การรักและไม่ได้รับรักตอบเป็น "ทุกข์"
แต่สิ่งที่ทุกข์ยิ่งกว่าคือ "การรักใครสักคน"
แต่ไม่มีความกล้าพอที่จะบอกให้คนคนนั้นรู้
และต้องมาเสียใจภายหลัง
ความรักคือความรู้สึกที่เรายังห่วงใยใครสักคนอยู่
แม้จะแยกความรู้สึก ความลุ่มหลง
และความสัมพันธ์แบบรักใคร่ออกไปแล้ว
สิ่งที่น่าเศร้าในชีวิต คือการพบคนที่มีความหมายอย่างมากสำหรับเรา
แต่มาค้นพบภายหลังว่าเราไม่ได้ถูกกำหนดมาเพื่อสิ่งนั้น
และจะต้องปล่อยให้ผ่านพ้น
เมื่อประตูแห่งความสุขปิดลง
ประตูแห่งความสุขบานอื่นก็จะเปิดขึ้น
แต่เราก็มัวแต่มองประตูที่ปิดลงไปแล้วเนิ่นนาน
จนกระทั่งเรามองไม่เห็นประตูแห่งความสุขบานอื่นที่เปิดไว้รอ
"เพื่อนที่ดีที่สุด"
คือคนที่เราสามารถนั่งอยู่ริมระเบียงด้วยกัน
โดยไม่พูดอะไรกันสักคำ
แต่สามารถเดินจากไปด้วยความรู้สึกเหมือนได้คุยกัน
อย่างประทับใจที่สุด
เป็นความจริงที่เราไม่สามารถรู้เลยว่าเรามีอะไรอยู่
จนกว่าเราจะสูญเสียมันไป
แต่ก็จริงอีกเช่นกันที่เราไม่รู้ว่า
เราพลาดอะไรไปบ้างจนกระทั่งผลของสิ่งนั้นเข้ามาหาเรา
การมอบความรักทั้งหมดให้ใครสักคน
ไม่ได้เป็นหลักประกันว่า...เขาจะรักเราตอบ
อย่าหวังที่จะได้รักตอบ แต่จงรอให้มันงอกงามขึ้นในหัวใจเขา
แต่ถ้ามันไม่ได้เป็นเช่นนั้นก็ให้พอใจว่า....
อย่างน้อยมันก็ได้งอกงามขึ้นในใจของเราเอง
มีสิ่งที่เราต้องการจะได้ยิน
แต่เราจะไม่ได้ยินมันจากปากของคนที่เราอยากได้ยิน
แต่อย่าทำตัวเป็นคนหูหนวกโดยไม่รับฟังสิ่งนั้น
จากคนที่เขาบอกกับคุณจากหัวใจ
อย่าบอกลาถ้าเรายังต้องการจะพยายามต่อไป
อย่าท้อใจถ้าเรายังรู้สึกว่าเราไปไหว
อย่าพูดว่าเราไม่รักคนคนนั้นอีกแล้วถ้าเรายังไม่สามารถ "ทำใจ"
ความรักมักมาเยือนผู้ที่ยังคงหวัง
ถึงแม้ว่าจะผิดและมาเยือนผู้ที่ยังคงเชื่อ
ถึงแม้ว่าจะถูกทรยศหักหลัง
และจะมาเยือนผู้ที่ยังคงรัก ถึงแม้จะเคยเจ็บปวดมาก่อน
อย่ามองใครจากหน้าตา เพราะมันอาจหลอกเราได้
อย่ามองใครจากความร่ำรวย เพราะมันไม่จีรังยั่งยืน
ให้มองหาคนที่ทำให้คุณยิ้มได้ เพราะเพียงยิ้มเดียว
สามารถทำให้วันที่หม่นหมองกลับสดใส
การที่เราจะประทับใจใครนั้นอาจใช้เวลาแค่เพียงนาที
การที่เราจะชอบใครอาจใช้เวลาเพียงแค่ชั่วโมง
การที่เราจะรักใครอาจใช้เวลาเพียงชั่ววัน
แต่การที่จะลืมใครนั้นต้องใช้เวลาชั่วชีวิต
ขอให้เรามีความสุขมากพอที่จะทำให้เราเป็นคนอ่อนหวาน
ผ่านการทดสอบมามากพอที่จะทำให้คุณเข้มแข็ง
มีความเศร้าโศกพอที่จะทำให้เรายังคงความเป็นมนุษย์
และมีความหวังมากพอที่จะทำให้เราเป็นสุข
เอาใจเขามาใส่ใจเรา
ถ้าเรารู้สึกว่าสิ่งนั้นจะทำให้เราเจ็บปวด
รู้ไว้เถอะว่าคนอื่นก็เจ็บปวดจากสิ่งเดียวกันเช่นกัน
จุดเริ่มของความรักคือ "การปล่อยให้คนที่เรารักเป็นตัวของตัวเอง"
อย่าดึงเขาจากภาพความเป็นเขา มิฉะนั้นจะหมายความว่า
เราต้องการเพียงภาพสะท้อนของตัวเราที่ปรากฏในตัวเขา
คนที่มีความสุขที่สุด
ไม่ได้หมายความว่าเขามีสิ่งที่ดีที่สุด
เพียงแต่เขาสามารถทำสิ่งที่เขามีให้ดีที่สุดได้ต่างหาก
อนาคตที่สดใสมีรากฐานอยู่บนอดีตที่ถูกลืม
เราไม่สามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้ดี
ถ้าหากไม่รู้จักปล่อยวางจากความผิดพลาดในอดีต และความปวดใจ
เราร้องไห้ตอนเราเกิดในขณะที่คนรอบข้างกำลังยิ้ม
จงมีชีวิตอยู่เพื่อตอนเราตาย เราจะเป็นคนที่ยิ้ม
จงทำให้ชีวิตเรามีความสดใส แต่ไม่ใช่อยู่บนความทุกข์ของคนอื่น
เพราะเราไม่ได้อยู่ในโลกนี้เพียงคนเดียว
การที่เรารักใครสักคน
ไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลว่า ทำไมเราจึงรักเขา
แต่ให้รู้ว่า...ทุกวันนี้เรารัก และต้องรักให้ดีที่สุดก็พอ
การที่เรารักใครสักคน
ไม่ต้องสนว่ามีอุปสรรคมากมายเท่าใด
แต่ควรจะนึกขอบคุณโชคชะตา ที่สร้างให้มีอุปสรรค
เพื่อให้เราได้ร่วมฟันฝ่าไปด้วยกัน
การที่เรารักใครสักคน
ไม่ต้องเสียเวลาคิด ว่าเค้าทำอะไรเพื่อเราบ้าง
แต่ควรถามตัวเองว่า ...วันนี้เราทำอะไรเพื่อคนที่เรารักหรือยัง
การที่เรารักใครสักคน
ไม่ต้องไประแวงว่าเค้าจะมีคนอื่นนอกเหนือจากเรา
แต่ควรระวังใจของเราเอง...ที่จะไปรับคนอื่น เข้ามาแทนที่เค้า
การที่เรารักใครสักคน
คำว่า "แพ้" หรือ "ชนะ" ไม่สำคัญ
สิ่งที่สำคัญคือ เราจะประคองความรัก ไปด้วยกันได้อย่างไร
การที่เรารักใครสักคน
ไม่ใช่การสัมผัสเพียงกาย
แต่เป็นหัวใจของเราต่างหาก ที่แนบชิดกัน
การที่เรารักใครสักคน
ไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งของนอกกายใดๆ
เพราะความรักไม่สามารถซื้อ
หรือแลกมาได้ด้วยทรัพย์สินเงินทอง
การที่เรารักใครสักคน
ไม่ต้องคอยนับว่า เค้ามีข้อเสียมากมายแค่ไหน
เพราะความรักจะช่วยทำให้เรารู้จักอภัย
และมองข้ามข้อบกพร่องนั้นไปได้
การที่เรารักใครสักคน
อาจทำให้เราตาบอด จนมองไม่เห็นความจริงบางอย่าง
แต่ก็ทำให้เราได้เข้าใจว่า
ความสุขจากการได้รักใครสักคนนั้น
ยิ่งใหญ่แค่ไหน เพราะ "ความรัก" เป็นบทเรียนดีๆ
ที่ไม่อาจเข้าใจได้ถ่องแท้...ถ้าไม่ได้สัมผัสด้วยตนเอง
ความอ้างว้างไม่ได้โหดร้ายอะไรนัก
มันก็แค่ช่วงเวลาที่เราควรใช้มันเรียนรู้จักใจตัวเอง
หลังจากที่วุ่นวายกับชีวิตคนอื่นมานาน
ถ้าเราเคยหกล้ม เราก็จะเดินอย่างระมัดระวังมากขึ้น
ไม่ใช่คิดจะไม่เดินอีกเลย
บางครั้งคนเราก็ต้องยอมรับในสิ่งที่ตัวเองไม่เข้าใจ
และต้องยอมรับในการตัดสินใจของคนอื่น
ถึงมันจะไม่ดีกับเราเลยก็ตาม
เพราะเราเลือกแต่สิ่งดีดีให้เกิดกับชีวิตเราไม่ได้เสมอไป
ความรักก็เหมือนดอกไม้และไม่มีแจกันใด
จะถนอมความงามของดอกไม้ไว้ได้ตลอดไปหรอก
ความเสียใจไม่ใช่เรื่องแปลก แต่หากเสียใจไม่จบสิ้น นั่นจึงแปลก !
ในขณะที่โลกหมุนรอบดวงอาทิตย์ มันก็ไม่ลืมที่จะหมุนรอบตัวเอง
ในขณะที่เรารักใคร เราก็ต้องไม่ลืมที่จะรักตัวเอง
หากคนเรามีความรักได้ครั้งเดียวในชีวิต นั่นจึงควรร่ำร้องเมื่อรักได้สูญหาย
แต่ความจริงแล้ว คนเรามีความรักได้หลายพันครั้งตลอดทั้งชีวิต
เมื่อเรารู้สึกว่าตัวเองไม่เหลือใคร นั่นคือสัญญาณเตือนว่า
เราควรให้ความสำคัญกับตัวเองได้แล้ว...
คนเราสามารถจำอะไรก็ได้แต่เมื่อจำแล้ว
ควรเลือกที่จะลืมหรือนึกถึงมันให้น้อยที่สุด
ไม่ว่าความรักจะทำให้วันนี้ของเราปวดร้าวยังไง
แค่ครั้งหนึ่ง เราเคยได้รักจากคนที่อยากรัก เราก็โชคดีมากแล้ว
สำหรับบางคน ถ้าจะรัก...ก็ยังไม่เจ็บ ถ้าเคยรัก...ก็แค่เคยเจ็บ
แต่ถ้ายังรัก...ก็จะยังเจ็บ ขึ้นอยู่กับว่า เราอยากเป็นแค่คนที่เคยเจ็บ
หรืออยากเป็นคนที่ยังเจ็บอยู่ทุกวัน
เราเคยฝืนใจรับใบปลิวที่แจกตามหน้าห้างสรรพสินค้า เพราะเกรงใจคนแจกไหม
บางทีอาจมีคนรับความรักของเราไปเพราะเหตุผลอย่างเดียวกัน
สุดท้ายเขาก็อาจทิ้งมัน เหมือนกับที่เราทิ้งใบปลิวนั่นแหละ
คนบางคนเป็นเพื่อนที่ดีได้ เป็นพี่ที่ดีได้ เป็นน้องที่ดีได้
แต่เป็นคนรักที่ดีไม่ได้ ก็ควรให้เขาเป็นในสิ่งที่เขาเป็นได้และเป็นได้ดี
หลายๆ สิ่งในโลก ล้วนถูกสร้างมาให้มีด้านตรงข้าม
มันจึงต้องมีจุดผกผันแปรเปลี่ยน ความรักก็มีจุดเปลี่ยนของมัน
จึงเป็นเรื่องจำเป็น ที่เราองยอมรับมันให้ได้
แก้วกาแฟใบโปรดแตกไปแล้ว เก็บไว้ก็บาดมือ
ความรักจากไปแล้ว...เก็บไว้ก็บาดใจ
สำหรับความรักที่ผ่านมา ควรแยกให้ได้ว่า
อะไรควรจำไว้ประทับใจ อะไรควรจำไว้เป็นบทเรียน
หนังสือเล่มไหนที่อ่านแล้วไม่ถูกใจ ก็ไม่ต้องกลับไปอ่านรอบสอง
ความทรงจำที่นึกถึงแล้วเจ็บปวด ก็อย่าไปนึกถึงมันเป็นครั้งที่สอง
เมื่อเราอยากให้หัวใจมีความรัก ก็ต้องยินยอมที่จะให้มันเจ็บปวด
ความรู้สึกสูญเสียร้ายแรงเสมอ สำหรับคนที่ไม่ยอมรับความจริง
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่า เธอจะเลิกเจ็บปวดเมื่อไหร่
แต่มันอยู่ที่ว่า เราจะใช้ชีวิตในขณะที่ยังเจ็บปวดอย่างไรต่างหาก
คนที่ควรรักอาจไม่ใช่คนที่เรารัก อาจไม่ใช่คนที่รักเรา
อาจไม่ใช่คนที่รักกันมาก่อน อาจไม่ใช่คนที่กำลังรักอยู่หรือคนที่คิดจะรัก
แต่คนที่ควรรัก อาจเป็นคนที่เรายังไม่เคยรักเลยก็ได้
ทำไมต้องเรียกร้องความรักจากคนๆ เดียว
ในเมื่อเราก็มีความรักจากคนรอบข้างมากมาย
ไม่มีความเจ็บปวดครั้งใดไม่ให้ประโยชน์กับชีวิต
ขึ้นอยู่กับว่าเรารู้จักที่จะใช้ความเจ็บปวดนั้นทำให้เราเข้มแข็ง
หรือปล่อยให้มันทิ่มแทง จนเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แต่ถ้าเรายอมรับมันได้ มันก็จะเป็นเรื่องธรรมดาที่สุด
ความรักไม่ได้ทำร้ายใคร แต่คนเรามักใช้มันทำร้ายตัวเอง
เด็กที่เพิ่งหกล้ม อย่าไปถามเขาว่าเจ็บมากไหม หายเจ็บหรือยัง
เพราะ...นั่นจะทำให้เขายิ่งร้องไห้
หัวใจที่เจ็บปวด ก็อย่าไปถามซ้ำๆ ถึงความเจ็บนั้นเลย
ความเจ็บปวดที่ร้ายแรงที่สุด คือ ความเจ็บปวดที่เราเฝ้าคิดถึงมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ถ้าราเคยล้ม เราก็จะเดินอย่างระมัดระวังมากขึ้น
นี่คือเหตุผลว่า ทำไมคนเราจึงต้องเจ็บปวดเสียบ้าง
ถ้าความรักของเราเหมือนดอกไม้ หัวใจเขาเหมือนทะเลทราย
คงเปล่าประโยชน์ที่เราจะปลูกดอกไม้ให้งดงามในทะเลทราย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed 
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
