เมื่อต้องไปเลี้ยงลูกที่โรงพยาบาล ไม่ได้อัพบล็อกซะนานโข เพราะมีแต่เรื่องวุ่นๆ ตั้งแต่เดือนส.ค เริ่มจากเจ้าน้ำพี่ไม่สบาย เป็นๆ หายๆ อยู่นานละ เจ้าน้ำน้องก็นะ ติดพี่อิงได้ทุกทีเหมือนกัน ไม่เคยพลาดเลย มาพอดีเอาช่วงก่อนวันแม่ ไม่รู้เป็นไงพี่อิงเป็นต้องไม่สบายทู้กที แถมได้แสดงบนเวทีเหมือนปีที่แล้วด้วย ไปเต้นทั้งที่ไม่สบายเหมือนไก่ป่วยนี่แหละ แต่ปีนี้พี่อิงตั้งใจมาก ซ้อมมาก็นาน ชุดก็ได้มาละ เหลือแค่รอวันจริง แต่ดันป่วยซะได้ แม่ให้หยุดพักก็ไม่ดีขึ้น แต่หนูจะเต้นอ่ะแม่ ทั้งๆ ที่แทบจะไม่มีแรง แต่พอแม่ถามว่าอยากไปไหม หนูก็บอกว่าอยาก และจะไปให้ได้ เอาฟระ ไปก็ไป แล้วเป็นไงล่ะ เย็นนั้นไปแอดมิทกันทั้งพี่ทั้งน้องเลย แต่วันที่แอดมิทก็ยุ่งน่าดู ตอนแรกไปรพ.รัฐ ไม่รู้เป็นไง ไปทีไรไม่ค่อยปลื้มเลย ก่อนไปพาไปคลินิกก่อน คุณหมอบอกไม่ดีขึ้น แอดมิทดีกว่าค่ะคุณแม่ รู้สึกว่าห้องพิเศษน่าจะว่างห้องนึงนะค่ะ เพราะหมอพึ่งให้คนไข้ออก คุณแม่ลองไปติดต่อดูก่อนนะค่ะ แล้วพรุ่งนี้หมอจะแวะไปดูอาการค่ะ (เนื่องจากพรุ่งนี้เป็นวันหยุด) ไปถึงรพ. ติดต่อห้องทะเบียน แม่ : เช็คห้องพิเศษที่นี่ได้ไหมค่ะว่าว่างรึเปล่า จนท. : บอกไม่ได้ค่ะ ระบบเช็คไม่ได้ แม่ : คิดในใจ ไม่เป็นไร ทำตามขั้นตอนไปก่อน ไปถึงห้องตรวจ ยื่นประวัติไปพร้อมจม.น้อยจากคุณหมอ คุณพยาบาล : รับเอกสาร ส่งปรอทให้วัดไข้ และเริ่มซักประวัติ แม่ : ต้องตรวจอีกรึเปล่าค่ะ พอดีไปคลินิกมาเมื่อกี้ คุณหมอส่งมาแอดมิท คุณพยาบาล : ยังไงก็ต้องให้คุณหมอเซ็นค่ะ (มีหน้าบึ้งด้วยนะ) แม่ก็ใจร้อนเพราะเจ้าอุ่นไข้สูงมาก ปรอทเจ้ากำก็ไม่ดังซะที แม่คิดในใจว่าทำไมไม่ใช้แบบวัดทางหูฟระ เร็วดี พอปรอทดังแม่ก็เอาคืนคุณพยาบาล แล้วคุณพยาบาลก็จดๆๆๆ แม่ : ถ้าจะเช็คดูว่าห้องพิเศษว่างไหม เช็คที่นี่ได้หรือที่ตึกค่ะ คุณพยาบาล : ที่ตึกค่ะ แม่ : งั้นขอไปเช็คดูก่อนได้ไหมค่ะว่าห้องว่างรึเปล่า คุณพยาบาล : แล้วเอกสารนี่ล่ะค่ะใครจะเอาไปให้ แม่กับพ่อเริ่มมีรมณ์นิดนึง พ่อ : เดี๋ยวผมกลับมาเอา 4 คนพ่อ แม่ ลูก ยกขบวนกันไปที่ตึก เพื่อไปถามห้องพิเศษ ไปถึง เจอคุณป้าพยาบาล ก็ถามเลย แม่ : อยากทราบว่าห้องพิเศษว่างรึเปล่าค่ะ พอดีคุณหมอส่งตัวมาแอดมิท คุณป้าพยาบาล : ยังไม่เห็นมีคนส่งมาเลยนะค่ะ ว่ามีแอดมิท ไปติดต่อห้อง...รึยังค่ะ แม่ : อ๋อ พอดีไปติดต่อที่นู่นแล้วค่ะ แต่ว่าอยากมาถามดูถ้าว่างจะจองไว้ก่อน คุณป้าพยาบาล : ดูที่กระดานแล้วบอก รู้สึกจะไม่ว่างนะ แต่ที่นี่ต้องรอให้เค้าส่งเรื่องมาก่อน แม่ : คือแค่อยากทราบและจองไว้ก่อนค่ะ เดี๋ยวจะกลับไปเอาเอกสารมาให้ พอดีมีคุณพยาบาลอีกคนพูดประมาณว่าให้ถามอีกฝั่ง แล้วคุณป้าพยาบาลก็โทรศัพท์ แต่แม่ไม่รู้ว่าโทรไปไหน คุยเรื่องอะไร แต่พอกลับมาบอกอีกทีก็เหมือนเดิม ว่าต้องรอให้ทางนู้นเค้าส่งเรื่องมาก่อน แต่ไม่เห็นพูดถึงห้องอีกฝั่งเลย พ่อกับแม่เริ่มมีรมณ์มากขึ้น อาจจะรู้สึกว่าทำไมต้องโมโห ทำไมต้องอยากได้ห้องพิเศษมากมาย ก็เพราะพ่อพึ่งรถคว่ำมา ฟกช้ำไปทั้งตัว แต่ยังต้องอุ้มพี่อิงซึ่งเพลียมากจนหลับไป มาเป็นชั่วโมงแล้ว แม่ก็ไม่สบายแถมตื่นมาเช็ดตัวให้เจ้าอุ่นตั้งแต่ตี 2 และต้องอุ้มน้ำอุ่นนานพอกัน น้ำอุ่นก็ไข้สูงมาก ยาลดไข้ก็ไม่ได้กิน ผ้าเช็ดตัวก็ไม่ได้เตรียมมา เพราะไม่คิดว่าเราจะออกจากบ้านมานานขนาดนี้ ถ้าต้องนอนห้องรวม พ่อตัวยังกะช้าง บอบช้ำไปทั้งตัว แค่นั่งผิดท่ายังเจ็บ จะมานอนเฝ้าไข้ ในช่องว่างระหว่างเตียงที่แคบๆ ยังไง และถ้าให้แม่เฝ้าคนเดียว แม่จะดูแลหนูพร้อมกัน 2 คนไหวไหม แต่ คำตอบที่ว่าห้องพิเศษว่างหรือไม่ ยังได้รับคำตอบที่ไม่แน่นอนเลย ณ ตอนนั้นแม่อาจจะใช้อารมณ์มากไปหน่อย บอกกับคุณป้าพยาบาลว่า ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าขั้นตอนยุ่งยาขนาดนี้ ย้ายโรงพยาบาลก็ได้ค่ะ แม่ตัดสินใจบอกพ่อว่าไปเอกชนนะพ่อ ถึงเป็นหนี้แม่ก็ยอม กลับมาบอกพยาบาลที่ซักประวัติเลยว่าขอย้าย รพ. ขอจม.น้อยของหมอคืน รีบเดินขึ้นรถ และบึ่งไปรพ.เอกชนทันที ณ รพ.เอกชน ลูกของแม่ได้รับการตรวจที่รวดเร็ว น้ำอุ่นได้กินยาลดไข้ และพยาบาลมาเช็ดตัวให้จนไข้เริ่มลง ส่วนพี่น้ำอิงที่ไม่มีแม้แรงจะพยุงตัวนั่งก็ได้นอนพักบนเตียง ลูกแม่ถูกส่งตัวไปเอ็กซ์เรย์ ตรวจฉี่กับอึ๊ เจาะเลือด ตอนเจาะเลือดนี่สิ พ่อไม่อยู่กลับไปเอาของที่บ้าน แม่อยู่คนเดียว ใจงี้แทบขาดตอนเห็นหนู 2 คนร้องไห้ ขนาดพี่น้ำอิงไม่มีแรง ยังดิ้นสู้ฟัดอย่างแรงเลย น้ำอุ่นก็น่าสงสาร ร้องไห้จนน้ำตาไม่ไหล เหลือแต่เสียง ร้องไป มองหน้าคุณพยาบาลที่เจาะเลือดไป น่าจ๋งจ๋าน ส่วนพ่อที่บอบช้ำมาหมาดๆ กับแม่ที่ไม่ได้นอนมาตั้งแต่ตี 2 ก็ได้พักกันตอนตี 2 ซะที แม่กับพ่อคิดว่ารู้งี้พามานี่ตั้งแต่แรกซะก็ดี แม่เองก็เข้าใจนะว่า รพ.รัฐ คนไข้เยอะ จะให้อะไรเร็วให้ได้ดั่งใจคงเป็นไปไม่ได้ แต่แค่ไม่เข้าใจว่า การที่แม่ต้องการแค่คำตอบที่แน่นอนว่าห้องพิเศษว่างหรือไม่นั้น ทำไมมันช่างยากเย็นนัก พี่น้ำอิงก็มีนัดต้องไปตรวจที่ รพ.รัฐที่นี่อีก เบื่อก็อิพ่อมานที่ชอบบ่นนี่แหละเฮ้อ รักกันจริง แอดมิท ยังมาพร้อมกันเลย พี่น้ำอิงต้องพ่นยาด้วย ดูหน้าตอนพ่นยาดิ นี่แหละโฉมหน้าไอ่คู่หมื่นแปด (ลุงตั้งฉายานี้ให้เพราะหมดค่ารักษารวมกันปาไปหมื่นแปด)   Create Date : 25 กันยายน 2553 8 comments Last Update : 25 กันยายน 2553 0:52:58 น. Counter : 660 Pageviews. Share Tweet

เมื่อตอนลูกชายคนโตเล็กๆก็ป่วยบ่อยมากค่ะ เพราะเค้าอยู่ nursery admit ไปหลายครั้งเหมือนกันค่ะ พาไป รพ.เอกชนจะรวดเร็วหน่อย แต่ก็แพงค่ะ แค่เข้า รพ.ก็เตรียม start นับเงินออกจากกระเป๋าแล้ว ถ้ามีประกันชีวิตให้เค้า ก็ช่วยค่ารักษาเวลานอน รพ.ได้เยอะค่ะ อาจจะจ่ายส่วนเกิน แต่ก็ไม่เยอะ ส่วนใหญ่ก็พันสองพันค่ะ   โดย: obbylovequilt 25 กันยายน 2553 7:08:22 น.

เอาใจช่วยคุณแม่นะคะ คงเหนื่อยเลยเพราะของเราก็เพิ่งจะผ่านตรงนั้นมาเหมือนกันแต่คงจะน้อยกว่าค่ะ   โดย: n..cream 25 กันยายน 2553 10:28:59 น.

เราว่าหมื่นแปดไม่แพงหรอกคะ ดีกว่าบัตรทองเยอะแยะเลยละ อย่างน้อยก็ได้ตรวจ ได้มีคนมาดูแล ไม่เข้าใจทำไมเขาต้องปล่อยให้คุณพ่อคุณแม่อ้มลูกเองด้วยละ เขาน่าจะมี่รถเข็นหรือเตียงมารับนะ เด็กป่วยหนักน่าจะมีคนมาดูก่อน แล้วก็มีคนเช็ดตัวให้ก่อนจะเจอหมอด้วยซ้ำ งงคะ รู้สึกรพ.นี้จะไม่น่าไปเหยียบย่างเลยแฮะ อาเดียวก็ทำประกันชีวิตไว้คะ แต่ยังไม่ได้ใช้ มีก็อ่นใจเหมือนกัน เพราะเราไม่ใช่คนร่ำรวยอะไร   โดย: ปันฝัน 25 กันยายน 2553 10:37:45 น.

โดย: นนนี่มาแล้ว 25 กันยายน 2553 15:55:09 น.

น้ำอิง น้ำอุ่นเอ๊ยย หายป่วยเร้วๆนะลูก แล้วคุณอ้วนไปทำท่าไหนละน่ะ ถึงสะบักสะบอมมา หายป่วยแล้ว น้องหนึ่งก็พาครอบครัวไปทำบุญ กันบ้างนะจ๊ะ//กอดดดดดแน่นๆ   โดย: หมีสีชมพู 25 กันยายน 2553 17:52:46 น.

โดย: หน่อยอิง 25 กันยายน 2553 18:39:27 น.

เวลาลูกไม่สบายเนี่ย ทรมานใจพ่อแม่มาก ๆ เลยนะคะ อยากเป็นแทนลูกใจจะขาด   โดย: iamnerisa 25 กันยายน 2553 22:39:36 น.

ตั้งใจกำลังจะทำประกันเหมือนกันค่ะ แต่ยังไม่ทันได้ทำเลย คุณลูกเป็นหนักซะก่อน พี่หมีค่ะ ไอ้อ้วนยางรถระเบิดค่ะ เสียหลักเอาไม่อยู่ ตกลงไปร่องกลางถนน ตอนไปดูจอดใต้ต้นไม้เลย ดีที่ไม่ไปชนต้นไม้เข้าอีก ตอนนี้เด็กๆ ก็หายแล้วค่ะ ตั้งใจจะไปทำบุญกันคงได้ฤกษ์ไปวันนี้แหละค่ะ เพราะรอเด็กๆ หาย พอหายได้วันสองวันเป็นอีกละ ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ   โดย: lovenaming 26 กันยายน 2553 11:35:01 น.