'Ghost Eyes' วิญญาณในดวงตา

ตึก... ตึก... ตึก...

กลางซอยเล็กๆมืดสลัวแห่งหนึ่งมีชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินไปตามถนนคอนกรีดเล็กๆนั้นอย่างเลื่อนลอยและไม่สามารถบอกได้ว่าเขามีจุดหมายคือที่ใดกันแน่เนื่องจากคืนนี้เป็นคืนเดือนมืด ทำให้ทุกอย่างดูมืดไปหมด มีเพียงแสงไฟสลัวๆจากเสาไฟข้างทางที่ห่างกันเกิน10เมตรแถมยังติดๆดับๆ

บรรยากาศรอบตัวชายวัยกลางคนนั้นเงียบสงัดไม่มีแม้แต่เสียงจิ้งหรีดหรือนกกลางคืนแต่อย่างใดมีเพียงเสียงลมที่พัดผ่านใบมะพร้าวจนเกิดเสียงเสียดสีกกันเพียงเล็กน้อยเสียงคลื่นกระทบฝั่งที่ลอยมาตามลมทำให้รู้ได้ว่า ที่แห่งนี้ไม่ห่างจากชายหาดมากนักทว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ได้มีความหมายกับชายผู้นี้เลยดวงตาที่เลื่อนลอยเหมือนคนเหม่อลอย ร่างกายที่โคลงไปมาในแต่ละย่างก้าวบ่งบอกได้อย่างดีว่า เขาไม่มีสติ...

นี่เรากำลังจะไปไหนกัน...

เรามาทำอะไรตรงนี้...

ในหัวของเขามีคำถามผุดขึ้นมาแต่ยังไม่ทันที่เขาจะหาคำตอบให้กับตัวเองคำถามเหล่านั้นก็โดนลบออกไปด้วยเสียงๆหนึ่ง

‘มาทางนี้สิ... มาหาเรา’

อา... ใช่แล้ว เรากำลังใจไปหา’เธอ’ คำถามหมดความหมายไปเมื่อเสียงหวานๆของหญิงสาวที่ไม่รู้ที่มาดังขึ้น... มันดังงขึ้นภายในจิตสำนึกไม่ได้กระทบเข้าที่หูดังที่มันควรจะเป็น สองท้าวค่อยๆก้าวไปอย่างช้าๆ ทีละก้าว... ทีละก้าว...

ซ่า... ซ่า....

เสียงคลื่นที่ดังชัดขึ้น ความหน่วงที่เท้าและความเย็นจากน้ำทะเลที่สาดขึ้นมากระทบที่ขานั้นปลุกชายหนุ่มให้ตื่นขึ้นจากภวังค์

เมื่อเขาเริ่มได้สติ อาการมึนงงเหมือนคนพึ่งตื่นหรืออาจเป็นเพราะพิษสุราที่เขาจำได้ว่าเพิ่งร่วมวงสังสรรค์กับเพื่อนที่บริษัทในบ้านพักเมื่อไม่กี่อึดใจที่ผ่านมา

ทะเล...

ชายหนุ่มถามตัวเองและพยายามหาคำตอบว่าเขามาอยู๋ตรงนี้ได้อย่างไร เขาพยายามนึกว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ความทรงจำที่เขาทบทวนได้ เหลือเพียงภาพวงสังสรรค์ของเพื่อนๆที่มาพักร้อนพร้อมกันบริเวณลานหน้าบ้านพักในช่วงหัวค่ำรสเครื่องดื่มแอลกอฮอลที่พึ่งผ่านปากเขาไปยังคงทิ้งรสชาติไว้ให้เขาได้รู้สึกว่ามันพึ่งผ่านมาไม่นาน เขาเหลือบสายตาไปมองนาฬิกาที่ข้อมือ

01.45

ตัวเลขบนหน้าปัดนาฬิกาดิจิตอลโชว์ค้างอยู่อย่างนั้นยิ่งทำให้เขาสับสนและสงสัย ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เขาจำได้ว่า ตอนที่สังสรรค์กันนั้นมันไม่เกิด2ทุ่มแน่ๆ แล้วช่วงเวลาหลังจากนั้น มันเกิดอะไรขึ้น

‘เราคงโดนเพื่อนมอมเหล้าจนเมา แล้วคงเดินมาแถวนี้ล่ะมั้ง’

ชายหนุ่มพยายามให้เหตุผลกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสติเริ่มกลับมาครบถ้วน เขาจึงพึ่งตระหนักถึงสภาพรอบตัวเขา ความเงียบความวังเวง อากาศที่เย็นจนผิดปกติ บวกกับบริเวณนี้ไม่เหลือแม้แต่เงาของผู้คนภาพของทะเลยามค่ำคืน ฟ้าที่ไร้แสงจันทร์ มีเพียงดาวดวงเล็กๆกระจายตัวกันทำให้เกิดความกลัววิ่งพล่านไปทั่วทุกอณุของร่างกาย ของลุกชันรูขุมขนบีบตัวจนนูนขุ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่สมองจะทบทวนและสั่งการสัญชาตญาณก็บอกให้เขาหลังหลังกลับโดยทันที

‘จะรีบไปไหนคะ’

ทันทีที่เขาหันหลังก็มีเสียงหวานๆเสียงหนึ่งเรียกเขาไว้

‘คุณเป็นใครครับ มาทำอะไรดึกดื่นป่านนี้’ ชายหนุ่มตอบกลับไปตามมารยาทพร้อมกับความรู้สึกแปลกใจ เพราะเมื่อไม่กี่วินาทีที่แล้ว ที่ตรงนี้ว่างเปล่าไม่มีใครยืนอยู่ตรงนี้แน่ๆ

หญิงสาวร่างบาง ผิวขาว ควรเรียกว่าซีดมากกว่าผมที่เปียกน้ำ ชุดที่เปียกน้ำหมาดๆนั้นบ่งบอกได้อย่างดีว่าเธอคงพึ่งเสร็จจากการเล่นน้ำ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแสงดาว บรรยากาศหรือพิษแอลกอฮอล์กันแน่ ที่ทำให้ชายหนุ่มมองเห็นเธอ ชัดเจนเหมือนกับตัวเธอมีแสงอ่อนๆออกมาตามผิวหนัง แต่ไม่ว่าเหตุผลนั้นคืออะไรสิ่งหนึ่งที่ชายหนุ่มรับรู้ได้ชัดเจนคือ เธอสวยเหลือเกิน...

‘ฉันเป็นใครสำคัญตรงไหนคะ’ รอยยิ้มที่ดูจริงใจบนใบหน้านั้นทำเอาผ้มองเขิญจนอดยิ้มตามไม่ได้ตอนนี้เขาเริ่มมึนๆอีกครึ่ง

‘เป็นอะไรรึเปล่าคะ แล้วคุณมาทำอะไรตรงนี้’

‘แค่มึนๆน่ะครับ คงดื่มมากไปหน่อย’

‘ดูแลตัวเองหน่อยนะคะ แถวนี้มันอันตราย’ หญิงสาวตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มแต่รอยยิ้มนั้นกลับทำให้ชายหนุ่มรู้สึกขนลุกอย่างแปลกประหลาด

‘ครับ? อันตราย?’

‘เปล่าหรอกค่ะ แค่แหย่เล่นเฉยๆ ไปเล่นน้ำกันมั๊ยคะ’

‘เล่นน้ำตอนนี้เนี่ยนะครับ มันตรายนะครับ’ยังไม่ทันที่เขาจะพูดได้จบประโยคดีเขาก็ถูกมือเล็กๆของหญิงสาวจูงไปทางทะเลสัมผัสของผิวหนังรอวข้อมือนั้น เย็นเฉียบ ชายหนุ่มรู้ตัวแล้วว่า นี่มันไม่ปกติ!

ชายหนุ่มออกแรงขัดขืนเล็กน้อยและพยายามจะหันหลังกลับแต่รู้ตัวอีกทีเขาก็ลงมายืนอยู่ในทะเลที่ระดับน้ำตอนนี้ใกล้จะถึงอกของเขาแล้ว

‘จะรีบไปไหนคะ เล่นน้ำด้วยกันก่อนสิ’ ทันทีที่หญิงสาวเอ่ยปากพูดเขารู้สึกมึนเหมือนคนเมา แต่มันประหลาดกว่านั้น เขารู้ตัวทั่วพร้อมทุกอย่างแต่ไม่อาจขัดขืนอะไรได้เลย

‘ไปอยู่ด้วยกันมั๊ยคะ’

‘อยู๋ด้วยกัน... ที่ไหน...’ สติอันเรือนรางยังพอทำให้เขาตอบกลับไปได้บ้าง

‘ในน้ำค่ะ...’น้ำเสียงที่เคยหวานกลับเย็นเยือกและไร้ซึ่งความสดในของหญิงสาวดังขึ้นเบาๆ

‘ใต้น้ำ...’

ไม่ทันสิ้นสุดประโยคของเชายหนุ่มสติของเขาก้หลุดลอยไป มีเพียงความมืดเข้ามาปกคลุมทั่วสายตาเหมือนคนกำลังจะหลับสัมผัสสุดท้ายที่เขารับรู้ได้คือความเย็นของน้ำทะเลที่ค่อยไล่ไปตามตัวเขาจนไม่เหลืออะไรให้รับรู้อีก...

Create Date : 13 เมษายน 2557 Last Update : 13 เมษายน 2557 21:34:07 น. Counter : 12653 Pageviews.		2 comments
Share Tweet