฮิ

เพ็ญคะ

วันนี้เข้ามาคุยแต่เช้าเลยนะคะ แถมคุยได้นานซะด้วย..อิอิ ผิดปกติหรือเปล่าคะ..(อ๊าว! เริ่มหาเรื่องให้น้องปวดหัวอีกแล้ว)

จริงค่ะเพ็ญคุณสมบัติของพี่น้องชาวใต้เป็นอย่างที่เพ็ญบอกค่ะ พี่ชอบค่ะจริงใจดี เพื่อนสนิทพี่ก็เป็นคนสุราษฎร์ อีกคนเป็นผู้ชายก็อยู่สมุย โดยเฉพาะเพื่อนผู้ชายเป็นคนตรงพอ ๆ กับไม้บรรทัด เขามีหน้าตาดีคมเข้ม เวลาพี่ไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อน ๆ พี่มักจะซื้อของกินที่เขาชอบไปฝากเสมอ

เขาจะบอกพี่ว่าฉันรับของฝากเธอแต่ฉันไม่จีบเธอนะ แฟนฉันต้องสวยกว่าเธอ น่ารักกว่าเธออะไรประมาณนี้ เรียกว่าเขาจะตัดไฟแต่ต้นลมเพื่อป้องกันตัวเอง...เพื่อน ๆ ยังแซวบอกไม่ต้องพูดอะไรให้ตรงกับใจแป๊ะ ๆ ก็ได้ไม่สงสารคนฟังบ้างหรือ อะไรทำนองนี้ค่ะ พูดตามตรงพี่ไม่เคยคิดจะจีบเขาเลยค่ะ แค่อยากแกล้ง ๆ เขาเท่านั้น

ดังนั้นสิ่งที่เพ็ญและบัวพูดคุยกับพี่จะเป็นแบบมีวาทศิลป์หรือไม่มีก็ไม่มีปัญหาค่ะ พี่เข้าใจค่ะว่าน้อง ๆ มีน้ำใจมอบให้พี่เสมอ

******
บัวคะ

พี่นุวิ่งเก่งค่ะ วันนั้นวิ่งนำหน้าพี่ไปหลายโยชน์ พี่เค้าบอกว่าขืนมัววิ่งเหยาะ ๆ อย่างพี่เสียชื่อหมด แล้วผลเป็นยังไง รางวัลที่ได้เหมือนกันแด๊ะไม่ว่าประกาศฯ, เหรียญ เสื้อและอาหารกล่อง...555

วันนี้ว่างหรือคะ (เอาอีกหาเรื่องน้อง ๆ อีก)

วันนี้พี่หมิ้นแซวน้องๆเหมือนเดิมแล้ว
ดีใจจังเลยค่ะ

มีความสุขในวันหยุดนะคะ

ไปกันเลยไม๊นิ

คิดถุงคับบบ

เอ้อ...ว่าจะมาแบ่งปันความสุข
แต่เห็นว่า ทุกคนสุขมากกว่าเรา
เลยเก็บความสุขใส่กระเป๋า
เอาไปใส่กระปุกจนถึงวันศุกร์
วันเสาร์หน้าจะแคะความสุขจากกระปุก ออกจากกระเป๋า...

...ไปละเด้อเจ๊า...

ลูกแม่โดมคะ

เห็นลูกแม่โดมดีใจพี่ก็มีความสุขค่ะ จริง ๆ นะคะ พี่อ่านถ้อยคำของลูกแม่โดมทีไรมันละมุนละไมได้ใจพี่เต็ม ๆ ทุกครั้ง

พี่กลับขึ้นไปอ่านเม้นท์น้อง ๆ ข้างบนอีกครั้งหนึ่ง ครั้งนี้ตาพี่ร้อน ๆ ไม่ใช่เพราะเกิดอาการอิจฉาอะไรใคร แต่เริ่มมีอาการเหมือนคนที่ตื้นตันอะไรสักอย่างมาก ๆ พี่คิดว่าอาการแบบนี้ลูกแม่โดมก็คงเคยเป็นเหมือนกันนะคะ

วันนี้ตื่นเช้าเตรียมทำอาหารบางอย่างไปร่วมทำบุญที่บ้านเพื่อนรุ่นพี่ที่นครปฐมค่ะ ขากลับพี่จะแวะไหว้พระปฐมเจดีย์ ไม่ได้ไปนานมากแล้วค่ะ เมื่อก่อนไปบ่อยไปค้างบ้านเพื่อนคนนี้แหละค่ะ บ้านอยู่ริมแม่น้ำนครชัยศรี จะแวะตลาดดอนหวายเพื่อซื้อปลาตะเพียนต้มเค็มมาเป็นมื้อเย็นที่บ้านด้วยค่ะ

เช้าวันหยุดอยากตื่นขึ้นมาแล้วแต่งตัวไปฟิตเนสเลียนแบบลูกแม่โดมบ้าง
แค่คิดก็ขำก๊าก ๆๆๆๆ แล้วค่ะ...อิอิ

พี่หมิ้นพูดถึงบ้านเพื่อนริมแม่น้ำนครชัยศรีและตลาดดอนหวาย
นอกจากปลาตะเพียนต้มเค็ม ก็คิดถึงห่อหมก หมี่กรอบ ฝรั่งหวานๆ ...
แล้วยังอดคิดถึงหมู่มัจฉาที่วัดไร่ขิงไม่ได้ค่ะ ให้ขนมปังไปเท่าไหร่ไม่พอซักที
หมายถึงผู้ให้นะคะ ยังอยากให้ไปเรื่อยๆๆๆ
หนูชอบมองวิวริมน้ำนครชัยศรีค่ะพี่หมิ้น บรรยากาศเป็นธรรมชาติมากๆ
ยิ่งได้ไปกับเพื่อนที่รู้ใจกันด้วยแล้ว สุขใดจะเปรียบได้ล่ะคะ

วันนี้ไปออกกำลังตามเดิมค่ะพี่หมิ้น
เมื่อวานเพิ่งจ่ายค่าสมาชิกไป น่าจะเป็นปีที่แปดแล้วนะคะ
รวมๆไปก็เข้าเลขหกหลักแล้ว ซื้ออุปกรณ์ไว้ที่บ้านได้เยอะแยะ
แต่ก็เหมือนการบังคับตัวเองค่ะ เสียเงินแล้วต้องไป
เพื่อสุขภาพปีละเท่านี้ หนูว่าอย่างไรก็คุ้มนะคะพี่หมิ้น

วันนี้พี่หมิ้นและพี่นุคงมีความสุข
อิ่มบุญจากการไหว้พระร่วงโรจนฤทธิ์
อิ่มใจจากการได้พบปะเพื่อนฝูงในบรรยากาศดีๆ
อิ่มหมีพีมันจากอาหารรายการอร่อยๆ


:))