นวนิยายลำดับที่ ๑

ประเภท:รีวิว

‘หรืออยู่ในทะเลใจ...หาหัวใจให้เจอ’

ทะเลน้ำค้าง

“วดีลดา เพียงศิริ”

แพรวสำนักพิมพ์

หนังสือในเครืออมรินทร์

พ.ศ.๒๕๓๙

จำนวน ๓๖๐ หน้า

***********************************************

:คำโปรย:

นวนิยายเรื่องนี้

ผู้หญิงไม่ควรตัดสินอะไรด้วยอารมณ์ล้วนๆ

พ่อเรายังบอกเลยว่า ชีวิตไม่ใช่เรื่องเสี่ยง การแต่งงานก็ไม่ใช่เรื่องเสี่ยง

เพราะเราจะต้องอยู่ด้วยกันทั้งชีวิต

ยิ่งถ้ามีลูกด้วยกัน ยิ่งหนีกันไม่พ้น

อาจจะเลิกกันไปเป็นคนอื่น

แต่ก็เป็นพ่อกับแม่ของลูกไปตลอดชีวิต….

***************************************************

ผู้รีวิวได้หนังสือเล่มนี้มาโดยบังเอิญเมื่อหลายปีก่อนจากร้านหนังสือมือสองแห่งหนึ่งในเว็บไซต์ขายหนังสือมือสอง เพราะความชื่นชอบในตัวผู้แต่ง [คุณวดีลดา เพียงศิริ] อยู่เป็นทุนเดิม ทำให้หาสะสมหนังสือของเธอจนได้มาพบกับนวนิยายเล่มนี้ ซึ่งเป็นนวนิยายเล่มเล็กที่สร้างความประทับใจในเรื่องราวของการดำเนินชีวิตผ่านตัวละครหลัก คือ ชมปอง และน่านฟ้า ที่ต่างก็มีปมปัญหาเกี่ยวกับครอบครัวเหมือนกัน แต่ที่ต่างกันคือสถานะทางสังคมที่ไม่เหมือนกัน 

‘น่านฟ้า’ เด็กหนุ่มหน้าตาสวยเหลือใจ นัยน์ตาเจ้าชู้แพรวพราว ลูกชายสุดที่รักของครอบครัวร่ำรวย และ ‘ชมปอง’ เด็กสาวแก้มแดงปลั่ง ตาสีสนิมเศร้า สาวน้อยที่แม้จะดูไม่สะสวยสมกัน แต่โชคชะตากลับนำพาให้เขาและเธอให้ได้มาพบกัน

“พี่...อีกหน่อยผมจะแต่งงานกับชมปอง"

“โอ๊ย! กว่าพี่ฟ้าจะมา ปองก็แต่งงานมีลูกมีเต้าไปแล้ว” 

เหมือนที่ยายปองพูดไม่ผิด...กว่า ‘น่านฟ้า’ จะกลับมา หล่อนก็มีลูกแล้วจริงๆ

****************************************************

นวนิยายเรื่องนี้เล่าถึงชีวิตของ ‘ชมปอง’ ในวัยมัธยม จนกระทั่งถึงวัยทำงาน ช่วงเวลาแห่งวัยที่ต้องเผชิญกับโลกแห่งความเป็นจริงที่มีทั้งโหดร้ายและสดใส สาวน้อยที่มาจากชีวิตครอบครัวแตกแยก บิดาและมารดาที่อยู่ร่วมบ้านคือคนแปลกหน้าของครอบครัว ได้มาพบกับ ‘น่านฟ้า’ หนุ่มน้อยพี่ชายคนเดียวของเพื่อนรัก ชายหนุ่มที่มารดารักสุดชีวิต คอยโอบอุ้มประคับประคอง เขาดูสมบูรณ์แบบในสายตาใครต่อใคร เพราะได้ทุกสิ่งมาอย่างง่ายดายเกินไป เป็นเหตุให้นำมาซึ่งความเจ็บปวดในชีวิตของตน ความผิดพลาด ผิดพลั้ง กว่าจะรู้ตัวก็สายเกินไปเสียแล้ว..

ชมปองมีน่านฟ้าเป็นที่ปรึกษาทั้งปัญหาครอบครัว และความรัก จนเผลอใจรักที่ปรึกษาของตนเข้าจนได้ แล้วมหกรรมร่ายยาวที่ผู้แต่งบอกว่าน้ำเน่าจนไม่อยากจะเขียนเรื่องนี้ก็เป็นรูปเป็นร่างเกิดขึ้น ท่ามกลางความรักของคนสองคน ยังมีปัจจัยอีกหลายอย่างที่ ‘เด็ก’ ในสายตาผู้ใหญ่ทั้งสองคนเหมือนจะถูกดึงดูดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว...

:ประโยคโดนใจในนิยาย:

“คนเรามีเรื่องที่ทำให้เจ็บปวดอยู่ไม่กี่เรื่องหรอก”

“ความรักก็เป็นเรื่องหนึ่ง”

“แต่บางคนหาว่าความรักเป็นเรื่องงี่เง่า

ปองเลยสงสัยว่าคนคนนั้นคงหนักไปในทางใช้สมองมากกว่าหัวใจ’

*******************************

“แปลกนะคะพี่ ปองว่าบางทีคนที่เรารัก

เรากลับอยู่กับเขาไม่ได้ แต่กับคนที่เราไม่ได้รักอะไรนักหนา

แหม...อยู่กันราบรื่นเชียว” 

“นั่นซี่ เชื่อมั๊ยพี่เคยไปลองรองเท้าแบบเป็นรองเท้าในฝันของพี่ปรากฏว่าใส่เข้าไปไม่ได้

เพราะพี่เป็นคนเท้ากาง

ในที่สุดก็ต้องยอมรับว่าตัวเองต้องใส่รองเท้าหัวปลาดุก”

****************************

“ตลกดีนะ ผู้หญิงสองคน ที่รักผู้ชายคนเดียวกัน

ต้องมาเผชิญหน้ากัน” 

“แบบมิตรกึ่งเชือดเฉือน หรือแบบศัตรูโจ่งแจ้ง”  

“แบบหมดแรงทั้งคู่มากกว่ามั๊งพี่...” 

**************************

“บางทีถ้าเราไม่เจอความเลว เราก็ไม่รู้ว่าความดีเป็นยังไง”

“แต่อะไรก็สู้ความปกติไม่ได้นะ พี่ว่า ไม่ต้องดีมาก ไม่ต้องเลวมาก

ขอปกติน่ะดีที่สุด” 

“แต่ปองไปเจอคนผิดปกติมาน่ะสิพี่...”

*****************

ยังมีอีกหลายประโยคที่เป็นข้อคิดของนวนิยายเล่มเล็กเรื่องนี้ ที่เป็นมากกว่าเรื่องราวความรักทั่วไป ข้อคิดที่แฝงมาทั้งแง่มุม ความรัก ครอบครัว การใช้ชีวิตอยู่บนความถูกต้อง เรื่องนี้มีครบรส...

**อ่านถึงตอนจบแล้วเข้าใจชีวิตมากขึ้น การดำเนินชีวิตในความเป็นจริง บางทีก็อาจจะต่างจากความคิดในอุดมคติอย่างสิ้นเชิง......

*********************************************

ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ ^^

ขอเริ่มต้นรีวิวเรื่องแรกด้วยนวนิยายเก่าสุดรักเล่มนี้นะคะ

ผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

มือใหม่หัดรีวิว ขอขอบคุณมากๆค่ะ

****จัดหน้าอิสระนี่ยากกว่าจัดในรูปแบบเดิมเยอะเลยค่ะ อาจจะเว้นบรรทัดไม่ค่อยดีเท่าไหร่ค่ะ

Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2556
Last Update : 19 พฤศจิกายน 2560 20:29:36 น.		26 comments
Counter : 2607 Pageviews.
Share Tweet