Bloggang.com : องุ่นทอง : [2010-04-14] ข่าวไทยรัฐ - สื่อกลางไฟม็อบข่าวก็ทำคนก็ช่วย

My World

เมษายน 2553

				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30

14 เมษายน 2553

[2010-04-14] ข่าวไทยรัฐ - สื่อกลางไฟม็อบข่าวก็ทำคนก็ช่วย

[2010-04-14] ข่าวไทยรัฐ - สื่อกลางไฟม็อบข่าวก็ทำคนก็ช่วย

ที่มา //www.thairath.co.th/today/view/76584

นายฮิโร มูราโมโต ช่างภาพโทรทัศน์รอยเตอร์ วัย 43 ปี ถูกกระสุนปืนลูกหลงเสียชีวิต ขณะปฏิบัติหน้าที่ทำข่าวการปะทะระหว่างทหาร...ม็อบเสื้อแดง

คมกระสุนที่ทำให้เสียชีวิต ยังไม่ทราบชนิดและขนาด?

ถือเป็นหน้าที่ของสื่อมวลชนไทย ที่ต้องช่วยกันกันติดตามข่าวนี้อย่างใกล้ชิด อย่าปล่อยให้เหตุการณ์สำคัญครั้งนี้จางหายไปง่ายๆ

สถานการณ์ปะทะรุนแรงเช่นนี้ อาชีพนักข่าวและช่างภาพถือว่ามีความเสี่ยงเป็นทุนเดิม เสมือนเงาติดตามตัวตลอด ยิ่งมีการเผชิญหน้ากันเหมือนสงครามกลางเมือง ใช้อาวุธนานาชนิด นักข่าว-ช่างภาพ ทั้งหนังสือพิมพ์ ทีวี วิทยุ ยิ่งมีความเสี่ยงสูงที่จะถูกลูกหลง

"หนูเป็นนักข่าว มากับพี่ช่างภาพ 2 คน วันนั้นเฉียดตายเหมือนกัน"

นริศรา คินิมาน หรือ "อุ๋ย" วัย 29 ปี นักข่าวฝีมือดี สถานีโทรทัศน์ทีวีไทย กล่าวถึงเหตุการณ์ที่สะพานมัฆวานฯ

อุ๋ย บอกว่า โชคดีที่รอดพ้นมาได้ เพราะอาศัยว่ามีประสบการณ์จากการทำข่าวสลายม็อบเสื้อแดงเมื่อเดือนเมษาปีที่แล้วเหมือนคนอื่นๆ

ประสบการณ์เรียนรู้จากสนามข่าวช่วงเวลาสลายม็อบ ทำให้รู้ว่าก่อนที่จะทำงานควรจะต้องดูทิศทางลม ว่าลมพัดไปทางทิศไหน หรือถ้ามีการยิงแก๊สน้ำตามาที ก็ต้องหมอบลงกับพื้น... "ทำได้อย่างนี้ แน่นอนว่าแก๊สก็ทำอะไรเราไม่ได้"

สิ่งที่ได้เรียนรู้มา เพราะแก๊สมันจะลอยตัวสูง ถ้าเราโดนแก๊ส อย่างที่หลายคนรู้กันดีอยู่แล้ว ก็ต้องรีบหาน้ำมาล้างหน้าล้างตา

ย้อนเหตุการณ์วันสลายม็อบแดงที่ผ่านมา อุ๋ยบอกว่า มันใช้เวลายาวนานกว่า 2 ชั่วโมง เหมือนรบบ้างหยุดบ้างอะไรทำนองนั้น บรรยากาศทั่วๆไป ทั้งถนนมองแทบไม่เห็นอะไรเลย เพราะถูกบดบังด้วยควันแก๊สสีขาวทั่วไปหมด

ประสาทสัมผัสอื่น หูได้ยินเสียงปืนดังเป็นชุดๆ คะเนว่า...น่าจะมาจากการยิงจากปืนหลายสิบกระบอก ส่วนตาก็เห็นผู้คนวิ่งหนีกันกระเจิง ล้มระเนนระนาดไม่รู้ใครเป็นใคร

"ไม่นานนักก็มีทั้งคนเจ็บ คนตาย ดูน่ากลัวจริงๆ"

อุ๋ย บอกอีกว่า ช่วงขณะที่กำลังชุลมุนกันทั้งสองฝ่าย ก็ยิ่งมีเสียงปืนดังถี่ขึ้นๆ มีเสียงตะโกนจากทหารคนหนึ่งบอกให้หมอบลง ก็ไม่รู้เขาสั่งใคร เพราะมองไม่เห็น

ก็เลยต้องหมอบตาม โดยมีช่างภาพที่ยืนอยู่ข้างๆล้มตัวตามไปด้วย

บรรยากาศอย่างนี้ ใครไม่เจอกับตัวก็คงไม่รู้ แตกต่าง ตื่นเต้นกว่าสนามข่าวธรรมดามากมายหลายเท่านั้น ฉะนั้นหากจะถามว่าเป็นงานที่ยากลำบากหรือไม่?

อุ๋ย ขอตอบว่า ก็ต้องบอกว่ามันเรื่องเล็กมากๆกับการหาข่าว รายงานข่าวเพราะเป็นหน้าที่ แต่...มันเป็นเรื่องยากและลำบากสำหรับจิตใจ เพราะต้องรายงานข่าวด้วยหน้าตาเศร้าหมอง อันเกิดจากคนไทยด้วยกันทะเลาะกันเอง

"ตรงนี้ต่างหาก...ที่ลำบากใจที่สุด"

ห่างจากอุ๋ยไม่ไกลนัก สกู๊ปหน้า 1 ได้คุยกับ วัชรชัย คล้ายพงษ์ ช่างภาพหนังสือพิมพ์ เดอะเนชั่น วัย 30 ปี ประสบการณ์คว้าหลายรางวัลในการประกวดภาพข่าว เขาเปิดประโยคสนทนาว่า... "ที่มัฆวานรังสรรค์ ล่อกันตั้งแต่ตอนบ่าย"

วัชรชัย บอกว่า ทหารกับม็อบแดงปะทะกันนานกว่าสองชั่วโมง แก๊สน้ำตาฟุ้งกระจาย พอจุดนั้นจาง ลูกใหม่ก็ถูกยิงระดมเสริมเข้ามาอีก เหมือนอยู่ในกลางทะเลหมอก

หมอกควันไม่ทันจาง เสียงปืนก็ระงม พร้อมๆกับเสียงร้องของคนเจ็บทั้งผู้หญิงผู้ชายดังไปทั่ว ระยะเสียงมีทั้งอยู่ใกล้ๆและไกลออกไป ที่สำคัญ...ยังคงติดตามาถึงวันนี้ มีหลายคนได้รับบาดเจ็บ และถูกยิงล้มลงเห็นๆอยู่ตรงหน้า

ในนาทีระทึก สิ่งหนึ่งที่เห็นคือคนม็อบแดงเขาไม่ทิ้งกัน ช่วยกันนำคนเจ็บใส่รถส่งโรงพยาบาล พอส่งคนเจ็บเสร็จ คนที่ส่งก็ออกมาเผชิญหน้ากับทหารต่อ เหมือนไม่กลัวตาย

"วนเวียนอยู่อย่างนี้...ไม่รู้กี่สิบกี่ร้อยครั้ง"

หน้าที่ช่างภาพก็เหมือนกับช่างภาพทั่วไป ไม่ว่าจะเสี่ยงขนาดไหนก็ต้องวัดดวงกันดู เพื่อเอาภาพมาให้ได้ แต่การวัดที่ว่านี้...เราก็ต้องมีความพร้อมด้วย เมื่อคิดว่าสถานการณ์จะรุนแรงอย่างนี้ ก็ต้องเตรียมหมวกกันน็อก หน้ากาก ยาหม่อง ยาดม และอื่นๆที่จำเป็น

เท่านั้นยังไม่พอ ต้องสำรวจพื้นที่ข่าวอยู่เสมอ เช่น ต้องสำรวจว่า ตรงไหน เป็นมุมกล้องที่ดี อยู่ตรงนี้ย้อนแสงหรือไม่ ตรงนี้ปลอดภัย ตรงนี้ไม่ปลอดภัย

เหตุผลที่ต้องสำรวจ เพื่อสร้างความได้เปรียบในยามที่เกิดเหตุจริง หรือมีเหตุฉุกเฉินที่ต้องออกจากพื้นที่เร่งด่วน เราจะได้รู้ทางหนีทีไล่นั่นเอง

วัชรชัยถูกส่งมาทำงานกว่า 15 วันแล้ว เฉพาะวันนี้วันเดียว เขามองว่าทำงานได้เนื้อได้หนังมากที่สุด แต่ลึกๆในใจแล้ว...ก็ไม่ต้องการให้เกิดเหตุการณ์อย่างนี้

"เราเป็นคนไทยด้วยกัน ยอมกันเสียบ้างไม่ดีกว่าหรือ" วัชรชัย คล้ายพงษ์ ช่างภาพเนชั่นหลายรางวัล ทิ้งท้าย

ฐิตารีย์ สายสว่าง วัย 30 ปี หรือ "จอย" นักข่าวสาว หน้าตาดี ฝ่ายข่าว ภายในประเทศ สถานีโทรทัศน์กองทัพบก ช่อง 5 เดินเข้ามาเสริมอีกว่า เหตุวันสลายม็อบก็ทำข่าวอย่างใจหายใจคว่ำพอดู

ถึงเราจะเป็นนักข่าว แต่การทำงานก็ต้องเดินเคียงไปกับช่างภาพ วันนั้นอยู่กับ เริงรอง ชำนาญกิจ อายุ 30 ปี แน่นอนว่า...นักข่าวช่างภาพทีวี จะต้องมีคู่หู จะไปทำคนเดียวไม่ได้ และที่สำคัญต้องรายงานสดทุกๆ 1 ชั่วโมง

จอย บอกว่า ยิ่งมีเหตุการณ์รุนแรง ทั้งปะทะ ปาระเบิด ยิงระเบิด ก็ต้องรายงานข่าวอย่างละเอียด

บริเวณสวนมิสกวันนั้น มีการปะทะกันอย่างน่ากลัว มีเจ็บ...มีตาย เรียกว่า เสี่ยงต่ออาชีพนี้มากพอดู เพราะต้องเข้าไปคลุกอยู่กับเหตุการณ์ จึงต้องระมัดระวังกันทุกย่างก้าว

"ได้ข่าว...ได้ภาพมาแล้ว ก็ต้องรายงานด่วนไป ข่าวไหนไม่สำคัญมากนักก็เก็บไว้ก่อน ค่อยรวบรวมส่งที่หลัง บางข่าวสำคัญมากๆ ที่เราถือกันว่าเป็นข่าวเร่งด่วน ก็จะใช้รถโมบายรายงานสดทันที การทำงานของนักข่าว ช่างภาพ ทีวี ช่องอื่นๆ ก็น่าจะเป็นเหมือนๆกัน"

จอย บอกอีกว่า เหตุการณ์สลายม็อบครั้งนี้ นับเป็นเหตุการณ์ครั้งที่สองแล้วที่ต้องทำข่าวคนไทยต้องมาห้ำหั่นกันเอง เพราะช่วงปีที่แล้วก็เช่นกัน เสียงปืน เสียงระเบิด เสียงประทัด ดังสนั่น ปนกับการยิงแก๊สน้ำตาเหมือนกันไม่มีผิด ก็ไม่รู้ว่า เมื่อไหร่เหตุการณ์จะสงบ

ถามว่า ท้อแท้หรือไม่?

"ไม่...แน่นอน" จอย ว่า "ลำบากยากเข็ญแค่ไหน ก็ต้องลุยหาข่าวมาจนได้ บางครั้งแม้ต้องเสี่ยงชีวิตก็ยอม"

อาชีพนักข่าวก็เป็นอย่างนี้ เลือกทำข่าวไม่ได้ แต่จอยคิดว่าถ้าขยัน ยุติธรรม ตรงไปตรงมา รวดเร็ว แม่นยำ หมั่นศึกษาหาความรู้เพิ่ม...เป็นหัวใจในการทำงาน ก็ถือว่าโอเคแล้ว

จอย ฝากทิ้งท้ายว่า รู้สึกหนักใจกับสถานการณ์มาก ควรจะหาทางยุติโดยเร็ว ไม่มีนักข่าวคนไหนต้องการทำข่าวคนไทยไม่สามัคคีกันแบบนี้แน่นอน

ไล่เรียงเรื่อยมาจากผ่านฟ้ามาถึงสี่แยกคอกวัว ฤทธิ์ พรายพรรณ วัย 42 ปี ผู้ สื่อข่าว-ช่างภาพ ส่วนกลาง หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ผู้ผ่านสมรภูมิสนามข่าวมาทั่วทิศกว่า 15 ปี บอกว่า วันสลายม็อบมันตื่นเต้นเหมือนอยู่ในสนามรบแบบหนังสงครามไม่มีผิด

"ผมไม่ได้พูดเกินจริงนะ วันนั้น...ช่างภาพเสี่ยงมากๆ ผมอยู่ด้านหลังม็อบกว่าหมื่นคน แต่ละคนกำลังโกรธแค้นทหารที่นำรถถังมาเย้ยหยันที่ถนนดินสอ และมีทหารจำนวนมากจะบุกเข้ามาทางถนนตะนาวเพื่อยึดพื้นที่แยกคอกวัว"

แน่นอน...เมื่อทหารยิงแก๊สน้ำตาเข้าใส่ มีหรือม็อบที่กำลังโกรธจะไม่ตอบโต้ ต่างปาก้อนอิฐ ก้อนหิน ขวดน้ำ เข้าหา...ชนิดไม่รู้ใครเป็นใคร

ตรงนี้เองที่ช่างภาพต้องเสี่ยงมากๆ เพราะกลัวจะโดนลูกหลง

"ไหนจะต้องล้มตัวเวลามีเสียงปืนดัง เวลามีเสียงระเบิดแต่ละที ก็ใจสั่นไปหมด หกล้มหลายที...เพราะมีคนเจ็บนอนล้มขวาง ขณะที่นิ้วก็ต้องกดชัตเตอร์...ถ่ายภาพไปเรื่อยๆ"

เท่านั้นยังไม่พอ บนฟ้าก็ต้องระวังอีก เพราะมีเฮลิคอปเตอร์บินโฉบไปมาเหมือนอยู่ในสงคราม ถึงจะไม่ยิงปืนลงมา แต่ก็โยนแก๊สน้ำตาลงมาบนถนนอย่างไม่ปรานีคิดดู ถ้ากลางวันก็พอเห็น แต่ตอนนั้นมันมืดแล้ว

ในภาวะที่ต้องทำหน้าที่แข็งขัน อย่างไรฤทธิ์ต้องทำงานเต็มที่ มือหนึ่งถือกล้อง อีกมือก็กำผ้าขนหนูชุบน้ำ คอยลูบหน้าตา เมื่อโดนแก๊สมากๆ มันจะเจ็บแสบปวดร้อนไปหมด

"ภาพสำคัญที่จำติดตา...ขณะที่กำลังชุลมุนวุ่นวาย ก็มีม็อบชายคนหนึ่ง โดนยิงด้วยปืนเข้าที่ขาและแขนเลือดอาบ ล้มลงตรงหน้า จะวิ่งผ่านก็ไม่ได้ ต้องเอากล้องสะพายไหล่ ช่วยหามส่งขึ้นรถพยาบาล เลือดเปรอะมือ เสื้อผ้าเต็มไปหมด" ฤทธิ์ ว่า

เหตุการณ์สงบเย็นลงแล้ว...ฤทธิ์สำรวจตัวเอง รีบส่งภาพข่าวกลับโรงพิมพ์ ภาพสำคัญสี่แยกคอกวัวถูกหยิบเอาไปใช้ปูพื้นเป็นภาพใหญ่ขึ้นหน้า 1 สร้างความภาคภูมิใจ แต่เสียอย่างเดียว...กล้องคู่กายราคาหลายหมื่นต้องพัง ส่งซ่อม

ในนาทีที่ช่างภาพ นักข่าวทำงานเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายแลกข่าว...แลกภาพ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าเป็นจังหวะเดียวกับที่เขาก็ลืมเป็นลืมตายเช่นกัน.

Create Date : 14 เมษายน 2553

Last Update : 14 เมษายน 2553 20:32:39 น.

1 comments

Counter : 1126 Pageviews.

อวยพรวันสงกรานต์

สวัสดีปีใหม่ไทยบรรจบ
วาระครบรอบปีศรีสมัย
ขออำนาจคุณพระรัตนตรัย
อำนวยชัยบันดาลประทานพร

ให้มั่งมีสมบัติพัสถาน
สำเร็จงานรุ่งเรืองประภัสสร
พูนและเพิ่มเติมค่าฐานันดร
เกียรติกำจรยืนนานกาลเวลา

ปราศจากเภทภัยสิ้นไร้โรค
ประสบโชคคืนวันสุขหรรษา
มีแต่คนรักใคร่และเมตตา
เป็นที่รักปรารถนาของผู้คน

ขอพรพระสัมฤทธิ์เพื่อมิตรสหาย
ทั้งหญิงชายพรประเสริฐบังเกิดผล
เถลิงศกสงกรานต์ผ่านมาดล
ทุกชั้นชนคนไทยมีสุขเอย...

ขอขอบคุณที่มาของ กลอนสงกรานต์ จาก : คุณ boy_CNX จาก serichon.com

โดย: นนนี่มาแล้ว

วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:5:04:53 น.