Bloggang.com : elastigirl : ใจคนรอ...

ใจคนรอ...

อาม่ามาเล่าให้ฟังว่า ระหว่างที่รอหม่าม๊าผ่าตัด...อาม่าก็คอยถามพยาบาลว่า จะเสร็จกี่โมง.. พยาบาลบอก ประมาณบ่าย 2 ค่ะ (บ่าย2 อีกแระ..) อาม่าก็เลย เดินมาดู โดยเดินจากห้องพัก ไปหน้าห้องผ่าตัด เวียนเดินอย่างนี้ตั้งแต่บ่าย2 (ตามที่พยาบาลบอก).. อาม่าบอกว่า ถ้าพื้นมันสึกได้ คงเป็นคลองไปแล้วละมัง.. (ฮ่าๆๆ บ้านนี้ อารมณ์ดีทุกคน)

กว่าหม่าม๊าจะออกจากห้องผ่าตัด ก็ เกือบ 6 โมงเย็น.. ป่ะป๊ามาบอกทีหลังว่า วิสัญญีแพทย์ (หมอวางยาสลบนั่นแหละลูก) เค้าบอกว่า อีกประมาณ 10 นาที ก็ฟื้นแล้ว.. แล้วหม่าม๊าก็ฟื้นตรงเวลาที่คุณหมอบอก.. หมอเก่งจริงๆ คำนวณเวลาได้เป๊ะๆ เลย..

พอฟื้นขึ้นมา ความรู้สึกแรก.. โอย.. ทำไมปวดคองี้ล่ะ..อี้มณ.. (พยาบาลห้อง ICU เก่า) เตรียมกระดาษ ปากกา ยัดใส่มือหม่าม๊า.. เขียนชื่อ..ที่อี้มณถาม.. ว่าคนนี้ใคร ตัวหม่าม๊าชื่ออะไร.. ตอนนั้นนึกในใจ ถามอะไรงี้ฟระ ป่ะป๊าบอก ลายมือโย้เย้ อ่านไม่ออก แต่อี้มณอ่านออก..

ก็ความจริง อี้มณเค้าต้องการเช็คไงว่า หลังจากฟื้น ความจำหม่าม๊ายังเป็นปกติไหม..

พอบอกชื่อเสร็จ ก็ชี้โบ๊ชี้เบ๊ แล้วก็เขียนว่า เจ็บ.. อี้มณเลยบอกว่า เค้าใส่ท่อช่วยหายใจ สวนสายฉี่ เอาไว้ เพราะคืนนี้ ต้องนอน ICU หนึ่งคืน เพื่อดูอาการ.. ทุกคนอยู่ได้สักพัก ก็ต้องออกไป แล้วคืนนั้น.. หม่าม๊าก็หลับๆ ตื่นๆ เพราะเจ็บมาก แถมทุกๆ 2 ชั่วโมง.. พยาบาลจะต้องมา suction ดูดเอาเสมหะออกจากคอ เพราะว่า การสอดท่อช่วยหายใจ ร่ายกายมันรู้สึก irritate ร่างกายก็จะผลิตเมือกออกมา เพื่อลดอาการระคายเคือง ซึ่งก็คือเสมหะ ส่วนมันมีเยอะมากแค่ไหน หม่าม๊าไม่รู้หรอก หม่าม๊ารู้แต่ว่าเวลา suction เจ็บเป็นบ้าเลย.. เพราะมันดูดเอาลมออกจากปอดเราด้วย จนรู้สึกได้เลยว่า ปอดมันแฟบ เสร็จแล้วเค้าก็จะมีที่สูบลม อัดลมกลับเข้าปอด.. มันเจ็บตอนที่ปอดมันแฟบนี่แหละ.. ทรมาณจริงๆ หลังจาก suction เค้าก็จะเอายามาฉีดเข้าที่ขวดน้ำเกลือ.. คิดว่าเป็นมอร์ฟีน แก้ปวดอ่ะนะ เพราะหม่าม๊าแพ้ และอาเจียรทุกครั้งที่เขามาฉีด.. รู้สึกเลอะเทอะไปหมด.. ไม่ชอบสภาพตัวเองตอนนั้นเลย..

เวลาหมอมาดูอาการ หม่าม๊าก็คอยชี้ๆ ที่คอว่า เจ็บ อยากให้เอาออก.. คุณหมอก็บอกว่า หมอกลัวยังหายใจเองไม่ได้ เดี๋ยวขอดูอาการก่อนนะ ถ้า 6 โมงเช้า หายใจได้ดี หมอจะเอาออกให้.. ตอนนั้น หม่าม๊าจำได้เลยว่า เป็นการ ตั้งอกตั้งใจ หายใจมากที่สุดในชีวิต.. แล้วก็มาผลอยหลับไปได้ตอนเช้าหน่อยนึง คือหลับได้แบบไม่ค่อยปวดแล้ว.. แต่ขณะกำลังหลับเพลินๆ ก็มีมือคุณพยาบาลสาว มาสะกิดให้ตื่น..
พยาบาล ...... คุณคะ คุณคะ...
หม่าม๊าก็ตกใจตื่นขึ้นมา.. มองหน้าเจ้าหล่อน
พยาบาล... .. คุณจะแปรงฟันไหมคะ...
หม่าม๊าแทบไม่เชื่อหู พลางนึกในใจ.. %%%#$#$#^%^*&@@ นังนี่.. ท่อคาปากชั้น เจ็บจะตายอยู่แล้ว.. จะแปรงฟันได้ไง..
คุณพยาบาลคงเห็นหม่าม๊านิ่วหน้า.. เลยบอกว่า เวลาแปรง เสร็จ ก็ใช้ท่อ suction เอาน่ะค่ะ..หม่าม๊าเลย ส่ายหน้า ... ไม่แปรงโว้ย.. (อันนี้ นึกในใจ เพราะปากพูดไม่ได้.. )

พอเจ้าหล่อนไป หม่าม๊าเลยเขม้นมองนาฬิกา ที่เห็นไกลๆ แถวปลายเตียง..( คือหม่าม๊า ผงกหัวจากเตียงไม่ได้ ต้องนอนราบๆ แบบนั้น.). ก็เห็นว่า 6 โมงเช้าแล้ว.. พอเห็นสีเขียวๆ เดินผ่านแว่บๆ หม่าม๊ารีบชูมือ โบกไม้โบกมือเรียก.. (คุณหมอเค้าใส่เสื้อกาวน์สีเขียวน่ะลูก ไม่ใช่สางเขียวหรอกนะ) คุณหมอก็เดินมาดู.. หม่าม๊าก็อู้อี้ อู้อี้ บอกว่า 6 โมงแล้ว เอาท่อออก.. (บรรดาหมอ พยาบาลห้อง ไอซียู นี่เก่งเนอะ.. ฟังภาษาอู้อี้เก่งชมัด.. รู้เรื่องด้วยว่าหม่าม๊าพูดไร) คุณหมอก็บอกว่า อ๋อ.. 6 โมงแล้ว..งั้นเดี๋ยวหมอปิดเครื่องดูก่อน.. ถ้าหายใจได้ดี เดี๋ยวหมอมาเอาออกให้.. หูย.. ตอนนั้น ยิ่งตั้งใจหายใจ สุดชีวิต.. เพราะอยากเอาท่อออกจะแย่แล้ว.. พอสักครึ่งชั่วโมง คุณหมอก็มาเอาท่อออกให้.. วิธีเอาออก.. คนนึง มาช่วยจับตัวเอาไว้ อีกคน ยืนที่หัวเตียง พร้อมกับนับ.. เอานะ.. 1..2...3... แล้วก็ดึง พรึ่บออกมาเลย.. โหย... โล่งงงงงงงง.. ท่ออันเบ้อเริ่มอ่ะ หลังจากนั้น สัก 10 โมง ก็มีเจ้าหน้าที่มารับกลับไปพักต่อที่ห้อง.. ก่อนออกไป เค้าก็เอาสายสวนปัสสาวะออกให้ด้วย..

อี้มณกับอี้จุ๋มมาเล่าให้ฟังว่า เมื่อคืนนี้ ก็นอนอยู่ที่ห้องพักแหละ อี้มณนอนบนโซฟา อี้จุ๋มเลยมานอนบนเตียง ปิดไฟนอนมืดๆ.. . ปรากฏว่า ประมาณตี 3 โทรศัพท์ในห้องก็ดัง.. อี้มณเลยลุกนั่งมามอง.. อี้จุ๋มก็ตื่นขึ้นมา ลุกนั่งบนเตียง แต่ไม่มีใครลุกเดินไปรับ.. คงดูใจกันอยู่มังว่า ใครจะลุกมารับ.. แถมใครโทรมาป่านนี้.. ระหว่างนั้น ก็มีพยาบาล เปิดประตูเข้ามาจะมารับ.. เค้ามองมาเห็นอี้จุ๋ม ซึ่งสภาพตอนนั้น หัวฟู ทาแป้งที่หน้าขาวๆ ใส่ชุดคนไข้นั่งอยู่มืดๆ บนเตียง เค้าก็ชะงัก แล้วก็ถอยออกไป สักพัก ก็กลับมาใหม่ พร้อมเพื่อนอีกคน มาเคาะประตู.. ฮ่าๆๆๆ สงสัยเค้านึกว่า อี๊จุ๋มเป็นผีหรือไง.. เพราะคนไข้ก็อยู่ ไอซียู แล้วใครมานอนบนเตียงล่ะนั่น.. ฮ่าๆๆๆ พยาบาลก็กลัวผีเหมือนกันนะ..

พอกลับมาที่ห้องพัก.. พยาบาลก็มาให้น้ำเกลือ.. เพราะว่ายังทานอาหารไม่ได้.. เพราะงั้น อาหารถาดมาเสริฟ แต่ละมื้อ คนเฝ้าไข้ก็หม่ำหมดทุกวัน.. หุหุ

พอครบ 3 วัน คุณหมอมาดู ก็บอกว่า ให้ทานอาหารอ่อนๆก่อน เป็นโจ๊กบด.. (โหย.. โจ๊กว่าเละแล้วนะ ยังต้องบดอีกเหรอ) เวลากิน ต้องนอนตะแคง อาม่าเอาช้อนกาแฟมาตักป้อน คำเล็กๆ เหมือนเด็กหัดกินเลย.. กลืนก็ลำบาก ดื่นน้ำ ยิ่งยากกว่า ต้องคอยระวังไม่ให้หลุดไปในหลอดลม..

ผ่านไป 2 มื้อ คุณหมอมา round ward ก็ถามว่า เป็นไง..กินได้ไหม.. หม่าม๊าอุตส่าห์อยากจะอ้อนหมอสักหน่อย. เลยบอก..ยังกินลำบากอยู่เลย ได้แค่ 2 คำเท่านั้นเองค่ะ.. คุณหมอก็. เหรอ.. แล้วก็เดินออกไป..

หม่าม๊าก็ งง อ่ะดิ.. ไรฟระ .. พูดเสร็จก็เดินออกไปเลย ไม่ถามชั้นต่อเหรอยะ.. .. แป๊บเดียว คุณหมอกลับมา พร้อมพยาบาลเดินตามอีก 2 คน.. พร้อมอะไรบางอย่างในมือ.. หม่าม๊ามองเห็นแว่บๆ ว่าเป็นท่อ หรือสายอะไรสักอย่าง.. .. หม่าม๊าเลยถาม.. คุณหมอ. จะทำอะไร (ถามแบบเสียงเข้มๆหน่อย.. ).. คุณหมอตอบว่า.. อ้าว.. ก็เห็นยังทานอาหารไม่ค่อยได้.. เดี๋ยวจะเพลีย.. เลยจะสอดท่อ ให้อาหารทางสายยางดีกว่า..

โอ๊ย.. แค่คิดก็สยองแล้ว.. หม่าม๊าเลยรีบบอก ไม่เอาค่า.. งั้นขอลองอีกทีก่อนนะ จะพยายามกินเจ้าค่า... .ไม่เอาแล้ว สอดท่อเนี่ย.. เจ็บจะตาย..

พวกหมอพยาบาลเนี่ย.. เคยโดนสอดท่อเองมั่งไหมนะ คอยแต่พูด ไม่เจ็บหรอก..เจ็บนิดเดียว..

Create Date : 30 กันยายน 2551

Last Update : 11 พฤศจิกายน 2551 14:23:33 น.

3 comments

Counter : 627 Pageviews.

คำถามสุดท้าย ตอบว่า "ก็ไม่เคยน่ะสิป้าแก่"

บ้านป้าแก่นี่ฮา ฮา กันทั้งบ้านเลยเนอะ

ยังมีต่อใช่ปะป้า

ป้าแก่เขียนเก่งนะ เขียนได้น่าติดตามดีด้วย

โดย: Oops! a daisy

วันที่: 30 กันยายน 2551 เวลา:15:53:05 น.

ยังไม่จบ แต่ก็ใกล้ๆ จบแล้วล่ะป้าเดซี่.

บ้านป้าแก่นะ เรื่องขี้ลืมนี่ เป็นเรื่องธรรมดา.. บางทีขับรถไป ก็มัวแต่คุย เลยลืมว่าจะไปไหน ต้องเลี้ยวรถกลับ..แต่ที่บ้านก็เห็นเป็นเรื่องตลก.. หัวเราะกันไป. แต่กับสามีนี่ไม่ได้เลยนะ.. ท่านโมโห ว่าเราทำอะไรไม่มีสมาธิ..

โดย: ป้าแก่ (elastigirl

) วันที่: 30 กันยายน 2551 เวลา:17:00:46 น.

หนูจินตนาการเก่งไม่เข้าเรื่องอ่านแล้วจะเป็นลม ป้าแก่เก่งที่ซู้ด

โดย: มารน้อยไร้สังกัด

วันที่: 3 ตุลาคม 2551 เวลา:18:17:53 น.