ย้ายบ้าน วันที่ 27

แหกขี้ตามาก็ . เก็บของ เก็บช้า ช้า เหมือนว่าทุกนาทีจะ

จดจำไว้ตลอด ว่าเวลานี้ทำอะไร รู้สึกอย่างไร

ลางานไม่ไปทำงาน

กว่าจะเสร็จก็หมดทั้งแรง หมดทั้งเวลา เหนื่อยกาย เหนื่อยใจ

แต่ เหมือนมีอะไรมาสะกิดใจบอกว่า วันนี้ ยี่สิบเจ็ด เลขนี้มันเลขพลัดพราก

ฉิบหาย มันจะตีกันตายห่าไหม

แล้วก็สงบจิตแก่ ๆ

บ่ายมากมาก น้องแอ๋มมาร่วมขบวนการฟิ๊จ พร้อมแรงงาน แต่ทว่า

ตอนนี้ เธอนอนหายใจช้า ๆ ข้างเราแล้ว คงจะระทวยกับไอ้หวานเย็น

เวรตะไล

แล้วมันก็ได้เกิดขึ้นจริงจริง

พลัดพรากจากการมานัดขนของ ยังดีกว่าไปพลัดพรากกันที่นั่น เพราะ

ต่อจากนี้ไป คงไม่เหลือใคร

เพราะวันที่ใครใคร เรียกว่าเริ่มต้น จริงจริงมันคือวันถอยหลัง
เพราะจากนี้ เราจะมีชีวิตร่วมกัน แค่เพียง อีกแค่ที่เหลือ

ไม่ได้รักกันตลอดไป แต่รักกันอีกเท่าไหร่ อีกแค่ไหน

ไม่มีอะไรเริ่มใหม่ มีแต่ เกิดขึ้น แล้วก็จากไป

แล้วอยู่ที่ว่า ผู้ชายคนนี้เราจะจากเป็นหรือจากตาย

คงเป็นวันสุดท้ายของเรา

Create Date : 27 กันยายน 2550		0 comments
Last Update : 27 กันยายน 2550 17:25:07 น.
Counter : 454 Pageviews.
Share Tweet