ถนนสายนี้มีตะพาบ : 95 : ไดอารี่เก่า..ฉบับ 'เพื่อนรัก'
ไดอารีเก่า..ฉบับ . . . เ พื่ อ น รั ก . . . ภาคต่อ ไดอารีรัก..ฉบับ
เพื่อนเก่า
เรื่องราวความรู้สึกที่สะท้อนผ่านตัวหนังสือในไดอารี่ ..โจทย์โดย..คุณชีริว.. . . . 15 ตุลาคม 2007. . . ...ถ่ายทำสารคดีอยู่ที่ฝาง...สบายดี โปสการ์ดฉบับแรกที่ผมเขียนถึง..เธอ..ข้อความสั้นมาก ผมเป็นคนเขียนอะไรแบบนี้ไม่เก่ง อยากเขียนถึงเธอให้มากกว่านี้..แต่ผม..ทำไม่ได้ ตลอดเวลาที่ผมจากมา ผมรู้แล้วว่า ความคิดถึงมันกำลังทำให้ผมบ้า.. ..อยากจะบอกเธอว่าผม.. . . เ ห ง า . . ..แต่ผมก็เลือกที่จะจดบันทึกไว้ในไดอารี่ส่วนตัว ไม่ได้เขียนบอกเธอไป.. . . .15 ตุลาคม 2008. . . แต่งงานแล้ว...เป็นเขยลิ้นจี่...อยู่ที่ฝางเหมือนเดิม ผมอ่านข้อความซ้ำแล้วซ้ำเล่า คิดหนักว่าควรส่งข้อความนี้ไปให้เธอดีหรือไม่ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจหย่อนมันลงในตู้ไปรษณีย์ หนึ่งปีผ่านไปมีอะไรเกิดขึ้นมากมาย ใครบางคนผ่านเข้ามาในชีวิตและผมก็ยึดคนคนนั้นเอาไว้..ผู้หญิงที่มีดวงตาเหมือนกันกับ..เธอ ..อยากบอกเธอเหลือเกินว่าผม.. . . ข อ โ ท ษ . . ..แต่ผมก็เลือกที่จะจดบันทึกไว้ในไดอารี่ส่วนตัว ไม่ได้เขียนคำนั้นบอกเธอไป.. . . .15 ตุลาคม 2009. . . ภรรยาฉันกำลังป่วย...มารักษาที่สวนดอกอยู่...สบายดีนะ ผมไม่รู้ว่าควรจะบอกเธอดีหรือไม่ เรื่องภรรยาของผม..ไม่อยากให้เธอเป็นห่วง แต่วันนี้คือวันที่ 15 เป็นวันที่ผมสัญญากับตัวเองไว้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..ผมจะคิดถึงเธอ ผมหาซื้อโปสการ์ดอย่างง่ายเท่าที่พอจะหาได้ไม่ไกลจากโรงพยาบาลนัก คงเป็นความบังเอิญที่ภาพนั้น..เศร้าเหลือใจ ..อยากจะบอกเธอจากใจว่าผม.. . . คิ ด ถึ ง . . ..แต่ผมก็เลือกที่จะจดบันทึกไว้ในไดอารี่ส่วนตัว ไม่ได้บอกคำนี้กับเธอไป.. . . .15 ตุลาคม 2010. . . เธอจากไปแล้วไม่กี่วันก่อน..ฉันอาจจะกลับบ้าน..คิดถึงเธอนะ ภรรยาของผมจากไปแล้วอย่างไม่มีวันกลับ..ผมอยากย้อนเวลากลับไปหา..เธอคนนั้น..สามปีผ่านไปแล้ว..เธออาจจะมีใคร ผมได้แต่ปลอบใจตัวเองและรับรู้ความเป็นไปของเธอผ่านคำบอกเล่าของใครต่อใครที่ไม่ใช่..เธอ..บางทีเธออาจจะลืมผมแล้ว..หัวใจของเธออาจจะไม่มีผมอีกแล้ว ผมอยากถามเธอตรงๆ แต่ผมก็ไม่ได้ทำ.. ..อยากจะบอกเธอเหลือเกินว่าผม.. . . ท ร ม า น . . ..แต่ผมก็เลือกที่จะจดบันทึกไว้ในไดอารี่ส่วนตัว..ไม่กล้าถามเธอไป.. . . .15 ตุลาคม 2011. . . ตอนนี้อยู่เชียงใหม่..เปิดแกลลอรี่เล็กๆ..มาเที่ยวสิ ความหวังของผม..ถูกส่งผ่านไปกับโปสการ์ดใบเล็กที่ผมทำด้วยมือตัวเองเพื่อเธอเป็นครั้งแรก หวังว่าเธอจะได้มาเห็นความฝันของผมด้วยตาตัวเอง..ผมอาจจะหวังมากเกินไป..เธอไม่มา ไม่มีแม้แต่คำตอบรับหรือปฏิเสธ เธอเงียบหายไปราวกับสายลม..บางทีผมอาจจะไม่มีความหมายกับเธออีกต่อไป.. ..อยากจะบอกเธอเหลือเกินว่าผม.. . . ผิ ด ห วั ง . . ..แต่ผมก็เลือกที่จะจดบันทึกไว้ในไดอารี่ส่วนตัว..ไม่ได้บอกกับเธอไป.. . .15 ต.ค. 2012. . . แต่งครั้งที่สอง..กับสาวเชียงใหม่ หน้าตาคล้ายเธอเลย เอาไว้ปีหน้า..จะพามาหา ผมพบใครบางคนที่หน้าตาคล้ายเธออีกแล้ว..หญิงสาวบอบบางที่แสนเศร้าสร้อย เธอเป็นลูกค้าที่แกลลอรี่ เราคุยกันถูกคอ..เธอเหมือนกับตัวแทนคนไกล..ถึงตอนนี้ผมรู้แล้วว่าฤทธิ์ของความเหงาโหดร้ายขนาดไหน..และเป็นอีกครั้งที่ผมแพ้ให้กับความอ่อนแอของตัวเองและรับเธอคนนั้นเข้ามาในชีวิตแทนที่ใครบางคน..อีกครั้ง ..อยากจะบอกเธอเหลือเกินว่าผม.. . . เ สี ย ใ จ . . ..แต่ผมก็เลือกที่จะจดบันทึกไว้ในไดอารี่ส่วนตัว..ไม่อาจบอกเธอไป.. . . .5 กันยายน 2013. . . จะมาหาวันที่ 15..จะพาภรรยามาให้รู้จัก..อยากเจอมาก..รอด้วยนะ มันคงเป็นกรรมของผม..ภรรยาของผมป่วยหนักต้องเข้ารับการรักษาตัวที่กรุงเทพ ผมอยากจะเห็นหน้าเธอ..คนที่เคยเป็นกำลังใจให้ผมแม้ยามสุข..ทุกข์..ผมต้องการกำลังใจ เธอคงจะรับฟังผมเหมือนเคย..เหมือนเมื่อก่อนที่เราคบกัน..ผมได้แต่หวังว่าเธอจะยังคง..เหมือนเดิม.. ..อยากจะบอกเธอเหลือเกินว่าผม.. . . ดี ใ จ . . ..แต่ผมเลือกที่จะจดบันทึกไว้ในไดอารี่ส่วนตัว..รอเวลาที่จะได้ไปพบเธอ.. . . .30 กันยายน 2013. . . . . . ลาก่อน. . . ภรรยาของผมจากไปแล้ว..เช่นเดียวกับเธอคนนั้นที่จากผมไปเช่นกัน เธอทั้งสองคนจากไปพร้อมกับนำพาความหวังในชีวิตของผมให้หายไปด้วย..ผมทำอะไรไม่ได้อีก นอกจากรับฟังเรื่องราวชีวิตใหม่ของเธอผ่านใครบางคนที่เป็นเพื่อนสนิทของเรา.. ความรู้สึกของผม..ส่งมาถึงเธอช้าไป หรือบางทีมันอาจจะไม่เคยถึงเธอ บางครั้งความ อ้างว้าง โดดเดี่ยว ทำให้ความเหงาเข้าเกาะกินหัวใจ..ผมรู้ตัวว่าอ่อนไหว..โลเล ไม่มั่นคง ผมเหงา..และอยากมีใครเข้ามาเติมเต็มชีวิตบิดเบี้ยว..ถ้าเพียงแต่ผมจะกล้าบอกเธอ..เธอคงไม่จากผมไป..กับใครคนอื่น.. นาทีนี้สิ่งเดียวที่ผมจะทำให้เธอได้คือคำอวยพรสั้นๆ คำนี้.. . . ข อ ใ ห้ เ ธ อ . . โ ช ค ดี . . ..15 ตุลาคม 2013.. ท้องฟ้าเชียงใหม่ยามพลบค่ำ ยังคงสว่างไสวประดับประดาไปด้วยแสงไฟสีนวลตาตลอดแนวถนนเส้นตัดจากถนนคูเมืองฝั่งประตูช้างเผือกไปยังคูเมืองฝั่งประตูเชียงใหม่ แกลลอรีขนาดเล็กสองชั้นครึ่งลักษณะครึ่งปูนครึ่งไม้ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามถนนไม่ไกลจากวัดคู่บ้านคู่เมืองมากนัก สิ่งที่เรียกความสนใจให้ผู้คนหันมามองยังแกลลอรีแห่งนี้ไม่ใช่เพราะภาพวิวทิวทัศน์ทางภาคเหนือที่สวยงามตั้งโชว์เด่นหลายต่อหลายภาพ ราวภาพฝันซึ่งบ่งบอกถึงฝีมือและความประณีตพิถีพิถันของผู้วาดได้เป็นอย่างดี ผมเฝ้ามองภาพวาดขนาดใหญ่ใส่กรอบทองลวดลายสวยงามภาพนั้นถูกลำเลียงนำขึ้นรถส่งพัสดุไปจนลับสายตา อีกไม่กี่ชั่วโมงนับจากนี้..ภาพนั้นจะเป็นของขวัญวันสำคัญจากผมซึ่งกำลังจะถูกส่งต่อถึงมือใครบางคน..คนที่ผม..ไม่อาจลืม.. ..นาทีนี้ผมคิดว่า..ผม..กำลังมีความสุข.. ..ผมสุขที่ได้เห็นเธอ..มีความสุข.. ปัจจุบัน ..เธอของผม..คือทันตแพทย์หญิง ผู้อุทิศตนให้กับผู้ป่วยในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในจังหวัดปัตตานี และสมรสแล้วกับศาตราจารย์นายแพทย์สาขาเดียวกัน ซึ่งประจำอยู่ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในจังหวัดนราธิวาส ++เรื่องจริงที่ไม่ใช่เรื่องของผู้เขียนแต่อย่างใดค่ะ++ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เพิ่งสอบเสร็จค่ะ มาลงช้าไปวันนึง ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านค่ะ คืนนี้ค่อยไปเยี่ยมพี่ๆ เพื่อนๆ ที่บล็อคนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ ติดตามตะพาบตอน ไดอารีรัก..ฉบับ 'เพื่อนเก่า' ตามลิงค์ด้านล่าง //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=lovereason&month=10-2013&date=04&group=4&gblog=16
Create Date : 18 ธันวาคม 2556 |
|
46 comments |
Last Update : 18 ธันวาคม 2556 14:50:07 น. |
Counter : 1500 Pageviews. |
|
|
|