|
++ และแล้ว ก็ตัดสินใจได้ ++
.. หลังจากที่ปล่อยให้บล๊อกร้างมานานมาก.. 
.. หลังจากที่ปล่อยให้การงาน แย่งเอาเวลาของความสุขหายไป.. 
.. หลังจากที่ปล่อยให้ฃีวิต เลื่อนไหล..อย่างไม่มีจุดหมายอีกเดือน.. 
 ก็หาคำตอบให้กับตัวเองได้ว่า.. สิ่งที่อยากทำมากที่สุดคืออะไร ทำไม เราต้องรอคอยมันนานเหลือเกิน.. อายุก็มากขึ้นเรื่อยๆ พ่อแม่ก็แก่ไปทุกๆวัน.. ทำไมเราจะต้องเอาเวลาชีวิตของเรา ไปทุ่มเท ทำงานให้คนอื่นเขาได้มีความสุขล่ะ แล้วอีกนานแค่ไหน เราถึงจะหันมามองความสุขของตัวเอง และคนใกล้ตัวที่เรารัก..
สุดท้าย ก็ได้บทสรุปว่า.. ฉันจะเริ่มเดือนนี้แหละ ไม่รออีกแล้ว.. ตัดสินใจได้ ก็รีบโทรไปบอกเตี่ยแม่ทันที
"เตี่ยจ๋า..แม่จ๋า.. ตกลงว่า ลูกจะขายหมูสะเต๊ะแน่ๆแล้วนะ เอาเดือนนี้แหละ เตี่ยดูวันดีๆให้หน่อยนะ ส่วนอุปกรณ์ทั้งหมด เดี๋ยวลูก ขับรถไปขนจากที่บ้านนะ ใช้ของเก่าแม่นี่แหละ ขลังดี ลูกชอบ"
คนที่ดีใจที่สุด เห็นจะเป็นเตี่ย.. เพราะถึงแม้ว่า หมูสะเต๊ะเราอร่อย และขายมานานกว่า 56 ปีแล้ว.. แต่คนที่ขายหลักๆ ก็เป็นพวกอาอี๊ ทั้งๆที่ใจเตี่ยน่ะ อยากให้ลูกเตี่ยได้สีบทอดกันสักคน.. แต่ดูเหมือนพี่ๆ ต่างก็มีการงานของตัวเอง ไม่มีใครอยากจะทำร้านหมูสะเต๊ะ คงเพราะว่า มันเป็นงานที่เหนื่อย..
ก่อนหน้านี้ 10 กว่าปี คุยเรื่องนี้กับแม่ทีไร แม่ก็บอกว่า อย่าเพิ่งเลยลูก งานนี้มันเหนื่อย ลูกทำงานบริษัทดีกว่านะลูก บางทีก็ยุให้ไปสอบเป็นข้าราชการ สามีก็ไม่สนับสนุนให้ทำ ทุกคนมองแต่ว่า เราทำงานออฟฟิศมาตลอดจะทำได้ยังไง วิชาความรู้ร่ำเรียนมา ก็ควรจะใช้.. เราก็ได้แต่แอบคิดว่า.. ทำไมจะทำไม่ได้.. สมัยยังเรียนมัธยม ตอนแม่ไม่อยู่ ใครกันล่ะ ที่ไปขายของ.. ไม่ใช่ลูกคนนี้เหรอ.. แล้วจะทำไม่ได้ตรงไหน คนมันเคยทำมา.. ถึงไม่ได้ทำมาเกือบ 20 ปี รื้อฟื้นสักพัก ก้เข้าที่เองแหละ
แต่หนนี้ หลังจากยืนยันหนักแน่น.. เตี่ยก็ยิ้มแป้นดีใจ รีบหาวันขายให้เลย.. ส่วนเราก็รีบไปติดต่อที่ขาย.. เริ่มใหม่ๆ ในเมืองกรุงอย่างนี้ ขอเอาที่ใกล้ๆบ้านนี่แหละ จะได้บริหารเวลาได้ง่ายๆ มีเวลาให้ลูกด้วย..
ร้านสี่พี่น้อง ยุคของพ่อแม่ ก็อาจจะดังมากที่ นครสวรรค์ ลำปาง แต่ยุคของลูก .. จะเข้ามาสร้างชื่อในเมืองกรุงนะเตี่ย.. อย่างน้อย ก็อยากให้เตี่ยได้เห็นว่า ร้านหมูสะเต๊ะของเตี่ย.. จะไปได้ไกลแค่ไหน ตอนที่เตี่ยยังอยู่นี่แหละ..
เตี่ยมักจะบ่นว่า ปีนี้ เตี่ยก็ 84 แล้ว จะอยู่ได้อีกกี่ปี.. แหม.. ทำเป็นบ่นไป.. อากง อาม่าน่ะ แต่ละคน กว่าจะไปสวรรค์ ก็ 98 - 99 กันทั้งนั้น.. ยังอีกหลายปีน้อ..
หลังจากนี้ หม่าม๊าจะหาโอกาส เข้ามาเล่าให้สมาร์ทเอาไว้อ่านอีกนะลูก.. ว่าแต่ว่า ..วันนี้ เป็นวันเกิดหนู.. หม่าม๊าขอให้สมาร์ท แข็งแรง เป็นเด็กดี อายุมั่นขวัญยืนนะลูกนะ
หม่าม๊ารักสมาร์ทนะครับ.. 
| Create Date : 10 กันยายน 2553 |
|
15 comments |
| Last Update : 10 กันยายน 2553 11:27:26 น. |
| Counter : 439 Pageviews. |
|
 |
|
ก็หาคำตอบให้กับตัวเองได้ว่า.. สิ่งที่อยากทำมากที่สุดคืออะไร ทำไม เราต้องรอคอยมันนานเหลือเกิน.. อายุก็มากขึ้นเรื่อยๆ พ่อแม่ก็แก่ไปทุกๆวัน.. ทำไมเราจะต้องเอาเวลาชีวิตของเรา ไปทุ่มเท ทำงานให้คนอื่นเขาได้มีความสุขล่ะ แล้วอีกนานแค่ไหน เราถึงจะหันมามองความสุขของตัวเอง และคนใกล้ตัวที่เรารัก..
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
