บุพเพพรางใจ

ผู้แต่ง : มหานที

โปรยปก

          บุพเพที่น่าขัน...ชักพากาไร้ค่ามาสู่วิมานหงส์เมื่อคนอย่างเขาลดตัวลงไปหา...ควรนับว่าเป็นบุญของเธอมิใช่หรือแล้วเหตุใดกาต่ำต้อยถึงได้พรางหนีไม่สิ้นสุด!
          “ได้คนอย่างฉันมันควรจะเป็นบุญของเธอไม่ใช่หรือเธอควรจะดีใจสิ ไม่ใช่ร้องไห้เธอก็รู้ว่าฉันมีครบทุกอย่างที่สามารถทำให้เธอสบายไปตลอดทั้งชาติ แค่ตามใจฉันเอาใจฉัน มันยากนักหรือไง”

          ปีย์วรา คือ ผู้หญิงที่คิดว่า ‘น้ำใจไม่มีต้นทุน ให้เท่าไรก็คงไม่ขาดทุนดังนั้นจึงไม่ต้องตอบแทนกันก็ได้’

          เตชินท์ คือผู้ชายที่ไม่เชื่อว่าจะมีใครหน้าไหนปฏิเสธเงิน เขาจึงตัดสินหญิงสาวที่จู่ๆก็เข้ามาอยู่ในบ้านด้วยอคติ ‘ทำไมไม่เลือกที่จะรับเงินก้อนไป หรือคิดว่าถ้าอยู่แล้วจะได้มากกว่านี้’
แรกเริ่มด้วย ‘อคติ’ พรางเนื้อแท้ของหัวใจไว้จนความชิดใกล้ชักนำให้ใจได้สัมผัสตัวตนที่แท้จริงของกันและกันความรู้สึกบางอย่างที่เรียกว่า ‘รัก’ จึงบังเกิดทว่า...ไม่อาจบรรจบกันได้ด้วยยังมีทิฐิมาพรางกั้นทั้งสองเอาไว้!

ความเห็นส่วนตัว

เป็นนิยายที่อ่านไปแล้วก็รู้สึกทั้งหมั่นไส้ และหลงรักพระเอกไปในคราวเดียวกัน...... น่ารักมากกกกกก

          เป็นเรื่องราวของปีย์วรา ผู้หญิงคนหนึ่งที่บังเอิญได้เข้าไปอยู่ในบ้านของท่านประธานมีอายุในฐานะผู้ช่วย เพราะท่านเกิดเอ็นดูเหมือนลูกสาวแท้ๆ และคุณลุงคนนี้ก็มีลูกชายหน้าสวย ปากแดง แต่สุดเกรียนอยู่ร่วมชายคา เตชินท์ ชายผู้รักการแข่งรถเป็นชีวิตจิตใจ ชอบการเอาชนะ และการแข่งขัน

          พอเห็นพ่อเอ็นดูคนอื่นที่มากกว่าตัวเองก็เลยอดหมั่นไส้ไม่ได้ เลยหาทางกลั่นแกล้งเขาซะงั้น แกล้งไปแกล้งมาก็ดันไปตกหลุมรักเขาซะเอง แต่แปะยี่ห้อคุณชายเตชินท์ซะอย่าง คิดเหรอว่านางจะบอกรักนางเอกง่ายๆ ระดับนี้แล้วไม่มีหรอกที่จะไปตามง้อใคร ก็แค่หาเรื่องเข้าใกล้ หาเรื่องให้นางเอกมาให้เห็นหน้าบ่อยๆ หาเรื่องให้นางเอกต้องโมโห ต้องโกรธ แล้วพอเค้าโกรธจนไม่อยากมอง หน้าคุณชายหน้าสวยก็จะพาตัวเองไปนำเสนอแบบเนียนๆ ตามสไตล์คนฟอร์มจัด

          สนุกดีค่ะ เรื่องนี้อ่านแล้วติด อ่านแล้ววางไม่ลงอีกเรื่อง อ่านๆ ไปหมั่นไส้พระเอกจนอยากมุดเข้าไปตบจูบๆ ในหนังสือสักสองสามที แต่ในขณะเดียวกันอิตาคุณชายนี่ก็น่ารักน่าหยิก ชอบเวลาที่พระเอกแอบไปทำนั่นทำนี่ให้นางเอก คอยตามดูแลห่างๆโดยไม่ให้เค้ารู้ ที่ไม่อยากให้เค้ารู้ไม่ใช่เพราะอะไรหรอก เพราะคุณชายเค้ากลัวเสียฟอร์ม...น่าหมั่นไส้ใช่มั้ยล่ะ

          แอบยิ้มไปกับตัวละครหลายตอนเลยค่ะบางช่วงก็สงสารนางเอกที่ถูกพระเอกแกล้ง แต่บางช่วงก็สงสารพระเอกที่ถูกนางเอกเมินแล้วเมินอีก แต่ก็ยังไม่ละความพยายาม และเพราะความที่ปากแข็ง ปากหนักด้วยกันทั้งคู่ จึงทำให้ต่างคนต่างเข้าใจผิดไปคนละทิศคนละทางกว่าจะลงเอยกันได้ก็นะ.... เล่นเอาคนอ่านลุ้นตัวโก่ง ลุ้นจนเหนื่อย

          สำนวนดีค่ะ นักเขียนคนนี้ ชอบมาตั้งแต่เรื่องฟ้าพรางดาวแล้ว แต่เรื่องนั้นจะดราม่าหนักหน่วงสะเทือนอารมณ์ และเป็นนิยายทำมือด้วย อาจจะหาซื้อยากไปนิด ต้องติดต่อซื้อกับนักเขียนโดยตรง

          แนะนำค่ะบุพเพพรางใจ นิยายที่มีหลากหลายอารมณ์อยู่ในเรื่องเดียวกัน ทั้งสุข เศร้า หวานซึ้ง และอมยิ้มกับตอนจบ เพราะน่ารักมากกกกก ลองไปหาอ่านกันดูนะคะ ไม่ผิดหวังค่ะ บอกเลย 

Create Date : 31 ตุลาคม 2557
Last Update : 31 ตุลาคม 2557 17:38:29 น.		5 comments
Counter : 2600 Pageviews.
Share Tweet