Bloggang.com : Lovenumber129 : เสียใจ....

เสียใจ....

เมื่อวาน ตอนเย็นเกิดเหตุการณ์ที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นมา สีเทา เดินออกจากหลังบ้าน มาหน้าบ้าน แล้วก็เดินไปใต้รถ พอพี่เขาไปเรียกก็วิ่งออกมา แล้วไปยืนข้างถนน พี่กำลังจะเอาขนม ไปให้ สีเทาเห็นเลยวิ่งไปที่ถนน ประจวบกับรถวิ่งมาพอดี สีเทาเลยโดนล้อหน้าทับ และลัอหลังทับซำ้ำอีก เพราะรถวิ่งมาเร็วมาก เสียงดังสนั่น มีแต่คนดูและสีเทา ก็ตะกายกลับมาหาพี่ พี่รีบวิ่งเข้าไปหา สีเทาร้องเสียงดัง และค่อยๆเบาลง พี่รีบอุ้ม แม่รีบวิ่งไปดู พี่บอกว่าไม่ได้แล้ว แต่แม่บอกพี่ให้พาลูกไปหาหมอ พี่ก็รีบวิ่งพาข้ามไป พี่บอกสีเทาว่าอย่าเป็นอะไร กำลังจะพาไปหาหมอแล้ว สีเทา ก็หันมามองหน้าพี่ แล้วกัดที่แขนเสื้อ แต่สีเทาหายใจอ่อนๆ
พี่พาไปหาหมอ หมอฉีดยากระตุ้นหัวใจ และยาอะไรอีกอย่างไม่รู้ แต่..สีเทาก็ไม่สามารถอยู่ต่อได้ หมอบอกพี่ว่า เลือดตกใน และกระดูกหลังหกหมดเลย ถ้ารอดสีเทาก็จะพิการ ต้องใส่สายฉี่ และข้างหลัง ก็ใช้การไม่ได้ หมอบอกว่า ให้เขาไปแบบนี้ดีแล้ว เขาจะได้ไม่ทรมาน พี่ก็เลยบอกหมอว่าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ปล่อยให้สีเทาไป ไม่เป็นไร ตอนนี้แม่อยู่ที่บ้านรอ จนรอไม่ไหว วิ่งตามไป พอไปถึงหมอกำลังเอาลูกใส่ลงไปในลัง แม่เห็นลูกไม่มีเลือดแม้แต่หยดเดียว แต่ในที่สุด ลูกก็จากแม่ไป โดยไม่ทันให้แม่ได้ตั้งตัวเลย ถ้าแม่เก็บลูกเข้ากรงตั้งแต่ตอนที่อยู่หลังบ้าน ลูกก็คงไม่จากแม่ไป ทำไมนะ......คิดว่าทำไมต้องเป็นลูกของแม่ แต่แม่ก็พยายามทำใจให้ได้ เพราะยังมีลูกอีกตัวให้ดูแล แม่จะรักและคิดถึงลูกตลอดไปนะ แต่..ทำไมยังทำใจไม่ได้สักทีนอนก็คิดถึง ตื่นก็คิดถึง อยากให้มันเป็นแค่ความฝันจังเลย....แต่มันเป็นไปไม่ได้ ความจริงก็คือความจริง แม่จะพยายามทำใจนะ รักลูกมากนะคับ..สีเทา..